De onstuimge geschiedenis van Pad Thai
Pad Thai is wellicht het populairste gerecht onder toeristen maar ook Thai smullen er van. Dat het gerecht ook een politieke achtergrond heeft weten velen waarschijnlijk niet.
In 1938 werd Phibunsongkhram (of Phibun) premier van Thailand dat toen nog Siam heette. Hij vreesde dat het wel eens moeilijk zou kunnen zijn om de etnische groepen in het land bijeen te houden. Siam bestond uit meerdere bevolkingsgroepen met sterke regionale entiteiten. Phibun was tijdens een coup aan de macht gekomen en er was weinig wat de entiteiten kon binden. Bovendien werd het land omsingeld door Franse en Britse kolonies.
De premier besloot daarom om de cultuur en identiteit van Siam te transformeren en voerde de ’12 culturele mandaten’ in die hem zouden moeten helpen om van zijn land een moderne, productieve en trotse samenleving te maken. Sommige van deze mandaten – zoals Phibuns wens dat iedereen een mooie hoed zou dragen in het openbaar – zijn nu slechts voetnoten in de geschiedenis, maar anderen – zoals zijn wens om Siam voortaan Thailand te noemen – hebben de tand des tijds doorstaan. Een ander onderdeel van deze transformatie was het creëren van een nationaal gerecht. Vijfenzeventig jaar geleden bestond Pad Thai immers nog niet.
De Thaise bevolking at destijds vooral rijst met chilipasta, bladeren en zout of kochten snacks van de vele Chinese straatverkopers. De exacte oorsprong van Pad Thai blijft onduidelijk. Sommige bronnen schrijven dat het gerecht is voortgekomen uit een grote wedstrijd op zoek naar het nieuwe nationale gerecht.
Wat de oorsprong ook mag zijn, Pad Thai heeft zijn wortels in de Chinese keuken. De originele naam is Kway Teow Phat Thai. Kway teow betekent rijstnoedels in een Chinees dialect. De volledige naam betekent gewokte rijstnoedels op Thaise wijze. Noedels en wokken zijn typische voorbeelden van de Chinese keuken. Chinese immigranten brachten deze gerechten en gebruiken waarschijnlijk naar Siam, waarna er typische smaken aan werden toegevoegd.
Phibun deelde deze simpele variatie op een Chinees gerecht uit aan zijn volk uit te delen en liet weten dat het nieuwe nationale gerecht van Thailand zou worden. Hij stak ook veel geld in de promotie van het noodle gerecht zorgde ervoor dat verschillende restaurants en straatkraampjes Pad Thai gingen serveren. Hij lanceerde de slogan ‘Noodle is Your Lunch’ en het ministerie van Volksgezondheid deelde pamfletten uit met daarop de gezondheidsvoordelen van dit gerecht.
Wat veel moeite lijkt voor een simpele noedelgerecht was in feite onderdeel van een goed doordacht plan van een militaire dictator om zijn bevolking een nieuwe identiteit te geven en meer verbondenheid te creëren. Leuk om aan terug te denken als je smakelijk bordje Pad Thai voor je ziet staan.
Bron: Knack.be
En net als een land is opgedeeld in provincies, zo heeft Pad Thai ook verschillende smaken en samenstellingen. De lekkerste heb ik jaren geleden in een restaurant in Bangkok’s Pat Pong gegeten: Pad Thai, bedekt met een omelet… dat vond ik destijds (15 jaar geleden misschien?) overheerlijk.
Nu eet ik het nog maar zelden, omdat ik garnalen vermijd.
Je kunt het ook met kip eten. Nu heeft Conimex nieuw in het assortiment een pakket hiervoor en ik moet zeggen het was best lekker. Op Silom road is ook een Thais restaurant schoon vriendelijk personeel en erg lekker soms erg druk maar dat betekent dat het goed is. Ook de vele andere gerechten zijn lekker en goed.
Het Thaise restaurant op Silom Road?
De lekkerste Pad Thai die ik ooit gegeten heb was bij een mannetje die met zijn eetstalletje rondreed in Pattaya. Rond 6 uur stond hij dan altijd in het straatje tussen soi 7 en soi 8. Bij de toenmalige Victory bar. Vooral de kleine oranje garnaaltjes waren heerlijk. Later ben ik hem nog tegengekomen in Jomtien soi 7. Toen vertelde hij me dat hij van de politie niet meer in Pattaya rond mocht rijden omdat hij daar geen vergunning voor had !!. Het was bij hem altijd heel druk. Vooral veel dames die aan de bars werkten. Ook alle andere gerechten die hij verkocht waren heerlijk. Nu heb ik hem jammer genoeg al zeker 10 jaar niet meer gezien.