Je maakt van alles mee in Thailand (184)
Alhoewel de Thai niet echt veel verschilt van de gemiddelde Belg of Nederlander maak je in Thailand toch soms iets mee wat je in Belgie of Nederland niet zo gauw zal meemaken. Daar gaat deze reeks verhalen over. Vandaag een eerder geplaatst verhaal van Wim die gaat trouwen.
Wim gaat trouwen
Morgen is het zover. Weken van voorbereiding zijn eraan vooraf gegaan. Uitnodigingen, afspraak met de monniken. Zij bepalen wat voor ons de “beste” trouwdatum is. Voedsel en drank inkopen enzovoort.
Van slapen komt niks vandaag, het hele huis, inclusief familie is in rep en roer. Er wordt gekookt door een heel leger van nichtjes en tantes, onder het toeziend oog van schoonmama. ‘s Nachts om 1.30 rijden we naar de Weddingshop, een familiebedrijfje op zo’n 20 km afstand, gespecialiseerd in bruiloften en partijen. Je kunt er van alles huren, van traditionele bruidskleding tot en met een vals gebit. Een paar dagen geleden hebben we hier onze kleding uitgezocht, viel niet mee want de keus was groot.
Tung is als eerste aan de beurt, ik mag ondertussen plaats nemen op een soort bankbed. “You may sleep if you want.” Slapen? Hoezo? Zolang gaat het toch niet duren?
Mijn aanstaande mag plaats nemen in een stoel. Er stapt een jonge vrouw met een beautycase de zaak binnen. De visagiste. Ze bekijkt nauwkeurig het gezicht van Tung. Uit haar tas komen allerlei potjes, tubes, borsteltjes en andere attributen tevoorschijn. Zonder dralen halveert ze Tungs wenkbrauwen en brengt valse wimpers, mascara oogschaduw en lipgloss aan. Na ruim een uur herken ik mijn aanstaande nauwelijks meer.
Ik ben sprakeloos, ze ziet er schitterend uit
Weer stapt iemand de zaak binnen. Het blijkt de kapper/kapster te zijn. Ik heb enige moeite om het geslacht te bepalen. Fors postuur, dat wel, maar duidelijk gehuld in meisjeskleding. Ik vind ’t prima, ieder z’n ding. Met vaardige handen toupeert hij Tungs haar, die zijn vorderingen via de spiegel met toegeknepen ogen gade slaat. Dit is een jongen die zijn vak verstaat. Met behulp van een plantenspuit gevuld met suikerwater, weet hij Tungs haar om te toveren tot een waar kunstwerk, compleet met verse bloemen en goudkleurige haarspelden met flonkerende steentjes.
Mijn aanstaande wordt meegenomen naar achteren, buiten mijn gezichtsveld. Korte tijd later komt ze te voorschijn. Gehuld in een prachtige traditionele bruidsjapon van Thaise zijde. “You like dad”?, vraagt ze. Ik ben sprakeloos, ze ziet er schitterend uit.
Nu is het mijn beurt, en dat gaat snel gelukkig. Het 2-delige kostuum zit als gegoten. Ik krijg nog een brede sjerp over mijn schouder die met een broche wordt vastgezet. “Wow, you look very handsome”, zegt Tung trots, wanneer we om 5.30 uur de shop verlaten op weg naar onze bruiloft.
Enigszins opgelaten stappen we uit de auto; goedkeurende blikken, ooooh’s en aaah’s….
In het ochtendschemer rijden we terug naar het dorp van mijn aanstaande schoonouders. Het is een vrij kleine hechte gemeenschap, waarin vrijwel iedereen op de een of andere manier familie van elkaar is.
Mijn schoonouders bewonen een simpel huis, voornamelijk uit hout opgetrokken, zoals je er zo veel ziet in de Isaan. Betonnen palen met daarop een houten bouwsel, afgedekt met golfplaten. Ruim twintig jaar geleden gebouwd en sindsdien nooit meer onderhouden, simpelweg omdat daarvoor het geld ontbrak.
Op de begane grond zijn tussen de palen dunne wandjes gemetseld die de ruimte verdelen in een “woonkamer”, slaapkamer en toilet/badkamer. De halfopen keuken is alleen via de buitenkant te bereiken. Van enige luxe is geen sprake. Ook meubels ontbreken, wel staat er een televisietoestel dat steevast iedere avond om 8 uur voor een uurtje aangaat zodat Ing, mijn “aangewaaide” dochter, naar haar favoriete tekenfilms kan kijken.
Voor de gelegenheid, ons huwelijk, is alles in en rond het huis netjes opgeruimd. Geen zwerfafval meer op het erf, ook de provisorisch opgehangen bamboestokken met drogend wasgoed zijn weggehaald. Wat een verschil!
De betonnen vloer onder de overkapping is bedekt met fleurige gevlochten rietmatten waarop de inmiddels aangekomen familieleden hebben plaatsgenomen. Het is een drukte van belang en enigszins opgelaten stappen we uit de auto, ons zeer wel bewust van alle blikken die nu op ons gericht zijn. Goedkeurende blikken, ooooh’s en aaah”s…. bekende maar ook veel onbekende gezichten. Ook mijn aanstaande wordt er een beetje ongemakkelijk van.
Verschillende rituelen volgen, ik onderga het als in een droom
Nog even snel naar het toilet, zullen de zenuwen wel zijn, en dan is het zover. We worden naar onze plaats begeleid, tussen zo’n tachtig familieleden. Tegenover ons zitten zeven monniken op een rij. Er wordt eten aangedragen op grote ronde gevlochten bladen, veel verschillende gerechten, groente, vlees, vis, fruit en natuurlijk kleefrijst.
Aan mij de eer om de monniken van rijst te voorzien, schuifelend op mijn knieën verdeel ik de kleefrijst over hun bedelnappen, terwijl mijn aanstaande haar hand op mijn arm houdt, en er op let dat ik ieder een gelijke portie geef. Goedkeurend gemompel is mijn beloning als ik opgelucht naar m’n plek terug schuif, pffffff…dat zit erop!
Er wordt gebeden door de monniken, voor mijn gevoel eindeloos. We worden toegesproken door de dorpsoudste, de strekking van zijn verhaal ontgaat mij volkomen. Waarschijnlijk gaat het over de rechten en plichten van gehuwden, want ik hoor af en toe goed- en afkeurend gemompel vanuit de menigte om ons heen.
Verschillende rituelen volgen, ik onderga het als in een droom, de betekenis ervan is mij niet steeds duidelijk. Het onvermijdelijke ritueel van het overhandigen van de sinsod zorgt voor veel hilariteit, het breekt de spanning. Er worden ringen gewisseld, ik mag zelfs mijn bruid kussen ten overstaan van de hele familie! Vrolijkheid alom.
Mijn nieuwe, grote familie heeft mijn hart gestolen
We zijn getrouwd, hebben aan onze verplichtingen tegenover de familie voldaan, we kunnen ons eindelijk ontspannen. Onze polsen worden vol geknoopt met katoenen touwtjes, vergezeld van goede wensen. Veel tantes en nichtjes grappen tegenover Tung, mijn bruid, dat zij ook met mij willen trouwen, ik lach er maar om.
Terwijl wij ons samen met iedereen die dat wil (en dat zijn er nogal wat) laten fotograferen, doet iedereen zich tegoed aan het vele eten en drinken dat in de nachtelijke uren is klaargemaakt. Rond het middaguur zit het officiële gedeelte erop, keren veel gasten weer huiswaarts en kunnen we iets gemakkelijks aantrekken.
‘s Middags ontvangen we nog wat vrienden, gaan samen uit eten in Khon Kaen, en zo komt er een eind aan de hectiek van de afgelopen dagen.
Het gewone leven neemt z’n gang weer, zij het nu getrouwd en onvermijdelijk verbonden met het wel en wee van mijn nieuwe, grote familie die mijn hart gestolen heeft door de warmte waarmee ze mij in haar midden heeft opgenomen.
Tung en Wim, het gaat jullie goed.
mooi verhaal! Veel geluk en een lang mooi lever samen.Dank ¬!
aangezien ik aanzienlijk ouder ben dan mijn vrouw, ga ik er vanuit, dat zij veel langer leeft dan ik.
Als ik haar dan een bedrag laat erfen, doet de Nederlandse overheid nog weer een grote greep in de kas. Nadat ze natuurlijk mijn leven lang tot rond de 50% heeft genomen. De greep is tot een bepaald bedrag bedrag 30% en daarboven 40%. Ik ervaar dit als een zo groot onrecht, dat ik zelfs nu overweeg om dus de stap naar nog een huwelijk te maken. Alles wat ik er nu over lees, is dit alleen maar eenvoudig. Nou ja, we gaan het zien.
Ik vind jouw romantische verhaal zo aardig, dat ik zelfs overweeg om het niet bij een pragmatisch huwelijk te laten.
dank daarvoor
Rien
Riem, dat de NL fiscus een greep op de erfenis doet, kan je voorkomen. De voorwaarde is wel dat je 10 jaar in NL als inwoner bent uitgeschreven. Dan geldt het NL erfenisrecht niet meer. Zelfs eventuele kinderen (in Nederland) kunnen geen aanspraak meer maken. Je kan dan beslissen wat je met je nalatenschap wat je wilt, zoals aan je echtgenote nalaten.
Rien, de Successiewet 1956 houdt gedurende tien jaar grip op jouw nalatenschap in de vorm van erfbelasting mits jij NL-er bent en nog niet tien jaar metterwoon uit NL bent vertrokken. Dit geldt ook voor schenkbelasting. Ben jij geen NL-er dan is die termijn een jaar.
Let wel: dit gaat puur om de fiscale kant van nalaten (en schenken), niet over rechten van familie en anderen op jouw nalatenschap.
.
Zie deze link: https://www.thailandblog.nl/expats-en-pensionado/emigreren-schenken-nalaten-en-de-grijparmen-van-de-nederlandse-fiscus/
Blijf na emigratie dus nog tien jaar ademen….
Het beginstukje van mijn reactie is niet meegekomen.
Deze was:
Fantastisch, wat een prachtig verhaal
Mooi geschreven verhaal , vlot en aangenaam om te lezen . Ik vind het wel raar dat de bruiloftsgasten direct na het eten huiswaarts keerden . Want alcoholische dranken , muziek en dans zijn toch essentieel op een Thaise bruiloft heb ik altijd gedacht .
Neen hoor. Bij een midday trouwens zoals ze zeggen, is er geen muziek en geen gedans en ook gelukkig geen alcohol. Alles hangt natuurlijk ook af van de wensen van het bruidspaar.
Ben je nu ook wettelijk getrouwd of alleen voor boedha? Misschien dat de dorpsoudste het wettelijk kan maken anders heeft heel dat gedoe geen enkel nut gehad en ben je nog steeds vrijgezel.
Om een officieel en rechtsgeldig huwelijk te sluiten moet een stelletje langs het gemeentehuis om een documentje te tekenen (scheiden kan net zo makkelijk). Maar doorgaans wordt de officieuze plechtigheid gezien door de gemeenschap als teken dat men een koppeltje is en dus niet langer vrijgezel. Er zijn heel wat koppels die het bij zo’n feest laten en gewoon als gehuwd worden gezien. Dat dat niet rechtsgeldig is mag de pret niet drukken.
Overigens bestaat ’trouwen voor boeddha’ niet, De Thai spreken bij een huwelijksceremonie zoals hier boven beschreven gewoon over trouwen (แต่งงาน, tèng-gnaan). Daar kunnen als onderdeel ook monniken bij aanwezig zijn (1, 3, 9 of een ander leuk getal), maar dat hoeft absoluut niet persé. Ik weet niet wat voor gezicht een Thai maakt als je zou zeggen ’tèng-gnaan (phûa) phrá phóet’ (แต่งงาน(เพื่อ)พระพุทธ). xD Ach, als je maar een fijn feest hebt en iedereen gelukkig is, niet waar?
Beste Dirk,
ik vind de uitspraak: ‘anders heeft heel dat gedoe geen enkel nut gehad en ben je nog steeds vrijgezel’ wel een beetje getuigend van onwetendheid en weinig begrip voor de Thaise tradities. Mogelijk heeft het in jouw ogen geen enkel nut maar heb je dit al eens bekeken door de ogen van de Thaise mensen? Voor hen is het wettelijke huwelijk een bijzaak en is het belangrijkste aan de gemeenschap tonen dat je een volwaardig koppel bent.
Maar ja, je kan dan evengoed stellen dat een kerkelijk huwelijk ook maar een nutteloos gedoe is.
Beste Lung Addy,
Buiten dat ik iedere trouwerij de grootst mogelijke onzin en geldvernietiging vindt.
Is er toch een verschil met een traditioneel huwelijk in Thailand en een kerkelijk huwelijk,de Nederlandse wet schrijft voor dat je eerst voor de Nederlandse wet getrouwd moet zijn,voor je een kerkelijk huwelijk mag sluiten,het is al sinds Napoleon zo,in het verleden tot recent zijn daar rechtszaken 0ver gevoerd. Aan een huwelijk is niks romantisch,de staat wil gewoon weten wat je doet,en de kerk is het om het geld te doen.
Beste Bertus,
waarom richt U zich persoonlijk tot mij? Uw mening dat elke trouwerij door U bekeken wordt als de grootst mogelijke onzin en geldvernietiging interesseert mij totaal niet. U bekijkt het uit Uw standpunt. Ik bekijk het uit het standpunt van de Thaise mensen waar het hem hier over gaat.
En, a propos, ik ken de ‘Code Napoleon’, waar nog steeds een groot deel van onze huidige wetgeving op steunt, wel, je moet me daar niet aan herinneren. Ook weet ik dat je, zowel in Nederland, alsook in Belgie eerst wettelijk gehuwd moet zijn voor je een kerkelijk huwelijk kan aangaan.
Ieder zijn mening en daar legt U zich maar bij neer en respecteert deze.
Ja, een verwarmend verhaal.
En voor het koppel, familie en dorpsgenoten een bijzondere dag om nooit te vergeten.
Blijft de vraag: Is dit huwelijk voor de Thaise wet een geldig afgesloten huwelijk?
Dit met in gedachten latere testamentaire aangelegenheden.
Voor zowel richting NL- als Thaise Overheid.
Sinds 2009 officieel uitgeschreven uit NL.
Heb bewijs van ‘Opschorting verblijf in NL’ en van RNI registratie.
Dus geen Nederlandse erf- en schenkingsbelasting.
Heb geen directe familieleden meer, alleen neven en nichten.
Kan ik bij Nederlandse notaris familie uitsluiten van erfenis, een vriend/vriendin als erfgenaam benoemen en mijn testamentaire wensen laten uitvoeren?