De mythe van de koningin die een schelp baarde en werd verjaagd. Maar die schelp was niet leeg…

Koning en koningin zijn ongelukkig want ze hadden geen zoon! Maar na lange tijd werd bekend dat de koningin een kind ging krijgen. Doch ze baarde een schelp. De koning werd knettergek van mensen die riepen dat de koningin een heks was. Hij verbande haar en zette haar met schelp en al in een boot. 

Ze landde bij een bos. De koningin stapte met de schelp uit het bootje en ontmoette een ouder echtpaar dat daar  woonde. Dat nodigde haar uit de woning en het eten met haar te delen en zij werkte mee in de groentetuin. Maar in de schelp zat een jongetje verstopt! Hij groeide. Als de drie bewoners weg waren kroop hij uit de schelp om wat te spelen; daarna kroop hij weer terug. Toen hij wat ouder was kookte hij ook hun eten! Zijn moeder begon te vermoeden dat er iets aan de hand was met de schelp; ze verstopte zich en zag een knappe jongen uit de schelp klimmen.

Ze vernielde de schelp en vroeg hem om een normaal leven te leiden. Hij kreeg van haar de naam Prins Sung. Maar dat bereikte de oren van jaloerse vrouwen in het paleis die een plan maakten hem te vermoorden. Toen bood de slangenkoning zijn hulp aan om Prins Sung te beschermen. 

Een reuzin werd aangewezen om Prins Sung groot te brengen. In vijftien jaar voedde ze hem op en baadde hem in de gouden vijver waardoor hij een goudkleurige huid kreeg. Ze leerde hem mantra’s en als hij die uitsprak kon hij bevelen geven aan alle herten in het bos en alle vissen in het water.

Ze gaf hem een gouden stokje en een paar kristallen schoenen waarmee hij onzichtbaar kon vliegen. Maar ze gaf hem ook een camouflagepak om er uit te zien als een lelijke Ngoc. Toen vloog de prins naar de afgelegen stad Samont.

Zeven prinsessen uithuwelijken…

De koning van Samont had zeven knappe dochters. Hij wilde dat zijn dochters een echtgenoot kozen en gelastte dat alle jonge vrijgezelle mannen naar Samont zouden komen. Toen kwamen jonge prinsen bijeen uit Samont, Cambodja, Laos en andere landen. 

De kandidaten waren op hun paasbest. De zeven dochters van de koning droegen oogverblindende jurken en juwelen. De eerste zes dames kozen hun echtgenoten maar de jongste, prinses Rochana, kon geen keus maken.

De koning vroeg of iemand werd gemist. Ja, er was een lelijke vent in het Ngoc kostuum en hij moest een stoel te nemen. Prinses Rochana ging weer de kandidaten af en zag de knappe prins door het Ngoc kostuum heen. Ze koos hem. De vorst en de koningin waren ontsteld  over haar keus en verbanden beiden naar de rand van de stad.

Prinses Rochana wist dat ze geen foute keus had gemaakt. Ze leefde gelukkig in een hut samen met haar man die nog steeds dat lelijke pak droeg en zij vertelde hem niet dat ze wist wie er in zat…..

De jacht

De koning wilde zien of de schoonzoons konden jagen en schreef een test uit: ‘Morgen allemaal zes herten brengen!’ De Ngoc deed zijn kristallen schoenen aan en vloog naar het bos. Hij sprak de woorden van de mantra en alle herten kwamen bij hem rusten.

De anderen kwamen tenslotte bij hem uit en vroeger zes herten. Maar hij gaf iedere collega slechts één hert en sneed overal een stukje van het oor af. De koning was verbaasd dat alleen de Ngoc zes herten had en de anderen slechts één hert met een kapot oor…..

De tweede test: honderd grote vissen vangen. Deze keer deed hij zijn Ngoc kostuum uit en met hulp van de mantra kwamen alle grote vissen naar hem toe. Later kwamen de anderen die niets hadden gevangen. Hij gaf iedereen twee vissen en sneed een stukje van de neus af.

Bij de koning kon hij honderd vissen brengen, de anderen slechts twee met een stuk uit de neus. De koning en koningin waren verbijsterd. Rochana was uiteraard blij.

Inmenging van boven

De god Indra nam de gedaante aan van een soldaat met een leger en daagde de koning uit tot een polowedstrijd met de stad als inzet. Anders zou hij de stad platbranden. De koning liet slechts zes schoonzoons spelen want schaamde zich voor de Ngoc. Maar die  werden gemakkelijk verslagen. Indra eiste de zevende schoonzoon als tegenstander.

Toen de volgende dag de stad was uitgelopen en Indra in volle uitrusting op zijn paard gereed zat sprintte een prachtig paard het veld in met daarop gezeten een prins met gouden huidskleur. Hij daagde Indra uit. De vermomde Indra probeerde zijn rivaal te verslaan maar de prins  was sterker. Indra’s paard zweefde door de lucht en tot verbazing van iedereen steeg ook het paard van de zevende schoonzoon schuimbekkend op om de uitdaging te beantwoorden. Indra kon niet winnen; integendeel, hij kreeg een doelpunt tegen. Het spel was voorbij. De stad gered.

Indra gaf zijn vermomming op. Hij vertelde wie hij echt was en zei hen ook wie de Ngoc in werkelijkheid was. De prins uit de schelp. Prins Sungs moeder en het echtpaar in het bos werden gecompenseerd met geld, kleren en land. Sung en zijn vrouw Rochana mochten in het paleis wonen tot Sung tenslotte de volgende koning werd van Samont en het hele koninkrijk.

Bron: Folk Tales of Thailand (1976). Vertaling en bewerking Erik Kuijpers. 

Een verhaal uit de Thaise zang- en danscultuur. Met een koning, knappe zoon/dochter, booswichten, tovenarij, en eind goed al goed. Elders heet het verhaal Prins Sang Thong. Ngoc is een Vietnamese voornaam en betekent juweel, edelsteen. Maar er is een tweede betekenis: een kreng van een wijf dat stinkt naar rotte eieren. 

Er zijn geen reacties mogelijk.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website