Op weg naar Noy
Ik ben op weg naar mijn nieuwe vlam, ze heet Noy en ze is zo pril. Het is pikkedonker over Bangkok en de aarde. Dat ik kom, is niet voorzien. Noy heeft dichte wenkbrauwbogen fonkelend als kohl, heel lange en gezonde haren, een volle rode mond. Ze is een tengere verschijning.
Bijgeloof in Thailand
In bepaalde delen van Thailand (Noorden en Noordoosten) speelt het animisme een belangrijker rol dan het boeddhisme. Het bijgeloof kan soms vreemde vormen aannemen, dat blijkt wel uit dit lijstje met voorbeelden.
Phi Hae is een jonge visser die de school niet heeft afgemaakt en lezen kan noch schrijven. Hij wordt verliefd op Nua Nim die op de middelbare school zit maar hoe vertel je haar dat als je niet eens een liefdesbrief kunt schrijven?
De ware muziekliefhebber met een hang naar nostalgie komt volledig aan zijn trekken bij 1979 vinyl and Unknown Pleasures bij Sukhumvit Soi 55 in Bangkok.
Origine van Songkran
Volgens de boeddhistische geschriften van Wat Pho is Songkran ontstaan uit de dood van Kapila Brahma (กบิล พรหม).
‘Een oude vriend’, een kort verhaal van Chart Korbjitti
‘Een oude vriend’, een kort verhaal van de Thaise schrijver Chart Korbjitti, beschrijft een ontmoeting met een oude vriend tegen de achtergrond van de gebeurtenissen van 6 oktober 1976. Sommigen kunnen het verleden onmogelijk loslaten, anderen lukt dat beter. Tino Kuis vertaalde het voor ons.
Zijn eigen mes; een kort verhaal van Chart Kobchitti
Over de hogere klasse en het klootjesvolk. Vader en moeder uit de hogere klasse introduceren hun zoon bij een banket waar je alleen mag aanzitten als je ‘een eigen mes’ hebt. Dat mes is het privilege van de hogere klasse. Er is ook een meneer in crèmekleurig kostuum die je maar beter kunt vermijden… Dit verhaal heeft een lugubere kant. Niet voor zwakke magen. Ik waarschuw de lezer maar vast…
De schrijver/dichter Prasatporn Poosusilpadhorn (ประสาทพร ภูสุศิลป์ธร, 1950) is beter bekend onder zijn nom de plume Komtuan/Khomtuan Khantanu (คมทวน คันธนู). Hij heeft er nog meer maar houdt die liever voor zich. In 1983 ontving hij de South East Asia (S.E.A.) Write Award voor zijn werk.
Het is alweer een tijdje geleden dat de bijgewerkte en geactualiseerde versie van The Mekong- Turbulent Past, Uncertain Future’ van de Australische historicus Milton Osborne ‘van de drukpersen rolde, maar dat neemt niet weg dat dit boek ook maar iets aan waarde heeft ingeboet.
Ik vertel u geen geheim wanneer ik stel dat de invloed van het Thaise leger op de maatschappelijke en politieke ontwikkelingen in het land in de laatste eeuw niet weg te denken is geweest. Van staatsgreep naar staatsgreep slaagde de militaire kaste er niet alleen in om haar positie te verstevigen maar ook – en dit tot vandaag – haar greep op ’s lands bestuur te behouden.
Boekbespreking: The Siamese Trail of Ho Chi Minh
Héél lang geleden leerde ik twee oudgedienden van het Franse Vreemdelingenlegioen kennen die fysiek en psychisch getekend waren door hun – vergeefse pogingen – om de smeulende resten van wat toen nog Indochina was, veilig te stellen voor de Franse koloniale ambities.
In de twee voorgaande bijdragen over buitenlandse invloeden in de Siamese en Thaise architectuur besteedde ik aandacht aan de Italianen. Besluiten doe ik graag door even stil te staan bij de intrigerende figuur van de Duitse architect Karl Döhring. Hij produceerde lang niet evenveel als voornoemde Italianen maar de gebouwen die hij in Siam neerpootte behoren, naar mijn bescheiden mening, tot het fraaiste wat de vreemde mix tussen lokale en Farang-architectuur kon opleveren.
Als u zich ooit hebt heeft gevraagd waarom er in hartje Bangkok zoveel klassieke, Italiaans aandoende overheidsgebouwen staan, dan moet u nu zeker verder lezen…
Sri Thanonchai, de Aziatische Tijl Uilenspiegel
Sri Thanonchai is een personage in een serie verhalen die, meestal in oud-poëtische vorm gegoten, al enige honderden jaren mondeling rondgaan in Thailand en tevens in de omringende landen als Cambodja, Laos, Vietnam en Birma.
Met de komst van de eerste Europeanen in de zestiende en zeventiende eeuw, duurde het niet lang voor er westerse elementen opdoken in de Siamese architectuur. De leidende klasse in Ayutthaya keek met verbazing en wellicht ook enige bewondering naar de vreemde bouwwerken die door deze buitenlanders aan de rand van de stad werden neergepoot en vooral het vakmanschap waarmee dit gebeurde.
Muziek uit Thailand: Ik hou van je, malle jongen! – Pink
Het eerste Thaise nummer wat ik leerde kennen was van band met alleen maar vrouwen. De naam van deze band? Pink (พิงค์). Het rocknummer, en misschien ook wel die leuke dames, waar ik voor viel droeg de naam “rák ná, dèk ngôo”. Wat was er zo bijzonder aan dat nummer? Kijk en luister mee.
Carabao, de band, de man en het lied ‘Mae Sai’
Carabao is misschien wel de bekendste zanger en band in Thailand. Hier geef ik een korte beschrijving van zijn leven, de aard van zijn liedjes en een video met tekst van zijn mijns inziens mooiste lied ‘Mae Sai’ en met als toegift een meer politiek lied.