Je maakt van alles mee in Thailand (201)
In de serie verhaaltjes, die wij plaatsen over iets bijzonders, grappigs, merkwaardigs, ontroerends, vreemds of gewoons, dat lezers in Thailand hebben meegemaakt, vandaag een verhaal over een potje verf.
Een potje verf
Mijn huis was aan een kleine verf opknapbeurt toe, iets dat een eenvoudige klus is en ik zelf kan uitvoeren. Twee potten verf heb ik nodig, 1 pot muurverf en 1 pot lak voor het houtwerk. Ik heb mijn vaste verfzaak in Cha am, kom daar al jaren en er staat een deskundige staf die met weinig worden begrijpt wat ik nodig heb. Keurig de deksel van de lak meegenomen met code en een oude rekening met daarop de code van de muurverf, de deksel van deze muurverf had ik helaas weggegooid. U moet weten dat niet alle kleuren op voorraad zijn maar worden aangemaakt door een grote mengmachine met behulp van de juiste kleurcode.
Maar bij binnenkomst van de verfzaak, wat was dat…? Een geheel nieuwe staf, geen enkele bekende meer. Ik kreeg een vaag gevoel van onrust, als dat maar goed gaat? De uiterst vriendelijke jongeman pakt de deksel met de kleurcode, draait deze om, kijkt er nog eens naar, krabbelt op zijn hoofd en legt de deksel op de toonbank. Dan pakt hij de oude nota en ook deze nota draait hij een paar keer om en nu krabbelt aan zijn billen. Gallon vraagt hij? Jawel, een gallon in deze code en normale pot met een andere code. Diepe zucht… ‘You understand’, vraag ik? Geen antwoord. Stukje papier erbij waarop hij een in iets op schrijft, vervolgens een lijst waar hij ook weer wat op schrijft, een boek met allerlei notities en veel diepe zuchten. Toen kwam er een assertieve vrouwelijke collega bij die alles uit zijn handen graaide na mij toekwam en vroeg: ‘paint?’. Mijn antwoord: ‘Yes, paint in 2 colors’. Haar antwoord: ‘understand 1 color’. Oh no, dacht ik.
Een andere dame erbij. ‘Understand sir’. ‘Two paint in 2 colors with this codes’. Yes, was mijn antwoord ‘very good’. Ondertussen was de jongeman naar de verfmachine gesloft, pot verf eronder er kwam een grote klodder kleurstof uit en… Oh no, dat is NIET de kleur die ik wil hebben, had hij de kleurencode omgewisseld, paniek! Baas erbij geroepen die goed Engels spreekt. E.e.a. uitgelegd en ja hoor, nieuwe pot onder de mengmachine nu met de goede kleur en toen de andere pot nog. Fluitje van een cent toch.
Onder begeleiding van bijna de gehele staf werd ik met zeer veel ‘sollies’ , glimlachen en buigingen uitgeleide gedaan en kom ik aan de slag.
Tja, This is Thailand Sir!
Ingezonden door Do van Drunen
Wisseling van personeel mag het probleem niet zien, degene die jou een paar jaar geleden geholpen heeft kent je waarschijnlijk toch niet meer tenzij je een buitengewone (hopelijk positieve) indruk hebt gemaakt die ze zich nog goed kunnen herinneren. Wat wel lastig kan zijn: als een bedrijf een nieuwe (andere) kleurmachine heeft, of als de fabrikant overgegaan is op een andere productlijn… Als er zo’n verandering is, dan moet men gaan puzzelen. Als ik het zo lees moest men eerst in het boek kijken hoe de kleurcode op jouw blik om te zetten naar de kleurcode op de machine. Als er dan ook nog een taalbarrière is omdat jij geen Thais spreekt dan maakt dat het extra lastig. Maar eind goed al goed.
Mooi verhaal Do,
Altijd blij wanneer er weer iets gelukt is.
Het zijn wel die leuke momenten die lang bij blijven.
In de jaren 80 had ik altijd een briefje in de Thaise taal bij , hoe ik een gekookte ei voor het ontbijt wilde.
Het zoete Thaise witbrood was net verkrijgbaar
De tekst in het Thais luide:
Neem koud water, doe de 2 eieren in het koude water, laat alles 3 minuten koken , en neem dan de eieren eruit.
Het is me in die jaren nooit gelukt om een normaal gekookt ei te krijgen.
Altijd die Thaise style eieren. Water warm maken en dan een ei 1 minuut in het water leggen en dat was het resultaat een warm rauw ei.
Later ging mijn vrouw zelf in de keuken van het restaurantje staan.
Gelukkig is het eten in de afgelopen jaren veel verbeterd.
Hallo KHun Moo ,
Nog niet zo lang geleden ongeveer hetzelfde meegemaakt . Bij een restaurant dat een ontbijt aanbood , ook een zacht gekookt eitje gevraagd . Eerste keer moeten terugsturen , was nog rauw . Tweede ook moeten terugsturen , ook nog rauw . Bij het derde kwam de chef ( in vol ornaat en met hoge koksmuts) naar onze tafel . Kwam vragen hoe ik mijn ei dan wel wou . Uitgelegd dat ik een zachtgekookt eitje wou en ook uitgelegd hoe je dat maakt . Veel “OOOOOhs en Oké’s” . Na 10 min kwam hij fier terug , deze keer met een hardgekookt ei . Eindresultaat : Ik mee naar de keuken , zelf eitje gekookt onder het aandachtige oog van de chef en zijn hulpkok ! Iedereen happy !