Romantiek in een notedop
De schemering daalt met onwaarschijnlijke snelheid in, zoals gewoonlijk in Hua Hin. Het is het mooiste moment van de Thaise dag en kan mij niet lang genoeg duren. Vandaar. Het is ook vrijwel altijd het moment dat mij aanzet tot schrijven, inspireert. Wat wil je; de lucht verkleurt van blauw naar oranje naar roze naar purper naar…. tussen en achter de vier palmbomen die het plein, mijn plein bevolken.
Nogmaals de brief van Mark Rutte
Gezien de vele reacties enkele dagen geleden lijkt het goed er toch nog eens op terug te komen. Grappig is in de eerste plaats dat, met uitzondering van de allereerste reactie, de bovenste dus, vrijwel iedereen voor de inhoud ging en niet, zoals mijn bedoeling was, voor de vorm.
Column: De brief van Rutte aan alle Nederlanders
Ik ben geen politicus maar wel geïnteresseerd in de politiek, volg alle gebeurtenissen op de voet. Wat me de afgelopen weken heeft beziggehouden is de brief in alle kranten van premier Rutte. Wat een ongelofelijk gemiste kans, wat een armzalige tekst, niet van hem zelf, maar van een copywriter, honderd procent! Sneeren op thema’s van de PVV zonder die partij te noemen lijkt intelligent maar is zo doorzichtig en goedkoop, bah!
Meanderen met Winifried Atwell
Een beetje zoals Winifried Atwell piano speelt, tingeltangelend, zo gaat Nut door het leven, ik kan het niet mooier maken. Ze hobbelt maar heen en weer tussen mijn huis, haar huis waar moeders vertoeft, Chaam of de lokale Makro, omdat er weer van alles op en nodig is voor de massage shop Thai Thai Massage.
Een tweede auto, hoezo?
Theo schreef een artikel op verzoek van de Studebaker club. De redactie vond het ook lezenswaardig voor Thailandblog en zo lees je de Europese geschiedenis van zijn auto, die Theo liefkozend Christine noemt.
Een Zwaar Leven
Hij, of zij natuurlijk, dat weet je nooit, is behoorlijk doenig. Doenig is een West-Fries woord voor druk bezig zijn (Noh joh, wat ben de skrikeluk doenig, is dus man, wat ben je toch druk).
Thaise Eigenaardigheden
Geen veroordeling maar een beoordeling, of vaststelling van de zaken die ons, westerlingen, (zouden kunnen) opvallen bij het leven in Thailand. Veel pogingen zijn er ondernomen op dit blog om culturele verschillen vast te stellen tussen Thai en farang. Daar gaat dit dus allemaal niet over, bemoei ik me niet mee. Meer gewoon, signaleren. Dit alles gaat over Thai en Thailand zoals ik het ervaren heb in de zes jaar die ik hier woon.
Tatoeage
Theo wil het in zijn column over tatoeages hebben. Niet wetenschappelijk, daarvoor kan je Google/Wikipedia raadplegen, zie maar. Wellicht voor de duidelijkheid, hoewel er natuurlijk ook Thai zijn met tatoeages, gaat het hier in deze beschouwing voornamelijk over westerlingen, farang. Waarom zetten mensen tatoeages? Wat is het idee erachter? Wat is de lol?
George
George is een vreemde snuiter, sla dat alvast maar ergens op. Ja, ho ho, zult u zeggen, mogen we dat later misschien zelf even uitmaken? Wacht maar af lui, wacht maar af.
Ik zou zo graag iets vrolijks willen schrijven maar, helaas, een sombere dag, het zit er niet in
Het regent alweer! Wat is er aan de hand in Hua Hin? Eind oktober en al dagen achter elkaar hoost het dat het een lieve lust is. Dit en nog meer ellende in de column van Theo.
Boulevard Of Broken Dreams
Iedereen heeft een boulevard van gebroken dromen, vermoed ik. Indien niet, dan is er wat anders aan de hand, of wellicht juist niets aan de hand; een saai, oninteressant leven, zonder dromen, zonder verwachtingen, ambities, of opwekkende vooruitzichten?
Hua Hin spookstad
Zaterdagmorgen. Nut en ik zijn aan het ontbijten, we zijn stil, Nut huilt, krijgt allerlei sms berichten van vrienden en bekenden over de situatie met Thaise vlaggen daarbij en de boodschap dat Thailand sterk moet zijn, zich niet moet laten kisten. Nut zegt dat het nu wel nooit meer hetzelfde zal worden, goed zal komen in Hua Hin, met Thailand. No one come to Thailand anymore!
Liefde
“Hallo opa”, klinkt een vrolijk stem. Elke dag, zeven dagen in de week, komt ze, precies om twaalf en om vijf uur, hem eten geven, voeren eigenlijk. Nooit is ze één minuut te laat. Als er al iets fout gaat dan is het de bezorging van eten en drinken; te vroeg of te laat. Ze is zijn vijfentwintig jaar jongere dochter Jannie maar noemt hem, zoals waarschijnlijk de hele familie doet, opa.
Loterij en de Noorderzon
Theo speelt mee in de Nederlandse staatsloterij en dat neigt naar oplichterij. Maar volgens hem kan het altijd erger, dan moet je wel eerst naar Thailand verhuizen, maakt niet uit welke stad of dorp, loterijloten verkopen ze tot in de verste uithoeken. Hele volksstammen leven van de verkoop van die loten. Theo weet nu hoe dat kan.