Het bananenblad meisje (een gedicht van Phaiwarin Khao-Ngam)

Het bananenblad meisje

=

Mijn bananenblad meisje op de plantage,

Pakte witte rijst in voor mijn maaltijd;

Voor al het veldwerk of wat verder weg

Jouw pakje rijst om de dag door te komen.

=

Jij bood me rijst aan als de honger opkwam,

De geur verkwikte ook de heetste middagzon;

Iedere hap aangenaam en welriekend

Een blijvend parfum, haast bedwelmend

=

Hield van je, mijn bananenblad schoonheid,

Lette ooit nauwkeurig en precies op je;

Toen gingen we uit elkaar, onverschillig,

Onherstelbaar, zo leek het wel.

=

Eenzaam, en dat in deze tijd,

Verlaten, in een tijdperk van leegte,

Vol liefdesverdriet in frivole tijden,

Verloren en alles uitzichtloos.

=

Giechelende femme fatale, plastic jas,

Een bizar kruispunt; deze vreemde tante

Die lachte als een flirtende slet

Lokte me, weg van mijn bananen meisje.

=

Plantageschoonheid, stop met vouwen,

Jouw groene kleren worden straks grijs,

Dan horen wij muziek uit plastic boxen

Het einde van ons bananen liefdeslied. 

-o-

Bron: The South East Asia Write Anthology of Thai Short Stories and Poems. Een bloemlezing uit bekroonde korte verhalen en gedichten. Silkworm Books, Thailand. Engelse titel: Banana-leaf maiden. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers.

Dichter is Phaiwarin Khao-Ngam, in Thais ไพวรินทร์ ขาวงาม, Roi Et, 1961. Komt uit een landbouwfamilie; werd novice, monnik, volgde een Sanghaschool en werd leraar taal en Thaise literatuur. Werd corrector en journalist in Chiang Mai. Ging later in Bangkok werken bij Siam Rath. Met zijn bundel Banana Stem Horse (*) won hij in 1995 de South East Asia Write Award. Over dichter en zijn werk, zie voorts elders in dit blog van Lung Jan:

https://www.thailandblog.nl/achtergrond/thailand-om-dichterlijk-van-te-worden/

(*) Een banana stem horse is speelgoed voor kinderen gemaakt uit de stengels van de bananenboom.