Botenparade en Thais geluk
Ze zijn te koud, die kersen, zo direct uit de koelkast. Ze moeten warmer, hebben dan meer smaak, dacht hij. De hele dag had hij nog niets gegeten maar nu heeft hij toch een beetje trek. De zon, die hem de ganse dag verwende, is net verdwenen achter het huis en het is eigenlijk te koud om nog langer bloot buiten te zitten.
Het boek dat hij leest, De Eeuwige Bron van Ayn Rand, is prachtig. Hij leest er al de hele dag in, grijpt hem bij de keel. Toch leidt de transistorradio op tafel, met op Radio 1 af en toe het live gay-pride verslag, hem nu dusdanig af dat hij af en toe zijn concentratie verliest. Zijn gedachten dwalen af naar twee jaar geleden, haar eerste keer in Holland.
Ze zouden samen oud worden
Nok, zijn ex Thais geluk, blijft maar door zijn hoofd spoken, al zolang ze uit elkaar zijn, nu meer dan een jaar. ’s Morgens al, bij het persen van zijn sinaasappels en het maken van zijn kom yoghurt met muesli, ziet hij zichzelf in de keuken van het prachtige huis in Hua Hin. Het mooie huis, bijna aan de zee, de grote tuin met palmen, de mooie terrassen. Hij kocht het spontaan en cash voor hun samen.
Nu woont zij er alleen, hij komt er niet meer in. In het begin maakte Nok zijn ontbijt, voordat hij ging golfen. Ongebreidelde en, belangrijker, ongefundeerde jaloezie in combinatie met gezichtsverlies, soms uitmondend in vechtpartijen, verwoesting van huisraad en persoonlijke spullen, maakte na anderhalf jaar een einde aan de relatie. Ze zouden samen oud worden maar haar angst hem te verliezen, veroorzaakte dat ze hem verloor.
Deze week kreeg hij na weken van geen enkel contact een sms bericht: do you know that I have no work and no in come I have to pay the bank every month two months now not pay yet so if this happen I gonna lose the house just want to tell you this. Geen punten, komma’s, spaties, hoofdletters. Tenglish. Hij reageerde laconiek; dat hij haar voldoende geld geoffreerd heeft wanneer zij het huis via een constructie op zijn naam zette. Een paar miljoen baht.
Zij piekerde er niet over en meldde ‘en passant’ dat zij het geld niet leende van de Kasikorn Bank, wat hij stilletjes hoopte, maar van de maffia. De moed zakte hem toen, voor zover dat mogelijk was, nog verder in de schoenen. De maffia, daar was ie nou juist zo bang voor geweest, dat dat zou gebeuren! Woekerrentes, moord en doodslag gingen door zijn hoofd. Ze leent al meer dan een miljoen, schreef ze eerder. Wanneer en hoe gaat dit aflopen? Maar, daar gaat het nu niet over….
kavalenkau / Shutterstock.comLallende voetballers en ministers
Ze moest en zou er heen. Al in Thailand stond dat vast. Ze had er over gelezen in een of andere Thaise glossy. Nok is niet een vrouw van veel woorden. I want to go! De reis naar Nederland stond al gepland en geboekt. Ook de Keukenhof had ze ontdekt en vastgezet in haar hoofd. Daar viel weinig aan te doen. Nou ja, die Keukenhof daar was wel overheen te komen maar de gay-pride?
Hij vindt het omgekeerde discriminatie, legde jij uit, zo’n manifestatie. Niet nodig ook in Nederland want het samengaan van gelijke seksen is allang ingeburgerd en geaccepteerd. Voor veel mensen zet de gay-pride eerder een fout dan een goed accent, voegde hij er aan toe.
Eigenlijk vindt hij het hele gedoe ronduit ordinair. Dit jaar is er ook een boot van de KNVB en er varen wel vier ministers mee, zegt het nieuws. Wel ja, lallende holladijee voetballers en ministers, het moet niet gekker worden, pruttelt hij in zichzelf. Is er geen ander nieuws? Maar goed, dat was toch iets te ingewikkeld en niet van belang volgens zijn Thais geluk. I want to go! En hij kon zijn Thais geluk toen nog niet op en had het er voor over. Hij ging.
De stad in met de auto is nauwelijks te doen op zo’n dag. Ze nemen de metro. Amsterdam ontaardt op zo’n dag in no time in een vuilnisbelt, vergelijkbaar met de zooi op Koninginnedag. Met moeite vinden ze een plekje op de al met kapotgetrapte plastic bekertjes bezaaide Prinsengracht.
Nok is niet groot en heeft maar beperkt zicht tussen vreemde schouders door op de canal-parade. Ze kan niet stoppen met fotograferen. Haar enthousiasme is grenzeloos. Zijn stemming is ondertussen onder het nulpunt beland. Wanneer Nok hem vraagt foto’s van haar te maken met op de achtergrond de praalboten, merkt ze zijn tegenzin en slaat op tilt. Zwijgende ruzie is het gevolg. Ze geeft haar fototoestel aan een willekeurige passant die welwillend een aantal plaatjes schiet van haar.
Khun mai chohp!?, zeggen ze verbaasd
Het weer blijkt, gelukkig voor hem, onbetrouwbaar en een enorme stortbui zorgt ervoor dat ze in een overvol café terechtkomen. Na een paar glazen rode wijn komt de communicatie voorzichtig weer op gang. Een ontmoeting in het café met twee ook al overenthousiaste meisjes uit Thailand maakt de stemming even ronduit gezellig.
Maar wat later raakt hij geheel uit beeld wanneer de dames in het Thais ratelen. Hij voelt dat Nok in de derde persoon over hem spreekt. Die daar, die houdt helemaal niet van de gay-pride, snap je dat nou? Khun mai chohp!? zeggen ze verbaasd in koor. Hij zucht maar eens.
De dames zijn al even in Amsterdam en hebben een Thais café ontdekt. Nok is niet te houden. Na een stevige wandeling geraken ze in de Rosse Buurt – zo kom je nog eens ergens, denkt hij – en jawel, even later, sawadee khrab, een kroeg vol Thai, is hij gelukkig weer even terug in Thailand en de gay-pride geheel uit beeld. Everybody happy, yeah!
– Herplaatst bericht –