Thai Baht Exchange
De Ramakien: het Thaise nationale epos met indiase wortels
De Ramakien, de Thaise versie van het Indiase Ramayana-epos dat meer dan 2.000 jaar geleden, volgens de overlevering uit het Sanskriet werd neergeschreven door de dichter Valmiki, vertelt het tijdloze en universele verhaal over de confrontatie tussen goed en kwaad.
Twents volksverhaal verteld in Thaise situatie
Het is regentijd in Thailand en ik vond het wel een mooi moment om een Twents volksverhaal, dat deze week op Facebook voorbij kwam, te vertalen in het Nederlands en daarbij het verhaal in Thailand te situeren.
De Dochter, een kort verhaal van Kukrit Pramoj
Dit korte verhaal van MR Kukrit Pramoj beschrijft het tragische leven van dochter Lamom dat dramatisch afloopt. Hoe de verhouding tussen moeder en dochter niet altijd gevestigd hoeft te zijn op liefde, tederheid en begrip. Ook niet in Thailand.
Sri Thanonchai, de Aziatische Tijl Uilenspiegel
Sri Thanonchai is een personage in een serie verhalen die, meestal in oud-poëtische vorm gegoten, al enige honderden jaren mondeling rondgaan in Thailand en tevens in de omringende landen als Cambodja, Laos, Vietnam en Birma.
Thais volksverhaal: Woede, doodslag en boete
Dit is één van de volksverhalen waarvan er zo veel rond gaan in Thailand maar die helaas bij de jongere generatie betrekkelijk onbekend en onbemind zijn (misschien toch niet helemaal. In een café bleek dat drie jonge werknemers het wel kenden). De oudere generatie kent ze bijna allemaal. Dit verhaal is ook verwerkt in cartoons, liedjes, toneelstukken en films. In het Thais heet het ก่องข้าวน้อยฆ่าแม่ kòng khâaw nói khâa mâe ‘mandje rijst weinig dood moeder’.
Waterbuffelvlaai – Een kort verhaal van Khamsing Srinawk (1960)
Khamsing Srinawk schreef tussen 1958 en 1996, onder het pseudoniem Law Khamhoom, een aantal korte verhalen met als titel ฟ้าบ่กั้น ‘Faa bo kan, Isaans voor: ‘De hemel kent geen grenzen’ en in Engelse vertaling uitgegeven als ‘Khamsing Srinawk, The Politician and other stories’, Silkworm Books, 2001. Hij droeg het boek op aan ‘mijn moeder die niet kon lezen’. Het werd in acht andere talen vertaald, waaronder het Nederlands.
De fabels van Aesopus en de volksverhalen in Thailand
Tino Kuis vraagt zich af hoe we volksverhalen moeten lezen? En toont er twee: één uit het oude Griekenland en één uit Thailand. Tot slot een vraag aan de lezers: Waarom vereren de Thaise vrouwen Mae Nak (‘Moeder Nak’ zoals ze meestal respectvol wordt genoemd)? Wat zit er achter? Waarom voelen veel vrouwen zich verwant met Mae Nak? Wat is de achterliggende boodschap van dit zeer populaire verhaal?
