In gesprek met drie democratie-strijders
Op een zonnige oktober ochtend reisden Tino Kuis en Rob V af naar Amsterdam voor een speciale ontmoeting. We kregen namelijk de kans om te spreken met drie mensen die zich hard maken voor democratie, vrijheid van meningsuiting en mensenrechten van de Thaise burgers.
We ontmoette het drietal op het centraal station, alwaar de Thaise Somyot en Junya arriveerden vanuit Keulen. Amsterdam was de laatste halte in een rij grote Europese steden waar dit tweetal hun hun strijd voor een beter Thailand een podium mochten geven. De Nederlandse Marijke voegde zich op diverse van deze locaties bij hen.
Tino had een presentje meegenomen voor Somyot, een bijzonder exemplaar van het tijdschrift waar Somyot zelf hoofdredacteur van was. Somyot heeft jaren in de gevangenis gezeten en had sindsdien zijn tijdschrift ‘Voice of Taksin’ noch de opvolger ‘Red Power’ (Rode Macht), niet meer onder ogen gehad. In de editie die Somyot kado kreeg zijn eigen gevangenschap beschreven. Aan de blijdschap in zijn ogen zagen we dat dit hem goed deed. Somyot is een warme man al merkte wel dat de jaren achter tralies een groot litteken bij hem hebben achtergelaten. Junya vertelde ons dat Somyot, na alles wat hem is aangedaan, nergens een traan meer om laten. Toch zit Somyot van binnen nog vol positieve energie en hoop, datzelfde gaat ook op voor Juya en Marijke. Een roeping vanuit het hart voor een betere wereld, ze hebben een strijd te voeren en nemen geen blad voor de mond, durven te zeggen wat er mis is met Thailand uit liefde voor dit land. 
Vechtend voor een natie waarin de gewone burger een fatsoenlijk leven kan hebben onder een rechtvaardige, eerlijke, democratische rechtstaat.
Wie zijn deze activisten?
Somyot Pruksakasemsuk (สมยศ พฤกษาเกษมสุข) is in 1961 geboren in Bangkok, hij is een Thaise activist die zich inzet voor arbeidsrechten en mensenrechten. Zo werkte hij mee aan de Clean Cloths Campaign, een internationale alliantie die zich inzet voor betere arbeidsrechten in de kleding en schoenen industrie. Alhoewel geen groot bewonderaar van Thaksin Shinawatra, richte hij samen met enkele andere het rode tijdschrift ‘Voice of Taksin’ (Stem van Taksin) op. Taksin is overigens de naam van koning Taksin, een koning de hoog aanzien heeft onder de gewone Thai. In het Thaise onderschrift stond wél Thaksin (ทักษิณ) geschreven, de naam van de oud-premier. Als hoofdredacteur van dit tijdschrift werd Somyot in 2011 gearresteerd en aangeklaagd wegens majesteitsschennis. Dit omdat hij als redacteur had toegestaan dat twee artikelen over een fictief koninkrijk geplaatst werden. Volgens de rechtbank kon het personage in deze stukken worden gezien als een verwijzing naar koning Bhumibol. Somyot weigerde schuld te bekennen, wat een halvering van zijn straf zou hebben betekent. Hij werd veroordeeld tot 11 jaar gevangenisstraf, later teruggebracht tot 7 jaar. In april van 2018 kwam hij vrij en ging hij door met zijn strijd voor democratie. De auteur van de twee artikelen is overigens nooit veroordeeld.
Junya Yimprasert (จรรยา ยิ้มประเสริฐ,Tjanjaa Yimpraseurt), ook wel bekend als Lek, is in 1966 geboren in een dorpje 100 kilometer buiten Bangkok. Junya is eveneens een strijder voor arbeidsrechten – in het bijzonder die van vrouwen- en zet zich in voor de meest kwetsbare mensen in Thailand en daar buiten. Na de bloedige onderdrukking van de demonstraties in 2010 schreef zij een zeer kritisch artikel over koning Bhumibol. Als gevolg daarvan zag ze zich genoodzaakt haar land te ontvluchten. Ze kreeg politiek asiel in Finland en vanuit daar zet ze zich nog steeds in voor de Thaise arbeiders en de democratie.
Tot slot spraken we met de Marijke Wit. Marijke is verpleegster, lid van Amnesty International en ook zij zet zich in voor mensenrechten en democratie. Ze heeft ondermeer geprotesteerd bij het Thaise consulaat in Amsterdam en Londen en ook brieven geschreven aan de Thaise koning en de Nederlandse ambassade in Bangkok.
Wij namen plaats op een terrasje in hartje Amsterdam, en stelde ze onder het genot van een hapje en een drankje vragen over hun strijd en hun visies voor een beter Thailand.
Beste Somyot, kunt u ons vertellen over uw strijd?
Na de coup van september 2006 ben ik lid geworden van de beweging die streed voor democratie en werd ik één van de Roodhemd leiders. In mei 2007 trad ik af en richtte ik de ‘24 June Democracy Group’ op. Een groep die als doel heeft de democratische waarden te promoten en alle vormen van dictatuur te bestrijden. In 2010 was ik de redacteur van Voice of Taksin, een politiek tijdschrift dat een stem gaf aan de mensen uit de Thaise maatschappij die geen stem hebben, de onderdrukten. We vertegenwoordigden arbeiders, boeren en mensen die voor vrijheid en democratie strijden. De eisen waren helder: ten eerste schappelijke lonen waarmee in het levensonderhoud kan worden voorzien. Ten tweede het tot stand komen van een échte democratie waar mensen het recht hebben zich te organiseren, te protesteren, politieke activiteiten te ontplooien en hun ideeën te uiten. Vrijheid van meningsuiting, daar stond mijn tijdschrift voor.
Wat gaat u doen nu u weer vrij bent?
Ik blijf vechten, ik ben niet bang om terug de gevangenis in te gaan. Het was een verschrikkelijke tijd maar we moeten vechten voor rechtvaardigheid, onze idealen. Ik zal proberen andere politieke gevangenen vrij te krijgen, om de wetten te veranderen. Dat de misstanden jegens Thaise burgers ten einde komt. Het wordt tijd dat de diverse premiers verantwoording af leggen voor hun daden. Er moet een onderzoekscommissie komen die het handelen van alle betrokken van voorgaande regeringen tegen het licht houdt, waar nodig kan dan een strafzaak worden begonnen. Sinds 1973 is er nog nooit een objectieve rechtsvervolging geweest van hen die verantwoordelijk zijn voor het bloed dat door de straten vloeiden. We kunnen de verantwoordelijken daar niet weg mee laten komen! Desnoods via het Internationaal Strafhof in Den Haag.
Bemoeienis met de Thailand door het buitenland, kan dat wel?
We leven in een open wereld, we moeten ons om elkaar bekommeren, we zijn niet alleen op deze aarde. Waar komt hier in Amsterdam de rijst vandaan? De kleding? Komen die dingen uit Nederland of komen die uit bijvoorbeeld Bangladesh of Thailand? Er zijn flink wat mannen met een Thaise vrouw, waarom? Omdat de grenzen verdwijnen, we zijn alle wereldburgers dus moeten wij alle ons bekommeren om wat er in Thailand gebeurt. En trouwens (Somyot begint te glimlachen en zijn toon veranderd van serieus naar sarcastisch), jullie Hollanders hebben veel van Azië geplunderd, het is tijd dat jullie je excuses aanbieden en eens iets voor ons terug doen…
**
Somyot en Junya blijven dus strijden voor democratie, mensenrechten, een fatsoenlijk leven voor de gewone burger. Yunja kaart bijvoorbeeld slechte arbeidsomstandigheden van Thaise gastarbeiders, mensen wiens paspoort wordt ingenomen om als een soort slaaf misbruikt te worden. Deze misstanden komen niet alleen voor buiten in het verre buitenland maar ook in bijvoorbeeld Zweden en Finland. Nu ze in Europe woont maakt ze gebruik van de vrijheid van meningsuiting en recht op demonstratie om vertegenwoordigers van haar Thailand op hun falen te wijzen. Dat deze kritiek niet altijd welkom is spreekt voor zich.
**
Yunja, bent u niet bang dat u nooit meer terug kan keren naar Thailand?
Ik geef mijzelf niet over aan dat doembeeld. In het verleden hadden Thai in ballingschap zoals Pridi niet de communicatiemiddelen die we vandaag de dag kennen. Thaise bannelingen overzees hebben de ogen geopend van het Thaise publiek. En de strijd voor democratie duurt al zólang, meer dan 80 jaar. Pridi zag zijn visie voor Thailand nooit waarheid worden, maar wij gaan door. Mijn terugkeer naar Thailand heeft geen prioriteit, van het grootste belang is om onze boodschap over te brengen. De noodzaak tot democratie, mensenrechten en gelijkheid. Thailand heeft een opstand nodig, dat is wel mij wel duidelijk, maar hoe onze idealen te bereiken zonder dat er opnieuw bloed vloeit, dat is de vraag.
Zijn er mensen waar u naar op kijkt, helden?
Nee, ik ben tegen helden. Er zijn namelijk zoveel mensen die hebben bijgedragen aan onze strijd. Zovelen die zich op allerlei manieren inzetten. Er is niet een enkele held. Het is te makkelijk om naar een enkele held te wijzen, iets dat we wel zien in Thaise geschiedenis en volksverhalen. De elite is er dol op om een enkele held aan te wijzen en geen oog te bieden voor het collectief, waar de werkelijke kracht ligt. Nee, ze vrezen de macht van het collectief. We moeten dus geen helden aanwijzen. En daarom maak ik me zorgen dat iemand zoals Thanathorn van de Future Forward Party toestaat als held te worden gezien. De knappe, slimme, jonge, charismatische man, hij past perfect in het plaatje van een held. Zal hij zich laten gebruiken als speelstuk? Door gebrek aan wortels met het gewone volk, zal deze rijke jongeman compromissen sluiten? Dat heeft hij reeds gedaan door niet langer te strijden voor afschaffing van de wet op majesteitsschennis. We zullen zien of hij meer moed heeft dan Thaksin, of hij zich werkelijk in zal zetten voor verandering. Maar hij moet zich nog wel bewijzen anders kunnen we hem ook niet vertrouwen.
Wat zijn uw verwachtingen voor de aankomende verkiezingen?
Die zullen plaatsvinden en het eerste wat nodig is na de verkiezingen is een referendum over het herzien van de grondwet, het schrijven van een nieuwe grondwet, ontbinding van het parlement en dan verkiezingen. Thanathorn is hier heel duidelijk over en ik sta aan zijn zij op dit punt. Het zal toch nog minstens 5 jaar duren om een degelijke grondwet te schrijven en een parlement te kiezen die het volk écht vertegenwoordigd.
Denkt u dat partijen zoals Pheu Thai, de Commoner Party en Future Forward samen kunnen werken?
Ik hoop het. Ik denk dat Pheu Thai en de Commoner Party (Burger Partij) wel samen kunnen werken, mogelijk ook Future Forward (Nieuwe Toekomst Partij), maar de Democrat Party (Democratische Partij) zeker niet. Maar ook bij Pheu Thai is er een risico, Thaksin is zó vol van zichzelf en zijn economische visies. Ook Yingluck zegt ‘de economie eerst’, maar ze ziet het verkeerd. Het moet zijn ‘de mensen eerst’. Thailand moet een land worden waar we onze politici kunnen vertrouwen. Thaksin was altijd al corrupt dus we kunnen ook Pheu Thai niet volledig vertrouwen.
En kunnen wij in Nederland iet betekenen voor Thailand?
Ja zeker! Jullie kunnen naar jullie koning, parlement en ambassade schrijven en hen informeren, protest aan tekenen tegen de gang van zaken in Thailand. Hoe mensen die kritisch zijn tegen de gevestigde orde verdwijnen of worden geïntimideerd. Name en shame, benoem de afschuwelijke dingen die plaats vinden in Thailand. Ik heb weleens het verlangen om op het vliegveld hier in Europa flyers uit te delen om toeristen op te roepen in Thailand het woord van de democratie te verspreiden. Treed buiten je comfort zone, ga niet naar Thailand om slechts van zon, zee en vrouwen te genieten.
Maar er zijn mensen die zeggen dat Aziatische landen niet om kunnen gaan met democratie zoals Europa dat kent, dat ze een paternalistische, krachtige leider nodig hebben?
Nee, dat is een belediging voor de mensheid. Ik geloof dat iedereen dondersgoed weet wat vrijheid is. Als jij om vrijheid geeft moet je je beseffen dat andere mensen dat verlangen ook hebben. Het zit in onze menselijke aard. Mensen die wat anders beweren zijn racisten. De Thai zijn geen apen! Dit excuus dat Thailand nog niet toe is aan democratie is ook wat de Thaise elite gebruikt, maar het is niets anders dan een excuus om aan de macht te blijven. En het idee dat als je geen Thai bent je niet over Thailand kan praten is absolute te zot voor woorden. Ook tegen mij zeggen ze dat ik mijn mond moet houden, dat ik mijn land niet lief heb. Belachelijk! We moeten terug vechten, ons verzetten. We leven in een globaliserende wereld waar we gezamenlijk als mensen verantwoording hebben voor elkaars welzijn. Niet door geld of eten te delen maar door deuren te openen zodat anderen mensen ook vrij kunnen denken en spreken.
**
Een van die westerlingen die zich bemoeit met de gang van zaken in Thailand is Marijke Wit. Als lid van Amnesty International en met een warm hart voor Thailand was het voor haar dan ook duidelijk dat we een tegengeluid moeten laten horen, nooit meer een dictator te gast op Europees grondgebied.
**
Op welke manieren vecht je voor de democratisering van Thailand?
Door tegen Prayut te demonstreren tijdens zijn bezoek in Londen, en ook bezoek ik congressen over mensenrechten en democratie. Ik heb brieven geschreven naar de Thaise konong, naar de Nederlandse ambassadeur in Thailand en naar de Europese Unie om aandacht te vragen voor de mensenrechten in Thailand. Ook schrijf ik naar Amnesty International in Amsterdam en Londen over de Thaise activisten. Tevens heb ik gedemonstreerd voor de vrijlating van Waen, een Thaise vrijwillige verpleegster die gewonde demonstranten verzorgde tijdens de straatprotesten van 2010. Ze is een belangrijke getuigen van het dodelijk geweld dat de militaire hanteerden tegen de burgers. Ze is 2015 door het leger opgepakt en onschuldig in de gevangenis opgesloten, recentelijk is ze gelukkig vrijgelaten.
Ik praat veel met Thaise mensen die zich inzetten voor verandering, lees veel over de Thaise politiek en heb ik de film ‘Democracy After Death’ gezien. Een Thaise film uit 2016 die een licht werpt op de Thaise politiek die voort gekomen is uit de coups van september 2006 en mei 2014. Ik raad mensen aan die film te zien, je kunt hem op YouTube vinden.
Dus de Thaise mensen ondergaan het gebrek aan democratie niet gelaten?
De mensen weten dat de economie achteruit gaat in vergelijking met andere landen, dat ook de gezondheidszorg er op achteruit gaat. Demonstraties zijn verboden en de grondwet is aangepast. Veel Thaise mensen zijn de politiek beu maar opkomen voor democratie is het vechten waard. Anders gaat het belastinggeld naar duikboten of dure horloges en andere hebbedingetjes voor de hogere militairen in plaats van het geld te investeren in het onderwijs, gezondheidszorg, meer banen, betere arbeidsvoorwaarden en hogere salarissen.
De militairen zullen hun macht niet zomaar uit handen gegeven, ook niet nu er verkiezingen plaats gaan vinden. Maar beetje bij beetje kunnen we deze essentiële doelen samen bereiken.
***
Dat er een nog een lange weg te gaan is voordat Thailand haar burgers dezelfde rechten geeft die wij hier in Europa als heel vanzelfsprekend ervaren, dat is evident. Maar door de tomeloze inzet van mensen die het lef hebben hun stem te laten horen komt die dag zeker naderbij. Hulde dus aan deze drie hartelijke mensen. Het was een genoegen hen gesproken te hebben in ons vrije Nederland.
Meer informatie:
- Brief van Somyot vanuit de gevangenis: www.thailandblog.nl/achtergrond/wet-op-majesteitsschennis-aanvechten/
- Blog over Waen en de hel waar ze doorheen ging: www.thailandblog.nl/achtergrond/waen-getuige-van-een-misdaad-en-zelf-vervolgd-uit-intimidatie/
Ik heb waardering voor mensen met een mening en die hun nek durven uitsteken ondanks mogelijke verregaande gevolgen. Alleen het probleem met politiek is dat er nooit een absolute waarheid is. Het denken in goed of fout is ook te gemakkelijk al heb je die neiging al snel. Het ligt in onze aard om voor mensen die onderdrukt worden, op te komen. Toch is dat niet altijd de beste weg. Zo is de uitkomst van de Arabische Lente ook niet alleen maar positief.
Verder lees je tussen de regels door dat de interviewers veel respect hebben voor de personen die ze interviewen en dan blijven echt kritische vragen achterwege helaas. Zo gingen mijn nekharen overeind staan toen ik dit las: En trouwens (Somyot begint te glimlachen en zijn toon veranderd van serieus naar sarcastisch), jullie Hollanders hebben veel van Azië geplunderd, het is tijd dat jullie je excuses aanbieden en eens iets voor ons terug doen…
Ik zou in dat geval aan Somyot vragen: “Is het dan ook geen tijd dat jullie (Thailand) haar excuses aanbiedt voor de intensieve samenwerking met de Japanners in de Tweede Wereldoorlog? Jullie weten toch dat er minstens 3.000 Nederlanders om het leven zijn gekomen op Thais grondgebied toen zij dwangarbeid moesten verrichten aan de Birma spoorlijn?”
En als laatste een vraag aan Tino en Rob V. wanneer gaan jullie iemand van de huidige regering interviewen, want het is toch altijd hoor en wederhoor in de journalistiek?
Beste Peter,
De meningen van de huidige regering staan dagelijks op alle Thaise media. Journalisten die de verkeerde vragen stellen worden bedreigd.
Vraagt thailandblog ook om ‘hoor en wederhoor’ als ze uitspraken van het huidige regime publiceert? Nee? Waarom niet? Doen hoor!
En ja, Thailand zou zijn excuses moeten aanbieden voor de samenwerking met de Japanners en voor een paar andere kleine zaakjes zoals de roof van de aanbeden ‘Emerald Buddha’ uit Vientiane, Laos.
En je hebt gelijk: we hadden meer kritische vragen moeten stellen….
Wij zijn geen journalisten dus natuurlijk hadden we met betere interviewvaardigheden kritischer kunnen zijn. Wie weet een volgende keer. Maar ik betwijfel of we in gesprek kunnen komen met een van de heren met strepen op de schouder, of dat het een warm gesprek zou worden…
Alle waardering van beide Thaise vrijheidsstrijders, die het toch maar aandurven de alledaagse politieke praktijk aan de kaak te stellen, ondanks de repressie. Daags lezen we ook via dit blog van de vele ongemakken die in Thailand gelden. Nederland gaat altijd voorop als het gaat om vrijheid, mensenrechten en democratie, dus is de oproep terecht om kritisch te zijn. Dat in dit kader een sarcastisch grapje wordt gemaakt en een sneer gegeven richting Nederland past in de context van het verhaal. Heeft Nederland ooit excuses aangeboden aan bv de Indonesische bevolking voor alle uitbuiting en afpersing? Nog steeds lukt het Nederland niet open en eerlijk te zijn, hetgeen bij het recente overlijden van Joop Hueting weer eens duidelijk werd. Niettemin: in mijn middelbare schooltijd kregen we nog geschiedenisles en leerde ik dat het toenmalige kabinet in 1850 al meldde dat Java “de kurk bleek waarop de Nederlandse economie dreef”, en dat vele jaren lang. Laten we ondersteunend bezig blijven en Thailand geen les lezen. Die houding past niet meer.
Beste Ruud,
Het probleem is dat regeringen bang zijn voor materiële gevolgen van excuses.
Persoonlijk vind ik dat ik en mijn nu levende landgenoten geen blaam treft voor wat onze voorouders hebben gedaan. Dat neemt niet weg dat excuses van ons en onze regering op zijn plaats is. Dat betekent niet per definitie dat wij en onze regering schadeplichtig zijn voor wat onze voorouders en hun regeringen hebben gedaan. Het zou onze regering wel sieren excuses te maken aan b.v. Indonesië en hulp aan te bieden die het welzijn van de Indonesiërs ten goede komt.
Wat ik merk is dat Indonesië, zowel de huidige bewoners als hun regering, geen wrok hebben tegen Nederland. Ook zij willen een goede band met Nederland en samenwerken. Daar passen verwijten over en weer niet in. Enkel excuses is al een groots gebaar en wordt ook als zodanig ervaren.
Ik vind dat excuses maken grote onzin. Als we het daarover hebben dan komt als eerste de vraag tot hoelang gaan we dan terug? De Romeinen hebben nogal huisgehouden in Europa. De Spanjaarden hebben zoveel mensen in ons land afgeslacht tijdens de 80-jarige oorlog. De Duitsers kunnen dan wel dagelijks excuses maken en ga zo maar door.
We leven in het heden. Destijds was het totaal andere tijd, met een ander besef.
Voor mij hoeft Nederland geen excuses te maken en andere landen ook niet aan Nederland. Kijk vooruit niet achteruit.
Het was dan ook een sarcastische opmerking, als je er over na gaat denken heeft zo’n beetje de hele wereld wel ergens excuses voor aan te bieden. Als je maar ver genoeg terug kijkt is er wel iets te vinden waar sommige leden van een groep iets hebben gedaan wat naar huidige maatstaven onacceptabel en verwerpelijk is. Het zou nog een gezellig uitje worden als alle wereldleiders om de tafel gingen zitten om elkaar welgemeende excuses aan te bieden voor wat er soms honderden jaren geleden of nog langer terug fout is gegaan. Het zou al snel een ‘ja maar jullie mensen hebben…’ hanengevecht worden. Al heb ik er niets op tegen als excuses worden aangeboden aan nu nog levende slachtoffers van welke onmenselijke daad dan ook. Belangrijker is echter om te leren van fouten uit het verleden, ‘dit nooit meer’.
Het beste wat we kunnen doen is daar waar er nu nog mensen rond lopen met vermeend bloed aan hun handen voor een tribunaal krijgen zodat er gerechtigheid kan plaats vinden, hereniging en werken aan een betere toekomst voor ons allen. Dat alles is op zijn zachts gezegd al meer dan een uitdaging… maar zonder idealen komen we nergens. Laten we vooral samen werken aan een menswaardige toekomst.
Beste Rob en Peter,
Rob schrijft:
“Het beste wat we kunnen doen is daar waar er nu nog mensen rond lopen met vermeend bloed aan hun handen voor een tribunaal krijgen zodat er gerechtigheid kan plaats vinden.”
Ook nu nog leven mensen die bloed aan hun handen hebben, ook uit “ons” koloniale leven. Veelal zijn misdaden gepleegd uit naam van de regering. Moet je die op hun laatste benen lopende mensen nu nog gaan vervolgen? Vandaar dat het de regering zou sieren wel degelijk excuses aan te bieden. Excuses is een onderdeel van verzoening. Zelf heb ik Indonesische familieleden die uit hun eigen land moesten vluchten vanwege de gevolgen van het Nederlands beleid in die koloniale jaren en de vrijheidsstrijd tijdens de overgang. Om vele redenen ben ik voor het uitspreken van excuses als deel van verzoening.
En Peter, ik heb het hier niet over de 80-jarige oorlog of andere oorlog uit een ver verleden. En als dat “andere besef” reden is om geen excuses te maken voor relatief recente daden van mogelijk onze eigen grootouders, dan vind ik dat verwerpelijk.
Aan de andere kant komt excuses na berouw. Zonder berouw stelt excuses niets voor.
Beste Frans, zolang een vermeende misdadiger nog in leven is is vervolging op zijn plaats. Ook al zou dat in de praktijk op een symbolische veroordeling uitdraaien als iemand schuldig blijkt en hoogstens nog enkele maanden of jaren te leven heeft.
Wat betreft excuses idem dito, als daar de getuigen nog van rondlopen (of hun kinderen) dan is welgemeende excuses op zijn plaats. Ook als de schuld niet eenzijdig is. Zo moet Nederland zijn excuses aanbieden voor diverse wandaden tijdens ‘ politionele’ acties maar even zo goed heeft Indonesië natuurlijk ook inwoners die onmenselijke dingen hebben gedaan. hen zou excuses even goed sieren. Dat sommige personen of autoriteiten notoire ‘excuses never nooit niet’ houding hebben mag natuurlijk geen excuus zijn voor de andere partij om het dan ook maar te laten zitten.
Schakelen we naar vergoedingen enzo dan wordt het al snel heel troebel water of zelfs een wespennest. Eigenlijk kunnen partijen dat alleen maar oplossen als dat binnen redelijke tijd na de vastgestelde misdrijven plaats vind. Dat laat ik verder over aan het internationale wereldpodium wat de juiste weg is.
Beste Rob,
Wat je schrijft is maar ten dele waar. “Het Verzet” van Nederlanders tijdens de Duitse bezetting heeft ook daden gepleegd die als misdaad bestempeld zouden kunnen worden. Maar daar hoor ik niemand over.
Het gaat er om onder wiens gezag dat plaatsvindt. Als onder Nederlands gezag misdaden worden gepleegd, dan is het aan het Nederlands gezag om daarvoor excuses aan te bieden. Dat pleit de feitelijke dader niet vrij, maar in eerste instantie ligt de verantwoordelijkheid bij het gezag.
De Indonesische vrijheidsstrijders kunnen geen verwijt gemaakt worden. Zij kwamen op tegen de bezetting van hun land, net zoals het Nederlandse verzet dat deed tegen de bezetting van Nederland door de Nazi’s en ook tijdens de 80-jarige oorlog tegen de Spanjaarden, als we wat verder teruggaan.
Mijn vader is in 40-45 opgepakt en in Duitsland tewerk gesteld, omdat alle Duitsers naar het front moesten. Mijn moeder moest maar zien hoe ze haar kinderen moest voeden. Dat was ook een misdaad. Wie was daar verantwoordelijk voor. Juist, die mensen zijn gestraft voor zover die konden worden gepakt. Maar de verantwoordelijke was Hitler.
Daarom Rob, Excuses van de Nederlandse regering staat volledig los van berechting van individuen.
Daarom vind ik dat de Nederlandse regering zijn excuses moet aanbieden aan Indonesië. Ik ben er van overtuigd dat als de Nederlandse regering dat had gedaan, wij veel betere betrekkingen met Indonesië hadden gehad dan nu het geval is.
Nog even een opmerking. Waarom zou de Indonesische regering excuses moeten maken? Tijdens de “politionele Acties” was er geen Indonesisch gezag dat verantwoordelijk kan worden gesteld voor wandaden van individuen. Het waren vrijheidsstrijders, net als het verzet in Nederland.
Interessant artikel en alle waardering hiervoor, maar voelen Tino en Rob zich nog veilig als ze naar Thailand reizen? De junta zal deze vorm van publiciteit zeker niet waarderen.
Angst regeert onder de gewone bevolking in Thailand .
Daarom houd iedereen hier zijn mond .
En dat gebeurt niet alleen op regerings nivo .
Bij mij in de direkte omgeving hebben de honden van een locale hoge functionaris enkele jonge varkens doodgebeten .
De eigenaares van de varkens heeft geen enkele schade vergoeding gezien .
Een paar weken later werdt er een dorpeling ook gebeten door een van de honden naar het ziekenhuis toe enz , hier weer hetzelfde verhaal .
Men is gewoon bang om stappen te ondernemen tegen hogere personages dit ivm represailes .
Ik hoop dat de jeugd die steeds mondiger wordt er voor kan zorgen dat er verandering in kan komen .
De laatste onder jongeren populair geworden protest rapsong van een Thaise groep Rap against dictatorship laat al zien hoe de jeugd denkt .
Ik zie onderandere al dat jongeren die rondracen op hun opgevoerde brommertjes geen angst meer hebben voor de politie .
Jan Beute .
Wat weinig reacties maar ik hoop dat een goed aantal lezers het stuk ter kennisgeving heeft aangenomen en wie weet aan het denken gezet.
Beste Rob ,dat er weinig reakties zijn denk ik dat het ook te maken heeft met een soort van angst .
Men wil hier in Thailand in alle rust wonen dus zonder problemen te creeren .
Velen zijn al blij als ze weer jaarlijks hun visa extension voor elkaar krijgen voor weer een jaar .
En Big brother is watching you , geld zeker ook hier in Thailand .
Maar bloggers zoals ik die op het platteland wonen tussen de zegmaar gewone Thaise mensen weten wel hoe hier overgedacht wordt .
Jan Beute .
Beste Jan, ik ben een optimist maar in dit geval denk ik dat dat maar deels een verklaring is. Ik vrees dat er ook een hoop lezers zijn die denken ‘zolang ik mijn natje en me droogje maar heb’ . Ik had wel een reactie van het ‘we zijn hier tegast’ kamp verwacht.
Beste Rob,
Ik ben vooral geïnteresseerd in de politieke, economische en sociale verhoudingen in Thailand en probeer mijn steentje bij te dragen aan een rechtvaardiger en democratischer Thailand. Ik lees dit soort artikelen dus met grote interesse.
Maar… ik weet niet precies hoe paranoïde de huidige machthebbers zijn en hoeveel middelen ze aan deze paranoia willen besteden, dus doe ik aan zelfcensuur. Ik wil namelijk de mogelijkheid van een verblijfsvergunning niet riskeren door al te uitgesproken te zijn ten aanzien van de huidige regering en staatshoofd. De moderator censureerd ook kritische reakties heb ik gemerkt. Dat dit verslag geplaatst werd vind ik redelijk bijzonder.