De Thaise dichter Phra Sunthorn Vohara

Sunthorn Phu – Suriya Desatit / Shutterstock.com

In het dorpje Ban Kruhm in het Kluang District, Rayong staat een standbeeld ter nagedachtenis aan Phra Sunthorn Vohara, beter bekend als Sunthorn Phu.

Wie dat is? Nou, ik wist het ook niet en dus ga je maar eens zoeken naar wat meer informatie over deze man.

Sunthorn Phu is wel de bekendste dichter, die Thailand heeft gekend. Een vergelijking met onze Joost van den Vondel dringt zich op, maar behalve dan dat zij beiden dichter waren, hebben zij niet echt veel gemeen. In de eerste plaats leefden zij in een ander tijdperk, Vondel was al ruim 100 jaar dood toen Sunthorn werd geboren in 1786. Sunthorn was bovendien dichter aan het hof van Siam, eerst tijdens de periode van Rama II en later in dienst van Rama II. Ook de levenswijze van beide dichters was totaal verschillend, want die Sunthorn was een rokkenjager, maar leefde ook lange tijd als monnik.

Het huis waarin Sunthorn Phu werd geboren stond achter het Paleis van de Koning. Zijn moeder werkte als verpleegster in het Paleis, waar Phu ook een baantje kreeg. Daar werd hij verliefd op een dame genaamd Jun, die tot de Koninklijke familie behoorde. Beiden werden gearresteerd en gestraft, omdat hun relatie in strijd was met de traditionele sociale orde. Toen zij uit de gevangenis ontslagen werden reisde Phu naar Rayong, waar zijn – gescheiden – vader geboren was en inmiddels als monnik in de Bangrum tempel leefde. Over die lange reis naar Rayong schreef Phu één van zijn meest bekende gedichten “Nirat Muang Grang”, dat hij aan zijn verloofde Jun opdroeg.

Phra Sunthorn Vohara

Hij keerde terug naar het paleis in Bangkok, trouwde met Jun, die hem een zoon Pat schonk. In deze periode werd Phu door Koning Rama II tot hofdichter benoemd. Het huwelijk hield niet lang stand, want Phu had een affaire met een andere vrouw. Vele affaires en huwelijken volgden, maar Phu beweerde altijd, dat jij alleen maar van Jun had gehouden. Phu werd een alcoholist en rond 1821 gevangen gezet na een vechtpartij.

In de gevangenis begon hij met “Phra Aphai Mani”, een episch gedicht, dat hij in vele delen over de volgende 20 jaren publiceerde. Koning Rama II was zo blij met poëzie van Phu dat hij hem de titel van “Khun” toekende. Tijdens het bewind van koning Rama III, echter, maakte Phu de grote vergissing om publiekelijk gedichten van de koning zelf te corrigeren, waardoor hem die titel weer werd afgenomen. Na deze schande nam hij ontslag, werd in eerste instantie een boeddhistische monnik, maar werd later een koopman.

Een dochter van Koning Rama IV las het onvoltooide werk Phra Aphai Mani en vroeg de dichter om het te voltooien. Koning Rama IV benoemde Phu als directeur van Koninklijke Schriftgeleerden, en verleende hem de titel van “Phra”. Hij bracht de rest van het leven in vrede tot aan zijn dood in 1855.

Phu liet een erfenis na van gedichten die beroemd zijn geworden vanwege hun beschrijving van de Thaise geschiedenis. Ik noemde al zijn episch gedicht Phra Aphai Mani, een verhaal van 30.000 regels over de romantische avonturen van een prins in oud-Siam. Ook bekend is zijn Nirat Phukaothong (een verzameling gedichten over een fantasiereis naar de Gouden Berg) en Nirat Suphan (over een reis naar de provincie Suphanburi) In 1986, de 200ste verjaardag van zijn geboorte, werd Phu door de Unesco geëerd als een grote werelddichter.