Jan Struys, een Hollandse vrijbuiter in Siam (deel 1)
Eén van de boeken in mijn bibliotheek die ik koester is Drie aenmerkelyke reizen door Italien, Griekenland, Lyfland, Moscovien, Tartaryen, Meden, Persien, Oostindien, Japan en verscheiden andere Gewesten dat in 1676 van de pers rolde in Amsterdam bij Jacob Van Meurs, drukker op de Keizersgracht.
Thailandblog lezer Rob ontving laatst een brochure over het nieuwe Thaise parlementsgebouw, Guide to Parliament. Hij dacht dat deze brochure(38 pagina’s) ook voor een aantal lezers van Thailandblog interessant kan zijn.
George Coedes, een Franse oriëntalist in dienst van Siam
In 1919 ontving de Franse bibliothecaris George Coedès (1886-1969) in Bangkok de medaille van de Witte Olifant van Siam voor zijn verdienstelijk werk op het vlak van de studie van het Verre Oosten, in Frankrijk gewoonlijk als oriëntalisme aangeduid.
Drie zwaarden in het Nationaal museum
Ik heb een zwak voor oude wapens en in het Nationaal Museum in Bangkok is in de zaal met koninklijke regalia een mooie vitrine terug te vinden waarin drie Dap of Siamese traditionele zwaarden netjes boven elkaar worden ten toon gesteld.
De juridische adviseurs van de missie Rolin-Jaequemyns
Om volwaardig deel uit te kunnen maken van de door Europa gedomineerde laatnegentiende-eeuwse wereldorde werden een aantal niet-westerse staten op het einde van de negentiende eeuw door de grootmachten onder ‘zachte druk’ diplomatieke gezet om te voldoen aan een aantal voorwaarden. Zo moest Siam – het huidige Thailand – een modern rechtssysteem aannemen, zich houden aan de internationale rechtsregels, een diplomatiek korps op poten zetten en over behoorlijk functionerende regeringsinstanties beschikken.
De vier boeddhistische feestdagen in Thailand
Het boeddhisme kent vier feestdagen, die elk jaar op een andere dag vallen. Tino Kuis legt uit hoe ze ontstaan zijn en wat hun betekenis is.
Het Chiang Mai Foreign Cemetery
In een vorige bijdrage stond ik even stil bij de historische protestantse begraafplaats in Bangkok. Vandaag neem ik u graag mee naar een al even intrigerende necropool in het noorden, hartje Chiang Mai. Deze begraafplaats ligt aan de oude weg van Chiang Mai naar Lamphun naast de Gymkhana Club.
Ik vertel u geen geheim wanneer ik stel dat de invloed van het Thaise leger op de maatschappelijke en politieke ontwikkelingen in het land in de laatste eeuw niet weg te denken is geweest. Van staatsgreep naar staatsgreep slaagde de militaire kaste er niet alleen in om haar positie te verstevigen maar ook – en dit tot vandaag – haar greep op ’s lands bestuur te behouden.
Het ‘verloren leger’ van Mae Salong
In 1949 versloegen de troepen van Mao Zedong de Kwomintang. Velen van hen, waaronder Chiang Kai-shek, vluchten naar Taiwan maar de 93e Divisie van het 26e Legerkorps en de restanten van het 8e Legerkorps van het Chinese nationalistische Leger, goed voor zo’n 12.000 manschappen plus hun families, wist systematisch op de terugtocht vechtend, in een eigen versie van Mao’s ‘Lange Mars’ uit Yunnan te ontkomen en besloten de strijd vanuit Birma voort te zetten.
In de twee voorgaande bijdragen over buitenlandse invloeden in de Siamese en Thaise architectuur besteedde ik aandacht aan de Italianen. Besluiten doe ik graag door even stil te staan bij de intrigerende figuur van de Duitse architect Karl Döhring. Hij produceerde lang niet evenveel als voornoemde Italianen maar de gebouwen die hij in Siam neerpootte behoren, naar mijn bescheiden mening, tot het fraaiste wat de vreemde mix tussen lokale en Farang-architectuur kon opleveren.
Als u zich ooit hebt heeft gevraagd waarom er in hartje Bangkok zoveel klassieke, Italiaans aandoende overheidsgebouwen staan, dan moet u nu zeker verder lezen…
De Dharmasalaroute van Angkor naar Phimai
Het kerngebied van het immense Khmer-rijk (9e tot de helft van de 15e eeuw) – waartoe een flink stuk van het huidige Thailand mag gerekend worden – werd centralistisch vanuit Angkor bestuurd. Dit centrale gezag was met de rest van het imperium verbonden door een netwerk van bevaarbare waterwegen en meer dan duizend kilometer aan goed onderhouden verharde en opgehoogde wegen die waren voorzien van de nodige infrastructuur om het reizen te vergemakkelijken, zoals overdekte halteplaatsen, medische posten en waterbekkens.
Wie was de Boeddha?
Wie was de Boeddha? ‘Ik zie de Boeddha als een 40-jaar rondzwervende monnik, charismatisch en wijs, maar tevens met alle andere menselijke eigenschappen’, schrijft Tino Kuis. Misschien zelfs wel een revolutionair.
Met de komst van de eerste Europeanen in de zestiende en zeventiende eeuw, duurde het niet lang voor er westerse elementen opdoken in de Siamese architectuur. De leidende klasse in Ayutthaya keek met verbazing en wellicht ook enige bewondering naar de vreemde bouwwerken die door deze buitenlanders aan de rand van de stad werden neergepoot en vooral het vakmanschap waarmee dit gebeurde.
Voormalig politie generaal-majoor Paween Pongsirin* is blij en opgelucht nu hij via parlementslid Rangsiman Rome van de Move Forward Partij zijn verhaal heeft kunnen doen. De voormalig agent deed onderzoek naar de mensensmokkel van Rohinya migranten en naar massagraven waarin de lichamen van tientallen Rohinya waren aangetroffen. Vanwege zijn onderzoek ontving hij doodsbedreigingen van hoge militairen, politieofficieren en ambtenaren, moest het onderzoek vroegtijdig staken en vluchtte eind 2015 naar Australië alwaar hij om asiel vroeg.
De 24-jarige Phimchanok “Phim” Jaihong (พิมพ์ชนก “พิม” ใจหงส์) uit Chiang Mai had het gevoel dat ze de afgelopen dagen bespied en gevolgd werd. Zelfs in haar eigen huis voelde ze zich niet veilig en bekroop haar een gevoel van angst. Ze denkt dat ze gestalkt wordt door politie in burger wegens haar betrokkenheid bij demonstraties. De activiste is namelijk lid van de prodemocratische Thalufah* groep en zegt dat ze sinds maandag 14 februari geïntimideerd en lastiggevallen wordt door de autoriteiten.
In de jaren 1940 tot 1944 werd de katholieke gemeenschap in Thailand vervolgd omdat ze gezien werden als een ‘vijfde colonne’ in het conflict met Frans Indochina.