Het verborgen gevaar van on-Thais gedrag
Afgelopen februari haalde een opmerking van legercommandant generaal Apirat de voorpaginas. Hij gaf oppositie het advies om te luisteren naar [Nàk Phèndin], ‘Uitschot der Aarde’. Dit controversiële lied uit de jaren zeventig beschuldig sommige burgers van on-Thais.
Ook vandaag de dag krijgen Thai die niet in de pas lopen het verwijt dat ze naar de pijpen dansen van het buitenland of zelfs buitenlanders zijn. Zo schreef voormalig opperrechter Chuchart Srisaeng dat de politiek van Thanathorn (Future Forward Party) terug te herleiden is op de Chinese wortels van zijn familie. Prominent historicus Nidhi Eoseewong schreef dit naar aanleiding van de commotie een opiniestuk over hoe dit lied te plaatsen.
Nidhi over ‘Uitschot der Aarde’
Het lied หนักแผ่นดิน [Nàk Phèndin] is niet zomaar een patriottisch lied. Het lied moedigt de Thai aan om een front te vormen en tegen de vijanden van de staat (buitenstaanders) te vechten. Het lied is expliciet geschreven om sommige insiders (burgers) als buitenstaander (buitenlander) te bestempelen. De Thaise staat wees bijvoorbeeld de communisten aan als de vijand, maar zij wist dondersgoed dat de vijand niet uit Moskou, Hanoi of Peking kwam. De vijand, dat waren andere Thai. Aanhangers van de Thaise Communistische Partij werden weggezet als sloofjes van Moskou of Peking en verdiende daarom geen politieke stem.
In Thaise patriottische liederen komt de vijand van buiten. Zowel impliciet als expliciet. Zulke liederen resulteerde niet in gewone vaderlandslievendheid. De liefde voor de natie kan op allerlei manieren tot uiting komen. Ook op een manier die de staat afkeurt, zoals verzet tegen corrupte regeringsleiders of het verenigen van gemarginaliseerde –stemloze- mensen in de samenleving.
De Thaise staat laat al sinds 1947 burgers uit de weg ruimen die zij als politieke vijand zien, daar is een lied als Uitschot der Aarde niet voor nodig. Zij die vermoord werden kregen het verwijt te hebben gehuld met buitenlanders. Maar vanaf 1975 verloor deze strategie aan efficiëntie. Zo liet de regering boeren vermoorden maar bleven de boeren zich toch nog steeds verenigen in een boerenbeweging. De secretaris van de Socialistische Partij werd vermoord maar dit kreeg de partij niet op de knieën, sterker nog de partij deed het beter dan verwacht in de verkiezingen.
De enige oplossing was massaslachtingen: de straten vol bloed laten lopen zodat de burgers diepe angst werd aangejaagd en het wel uit hun hoofd zouden laten om in opstand te komen tegen de staat. Maar als de angst vervaagd dan kan deze plaatsmaken voor haat. Haat voor het afslachten van mede-burgers.
Het lied Uitschot der Aarde moest daarom van deze insiders buitenstaanders maken, mensen die niet echt volledig Thais zijn. Zo begint de eerste zin van het lied “Er zijn er die zichzelf Thai noemen, die er als Thai uit zien, en hier leven op het land, van het land, maar die in hun hart het land willen vernietigen”. De boodschap is duidelijk, deze mensen zijn geen echte Thai, ze kunnen alleen maar Chinees zijn. Deze mensen en hun afstammelingen zijn nep insiders. Nog meer dan bij de eenvoudige boeren het geval was waren de Chinezen handelaren een populaire groep om door corrupte ambtenaren te worden afgeperst. Deze hadden immers een stuk meer geld te makken dan de eenvoudige boeren.
Ook gewone Thaise studenten werden een bedreiging voor de maatschappij. Hoe konden deze jongeren zich immers een studie veroorloven als ze geen rijke Chinezen waren? Deze ‘nep insiders’ stonden op om inspraak te eisen en werden daarmee buitenstaanders.
Na de 6 oktober 1976 slachting op de Thammasat universiteit zei de minister van Binnenlandse Zaken, Samak Sundaravej, dat de doden Vietnamezen waren. Ze konden geen Thais spreken. Het leven van hen die de Thaise taal niet machtig waren werd gelijkgesteld aan dat van muskieten. Die kun je platdrukken en je van ontdoen wanneer dat zo uitkomt.
Verwijzingen naar dit lied zijn niets minder dan een dreigement. Een dreigement jegens individuen, want vandaag de dag zal zo’n lied niet langer de burgers opzwepen om massamoorden te begaan. De tijden zijn veranderd, het publiek kan zich nu beter informeren. Zoals de Duitse filosoof Karl Marx ooit stelde: “De geschiedenis herhaalt zich, eerst als tragedie en daarna als farce.”
– Nidhi Eoseewong, Februari 2019
De songtekst
Leuk natuurlijk zo’n opiniestuk maar hoe gaat die tekst dan verder? Hieronder mijn Nederlandse vertaling.
Tuig der Aarde:
Ze noemen zichzelf Thai en ze zien er ook als een Thai uit.
Ze leven onder de koninklijke gouden Bodhi boom.*
Maar in hun harten denken ze aan vernietiging (van Thailand).
Ze zien de Thai als slaven, kijken neer op de Thaise natie.
Maar ze maken wel gebruik van de Thaise rijkdom.
Terwijl ze de Thaise verachten als hun slaven.
Tuig der aarde, tuig der aarde.
Mensen zoals dit zijn het tuig der aarde.
Tuig der aarde, tuig der aarde.
Mensen zoals dit zijn het tuig der aarde.
Iedereen die probeert de de Thai op te stoken om te vechten.
Hen hoopt op te breken en verdeeldheid te creëren.
De menigte oproept te mobiliseren, verwarring en chaos zaaiend.
Om de Thaise mensen in kampen te splitsen die elkaar bevechten.
Iedereen die in verwarring is, die andere naties adoreert.
Terwijl hun land misbruikt wordt.
Gebruik maken van bezittingen om hun eigen Thaise mensen te vermoorden.
Maar het buitenland lief heeft als een hecht familielid.
Tuig der aarde, tuig der aarde.
Mensen zoals dit zijn het tuig der aarde.
Tuig der aarde, tuig der aarde.
Mensen zoals dit zijn het tuig der aarde.
Iedereen die zichzelf en de natie te koop zet
En de poorten opent voor de vijand.
De Thaise kracht verpulverd.
Zo dat wanneer de vijand toeslaat, wij verslagen worden.
Iedereen die slecht denkt over de Thaise tradities hebben we niet nodig.
Steun aan vooringenomenheid, komen ze verspreiden in ons land.
Tuig der aarde, tuig der aarde.
Mensen zoals dit zijn het tuig der aarde.
Tuig der aarde, tuig der aarde.
Mensen zoals dit zijn het tuig der aarde.
*Bodhi-boom: de boom waaronder Boeddha de staat van verlichting bereikte.
Bronnen:
– prachatai.com/english/node/8020
– www.youtube.com/
– www.khaosodenglish.com/
– www.khaosodenglish.com/
– th.wikisource.org/
Het aanhalen van uitspraken van de Duitse filosoof Karl Marx (“De geschiedenis herhaalt zich, eerst als tragedie en daarna als farce.”) lijkt mij in dit verband niet handig.
Karl Marx roept zelf juist expliciet op tot geweld en haat. Zo zegt hij: “In die zin kunnen de communisten hun theorie in één enkele uitdrukking samenvatten: opheffing van de private eigendom.” Hoe? “Zij verklaren openlijk dat hun doel slechts kan worden bereikt door de gewelddadige omverwerping van iedere tot dusverre bestaande maatschappelijke orde.”
Niet verwonderlijk dat communistische regimes de meest brute regimes waren die de mensheid heeft voortgebracht.
Dan toch liever de junta in Thailand aan de macht….
Het citaat over het gebruik van geweld komt overigend uit het Communistisch Manifest van Marx en Engels. Nidhi is een historicus met het nodige aanzien, en zelf geen aanhanger van het communisme. Wellicht was zijn slot zin een een manier om niet alleen naar de gevaarlijke aspecten van het communisme te verwijzen maar ook mooi bruggetje te maken naar een controversiële, bekende uitspraak van Karl Marx.
Het citeren van een bekende persoon is zeker nog geen blijk van waardering voor de persoon aan wie dat citaat toegedicht wordt.
Maar over het algemeen zijn extremistische regimes niet zo fijn, of ze nu uiterst links (communistisch) zijn of rechts (fascistisch). Al sinds de jaren 30 liet Thailand facistische trekjes zien onder Pleak Phiboon en andere dictator generaals. De verheerlijking van macht, een sterke leider, extreem nationalisme. Luisteren maar de baas. Dat een regime wat lonkt met extremistische ideeën een tandje minder erg is dan een regime dat volledig doorgeslagen is, ja natuurlijk. Maar puntje bij paaltje heb je nog steeds met leiders vol haat en intolerantie, gebrek aan respect voor basale menselijke waarden, te maken. Ook dat moet je niet willen. Liever ook maar geen militaire junta. Liever geen regime dat inzet op behoud van en kweken van verdeeldheid en haat. Die ellendie die dat Thailand en andere landen bracht mag inmiddels wel bekend zijn.
Dan toch liever een democratische rechtsstaat aan de macht.. Ook niet perfect hoor.
Dit is toch een land doordrenkt van het Boeddha geloof. Een geloofsleer waar in Nederland , wat elitair volk aansluiting bij gevonden heeft. De bovenstaande teksten , zijn in een andere taal en een andere vorm in de moderne geschiedenis terug te vinden. Gisteren herdachten wij de slachtoffers hiervan…
De patriottische Thais die bang zijn dat de buitenstaanders van hun ‘Thaise rijkdom’ komen profiteren zouden er ook voor kunnen kiezen hun verstand te gebruiken en te constateren dat alle rijkdom van Thailand uit het buitenland afkomstig is.
De televisies waar ze naar kijken, de auto’s waar ze in rijden, de mobieltjes waar ze mee bellen, de airco’s waar ze hun huis mee koelen, de medicijnen die ze uitbundig gebruiken en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik denk dat de wereld meer aan Thailand heeft bijgedragen dan Thailand aan de wereld, maar in Thailand hoef je geen fakenieuws te verspreiden. Alles wat met Thainess te maken heeft is beter en kan door buitenstaanders niet begrepen worden. Intussen lijden ze aan angst voor dat boze buitenland, want ergens verstopt zit toch nog een beetje het besef dat die superioriteitsgevoelens nergens op gebaseerd zijn.
Niet de eerste keer en het eerste land/regime, die iedere oppositie tegen het eigen bewind als terrorisme kwalificeert. En de eigen cultuur als verre boven alle anderen stelt.
Het is niet eens ‘de eigen cultuur’ maar het eigen propaganda verhaal. De Thai velen Thai die door staatsgeweld om het leven kwamen (1973, 1976, red drum เผาถังแดง moorden etc.) gedroegen zich net zo goed als Thai en mens. Maar de opvattingen van die mensen pasten niet in het plaatje, op welke wijze dan ook spraken ze mensen boven hen tegen en dat was een probleem. Soms was het ook gewoon ordinair uit de weg ruimen van persoonlijke vijanden. Cultuur , orde en staatsveiligheid was simpelweg het excuus om zich te ontdoen van obstakels en lastpakken. Het gebrek aan verantwoordingsplicht stond en staat toe dat dit geweld steeds maar weer terug keert.
Zo kunnen we vandaag in KhaoSod lezen dat de militairen die op beeld onschuldige hulpverleners afschoten op een erkende medische hulppost te 2010, niet vervolgd worden. Gebrek aan bewijs, ook al zijn er rapporten van de DSI (Thaise FBI) beschikbaar over de afgevuurde wapens, ooggetuigen, beeldmateriaal enzovoort…
http://www.khaosodenglish.com/politics/2019/05/04/army-drops-charges-against-soldiers-who-kill-6-in-temple/
Met betrekking tot historisch misbruik van mensen als ‘onThais’ wegzetten en de daders de hand boven het hoofd houden is o.a. “In Plain Sight: Impunity and Human Rights in Thailand” door Tyrell Haberkorn een echte aanrader.
‘De televisies waar ze naar kijken, de auto’s waar ze in rijden, de mobieltjes waar ze mee bellen, de airco’s waar ze hun huis mee koelen, de medicijnen die ze uitbundig gebruiken en zo kan ik nog wel even doorgaan.’
Sommige van die zaken worden wel in Thailand in elkaar gezet. Zonder de Thaise rijstexport was half Azië verhongerd (ik overdrijf een beetje), vis in Nederland komt nogal eens uit Thailand (meest slavenarbeid), zonder de cassave en tapioca uit Thailand zouden de Nederlanders geen varkens-of kippenvlees kunnen eten, en de Red Bull natuurlijk…
Verder heb je wel gelijk…..de Thais zijn zeer tweeslachtig in hun houding naar het westen, aantrekkingskracht en afwijzing beide…
Als antwoord op BramSiam
Ik weet niet hoe oud RobV maar het stigmatiseren van mensen die anders zijn is van alle tijden en van alle landen. In de roerige jaren 70 was ik lid van de linkse studentenbeweging in Nederland die het bestuur van de universteiten democratischer wilden maken met name door studenten medezeggenschap te geven. Onze ideen werden alleen door de CPN en de PSP gedeeld in het begin. De publieke opinie, en wellicht ook de ouders en grootouders van RobV, vonden dat studenten moesten studeren en hun mond houden want ze waren al bevoorrecht genoeg. De studenten waren allemaal gebrainwashed door de communistische partij van Rusland waar behalve de CPN-goeroe Paul de Groot niemand zelf was geweest. Staatssecretaris van Onderwijs, de PvdA-er Ger Klein wilde eigenlijk niets met ons te maken hebben. Wij waren on-Nederlands, hingen op 1 Mei de rode vlag uit aan onze studentenflat, vielen PvdA-sprekers op deze dag lastig met moeilijke vragen (over onderwijs, over de imperialistische ontwikkelingspolitiek in Indonesie, over het apartheidsregiem in Zuid-Afrika) en zongen de Internationale en andere strijdliederen (heb het studentenlied boek nog hier in Bangkok). Ja, dan ben je behoorlijk van God los en menigeen van ons was een zwart schaap in de familie. Ik ook. Toen een van ons (nu hoogleraar) na zijn afstuderen solliciteerde op een baan bij een NGO in Zuid-Amerika, vertelde zijn leraar op de vraag of ze hem zouden moeten aannemen: ja,maar pas wel op, hij is een communist. Ik zal verder niet uitweiden over Berufsverbote maar het onderdrukken van mensen met afwijkende ideen is bepaald geen unicum voor Thailand. Er is niks nieuws onder de zon.
Hoeveel Nederlanders er naar heropvoedingskampen gestuurd? Gemarteld? Hoeveel ambtenaren hebben gezegd dat studenten niet alleen on Nederlands bezig waren maar simpelweg Russen o.i.d.? Hoeveel Nederlanders zijn er spoorloos verdwenen? In brandende olievaten gestopt , afgeschoten door het leger tijdens een demonstratie of op andere wijze vermoord?
Inderdaad, chris, het stigmatiseren en wegzetten van andersdenkende mensen is van alle tijden en landen. Was er misschien in jouw geval op een Nederlandse universiteit als gevolg daarvan ook een massamoord? Wel in Thailand.
Dit aanzetten tot haat leidde in Thailand tot de moord op officieel 46 maar zeer waarschijnlijk meer dan 100 studenten op de Thammasat Universiteit op 6 oktober 1976. Dit lied Nak Phaen Din was is die roerige zeventiger jaren vaak te horen op de door militairen beheerste radiozenders en werd dan gevolgd door de kreet ‘Dood de communisten!’ Was dat in jouw geval ook zo?
Het is ook wel vrij uniek dat een huidige legercommandant in Thailand dit beladen lied nu nog promoot. Het zaait angst onder hen die zich die jaren herinneren. Dat is toch niet goed, vind je ook niet?
Niet vergelijken met de jaren 70 in Nederland. Maar met bv.de Franse revolutie: 40.000 doden.
http://ultimatehistoryproject.com/executions-the-guillotine-and-the-french-revolution.html
Ik heb al vaker betoogd dat Thailand nog steeds sterk feodale trekken vertoont en dat feodale denken is absoluut niet beperkt tot het leger, hoe graag jij dat ook gelooft.
Tot dus ver nog weinig empathische reacties omtrent hoge ambtenaren die openlijk flirten met een tijdperk waarin ongestraft voor duizenden burgers een.. pernanente oplossing.. werdt gevonden. Iets wat zelfs vandaag de dag nog in kleinere vorm gebeurt.
Het geven van een mening is toch de gewenste vrijheid? Zolang het geen standard officieel overheidsbeleid is, kan er hooguit sprake zijn van de vraag of het een moreel gewenste uitspraak is.
Het internet heeft er aan de ene kant voor gezorgd dat een veel bredere groep beter geinformeerd is over hoe de politiek en macht is georganiseerd met daarin vele hypocriete beslissingen waarbij de conclusie getrokken kan worden dat eerlijkheid niet eens kan bestaan en zelfs mogelijk niet eens gewenst is.
In een bedrijf neemt de eigenaar liever ook zelf de beslissingen en afhankelijk van die eigenaar en de kennis van het personeel kan het een soort van democratisch proces worden zolang het voor beide partijen een voordeel heeft.
In het politieke proces zie je in vele landen dat men de onderdanen (cq werknemers) wil kunnen controleren en daarbij gaan ook de Westerse staten vrij ver met de VS aan kop dankbaar gebruikmakend van NL.
China en TH doen ook aan dat spel mee en zo evalueert het nu eenmaal.
Voor zowel een land als bedrijf kan ik het wel snappen dat men niet van binnenuit zwakker gemaakt wordt want vanaf buiten zijn er al genoeg zorgen.
Vertaal het allemaal naar gezinsniveau en het zou denk ik heel naief zijn dat de kinderen alles mogen doen en laten wat ze willen met het risico zelf failliet te gaan.
De vaderlijke leider die zijn kinderen uit liefde zwaar straft (alles wat neigd naar sociaal liberale ideeën is des duivels, zelfs kritiek op vader viel niet te toleren), ja dat is de Thaise geschiedenis. Vaders wil is wet en maar 1 conservatieve visie is de juiste. Wijk af van dat pad en krijg klappen.
En soms slaat papa een ongehoorzaam kind dood of verminkt deze permanent. En nog vandaag de dag waarschuwt pap zijn kinderen en kijkt met enig weemoed terug op de tijd dat hij wat meer ontspoorde kinderen uit de weg ruimde.
De kerken en andere geloofsgebouwene deden/ doen hetzelfde….. de zwakkeren met een verhaaltje een worst voorhouden.
Daar krijg je extremisten van.
Als ultieme voorstander van zuivere democratie moet je ook de zwarte kousen van NL in hun waarde laten ook al is het niet je voorkeur.
Thaise geschiedenis is dat er naar de ouderen wordt geluisterd en dat bevalt mij prima….ook al kramen ze onzin uit dan kan ik er ook mee bemoeien om in in ieder geval een tegengeluid te laten horen.
De familie zit nogal in de politiek dus het kan er heftig aan toe gaan maar de kern is dat er geen ruzie is en wat dat betreft is het net een discussie in een voetbalkantine.
Ik ben waarschijnlijk van een veel jongere generatie dan die babyboomers en verdien hier mijn centen oftewel baht maar het is maar wat je ervan maakt.
Inmiddels zijn er door de activiteiten als jonge landverhuizer meer dan 20 families ( bijna 100 mensen) met een inkomen van minimaal 20.000 baht per maand voor 60 uur per maand werk
Alles heeft te maken met vertrouwen en luister inderdaad naar mij als jonge vader. Luister niet en dan is het niet mijn probleem meer.
De bevolking laat zoveel kansen liggen maar helaas is dat niet bekend of is het een wetgevingsprobleem.
Veel Nl/BE mensen kopen bij de lokale shop…waarom niet via thailand post zeevracht van de familie?
naar vader
Paradijselijk huize Glimlach.
Hier ver vandaan woont een bijzondere familie, velen kennen hen als familie Glimlach. Op een zonnige middag vroeg een van de kinderen of papa nog een tip had op muziekgebied. Vader adviseerde zijn kind om vooral nog eens te luisteren naar een lied waarin buitenbeentjes als een plaag moeten worden gezien, een gevaarlijke ziekte. Ja, want vader was van de oude aanpak. Zelfs vandaag de dag kan paps nostalgisch spreken over hoe hij in het verleden opstandige kinderen moest disciplineren. Vaders wil was wet en de enige met de juiste visie. Ja er waren weleens kinderen die zich bloed, zweet en tranen werkte achter naaimachines of die zich het leplazarus werkte op het land, terwijl genoegzaam toekeek en zich tegoed deed aan allerlei lekkers. Zijn koelkast puilde uit met allerlei lekkers. Vader had het goed. Zijn kinderen moesten dankbaar zijn, ’s avond kregen ze een lekker kommetje witte rijst. Helaas waren er soms kinderen die vroegen waarom vader hen niet ook wat lekkers liet nemen, een stukje vlees, een puntje maar. Maar nee, al het lekkers was voor vader. Hij tikte deze kinderen op de vingers. Denk er om! Haal je niets in het hoofd.
Zo waren er eens kinderen die qua geloof afweken van de door vader gestelde geschriften, deze kinderen wilde terug naar de essentie van het geloof, maar uiteraard kon paps dat niet dulden en met een paar tikken op de vingers kwam dit veelal goed. Helaas waren er ook kinderen met extreme opvattingen. Zo waren er kinderen die vertelde dat ze zich lid waren geworden van het Wered Natuurfonds of Staatsbosbeheer. Uiteraard kregen deze zieke kinderen flinke klappen, want dat was een afglijdende schaal. Gevaarlijk. Ja, vader weet nog goed hoe er zelfs kinderen waren die zich hadden ingeschreven bij Amnestie of die begonnen over ‘mensenrechten’. Deze kinderen nam paps onder vuur met zijn wapens. Of hij liet zijn nederige kinderen die wel hun plek wisten in huis de boel oplossen. Sommige van die extremistische kinderen belande dan levend op de barbecue of werden in de fik gestoken. Niet fijn natuurlijk maar het was voor een goed doel. Rust, orde en eenheid. Paps kon deze kinderen met hun lucifer in de hand dan ook onmogelijk straffen, die hadden niets misdaan. Een enkele keer was er zelfs een kind thuisgekomen na een studie elders of bezoek aan de bieb, en ze spraken over hele enge ziekelijke dingen zoals ‘ sociaal democratie’, en een enkeling zelfs over socialisme of communisme. Deze diep zieke kinderen liet vader uit de weg ruimen. Het huis zou in een storten met zo een ziek gezwel, die tumor moest verwijderd worden.
Ja het was niet fijn natuurlijk maar het was voor een goed streven. Nu was paps ook geen heilige, hij of zijn kinderen vergrepen zich weleens aan te sexy geklede dochters, maar ze vroegen er natuurlijk wel een beetje om met zulk gedrag. Kon je paps niet verwijten dat hij of sommige van zijn kinderen dan hun piellemuis er in staken.
Er waren weleens buren die hier schande van spraken, maar waar bemoeide die buren zich mee? Vooral enkele figuren uit huize farang met hun bemoeizuchtige vingertje zeiden dat paps te ver ging. Dat dit tegen de wet was, tegen het algemeen fatsoen en menselijkheid. Vader schuimde van woede als hij dit hoorde. Die begrepen zijn huishouden gewoon niet. Maar misschien nog erger, nu was er een zoon die opgestaan was en zei dat hij een club voor democratie en vrijheid van meningsuiting had opgericht. Deze zieke zoon wilde de kinderen inspraak geven, vader een deel van zijn wapenarsenaal ontnemen zoals de dure duikboot achter in de vijver. Hij wou vader zelfs ter verantwoording roepen en hulde met die zieke buren die spraken over onderzoekscomitees en een rechtbank.
Vader herinnerde zijn loyale kinderen nog eens aan het belang van rust, eenheid en orde. Ja hij had zijn kinderen lief maar soms moest hij hard ingrijpen. Misschien ook nu weer. Vader wil dat ook niet maar soms heeft hij geen keus. Wat te doen met deze zoon die aan het fundament des huizes zat te zagen?
Helaas snapt de frustratie niet zoals het ook kan.
Ieder heeft zijn levenservaring maar niets is zwart/wit en in mijn geval het zelf helpen van 20 families geeft mij meer voldoening dan zwartkijkers die afgeven op een systeem en er mogelijk niet zelf aan bijdragen.
Of ben ik ineens ook een VOC’er?
Beste Johnny, ik volg je even niet? Je eerste zin lijkt wat weggevallen. Je laatste zin gaat alleen op als je naam JP Balkenende is (VOC mentaliteit).
Ook juist Nidhi wijst op.het gevaar van zwart-wit kijken, in dit geval door de Thaise staat: wie niet voor ons is, is tegen oms. Wie de kliek machtshebbers niet volledig steunt maar ook maar iets uit de pas loopt of verweten wordt uit de pas te lopen, die is een gevaar. Een gevaar wat met geweld en haat bestreden wordt. De ‘omThaise’ Thai worden als vijand weggezet. En als we de Thaise geschiedenis sinds na de tweede wereldoorlog bekijken ziem we wat het zwart wit kijken, het aanwakkeren van haat gevoelens door de nobele, vaderlijke staats (veelal generaals, dictators) allemaal voor narigheid heeft gegeven voor het klootjesvolk. Veel bloed, slachtoffers, doden, uitbuiting. En nu zien we die haat weer opspelen waarschuwt Nidhi voor. Leren we het ooit?
Haatgevoelens zijn door alle klieken machthebbers, ook de gekozenen, aangewakkerd. Niet alleen generaals maar ook Thaksin, Samak, Somchai, Suthep, Nattawut en Jatuporn konden er wat van. Luister voor de aardigheid maar eens maar een paar toespraken tijdens de bezetting van het centrum van Bangkok door de red shirts.
Beste Johnny, prima dat 20 Thaise gezinnen in jouw bedrijf een goed belegde boterham verdienen. Je legt daar wel de nadruk op maar ik ga er vanuit dat het geen ‘goede doelen fabriek’ betreft en dat je een ondernemer bent met een winstoogmerk. Niets op tegen natuurlijk, het mes snijdt feitelijk aan 2 zijden. Dat jij als ondernemer met waarschijnlijk eigen ingebracht kapitaal het roer in eigen hand wil houden kan ik begrijpen. Politici dienen echter andere belangen in acht te nemen en uit te gaan van inspraak van de kiezers. Dat zal voor de doorsnee ondernemer en ook voor een bevelhebber van een leger geen makkelijke opgave zijn. Het artikel waarop gereageerd wordt gaat over een op zijn minst gezegd discutabel lied, ‘Tuig der natie’. In feite zet jij criticasters van dit lied als zwartkijkers weg en dat is wel zeer kort door de bocht. En waarom zou je enkel op- of aanmerkingen mogen uiten op een systeem wanneer je daar zelf aan bijdraagt? Op die manier kan je iedereen de mond wel snoeren.
หนัก [Nàk] is letterlijk vertaald ‘last, druk, zwaar beladen’. Letterlijk dus ‘last der aarde’ maar in de context van het lied doelt men op neer dan een vervelende last of druk. In het Engelse vertaalt met de titel daarom naar ‘scum of the earth’ , in goed Nederlands: tuig der aarde.
Zonder sociaal vangnet praat je totaal anders. Dan gaat het om het gezin en de familie en dat is precies zoals men het doet. De realiteit is dat niet iedereen het systeem snapt en daardoor de politiek niet begrepen wordt.