In een dorp nabij Phatthalung en nabij het Meer van Songkhla woont een echtpaar dat na vele jaren nog steeds kinderloos is. Ten einde raad vragen ze de monnik die ze zegt een kiezelsteen onder hun kussens te leggen. En jawel, de vrouw wordt zwanger!
Heel lang geleden. De wereld is nog hagelnieuw. Isawara, een god, wil een paar ‘praktische’ dieren op de wereld zetten. Hij besluit dan om de koe te scheppen voor melk en vlees, en de waterbuffel als extra spierkracht voor de mensen die de wereld gaan bevolken. Hij acht het verstandig eerst schaalmodellen te maken van de nieuwe dieren want hij wil voorkomen dat er nog meer vreemde snuiters gaan rondlopen op aarde!
Een Laotiaans woord voor lichaamsgeur is, in Thai schrift, ขี้เต่า, khi dtao, schildpadpoep. Legendes zeggen dat de onderarm van de Laotiaanse man naar schildpadpoep stinkt. In deze fabel staat hoe dat komt…
De volkse deugniet tegen de macht en de centen. Een geliefd onderwerp in vertellingen uit vroeger tijden.
Een koopman had een nieuw huis laten bouwen. En voor geluk en veiligheid van gezin en woning had hij monniken uit novice Khams tempel gevraagd voor een ceremonie. Na de ceremonie kregen de monniken een maaltijd en gingen terug naar hun tempel.
De leeuw haalde diep adem en stootte alle lucht met kracht uit zijn borst; zijn gebrul bewoog de aarde. Alle dieren trilden van angst en haastten zich dieper het oerwoud in, klommen hoog in de bomen of vluchtten de rivier in. ‘Ha, dat was lekker’ lachte de leeuw tevreden.
Kham was een luie novice. Als de andere novicen druk bezig waren met hun werk probeerde hij zijn snor te drukken. Als de anderen gingen mediteren dan lag Kham te pitten. Toen op een mooie dag de abt naar buiten ging op weg naar een andere tempel zag hij Kham die lag te maffen onder een grote ficus.
Een lange bochtige rivier vond zijn weg door een mooi stuk bos met bomen. Overal eilandjes met weelderige vegetatie. Daar leefden twee krokodillen, een moeder en haar zoon. ‘Ik heb honger, echt veel honger’ zei moeder krokodil. ‘Heb trek in hart, in apenhart.’ ‘Ja, apenhart. Dat wil ik nu ook heel graag.’ ‘Een fijn diner met verse apenharten. Dat zou lekker zijn! Maar ik zie geen apen’ zei moeder krokodil weer.
Thailand’s meest beroemde epos gaat over de tragische liefdesdriehoek tussen Khun Chang, Khun Phaen en de schone Wanthong. Het verhaal dateert waarschijnlijk uit de 17de eeuw en was van origine een mondelinge vertelling vol drama, tragiek, seks, avontuur en het supernatuurlijke. Vandaag deel 5 en tevens het slot.
Thailand’s meest beroemde epos gaat over de tragische liefdesdriehoek tussen Khun Chang, Khun Phaen en de schone Wanthong. Het verhaal dateert waarschijnlijk uit de 17de eeuw en was van origine een mondelinge vertelling vol drama, tragiek, seks, avontuur en het supernatuurlijke.Vandaag deel 4.
Thailand’s meest beroemde epos gaat over de tragische liefdesdriehoek tussen Khun Chang, Khun Phaen en de schone Wanthong. Het verhaal dateert waarschijnlijk uit de 17de eeuw en was van origine een mondelinge vertelling vol drama, tragiek, seks, avontuur en het supernatuurlijke. In de loop ter tijd is het constant aangepast en uitgebreid, en bleef zo een populair en vermakkelijk epos dat door rondreizende vertellers en troubadours werd uitgedragen. Het was aan het Siamese hof, eind negentiende eeuw, dat het verhaal voor het eerst werd vastgelegd op schrift. Zo onstond er een gestandaardiseerde, gekuiste versie, van dit beroemde verhaal. Chris Baker en Pashuk Phongpaichit vertaalde en bewerkte dit verhaal voor een Engelstalig publiek en publiceerde zo ‘The Tale of Khung Chang, Khun Phaen”. Vandaag deel 3.
Thailand’s meest beroemde epos gaat over de tragische liefdesdriehoek tussen Khun Chang, Khun Phaen en de schone Wanthong. Het verhaal dateert waarschijnlijk uit de 17de eeuw en was van origine een mondelinge vertelling vol drama, tragiek, seks, avontuur en het supernatuurlijke. Vandaag deel 2.
Thailand’s meest beroemde epos gaat over de tragische liefdesdriehoek tussen Khun Chang, Khun Phaen en de schone Wanthong. Het verhaal dateert waarschijnlijk uit de 17de eeuw en was van origine een mondelinge vertelling vol drama, tragiek, seks, avontuur en het supernatuurlijke.
Twents volksverhaal verteld in Thaise situatie
Het is regentijd in Thailand en ik vond het wel een mooi moment om een Twents volksverhaal, dat deze week op Facebook voorbij kwam, te vertalen in het Nederlands en daarbij het verhaal in Thailand te situeren.
De Dochter, een kort verhaal van Kukrit Pramoj
Dit korte verhaal van MR Kukrit Pramoj beschrijft het tragische leven van dochter Lamom dat dramatisch afloopt. Hoe de verhouding tussen moeder en dochter niet altijd gevestigd hoeft te zijn op liefde, tederheid en begrip. Ook niet in Thailand.
Waterbuffelvlaai – Een kort verhaal van Khamsing Srinawk (1960)
Khamsing Srinawk schreef tussen 1958 en 1996, onder het pseudoniem Law Khamhoom, een aantal korte verhalen met als titel ฟ้าบ่กั้น ‘Faa bo kan, Isaans voor: ‘De hemel kent geen grenzen’ en in Engelse vertaling uitgegeven als ‘Khamsing Srinawk, The Politician and other stories’, Silkworm Books, 2001. Hij droeg het boek op aan ‘mijn moeder die niet kon lezen’. Het werd in acht andere talen vertaald, waaronder het Nederlands.