Phichit wil meer toeristen aantrekken
Phichit is een weelderige en groene provincie in het lagere noorden van Thailand, dat weliswaar nog weinig toeristen op bezoek krijgt, maar wel degelijk bekend staat om zijn fascinerende legendes, interessante cultuur en lange geschiedenis. De provinciale overheid wil de hoofdstad Phichit en de oude stad in het Wang Krod subdistrict weer tot leven brengen en promoot het als een toeristische reisbestemming.
Een verslaggever van The Nation ging er een kijkje nemen en maakte voor The Nation een verhaal onder het motto “Off the beaten track”. Ik citeer daar enkele passages uit.
De stad Phichit
“Phichit is een kleine stad met veel tempels, het is rustig, niet vol met toeristen en heeft veel charme”, zegt de provinciale gouverneur Verasak Vichitsangsri. “Bezoekers kunnen aalmoezen aanbieden aan de monniken op Kampaeng Haeng Kwam Phakdi of The Wall of Loyalty (de muur van loyaliteit) op Bussaba Road aan de voorkant van de oude Phichit Provincial Hall, die is beschilderd met 84 portretten van de overleden koning Rama IX. De muurschilderingen werden geschilderd door de lokale bevolking om hun oprechte dankbaarheid uit te drukken voor het harde werk van de koning voor zijn volk tijdens zijn bewind. Na het aalmoesaanbod kunnen ze de Nad Nee Puea Nong-markt bezoeken, die werd opgebouwd door een groep studenten die voedsel kweekten en dat te koop aanboden. Voordat ik de gouverneur van Phichit werd, had deze markt geen gekookt voedsel en desserts maar nu wel. Het biedt ook biologische landbouwproducten aan tegen betaalbare prijzen,” voegt hij eraan toe.
Treinstation van Phichit – Suptar / Shutterstock.comHet Bueng Si Fai meer
Na zijn functie in 2016 te hebben aanvaard, was een van de eerste taken die de gouverneur ondernam om het Bueng Si Fai-meer te vullen. Het waterpeil was aanzienlijk afgenomen na bijna vier jaar droogte, maar het is nu het op twee na grootste meer in Thailand en verwelkomt pelgrims van heinde en verre tijdens Loy Kratong. Het heeft ook een standbeeld van een gigantische krokodil van zes meter breed, vijf meter hoog en meer dan 38 meter lang die Chalawan uit de Thaise folklore “Krai Thong” voorstelt.
vectorx2263 / Shutterstock.comInitiatieven
Verasak is ook van plan om een fietsstrook rond het meer aan te leggen en heeft hiervoor 65 miljoen baht gereserveerd. Een ander van zijn initiatieven was de ombouw van een voormalige stortplaats voor afvalverwijdering en een sloppenwijk bij het Phichit-treinstation tot een markt, dat afgelopen januari officieel geopend werd.
Campagne
“Op dit moment werk ik aan een campagne die Phichit het hele jaar door als toeristische bestemming zal promoten. Van juni tot augustus markeren we het ‘Dok Krachiao Yak’-festival waarmee de bloei van Siam-tulpen in de Baan Khao Lon gemeenschap wordt gevierd. Onze dok krachiao yak zijn veel groter dan die in Chaiyaphum in het wildwild groeien. De dorpelingen aten traditioneel de stelen met nam phrik, de pittige, op chili gebaseerde saus die typerend is voor de Thaise keuken, “zegt Verasak.
Markt
Ik volg het advies van de gouverneur en maak een wandeling door de Nad Nee Puea Nong markt, waar ik de biologische producten bewonder, evenals heerlijke hapjes als Mahachanok mango, de traditionele Thaise snoepjes Khanom Kong en Look-choup, en de krokante rijstnoedels bekend als mee krob. Ouderwetse koffie is ook verkrijgbaar en de zoete melkachtige nectar is op deze vroege ochtend welkom.
Wang Krod
De volgende morgen, verfrist en wakker, pak ik de trein naar het oude centrum van Wang Krod. Het ligt op slechts zes kilometer van het centrum van Phichit, maar ik kan het niet laten om deze treinreis te nemen, die mij snel en voor slechts 2 baht naar Wang Krod brengt. “De Wang Krod gemeenschap is meer dan 100 jaar oud en in zijn bloeitijd stonden er wel 200 tot 300 houten gebouwen als opslagplaatsen voor rijst rond het Luang Prathuang Khadee gebouw, evenals twee fabrieken”, zegt Traisit Rhiandamrongporn, burgemeester van de gemeente Wang Krod.
“De bocht in de Nan-rivier lijkt hier precies op de buik van een draak. Het hoofd is in Wat Bueng Takon en zijn staart bevindt zich in het subdistrict Kha Mang. De Mon-boten legden aan de steiger aan en de rijst werd vervolgens naar de molens vervoerd. Daarom had deze gemeenschap vroeger zoveel schuren. Vandaag zijn ze natuurlijk allemaal weg.
Toeristische bestemming
“Toen het openbaar vervoer naar Wang Krod kwam, verhuisden de jongeren naar andere provincies om werk te vinden en lieten ouderen achter. Wang Krod werd stil. Later kwamen het gemeentebestuur van Wang Krod en de Wang Krod Conservation Community samen om het weer tot leven te brengen en het in een toeristische bestemming te veranderen. Dat lijkt ons ook gelukt, want Wang Krod is erin geslaagd om zijn charmante houten huizen met twee verdiepingen te behouden en de bewoners leven veelal net als teintallen jaren geleden.
Chuchawan / Shutterstock.comWang krod markt
“Ik loop naar de Wang Krod markt vanaf de Clock Tower voor het treinstation en word omringd door ouderwetse houten huizen van twee verdiepingen. Sommigen dienen nu als musea, een andere is omgevormd tot een informatiecentrum voor toeristen en er wordt veel voedsel aangeboden zoals “kuaytiew pinto” (noedels in een tiffin) en “sago sai moo”. Andere kenmerkende gerechten zijn “phad thai hor bai bua” (phad thai omhuld met lotusblad), “moo saté” (saté van varkensvlees), die traditioneel werd verkocht bij uitvoeringen van Chinese opera, “kaeng khee lek (Siamese cassia curry), “kaeng yuak kuay” (bananencurry) ),”khanom phak kad (gebakken radijscake) en Thaise traditionele koffie, die verbazingwekkend slechts 6 baht kost. “Tegenwoordig verkopen mensen van de Wang Krod gemeenschap hun producten niet voor winst maar uit trots”, zegt Traisit. “Zoals de gouverneur zegt, ‘geld is niet het belangrijkste in het leven; trots is hoe we onze charmante identiteit kunnen behouden.
U kunt het hele verhaal, ondersteund door prachtige foto’s, lezen en zien op: www.nationmultimedia.com/
Bron: Kitchana Lersakvanitchakul in The Nation
Ik vrees, dat “de stad tot leven brengen” in de praktijk “de stad ten grave dragen” zal betekenen.
Een nieuwe vuilnisbelt in wording.
Phichit? We reden er op weg van Noord naar Zuid al vaak voorbij. Daar waar die krokodillen langs de weg staan. Het is een typische plaats zo midden de rijstvelden waar niet meteen denkt halt te houden.
Volgende keer als we daar passeren stoppen we om het authentieke dat daar blijkbaar nog gekoesterd wordt op te snuiven.
Alles van waarde is kwetsbaar …
Wie van u is wel eens naar Oudenbosch afgereisd om de prachtige kathedraal te bezoeken, een verkleinde copie van de Sint Pieter in Rome?
Wie van u is wel eens helemaal naar Ter Apel gereden voor een bezoek aan het prachtige klooster?
Wie van u weet dat het Zeeuwse dorp Dreischor een prachtig dorpsplein heeft?
En zo kan ik nog wel een aantal betrekkelijek onbekende plaatsen in Nederland noemen die allemaal een of enkele prachtige attracties hebben (Workum, Blokzijl, Ravenstein, Diepenheim, Ootmarsum, Buren, Geervliet en Heenvliet, Oudewater, Graft-de Rijp, Thorn, Oirschot, Schokland, Naarden, Bourtange, Oldeberkoop, IJlst, Aardenburg, Sloten) maar toeristisch niet interessant zijn. En wel om drie redenen:
1. naast de enkele attracties is er niks te beleven, dus je bent in een uurtje uitgekeken;
2. toersime is niet alleen attracties maar ook eten en drinken, vermaak, vertier en vervoer; en dat is er niet;
3. de huidige toerist is ontzettend verwend en kritisch.
Kortom…sommige plaatsen en regio’s zijn massa-toeristisch niet interessant en dat moeten we maar zo houden. Is er voor de echte liefhebbers nog iets unieks te ontdekken.