The Thai Goverment House (Thai Khu Fah building) – almonfoto / Shutterstock.com
Intro
Was het niet Thaksin die Thailand wilde leiden als een onderneming? Ik weet het niet meer precies maar menige (ex-) zakenman maakt goede sier met het voornemen om een land uit het slop te halen door het te beschouwen als een onderneming. Trump is er 1 van. Een aantal zaken mogen hetzelfde zijn maar ik denk dat het leiden van een land fundamenteel anders is dan het leiden van een onderneming.
Ondernemingsvisie
Een onderneming heeft een visie nodig, een idee waarmee men de markt wil veroveren en de koper wil overtuigen van de meerwaarde van de producten of diensten die men verkoopt. Die visie moet natuurlijk wel voor een groot aantal jaren gelden. Een visie alleen voor een paar jaar heeft geen zin en kost alleen maar geld en mankracht. Het is dan ook niet zo vreemd dat deze ondernemingsvisie in meer algemene termen wordt beschreven en dat men periodiek, meer concrete aanpassingen doet en plannen maakt. Dat moet nu sneller dan enkele decennia geleden want de levensduur van een onderneming is aanzienlijk afgenomen.
Om zo’n visie te ontwikkelen (en bij te stellen) wordt een leger van methoden ingezet: externe en interne adviseurs, seminars (met allerlei prachtige namen als bijvoorbeeld versnellingskamer) en brainstormsessies. Daarbij maakt het weinig tot niets uit wie wat inbrengt (de topmanager, de portier, de klant) en/of wie wat zegt maar er wordt vooral gekeken naar de inhoud. Periodieke aanpassingen van de visie gebeuren op basis van de werkelijkheid, zeker wanneer zaken anders verlopen dan gedacht of gewenst. De finale formulering van de visie wordt niet zelden getoetst met externe deskundigen.
Parlement Thailand – PKittiwongsakul / Shutterstock.com
Visie voor een land?
Kun je ook een visie ontwikkelen voor de ontwikkeling van een land? Ik denk het wel en het wordt ook al jaren gedaan. De visie om Nederland te ontwikkelen tot een infrastructurele hub in Europa is niet van vandaag of gisteren. Het heeft jaren geduurd maar Nederland heeft nu een uitstekend water- en wegennet (met Duitsland als achterland; het heeft 50 jaar geduurd voordat het Deltaplan af was) en daarnaast een belangrijke en (zelfs op Europese schaal) grote luchthaven (Schiphol) en een van de grootste havens ter wereld, Rotterdam. Van deze ontwikkeling zijn wij (bijna) allemaal beter geworden, of niet?
Op zichzelf is het dus niet zo vreemd om voor een land als Thailand een totaalvisie te ontwikkelen, voor de komende 20 jaar met de mogelijkheid om het elke 5 jaar aan te passen aan de omstandigheden. Of dat nu moet worden vastgelegd in de grondwet is een hele andere vraag maar laten we wel zijn: de meeste grondwetten van Thailand halen de 20 jaar niet.
Inhoud van het nationale plan voor Thailand
Zou de nationale strategie van Thailand nu ook in meer algemene termen zijn beschreven, zoals met een ondernemingsvisie het geval is? Het antwoord daarop is ja. Hier zijn de belangrijkste onderwerpen van de nationale strategie van Thailand tot het jaar 2036:
- versterken en realiseren van de potenties van de Thaise bevolking (menselijk kapitaal);
- het creëren van een rechtvaardige samenleving en het verminderen van ongelijkheid;
- versterken van de economie en onderstrepen van het belang van een duurzame concurrentiepositie;
- milieuvriendelijke groei en een duurzame ontwikkeling;
- versterken van de nationale veiligheid ten behoeve van voorspoed en duurzaamheid;
- voorkomen van corruptie en realiseren van goed en betrouwbaar bestuur;
- verbeteren van infrastructuur en logistiek;
- ontwikkeling van wetenschap, technologie, onderzoek en innovatie;
- ontwikkeling van regionale en stedelijke economische zones;
- internationale samenwerking met het oog op ontwikkeling;
- bescherming van het Boeddhisme en andere religies;
- hulp verlenen aan kinderen, vrouwen, gehandicapten en andere achterstandsgroeperingen;
- het treffen van voorzieningen voor boeren om kwaliteitsproducten te verbouwen en te verkopen;
- het treffen van voorzieningen zodat alle Thaise burgers kunnen profiteren van de groeiende welvaart in het land.
Wie kan hier nou tegen zijn? Ziet er allemaal prima uit. Het leest bijna als het politieke programma van de Partij van de Arbeid. Ik zou zo mee willen doen aan discussies over een aantal actuele onderwerpen om te zien of deze in het nationale plan passen: de hogesnelheidstrein, de toeristische ontwikkeling van de kust van Hua Hin tot Chumphon, corruptiebestrijding naar het voorbeeld van Singapore of het invoeren van de Sufficiency Economy Philosophy in de landbouwsector. Je zou willen dat de regering Prayut enkele van haar eigen plannen aan dit nationale plan zou hebben getoetst. Maar ja, papier en vooral politiek papier is geduldig.
Premier Prayut Chan-o-cha op een verkiezingsaffiche – Sek Samyan / Shutterstock.com
Tja, en dan de ‘militaire’ vleug
Het enige dat naar mijn bescheiden mening niet goed is: als een regering of minister een ander idee heeft dan hetgeen in het nationale plan (of in de wijzigingen) is opgeschreven dreigt ontslag en mogelijk gevangenisstraf. Blijkbaar denken de Thaise militairen nog steeds dat straffen en gevangenisstraf helpen bij het ventileren van zogenaamde ‘verkeerde ‘ideeën. De hele wereld, inclusief de juridische, weet inmiddels beter. Nog even afgezien van het feit dat menige ‘foute’ Thaise politicus zelden of nooit achter slot en grendel verdwijnt. Net zoals het communisme en het antisemitisme niet kunnen worden uitgeroeid, kan ook de radicale Islam niet worden uitgeroeid, of wij dat nu willen of niet. Dat is de keerzijde van de vrijheid van meningsuiting.
Dus ontslag of gevangenisstraf bij een recalcitrant idee? Nee, natuurlijk niet. Dat moet worden veranderd in: als iemand een ander idee heeft, dan volgt publieke discussie en/of discussie in het parlement gevolgd door het sluiten van compromissen en een stemming. Gewoon polderen, of in het Thais paddyen. Meeste stemmen gelden. Dat is een van de elementen van democratie.
Sorry voor het lange verhaal 🙂
Een prachtige opsomming van doelstellingen waar iedere burger, elke partij, waar ook ter wereld het mee eens kan zijn. De volledige tekst , helaas alleen Thais, staat hier in 74 bladzijden:
http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2561/A/082/T_0001.PDF
Ik heb dat doorgelezen. De Engelse teksten zijn zeer korte samenvattingen daarvan.
De kritiek op de programma’s van de politieke partijen is vaak dat ze niet concreet genoeg zijn en dat is deze tekst in nog mindere mate.
Ja, de grote ongelijkheid in inkomens en bezit in Thailand moet verminderen, maar hoe dan? Dit geldt in sterkere mate voor deze 20-jaar strategie. Ik zie nergens echt concrete plannen. In de strategie staat onder het hoofdje belastingen daarover geen enkel duidelijk punt. Nergens een financiële verantwoording, een gemis dat ook de politieke partijen terecht wordt aangewreven.
De strategie wat onderwijs betreft is geheel gebaseerd op wat al gedaan is. De 12 kernwaarden, die plicht en gehoorzaamheid benadrukken, worden genoemd.
Goed dat deze strategie zo is verwoord, maar de duvel zit hem in de details en in de verwezenlijking. Daarover zal de strijd straks gaan.
Een paar partijen willen bijvoorbeeld een drastische vermindering van het defensiebudget om met het vrijgekomen geld andere doelstellingen na te kunnen streven. Legercommandant Apirat heeft al gezegd dat dit onaanvaardbaar is ten aanzien van de nationale veiligheid. Sommige doelstellingen zijn met elkaar in strijd.
Ik ben ook van mening dat het huidige regime in de afgelopen 5 jaar weinig heeft gedaan om een begin te maken met het in praktijk brengen van deze mooie strategie. Corruptie? Ongelijkheid? Onderwijs? Recht? Vrijheden? Decentralisatie van beleid? Nauwelijks. Omdat het huidige regime een dikke vinger in de pap houdt na de verkiezingen ben ik erg sceptisch. Maar wie weet. Op naar een nieuwe toekomst……
Bij zijn verjaardagstoespraak in het jaar van aantreden van Taksin als minister-president zei koning Bhumipol al tegen Taksin, dat het leiden van een natie heel anders is dan het leiden van een onderneming.
Het is te hopen, dat de komende regeringen veel van de goede voornemens weten te realiseren.
Op zich lijkt dit een goede aanzet voor een ontwikkeling van een land, globaal gezien.
Het verbaast mij alleen dat dit plan in 2016, dus tijdens de regeringsperiode van Prayuth al voorgesteld zou zijn.
Op een aantal punten schuurt en wringt het nog steeds!
Alleen punt 1 maakt mij al treurig. Een werkelijke investering in menselijk kapitaal blijft m.i. achterwege.
Kijk naar het onderwijs. Kijk naar de minimale inkomsten c.q. voorzieningen. Bij voorkeur goedkope arbeids migranten het werk laten doen.
Punt 2 en 6 liggen in elkaars verlengde en behoeft verder geen betoog!
Punt 4 hierbij mist de daadkracht door het verbieden of verminderen van plasticprodukten, het verbieden van landbouwgif zoals Paraquat en daarmee de agrarische sector.(13)
De overige punten lijken een “wishful thinking” of een droom, die nog eens verwerkelijkt kan gaan worden door ” hulp” van China en Japan. Dat daar een tegenprestatie voor verwacht wordt in geopolitieke zin is voorspelbaar en gevaarlijk. Thailand koopt alvast het touw voor zijn eigen strop!
Beste Chris,
Bedankt voor jouw uitgebreide en heldere beschouwingen over het Nationaal Plan.
Zoals jij zelf al aangeeft, op papier een mooi plan.
Helaas kenmerken de opvolgende regeringen zich al jarenlang door eigenbelang en corruptie, en dat leidt tot gebrek aan draagkracht onder de bevolking.
Zolang politieke tegenstanders in de gevangenis terechtkomen in plaats van worden uitgenodigd voor een denk-tank zal daar ook niet veel aan veranderen.
Nog even afgezien van het feit dat menige ‘foute’ Thaise politicus zelden of nooit achter slot en grendel verdwijnt. Net zoals het communisme en het antisemitisme niet kunnen worden uitgeroeid, kan ook de radicale Islam niet worden uitgeroeid, of wij dat nu willen of niet. Dat is de keerzijde van de vrijheid van meningsuiting.
Vandaar dat ik toch maar de koffers klaar heb staan !! Je weet het maar nooit .
beste Sjors,
Waar wil je dan naar toe? Naar een land waar extremistische meningen, in welke vorm dan ook, niet bestaan? Ik moet je teleurstellen: zo’n land bestaat niet en heeft ook nooit bestaan.
ACh wat is er nu te verwachten uit dit opportunistisch lijstje.
Het systeem waar we nu in zitten maakt het echt niet beter.
Een ECHT communisme is misschien beter op zijn plaats, hoewel dit niet zal bestaan met de huidige mens of zelfs die uit het verleden.
Maar wat is nou die vrijheid zonder huis zonder baan
Goed, je mag demonstreren, maar met je rug tegen de muur
En alleen als je geld hebt, dan is de vrijheid niet duur
Kijk naar ons fijne Nederland, 500000 mensen bestaan niet in Nederland. Asielzoekende kinderen worden het land uitgegooid. Gister weer zon docu, waarbij je denkt, WTF. Nederland overtreedt net zo makkelijk allerlei afspraken op menselijk gebied en het interesseert ze niets. ZIjn de “mensen” , die jij kiest?!
Er bestaan geen mensen meer, alleen nummers en verder luisteren en je kop dicht houden
Zal Thailand daar anders in zijn met hun opportunistisch lijstje? Nope, zij worden ook gevormd door EU en USA en zal dus dezelfde kant op gaan, eigenlijk blijven. Eerder verslechteren.
Nu al worden sancties beloofd, indien Thailand niet bepaalde economische zaken beter doet. Dat mogen dus alleen zaken zijn op economisch en handels verkeer, de rest is bs. Willen ze nu beter doen volgens lijstje, echt niet. Er zitten dezelfde knakkers als in enig ander land en het draait alleen om poen in hun eigen pocket, zg Amerikaans, Nederlands model. Dat waren vroeger diezelfde knakkers, die ” peace and love” zongen, omgevormd door het systeem.
Beste Chris,
Dank voor dit bekopte overzicht.
Er is op zich niets mis met een meerjaren strategisch plan. Zoals je zelf al aangeeft doen bedrijven dan ook, zeker de grotere, alhoewel verder kijken dan een jaar of 3 is dan al erg moeilijk.
Thailand kent al 10 tallen jaren een 5-jarig plan van de NESDB. Die plannen zijn doelstellingen en geen wet die notabene in de Grongwet is vastgelegd. Tijdens een debat van enkele dagen geleden (Thai Rath meen ik), bleek dat geen enkele partij tegen een meerjaren strategisch plan was. Waar wel vraagtekens werden gezet is de lengte van 20 jaar (alle aanwezigen vonden 5 jaar voldoende), en de mogelijke straffen die kunnen volgen als een grotendeels door de Junta aangestelde commissie een andere mening heeft dan de zittende regering. Daar ligt dus het gevaar dat de Junta in feite de komende 20 jaar het beleid kan opleggen.
Een ander probleem dat specifiek voor Thailand geldt is dat de de ultra rijken en de ambtenaar (daar vallen de strijdkrachten ook onder) de gekozen politicus niet vertrouwd. Een gekozen regering kan een mooi beleid uitstippelen, maar ondervindt met regelmaat dat de ambtenaren tegenwerken. Er is hier al eens eerder gesteld dat ambtenaren zich niet zien als dienaren van het volk. Dat geldt in zeer sterke mate bij de strijdkrachten, die absuluut van mening zijn dat een gekozen regering zich niet met hun zaakjes moett bemoeien. Verder zijn er in Thailand een aantal figuren die menen alles beter weten en hun onbetwiste kennis terzake opleggen aan het volk. Dat maakt goede discussies ook zo moeilijk.
Een 20 of zelf 50 jaar plan zou overigens wel goed zijn voor een aantal kwesties. Dan niet slechts een mooi bewoird plan, maar 1 met zeer duidelijke doelstellingen die dan bv iedere 5 jaar worden getoest. Zo kennen we in Nederland een 50 jarig watermanagement plan, dat geheel buiten de politiek staat.
In Thailand zal een niet politiek gevoelig plan voor nationaal watermanagenent of onderwijs goed zijn, maar laat dat plan dan buiten de politiek.
Zie helaas weer veel type foutjes in mijn reactie. Blijft lastig op een telefoonscherm.
Een land als onderneming leiden zal nooit lukken want dan moeten alle niets bijdragende mensen het veld ruimen.
Bovendien zijn er (inter)nationale wetten en verdragen waar rekening gehouden moet worden.
Een visie is daarom niet veel meer dan een leidraad en alles valt of staat met de uitvoering en controle erop.
Wat dat betreft staat de politiek ver van de kiezer aangezien een zeer groot deel van de bevolking niet eens een visie heeft.
Op een simpele vraag hoe iemand het leven over 15 jaar voor zich ziet (visie cq droom) dan lijkt het not done om dat te vragen. Simpelweg omdat ze geen droom hebben of anders hele onrealistische. Op zich ook weer niet raar als de financien niet voldoende zijn, want er is altijd wel weer een probleem.
Op een bepaalde manier denk ik dat er wel de wil is maar degene die het moeten uitvoeren snappen het niet helemaal.
Op Thaise websites kan je soms overschakelen naar het Engels maar of de informatie is totaal anders, werkt niet of voordat je naar het Engels kan moet je een Thais menu volgen.
Er gebeuren zowel internationaal en nationaal heus wel goede dingen maar alles wat goed gaat haalt het nieuws niet zoals handelsdisputen met andere landen onder het wereldhandelsverdrag.
Onderzoek heeft ooit uitgewezen dat het minimaal een generatie zou duren voordat er enige vorm van democratie kan zijn zoals we die min of meer in het Westen kennen dus er is nog een weg te gaan.
Een politieke visie is een bepaalde manier van kijken naar bv land en volk. Het stelt bv de vraag: wat willen we in de komende 20 jaar bereiken en hoe dan? Ik lees in het artikel geen visie, slechts een opsomming van een aantal kennelijke doelstellingen zonder dat is aangereikt hoe men die doelen wil/wenst te realiseren. Zijn die 14 genoemde punten eigenlijk wel gegoten in een Plan van Aanpak? Is er een strategie hoe de doelen gaan worden behaald, en zo ja: welke dan? Mag iedereen nu zijn/haar zegje doen, komt er een brede maatschappelijke discussie op gang, gaat men zich lokaal en/of regionaal met vereende krachten inzetten? Kortom: is er een visie op hoe die 14 punten uit te werken een aan te pakken. Veel interessanter om te weten en veel uitdagender om te volgen. Of beschrijft Chris niet enkel het begin, maar meteen al het eind van het proces? Want: is de” “militaire” vleug er niet te nadrukkelijk overheen gedrapeerd? Chris had als Thailandkenner best kritischer mogen zijn!
Chris heeft alleen het nationale plan voor Thailand weergegeven; niet meer en niet minder.
Mogelijk in een volgend deel zijn kritische beschouwing over dit plan.
Chris meldt in de titel van zijn artikel dat hij het ’20-jaren-plan” nog zo gek niet vindt. Daarmee geeft hij behalve een mening ook nog eens zijn waardering aan. Niet minder en zeker niet meer. Als hij dan slechts een weergave had willen doen, dan was een verwijzing zoals bv in de reactie van Tino Kuis ook meer dan voldoende. Maar doordat hij zijn visie (!) geeft op het plan, ware het fraai als hij tevens een kritische noot had gekraakt. Juist vanwege de militaire leur van het plan.
leur is uiteraard: kleur
Ik heb mijn posting bewust zo geschreven omdat er tot nu toe alleen maar (forse) kritiek op het plan was, en ik de indruk had dat de kritiek niet gebaseerd was op het kritisch lezen van het plan maar alleen op de manier waarop het plan tot stand is gekomen.
En deze, Chris, citaat:
‘Nog even afgezien van het feit dat menige ‘foute’ Thaise politicus zelden of nooit achter slot en grendel verdwijnt’.
Dat valt mee. Thaksin en Yingluck werden veroordeeld maar zijn gevlucht. Oud-minister van handel Boonsong Teiyapirom werd voor frauduleuze rijst deals tot 42 jaar gevangenis veroordeeld, Jatuporn Prompan, roodhemdleider, tweemaal voor een jaar veroordeeld, oud-minister van buitenlandse zaken Surapong Tohvichaikul tot 2 jaar veroordeeld wegens het uitreiken van een paspoort aan Thaksin, onlangs (ik meen 6) leiders van de geelhemden (PAD) voor een bezetting van het regeringsgebouw in 2008, zij kregen 8 maanden, en dan een oud-minister uit Chiang Mai waarvan ik de naam niet meer weet (Yong-en nog wat), Twaalf in totaal. Misschien ben ik er nog een paar vergeten.
Yong-en nog wat
Gevonden: Yongyuth Wichaidi, Pheu Thai Partij leider en minister, 2 jaar gevangenisstraf voor foute land transacties (2017)
Ik vind dat best veel veroordelingen.
beste Tino,
Ik heb het NIET over veroordelingen. Ik heb het over achter slot en grendel. Beter lezen graag. Of men ontsnapt of men weet de procedure jarenlang te traineren: op borgtocht vrij, altijd ontkennen dat men schuldig is tot aan het Supreme Court. Dan bekent men schuld en wordt de gevageinsstraf gehalveerd. Maar dan zijn we soms 10 tot 15 jaar verder. En vervolgens komt men eerder vrij vanwege GOED gedrag (ahum), amnestie of gezondheidsproblemen.
Grotendeels is het geen slecht plan, als heb ik als anti-autoritair persoon wel moeite met de 12 kernwaarden van het onderwijs. Plicht en gehoorzaamheid komen op mij over als militaristisch stampwerk. Ik zie liever het aanmoedigen van kritisch denken, vragen stellen, onderwijzers te nodige vrijheid geven zodat ook gevoelige of minder fraaie zaken vrij besproken kunnen worden in de klas.
Ook kun vraagtekens zetten over over welke punten 5-10-15-20-..jaar zouden moeten zijn.
Maar wat voor mij onaanvaardbaar is is de verplichting en dan vooral de straffen om zich aan dit plan/strategie te houden. Als men door gewijzigde omstandigheden of andere moverende redenen democratisch van koers wil veranderen kan dat dus niet! En wat als de niet altijd even neutrale rechterlijke macht politici laat struikelen op details? Zoals bijv een premier die ontslagen werd wegens een vergoeding voor een kookprogramma.
De schetsen opzich zijn dus best aardig maar de manier waarop dit geheel geïmplementeerd is, nee daar kan ik het niet eens mee zijn.
Dat zegt het al. In de politiek hier heb je elke 2-3 jaar een totale omslag in partijen en dus wordt (zo’n beetje het engelse/US-systeem) elk idee van de vorige als onacceptabel beschouwd. Verder ontstaan in de politiek-aannemend dat die toch wat funktioneert zoals hoort in een democratie-altijd de grootste strijd om de details. Enne ditte blijft TH-dus de eindeloze korruptie (voor een groot deel door parlementsleden die hun investering in stemmen kopen terug willen verdienen) speelt door alles hen-geldzucht op korte termijn is veel belangrijker als long-term vision, hoe nobel en gewenst die ook moge zijn.
Heel tegendraads en zal wel golven van protest oproepen: die enkele hele grote Thaise multi-bedrijven (uiteraard allemaal van sjinezen) zijn vermoedelijk beter in staat-weliswaar ook met eigengewin- om zo’n idee te leiden en uit te voeren. Die hebben visie, kennis in huis en geld zat. Overigens: zo is ZuidKorea ook aan zijn welstand gekomen.