De leeuw haalde diep adem en stootte alle lucht met kracht uit zijn borst; zijn gebrul bewoog de aarde. Alle dieren trilden van angst en haastten zich dieper het oerwoud in, klommen hoog in de bomen of vluchtten de rivier in. ‘Ha, dat was lekker’ lachte de leeuw tevreden.
En hij riep ‘Dieren, ik ben klaar met brullen. Kom het bos maar uit. Klim maar uit jullie boom. Kom maar uit het water. Ik heb gegeten en we kunnen nu gaan spelen. Laten we samen lol maken.’
Maar wie vertrouwt een leeuw? Niemand kwam uit het bos, uit de boom, uit het water! Niemand wilde met de leeuw gaan spelen. De leeuw werd er ongelukkig van. Hij miste iets.
Vrienden! De leeuw had geen vrienden. Er was niemand om mee te spelen. Dus riep hij een vergadering bijeen van alle dieren in het oerwoud. Ze kwamen allemaal: apen, kikkers en padden, slangen, krokodillen, beren, herten, vogels en ook de konijnen. Allemaal!
‘Welkom, dieren. Dank dat je naar deze vergadering bent gekomen. Ik heb jullie geroepen om iets te bespreken dat heel belangrijk voor mij is. Maar eerst een vraagje: Wie is de koning van het oerwoud?’
‘Dat is gemakkelijk’ zei de wolf. ‘Jij, grote leeuw. Jij bent de koning van het oerwoud.’ ‘En waarom ben ik de koning van het oerwoud?’ ‘Omdat je het sterkste bent, en de snelste, en omdat je ons opeet.’ ‘Dat is helemaal waar’ zei de leeuw. ‘En nu mijn tien punten van aandacht. Natuurlijk eet ik jullie op. Ik ben een dier. En jullie zijn dieren. Jullie eten iedere dag en ik eet iedere dag. Het verschil is dat ik jullie opeet en jullie mij niet opeten. Maar wij leeuwen hebben ook onze gevoelens hoor! Wij spelen en lachen en praten graag. En nu ik heb een probleem. Ik heb geen vrienden! Willen jullie mijn vriendjes zijn?’
Na deze tien belangrijke punten bleven de dieren stil….. ‘Ik weet dat jullie bang voor me zijn maar ik heb een plan waarbij we allemaal in vrede kunnen samenleven. Wij spelen samen en genieten van het leven. Dit is mijn plan: Iedere dag komt een dier rond lunchtijd naar mijn leefkuil. Ik ga die opeten. Jullie maken een schema waarin staat wie die dag mijn lunch wordt. Dan kunnen we allemaal vriendjes zijn. We kunnen vriendjes zijn voordat ik je opeet. Zijn jullie het er mee eens?’
En dan komt er een overeenkomst….
De dieren praatten en schreeuwden en palaverden en delibereerden; het viel niet mee tot een afspraak te komen. Tenslotte ging toch iedereen akkoord. En iedereen leefde vanaf die dag in vrede. Maar niemand was echt gelukkig want iedere dag moest er een dier naar die leefkuil en werd dan door de leeuw opgegeten.
Tja, en toen werd het de beurt van het konijn. ‘Hallo konijn. Welkom in mijn kuil’ zei de leeuw die zijn lippen al aflikte bij het zien van een lekker vet konijntje.
‘Leeuw, voor je begint te eten wil ik eerst iets met je bespreken.’ ‘Dat is goed.’ ‘Vanmorgen ging ik naar de vijver voor mijn laatste bad. Ik wilde graag schoon en fris hier komen voor je mij opeet. Maar in de vijver lag een grote leeuw! En die wilde me opeten. Ik heb hem maar verteld dat ik vandaag jouw lunch zou zijn.’ ‘Wat?’ brulde de leeuw. Is er een andere leeuw in mijn bos en zit die aan mijn eten? Waar zit die leeuw?’
‘Ik breng je er nu heen. Maar laat hem mij niet opeten want jij moet mij opeten. Per slot van rekening ben jij onze koning.’ Het konijn liep hem voor door het bos richting vijver. ‘Waar is die leeuw?’ ‘Een stukje verderop. Daar, op de top van die hoge rots, daar moet je naar beneden kijken in het water. Dan kun je hem zien.’
De leeuw klom op de hoge rots en keek naar beneden. En jawel, hij zag de leeuw in de vijver. ‘Hoe durf jij in mijn bos te komen? Hoe durf jij aan mijn eten te zitten?’ brulde de leeuw naar beneden. De leeuw in de vijver deed zijn bek ook open maar er kwam geen geluid uit. ‘Zeg nou eens wat!’ De andere leeuw deed wel zijn bek open maar hij hoorde niets. ‘Hoe durf je mij uit te lachen! Ik zal je eens laten zien wie hier de koning van het oerwoud is.’
En de leeuw sprong vanaf de hoge rots de vijver in. Maar pech voor de leeuw, de vijver was ondiep en lag vol met keien. Hij stootte zijn kop tegen een scherpe kei. En lunchte nooit meer…..
Het slimme konijn en alle andere dieren speelden en lachten en zongen die dag en leefden daarna in vrede verder.
Bron: Lao Folktales (1995). Vertaling en bewerking Erik Kuijpers.
Leuke verhalen Erik! En de manier waarop jij het verwoordt maakt het helemaal een plezier om te lezen.
Heerlijk, weer zo verhaal met een diepe wijze les.
Dankjewel