Yingluck, 24 horloges, een dood luipaard en spook-armen.
2014
In mei 2014 grepen de militairen onder de leiding van generaal Prayut de macht in Thailand. De staatsgreep maakte een einde aan de maandenlange impasse en chaos die wellicht niet het hele land maar toch zeker Bangkok in haar greep hield. De regering Yingluck (en na haar aftreden de regering Boonsongpaisan) bleken niet in staat de toenemende onrust en vraag om hervormingen in goede parlementaire banen te leiden. En op het moment dat men daarvan wel blijk gaf (de regering Yingluck trad in December 2013 af en ging als demissionair kabinet verder), was de geest van kritiek op het doen en laten van de regering al lang uit de fles. En de publieke opinie had zich tegen de regering Yingluck gekeerd. Zelfs haar eigen achterban protesteerde (in Bangkok) toen de banken besloten de boeren niet meer uit te betalen in het kader van de rijstsubsidie.
Na maandenlange demonstraties, vecht-, schietpartijen en granaataanvallen (deels spontaan maar – naar mijn mening – ook deels uitgelokt) met doden en gewonden keerde de rust weer. Interessant om te vermelden is dat er een duidelijk andere werkelijkheid was voor Bangkok dan voor de rest van het land. Terwijl de rest van het land de ontwikkelingen maandenlang via de pers, met name de TV zenders, volgde was het leven van veel inwoners van Bangkok maandenlang en elk dag verstoord, van mijzelf incluis. Sommige studenten kwamen niet naar de universiteit omdat zij hun huis niet uit konden of wilden. En omdat de route van mijn huis naar het stadscentrum via Rachadamnoen loopt, ging ik alleen naar de stad als dat echt noodzakelijk was. Je zal maar net op het verkeerde moment op de verkeerde plaats zijn.
Luisteren
Het kan geen verbazing wekken dat de junta alle kritiek op hun optreden probeerde te onderdukken. Kijk eens rond in de wereld van vandaag en daarvoor hoef je geen junta te zijn. ‘Law and order’ moesten worden hersteld en dat ging gepaard met beperkingen van allerlei vrijheden (vergaderen, je mening uiten).
De eerste fout die de junta naar mijn mening maakte was dat het door de junta benoemde kabinet uit alleen militairen bestond met Prayut aan het hoofd. De vorige junta maakte die fout in 2006 niet. Hoewel toen de coupleiders naar de (nog steeds machtige) achtergrond verdwenen werd het politieke werk (zichtbaar op nationaal en internationaal niveau, dus voor het oog van de wereld) gedaan door een groep bureaucraten en technocraten die natuurlijk niet veel ophadden met de regering Thaksin, met aan het hoofd premier en oud-generaal Surayud Chulanont. Na verloop van tijd werd deze regering niet langer als een junta of militaire regering gezien. Naast dit veranderend imago was er het voordeel dat het politieke werk werd gedaan door mensen die niet alleen vanwege hun politieke overtuiging (behoudend) maar ook vanwege hun vakkennis werden gekozen om minister of staatssecretaris te worden. Zo werd een bankdirecteur Minister van Financien. De meesten van hen waren ook gewend met buitenstaanders als de pers om te gaan op een meer politiek correcte manier, d.w.z. hadden hun emoties meer onder controle.
Missers
Naast de puur militaire samenstelling van de regering (waarop men pas na enige jaren terugkwam; zie de huidige samenstelling van de regering) maakte Prayut en de zijnen toch wel enkele denkfouten die met name kunnen worden toegeschreven aan hun beperkt politieke en maatschappelijke achtergrond en management-ervaring. In algemene termen doel ik dan op zaken als:
- Het niet kunnen verdragen van kritiek of moeilijke vragen (“Luister naar mensen die positieve kritiek hebben. Die zijn met de gang van zaken begaan en willen veranderen, ten goede”. Ik denk dat er niet 1 Thai is die zijn land naar de verdommenis wil helpen);
- Niet toegeven wanneer men fouten maakt;
- Weinig tot geen uitleg geven over prioriteiten die men blijkbaar heeft;
- Het volk overladen met info, plannen en quasi vragen om medewerking;
- Niet het politieke spel spelen maar de spelregels willen veranderen;
- Je omringen met mensen die het allemaal bij voorbaat met je eens zijn. Dat bevordert het eensgezinde beeld naar buiten maar beperkt je in het kijken naar andere opvattingen en oplossingen.
Nu zijn er in elke regeerperiode in elk land allerlei politieke akkefietjes, groot en klein. Het gaat het volk vaak niet zozeer om de inhoud van de akkefietjes (wie weet na en paar jaar nog op welk dossier een regering valt?) maar hoe men met de akkefietjes en met elkaar omgaat, hoe men ze oplost. Dat zegt iets over de kracht en de geloofwaardighied van een regering.
Uit verschillende politieke dossiers blijkt mijns inziens dat de regering Prayut nogal wat missers heeft begaan die de geloofwaardigheid behoorlijk hebben aangetast. Zoals ik al schreef: niet zozeer vanwege de inhoud van het dossier maar vanwege de manier waarop het problem is aangepakt. In niet-chronologische volgorde zijn dat:
- Het meerdere malen uitstellen van de verkiezingen. Als men pas verkiezingen wil organiseren nadat een nieuwe grondwet van kracht is en allerlei wetten zouden zijn veranderd (en hoe dan precies) had men dat meteen in 2014 kunnen zeggen, niet alleen tegen het eigen volk maar ook tegen de rest van de wereld. Het zou niet zo moeilijk zijn geweest om met de recente historie van Thailand in gedachte, uit te leggen dat alleen verkiezingen de problemen in het land niet oplossen;
- De energie die men heeft gestoken in het maken en doen goedkeuren van een nieuwe grondwet i.p.v. een strategie uit te zetten om verzoening te bewerkstelligen (naar het voorbeeld van andere landen; Thailand is niet uniek in de politieke patstelling tussen twee grote machtsblokken) en een meer tolerant politiek klimaat te bevorderen;
- De nog altijd mysterieuze ontsnapping van Yingluck en het feit dat men op sociale media beter weet waar ze zich bevindt dan de politie die zegt koortsachtig naar haar op zoek te zijn;
- De mysterieuze verdwijning van het eigenaars-echtpaar van massagehuis Victoria Secret waar geronselde, minderjarige vrouwen werkten; dit in combinatie met het feit dat de gepensioneerde hoogste politiecommissaris van dit land, de heer Somyot (die bij zijn afscheid nog vertelde dat de Thaise politie tot een van de beste corpsen van de wereld behoort), 300 miljoen Baht van dit echtpaar heeft geleend maar niet zegt te weten hoe dit echtpaar (ofschoon al jaren bevriend met hem) zijn boterham of rijst verdient; dit dan weer in combinatie met het feit dat de politie tijdens het bewind van Somyot meerdere massagehuizen in dezelfde omgeving is binnengevallen maar nooit Victoria Secret; en dat de inval in Victoria Secret het werk was van de DSI die de politie niet tevoren over de inval had geinformeerd, zeer waarschijnlijk bewust;
- Arresteren van ongewapende demonstranten en niet vrijlaten op borgtocht omdat ze ‘gevaarlijk’ zijn. Het op borgtcht vrijlaten van (soms gewapende) arrestanten die verdacht worden van criminele activiteiten;
- De 24 ‘geleende’ horloges affaire van Prawit;
- Het gewoon doorgaan met het naspelen van criminele activiteiten terwijl dat geen bewijs vormt voor de rechter en de premier heeft gezegd dat men daarmee op moet houden;
- De affaire van het dode luipaard (over de dood van de zeldzame vogel heeft niemand het); gecombineerd met de graffiti op vele voorheen lelijke muren en het mysterieus verdwijnen van de schilderingen. De vermeende dader, de CEO van een grote bouwonderneming, heeft zijn paspoort niet hoeven in te leveren en vliegt met zijn prive-jet rustig overal naar toe alsof er niks aan de hand is. Hij ontkent ook alle zaken die hem ten laste worden gelegd. De regering onderschat de kracht van de publieke opinie;
- De immigratiedienst die meerdere malen beweert dat mensen die door de politie worden gezocht (bv. Yingluck, Phra Dhammachayo en assistent, eigenaar-echtpaar van Victoria Secret) nog in het land zijn omdat zij geen stempel hebben gevraagd bij het verlaten ervan; dit in combinatie met het feit dat een ‘bekende’ Nederlandse pedofiel die in Thailand niet welkom is, een ambtenaar van de immigratiedienst bij de grenspost tussen Cambodja en Thailand eenvoudig voor 3.000 baht omkoopt om het land binnen te komen;
- Verduistering van overheidsgeld bestemd voor armen en HIV-patienten, zowel in het noord-oosten als in het zuiden. Het blijkt dat zelfs bestanden van niet-bestaande armen (‘spook-armen’) zijn aangemaakt om overheidsgeld te verduisteren;
- De klucht van Wat Dhammakaya en zijn leider Phra Dhammachayo die nog steeds onvindbaar is danwel nog steeds te ziek om zich bij de politie te melden. Ik mag hopen dat de immigratiedienst niet nog steeds denkt dat hij in Thailand is;
- Het peperdure Rajabhakti park met de standbeelden van de koningen in Hua Hin. Elk van de 7 bronzen standbeelden heeft ruim 1 miljoen US Dollar gekost. De palmen in het park blijken geïmporteerd (ik zou zeggen: Thaise palmen eerst, maar nee hoor) en hebben 100.000 baht per stuk gekost. Van alle uitgaven zijn bonnetjes, dus dan is het in orde.
Gebreken
De echte gebreken van deze regering zijn niet nieuw: selectieve politieke voelhoorns (niet luisteren naar andersdenkenden, critici maar ze zelfs zwart of belachelijk maken), het gebruiken van macht om zaken voor elkaar te krijgen (of dat nu via kadaver-discipline in een gekozen parlement gaat, een benoemd parlement of artikel 44) en bovenal een feodale houding waar het gaat om de maatschappelijke kloof tussen rijk en arm en het belang van ‘law and order’. Het volk mag dan stemmen, daarna hoeft men niet meer naar hen te luisteren. Ministers staan niet te springen om hun beleid in het parlement te verdedigen; dat is allemaal maar lastig (en onzin: ze hebben toch een mandaat van de kiezers?).
Thaise regeringen hebben geen samenhangende plannen, geen regeringsverklaring (nodig) omdat de politieke partijen die aan de macht zijn nauwelijks een partijpolitiek programma hebben. De dag na de verkiezingen staat er al een nieuwe regeringsploeg klaar. Belangrijk is dat elke partij en elke factie binnen een partij posten op een minsiterie krijgt waar wat te halen valt. Om sommige ministersposten wordt gevochten (handel, financiën), andere kan men aan de straatstenen niet kwijt (bv. Onderwijs). Bij de verkiezingen gaat het dan ook niet om denkbeelden of andere maatschappij-opvattingen (met daaraan verbonden een ander soort politiek en andere politieke keuzen) maar uitsluitend om de populariteit van de politicus die verkiesbaar is. En om populair te zijn, hoef je geen ideeën te hebben maar wel geld. Geld voor feesten en feestjes, trouwpartijen en begrafenissen, voor liefdadigheid en voor cadeautjes voor de potentiële stemmers, variërend van cadeautjes in verkiezingstijd en populistische cadeautjes als men aan de macht is. In beide gevallen noem ik dat ‘de kluit belazeren’.
Ik ben benieuwd of er de komende verkiezingen iets wezenlijks anders gebeurt. Laten we het hopen.
Knap dat je als “semi ambtenaar” zulks in de openbaarheid gooit.
M.vr.gr.
Daar wordt een mens niet vrolijk van. Het lijkt alsof de leraar dit stuk geschreven heeft in een diepe mentale dip. Of waait er een “No future post-punk wave” door de school die ook hem geroerd heeft.
Alle gekheid op een stokje, de beschreven feiten en de analyse snijdt wel hour, als je het vanuit Bangkokiaans ’s landsbestuurlijk perspectief beschouwt.
Door de ogen van de rijstboertjes uit Noorden en Oosten en de andere agrariërs uit het zuiden bekeken is het een structureel ander verhaal.
Nu zijn de boeren in het noorden/oosten en het zuiden absoluut niet hetzelfde,ook niet qua politieke opvattingen. Dat de boeren een ander verhaal hebben is heel goed mogelijk; iedereen heeft zijn eigen verhaal. Ik heb al vaker gemerkt dat mensen buiten Bangkok zich geen voorstelling kunnen maken van wat hier de afgelopen 10 jaar echt gebeurd is en de impact daarvan op het pesroonlijk leven van mensen. Maar STRUCTUREEL anders? Nee, dat kan volgens mij niet, met name nioet omdat ik de feiten vermeld en niet speculeer……
De ‘mensen buiten Bangkok’ hebben wel degelijk een politieke mening en overtuiging.
In Bangkok zit de elite waar de boeren niets van moeten weten.
En voorlopig vinden ze de huidige regering best te pruimen.
Dat er in Bangkok rellen zijn, chaos en andere vinden ze helemaal niet erg.
“Som na naa” zeggen ze.
Waar zeg ik dat deze mensen geen politieke mening hebben?
Die boeren weten die elite maar wat snel te vinden als er geld nodig is.Overigens woonde Yingluck in Bangkok.
Dit zeg je:
‘Ik heb al vaker gemerkt dat mensen buiten Bangkok zich geen voorstelling kunnen maken van wat hier de afgelopen 10 jaar echt gebeurd is en de impact daarvan op het pesroonlijk leven van mensen. ‘
Onzin. De meeste slachtoffers, doden, gewonden en gevangenen, zijn juist mensen uit het zuiden, het noorden en noordoosten. Ze weten verdomd goed wat er zich in Bangkok afspeelde in de afgelopen 10 jaar.
De Bangkokianen doen wel erg zielig. Iemand vertelde mij dat het ergste van al die demonstraties was dat ze geen kopje koffie meer kon drinken in Central World. De ellende, want dat was het wel, speelde zich voornamelijk af op een 0.1 procent van de oppervlakte van Bangkok, een gebied (Rachaprasong) waar het gewone volk nauwelijks komt.
Met alle respect, Chris, en ondanks je vaak goed analyses, denk ik soms dat je teveel leeft in wat de Thais noemen Kalaland. กะลา kalaa is een kokosnoot schelp.
beste Tino,
Jouw opmerkingen maken nog meer duidelijk dat jij er ook geen flauw benul van hebt van wat zich hier heeft afgespeeld. Ik praat niet over slachtoffers (die overigens niet alleen uit het noordoosten en zuiden kwamen maar zelfs uit het buitenland).
Heb jij wel eens tanks in je straat in Chiang Mai zien rijden; wel een nieuws gekeken en dan horen dat er een granaataanval was op het vliegveld waar je 5 minuten eerder gepasseerd bent. Wel eens je familie elke dag ana de telefoon gehad die bang zijn dat je niet meer leeft? Ik heb het over de gebeurtenissen van de afgelopen 10 jaar: niet alleen Rachaprasong maar ook Rachadamnoen, marsen door de stad met aanvallen en schietpartijen, de bezetting van twee vliegvelden, diverse aanvallen op regeringsgebouwen, in brand steken van meerdere gebouwen in Bangkok waaronder Central World, tegendemonstraties van rood en geel op meerdere plekken in de stad, vechtpartijen op verkiezingsdag….moet ik doorgaan of was je bezig met je kopje koffie in Chiang Mai….
Ik had het over ‘de ellende, want dat was het’. Je hoeft me niet te vertellen hoe verschrikkelijk het was voor de mensen die het meemaakten. Ik reageerde alleen op je opmerking dat mensen buiten Bangkok het allemaal niet zo goed wisten.
En dan die ‘500 baht’ per dag waarvan jij zegt dat dat zowat de enige reden is dat de demonstranten naar Bangkok kwamen. Ik sprak ook met (vroegere) demonstranten. Ze deden het voor het grootste deel uit overtuiging, ook als ze geld kregen. Noem mij een bron waaruit blijkt dat ze het alleen voor geld deden……..
‘niet zo goed wisten”? Neen, dat schreef ik niet, gewoon goed lezen.
Ik schreef: geen voorstelling kunnen maken van wat gebeurd is en de impact op het leven in bangkok van velen. En dat meen ik nog steeds. En jouw reacties sterken mij daarin alleen maar. Als je wel in bangkok had gewoond had je met al die mensen kunnen praten die voor 500 baht ‘demonstreren omdat ze gewoon in je eigen buurt wonen. Daar heb ik gen andere bronnen voor nodig. Een buurtgenoot die alle T-shirts heeft van alle kleuren van de demonstraties en niet te vergeten het fluitje. Straatventers (fruit, loterij) die er niet meer waren en later toegaven dat ze een zekere 500 Baht perdag verkiezen boven de verkoop van hun spullen. Tja, dat maak je in Chiang mai niet mee. En dan wil jij dat ik daarvoor een officiele bron noem voordat je het gelooft?
Waar het gewone volk nauwelijks komt? Weet jij eigenlijk wel dat al dat gewone volk als kudde demonstranten werd gebruikt tegen een hogere vergoeding dan het minimum dagloon, nl. 500 baht per dag? En ja, zowel door rood als geel. Voor die 500 Baht liepen ze wel risico; de verantwoordelijken: de organisatoren van de demonstraties. Velen waren absoluut niet geinteresseerd in de inhoud, maar in 500 baht, en ik neem ze dat niet kwalijk. Het waren vooral bejaarden trouwens want het gewone volk in Bangkok werkte zo goed als mogelijk was.
Helaas herhaald alles zich opnieuw.
Leger wil de armen helpen en vooral de redshirt gebieden blokkeren dat.
Zie de laatste corruptie schandalen bij het programma voor de minima.
Ook hier zijn het noorden en noordoosten goed vertegenwoordig.
T.I.T. en dat moeten we gewoon accepteren.
Ik geloof persoonlijk niet dat er snel verkiezingen komen.
Want een ieder weet dat daarna een roerige tijd zal komen.
Ik denk dat deze regering vele wensdromen heeft.
Het echt niet allemaal uitvoerbaar denk aan de finan
ciering
Sommige projecten zijn noodzakelijk doch door coruputsie waarschijnlijk tussen 20 en 30% te duur. Er zijn voorbeelden genoeg van. Coruputsie is geld achterover drukkem tenlaste van de opdrachtgevers ( overheid)
Chris,
In augustus 2014 schreef je een verhaal getiteld ‘100 dagen junta, 100 dagen gelukkig?’ waarin je 26 mooie dingen noemde die de junta al had gedaan, en je noemde die lijst niet volledig.
Nu kom je hier mee. Ik zal het voor je samenvatten: de junta heeft geen pogingen gedaan verzoening tot stand te brengen, integendeel; de junta heeft vier jaar lang alle discussies verboden en gecriminaliseerd; er is nauwelijks iets verbeterd in het land, corruptie tiert welig, er is geen (volstrekt noodzakelijke) reorganisatie van de politie of het rechtssysteem. Kortom: er is niets verbeterd. O ja, er is orde, rust, vrede en discipline…..
Ik heb de grondwet van 2017 gelezen. Die is zo opgesteld dat achter de schermen de elite en de militairen de touwtjes strak in handen houden. Ik ben bang dat er na de verkiezingen niets wezenlijks veranderd. Maar er is wel enige hoop. Er zijn een paar goede nieuwe partijen in aantocht, de vrijheid van spreken komt hopelijk weer terug, dat zal verschil maken.
We zullen zien.
Hoeveel grondwetten heeft thaialnd nu al gemaakt in de laatste decennia. Dacht je nu echt dat deze grondwet het eeuwige leven heeft. Kom op…..leer eens Thaise geschiedenis…
Tussen vandaag en ‘100 dagen junta’ zitten 1300 dagen. Moet ik hetzelfde denken als 1300 dagen geleden? Ik dacht voldoende te hebben uitgelegd welke fouten deze regering heeft begaan in mijn ogen in 4 jaar regeren.
Hier staat het verhaal over een veelbelovende nieuwe partij, die opgezet gaat worden door twee jonge mensen: een tycoon in de auto-onderdelen industrie, Thanathorn Juangroongruangkit, en een bevlogen hoogleraar recht aan de Thammasaat Universiteit, Piyabutr Saengkanokkul. ( ‘Piyabutr’ betekent ‘geliefde zoon’)
https://au.news.yahoo.com/world/a/39521504/maverick-thai-tycoon-woos-youth-with-new-political-party/?cmp=st
Het verhaal besluit met deze zinnen (zucht):
Thanathorn says he is ready for the challenge.
“There is a high chance I might end up in jail … but I think that’s a risk I am ready to take. Our new future is worth fighting for.”
Tikkeltje overdreven maar de beste Thais zitten in het buitenland of in de gevangenis met dank aan…….
Hier heb ik het al eens over gehad…..voor mij geen nieuws…
Nog een verhaal over die nieuwe politieke partij. Ziet er goed uit.
https://prachatai.com/english/node/7671
Hun embleem is een omgekeerde piramide: de onderste lagen van de bevolking liggen nu boven.
Je schrijft onder meer dat tijdens de vele protesten
“Studenten kwamen niet naar de universiteit omdat zij hun huis niet uit konden of wilden. En omdat de route van mijn huis naar het stadscentrum via Rachadamnoen loopt, ging ik alleen naar de stad als dat echt noodzakelijk was. Je zal maar net op het verkeerde moment op de verkeerde plaats zijn”.
Laat ik nu tijdens al die protesten (zowel geel als rood) midden in het centrum daarvan kantoor hebben. Iedere dag door baricades heen met de auto, maar nooit een probleem gehad of onveilig gevoeld. Sterker nog tijdens de lunch liep ik vaak rond tussen alle betogers, babbelde wat met ze, en moet zeggen het was er een gezellige boel met muziek en veel eten.
Toen de militairen ingrepen tegen de roden werd het gehele gebied afgesloten en konden we ruim een week niet bij ons kantoor komen. Zat in de zogenaade “live-firing zone”.
Gezellige muziek, protest muziek. Hier een goed verhaal daarover, petervz:
http://dissertationreviews.org/archives/12509 The Sounds and Music of the Red Shirt Movement in Thailand.
Het geluid van langsvliegende kogels en de inslag van een M-79 granaat in BTS Sala Daeng (afgeschoten vanuit het gebied dat door de red shirts was bezet) waar mijn ex-vriendin elke dag twee keer kwam, was iets minder leuk klinkende muziek.
Beste Chris, je noemt nu een aantal incidenten die te betreuren waren, maar plaatsvonden na de omcirceling van het rode kamp door de militairen.
Zelf ken ik persoonlijk een aantal spelers in de top van zowel de gelen als de roden. Ik heb onder meer vergaderingen van beide groepen bijgewoond en durf te zeggen dat ik zeer goed op de hoogte ben van wat er zich afspeelde en het waarom.
Maar om even terug te komen op het dagelijkse lunchpauze bezoek aan de kampementen rondom Rajprasong, zowel geel als rood en daarna opnieuw geel.
Behalve de gezelligheid kon ik observeren dat in het gelevshutdown kamp van Suthep geen andere mening geduld werd dan dat wat de leiders verkondigden. Een andere mening en je werd terstond door de guards verwijderd, want je was vast een spion en zeer zeker de vijand.
In het rode kamp was dat totaal niet het geval en ik heb daar leuke en interessante discussies kunnen voeren. Velen roden waren het ook vaak niet eens met wat op het podium werd verkondigd, dit in tegenstelling tot de Suthep volgers, die als volgzame lammetjes op de fluitjes bliezen.
Ik ben nooit bij de demonstraties zelf geweest maar heb er veel over gelezen. Daarnaast heb ik in het barbaarse Noorden veel gesprekken gehad met gelen en roden. De gelen zetten je meteen weg als onwetende buitenstaander, en enige vorm van kritiek wordt niet geaccepteerd (hoewel het vaak wel aardige mensen waren) terwijl discussies met de roden heel goed mogelijk waren. Er waren ook veel verschillende richtingen in het rode kamp: sommige waren bereid geweld te gebruiken maar dat was een minderheid die werd tegengehouden. De meesten waren voor vreedzame protesten, maar ook hun meningen liepen uiteen. Er was bv een vrij grote groep antimonarchisten. Lang niet allen liepen achter Thaksin aan: er was veel kritiek op die man etc.
Ja je hebt verkomen gelijk en het lijkt op een aanklacht het is naar waarheid. Maar hoe is het met de mensen nu in Thailand zijn ze gelukkig en voelen zich goed met de huidige politieke situatie. De meesten hebben geen tijd voor politiek en kijken wat de dag hun brengen kan.
Moderator: Discussie graag bij Thailand houden.
Ik ben bang dat de Grootmaarschalk van Prayuthaya kortzichtig is en denkt dat ze ook nu wel een en ander de kop in kunnen drukken.
De wal zal het schip moeten keren. In dit geval is ‘de wal’ dan de robotisering, waardoor heel veel banen (voor laaggeschoolden) verloren zullen gaan. En vanwege de gebrekkige opleidingen, zullen veel hoogwaardigere banen niet ingevuld kunnen worden.