Thai Baht Exchange
Weer een prachtig historisch verhaal van Lung Jan over de vergeten Frans-Vlaming, Daniel Brouchebourde, die lijfarts was van twee Siamese koningen.
Archibald Ross Colquhoun & Chiang Mai
Eén van de boeken die ik koester in mijn behoorlijk uitgebreide Aziatische bibliotheek is het boek ‘Amongst the Shans’ van Archibald Ross Colquhoun. Mijn editie is die uit 1888 – ik vermoed een eerste druk – die bij Scribner & Welford in New York van de persen rolde en Terrien de Lacouperie’s ‘The Cradle of the Shan Race’ als inleiding bevat.
Willem Hendrik Senn van Basel had alles om het te maken als diplomaat in het Verre Oosten. Hij was schrander, ambitieus en hij behoorde – wat niet onbelangrijk is – tot wat men in het koloniale jargon, de oude Indische families noemde. Meestal aan de VOC gerelateerde families die al enkele generaties in de Oost vertoefden.
Gerrit van Wuysthoff – een Hollandse pionier in Zuidoost-Azië
De eerste Nederlander en één van de eerste Europeanen die Laos in extenso bezochten was de koopman Gerrit Van Wuysthoff of Geeraerd van Wuesthoff, tijdens een door hem opgezette missie voor de Vereenigde Oostindische Compagnie, de VOC in 1641-1642.
George Coedes, een Franse oriëntalist in dienst van Siam
In 1919 ontving de Franse bibliothecaris George Coedès (1886-1969) in Bangkok de medaille van de Witte Olifant van Siam voor zijn verdienstelijk werk op het vlak van de studie van het Verre Oosten, in Frankrijk gewoonlijk als oriëntalisme aangeduid.
Homan van der Heide droeg het water naar de zee
Eén van de meest belangrijke en invloedrijke Nederlanders in Siam is de veel te lang vergeten ingenieur J.H. Homan van der Heide geweest. Zijn verhaal begon in feite in 1897. In dat jaar bracht de Siamese vorst Chulalongkorn een staatsbezoek aan Nederland.
De juridische adviseurs van de missie Rolin-Jaequemyns
Om volwaardig deel uit te kunnen maken van de door Europa gedomineerde laatnegentiende-eeuwse wereldorde werden een aantal niet-westerse staten op het einde van de negentiende eeuw door de grootmachten onder ‘zachte druk’ diplomatieke gezet om te voldoen aan een aantal voorwaarden. Zo moest Siam – het huidige Thailand – een modern rechtssysteem aannemen, zich houden aan de internationale rechtsregels, een diplomatiek korps op poten zetten en over behoorlijk functionerende regeringsinstanties beschikken.
Jan Struys, een Hollandse vrijbuiter in Siam (deel 2)
Op het ogenblik dat Struys in Ayutthaya aankwam waren de diplomatieke betrekkingen tussen Siam en de Nederlandse republiek normaal te noemen maar dat was lang niet altijd het geval geweest. Vanaf het ogenblik dat Cornelius Speckx in 1604 een VOC depot in Ayutthaya vestigde kende de verhouding tussen beide, op elkaar aangewezen partijen, heel wat ups & downs.
Jan Struys, een Hollandse vrijbuiter in Siam (deel 1)
Eén van de boeken in mijn bibliotheek die ik koester is Drie aenmerkelyke reizen door Italien, Griekenland, Lyfland, Moscovien, Tartaryen, Meden, Persien, Oostindien, Japan en verscheiden andere Gewesten dat in 1676 van de pers rolde in Amsterdam bij Jacob Van Meurs, drukker op de Keizersgracht.
Een knettergekke Hollander… of toch niet?
De Borobudur in Java, is het grootste Boeddhistische monument ter wereld. Dit, uit niet minder dan negen etages opgebouwde tempelcomplex uit de achtste eeuw van onze jaartelling had eeuwenlang onder as en jungle verborgen gelegen en vormde één van dé grootste archeologische sensaties in de vroege negentiende eeuw.
Bijna een jaar na dato kwam er terug een Nederlandse consul in de Siamese hoofdstad. Bij koninklijk Besluit van 18 maart 1888, nr. 8 werd de heer J.C.T. Reelfs met ingang van 15 april van dat jaar benoemd tot consul van Bangkok. Reelfs, die eerder in Suriname had gewerkt, bleek echter opnieuw geen blijvertje. Amper een jaar later, op 29 april 1889 werd hem bij koninklijk Besluit ontslag verleend.
Omwille van het simpele feit dat er pas na de Tweede Wereldoorlog formeel een Nederlandse ambassade in Bangkok werd geopend vormden de consulaire diensten meer dan tachtig jaar lang de belangrijkste diplomatieke vertegenwoordiging van het koninkrijk der Nederlanden in Siam en later Thailand. Graag sta ik even stil bij de niet altijd even vlekkeloze geschiedenis van deze diplomatieke instelling in het Land van de Glimlach en de, bij tijd en wijle, behoorlijk kleurrijke Nederlandse consuls in Bangkok.
De geschiedenis van de Thaise keuken
Tot 1939 stond het land, dat we nu Thailand noemen, bekend als Siam. Het was het enige Zuidoost-Aziatische land, dat nooit door een westers land is gekoloniseerd, waardoor het in staat was de eetgewoonten met eigen speciale gerechten te cultiveren. Maar dat wil niet zeggen dat Thailand daarbij niet beïnvloed werd door de Aziatische buren.
Zeg niet zomaar stupa tegen een chedi
Je kan er in Thailand gewoonweg niet naast kijken; de chedi’s, de lokale variant van wat in de rest van de wereld – met uitzondering van Tibet (chorten), Sri Lanka (dagaba) of Indonesië (candi), bekend staat als de stupa’s, de ronde bouwsels die Boeddhistische relieken bevatten of, zoals in sommige gevallen ook de gecremeerde stoffelijke resten van Groten van het Land en hun familieleden.
Het verdwenen V.O.C. pakhuis ‘Amsterdam’
De Factorij of de handelspost van de Vereenigde Oostindische Compagnie (V.O.C.) in Ayutthaya heeft al heel wat inkt doen vloeien. Heel wat minder werd er gepubliceerd over het VOC-pakhuis Amsterdam, ten zuiden van Bangkok lag.
De historische banden tussen Thailand & Indonesië – ook een stukje Nederlandse geschiedenis
Indonesië is een bevoorrechte handelspartner van Thailand en jaarlijks bezoeken gemiddeld een half miljoen Indonesische toeristen het Land van de Glimlach. De historische banden tussen beide landen zijn oud en gaan érg ver terug in de tijd.