Thailand… om dichterlijk van te worden…

Ik heb in de loop der jaren ondervonden dat wij Farang over het algemeen niet echt vertrouwd zijn met de literatuur, laat staan de poëzie van ons gastland. Expats die zich willen integreren hebben over het algemeen een grondigere kennis over pakweg het lokale aanbod aan voedsel, drank of vrouwen dan aan wat over het algemeen als ‘hogere’ cultuur wordt omschreven.
De Thaise dichter Phra Sunthorn Vohara

In het dorpje Ban Krum in het Kluang District, Rayong staat een standbeeld ter nagedachtenis aan Phra Sunthorn Vohara, beter bekend als Sunthorn Phu.
We kennen de progressieve denkers en de opstanden in Thailand gedurende de laatste 50-60 jaar redelijk goed maar hoe was het daarvóór? Wat was nu de bron van al die nieuwe ideeën? Inheems of uitheems? Hierbij een korte en onvolledige gids waarbij vooral Tienwan in het zonnetje wordt gezet.
Jit Phumisak, dichter, intellectueel en revolutionair
Jit Phumisak (Thais: จิตร ภูมิศักดิ์, spreek uit chit phoe:míesàk, ook wel Chit Phumisak) studeerde af aan de Faculty of Art, Chulalongkorn Universiteit en sloot zich al snel aan bij de Communistische Partij. Hij was een schrijver en dichter die, zoals velen, naar de jungle vluchtte om vervolging te ontkomen. Op 5 mei 1966 werd hij in Ban Nong Kung, bij Sakon Nakhorn, aangehouden en ogenblikkelijk geëxecuteerd.