De agrarische sector van Thailand, historisch de ruggengraat van het land, is geconfronteerd met ingrijpende veranderingen en aanzienlijke uitdagingen.
Eens de wereldleider in de export van diverse landbouwproducten, waaronder rijst, heeft Thailand moeite om zich aan te passen aan nieuwe realiteiten zoals klimaatverandering, economische druk en technologische transformaties. Dit artikel onderzoekt de evolutie van de agrarische sector van Thailand vanuit een historisch en kritisch perspectief, met een focus op de hedendaagse uitdagingen en toekomstige mogelijkheden.
Historische context
De agrarische geschiedenis van Thailand is diep geworteld in rijstcultuur, die centraal staat in zowel de economie als de Thaise cultuur. Decennialang stimuleerde de Thaise overheid de productie van rijst voor zowel binnenlandse consumptie als export, wat resulteerde in Thailand’s status als ’s werelds grootste rijstexporteur in verschillende perioden (The Nation). Echter, de overmatige nadruk op rijst heeft geleid tot monocultuurpraktijken, die de biodiversiteit verminderden en de grond uitputten.
Hedendaagse uitdagingen
Volgens recente rapporten van de Bangkok Post en The Nation staat de Thaise agrarische sector voor meerdere uitdagingen. Een daarvan is de impact van klimaatverandering, die zich manifesteert in de vorm van onregelmatige regenval en frequente droogtes. Deze veranderende weerpatronen bedreigen de stabiliteit van rijstproductie, wat direct invloed heeft op zowel kleine boeren als de nationale economie.
Daarnaast heeft de introductie van agrotechnologie geleid tot een kloof tussen grote, geïndustrialiseerde boerderijen en kleine, traditionele boeren. Terwijl grootschalige rijke boeren profiteren van technologische vooruitgang, worstelen kleinere arme boeren om toegang te krijgen tot deze technologieën, wat resulteert in een toenemende economische ongelijkheid binnen de agrarische gemeenschap (Khaosod English).
De toekomst van landbouw in Thailand
Naar de toekomst kijkend, lijkt het duidelijk dat duurzaamheid en technologie sleutelfactoren zullen zijn in de ontwikkeling van de Thaise landbouw. Volgens het National News Bureau of Thailand, promoot de overheid nu het gebruik van precisielandbouw en biologische landbouwmethoden. Deze technieken kunnen helpen bij het verminderen van de ecologische voetafdruk van de landbouw en het verbeteren van de opbrengst.
Conclusie
De landbouwsector in Thailand bevindt zich op een kruispunt. Het is cruciaal dat deze sector zich aanpast aan de moderne uitdagingen door niet alleen technologie te omarmen, maar ook door beleid te implementeren dat kleine boeren ondersteunt en de biodiversiteit beschermt. Alleen door een evenwicht te vinden tussen economische groei en ecologische duurzaamheid kan Thailand zijn agrarische sector revitaliseren en een duurzame toekomst tegemoet gaan. Deze transitie vereist een kritische herbeoordeling van traditionele praktijken en een vernieuwde focus op innovatie en gelijkheid binnen de sector.
Meer informatie en bronnen
- Bangkok Post: “Climate Change and Its Impact on Thai Agriculture,” Bangkok Post, toegang verkregen op 28 april 2024.
- The Nation: “Thailand’s Agricultural Sector Faces the Challenges of Modernization,” The Nation, gepubliceerd op 12 maart 2023.
- Khaosod English: “Technology Divide: How Thai Farmers Are Being Left Behind,” Khaosod English, laatst bijgewerkt op 15 januari 2024.
- National News Bureau of Thailand: “Government Promotes Sustainable Farming Practices,” National News Bureau of Thailand, online gepubliceerd op 5 februari 2024.
De duider baseert zich op een aantal bronnen maar er is natuurlijk veel meer aan de hand.
In Isaan is sinds 50-60 jaar geleden roofbouw gepleegd ten gunste van de rijstbouw. De roofbouw betrof het kappen van de bossen in een gebied waar de grond arm aan voedingsstoffen is en wat door de capulaire werking van de zoutonderlaag er nu voor zorgt dat het land verzilt en er sowieso geen rijst te verbouwen valt. In de gebieden in Isaan waar het meevalt is het dan ook weer geen vetpot met een jaarlijkse oogst vanwege het ontbreken van regen omdat er geen bossen zijn.
Isaan moet afgeschreven worden als voedselschuur was zo’n 9 jaar geleden al een voorspelling van mensen die verstand hebben van klimaatveranderingen. Rond de Chao Phraya loop zou het juist gunstiger worden…..
Het momentum had TH een aantal geleden kunnen pakken toen de wereld qua opwarming in paniek raakte en volop met subsidies kwam uit vooral de rijke landen. Het was het moment om verzilte grond te transformeren naar de oude staat oftewel het planten van bomen voor CO2 onttrekking en daar zouden ook inheemse bomen in kunnen passen zoals bomen met oliehoudende zaden zoals krabok. Het Afrikaanse broertje van krabok wordt in cosmetica gebruikt maar vanwege de afbraakcultuur van Thaise beleidsmakers en ambtenaren wordt krabok helaas nooit wat en dat geldt voor veel meer plantaardige producten.
De belemmeringen voor het gebruiken van gezond verstand zijn al langer bekend maar het blijft pijnlijk om te zien maar aan de andere kant maakt dat ook mensen creatief.
Het tegenwerken van ideeen vanuit de bevolking door gekozen beleidsmakers lijkt in het DNA te zitten en zolang dat niet wordt ingezien dan is het een kwestie wachten op chaos en in de tussentijd is het maar een beetje aanrommelen.
Met zo’n overheid mag niemand het gek vinden dat je als burger denkt van pakken wat ik pakken kan zolang het kan en na mij de zondvloed.
Een probleem met Thai is dat ze niets nieuws willen leren zeker niet van buitenlanders, dus ze blijven rijst telen als 50-60jaar geleden, zonder te moderniseren of nieuwe technieken toe te passen. Met gevolg dat bv. in Vietnam de opbrengst per ha is verdubbeld en in Thailand verminderd…
Ik ben het met allebei de reacties eens maar er moeten wel voldoende middelen zijn en finacieen zijn een hekel punt in Thailand en zal het blijven zoals het is en zullen de ouderen het nu nog moeten doen maar over een paar jaar zijn de jongeren niet meer bereid om op de rijstvelden te werken.
Met de simpele technologie op de rijstvelden is het NU al erg duur geworden om rijst te verbouwen.
Stel 10 rai. We hadden vorig jaar een mindere goede oogst en maar 40 zakken a 400 thb per zak maximaal is 16.000 thb.
Simpele berekening maar al erg goedkoop:
Kosten 2 keer omploegen ivm gras a 200 thb per rai is 4000 thb.
Rijst zaaien. Kan met de hand maar ook met machine a 50 tot 100 thb per rai. Zeg gemiddeld 750 thb.
2 zakken kunstmest gemiddeld 1000 thb en verspreiden: 2200 thb
Oogsten goedkoop 10 x 600 thb hier in Roi Et = 6000 thb.
Is totaal al 12.950 thb aan kosten.
Tellen we al het eten en al het werk van de mensen verder nog niet mee. Helpen elkaar. Dus het loont helemaal niet….nu al niet om rijst te verbouwen.
Als er dan nog meer technologie betaald moet worden legt men er geld bij.
Meer subsidie nodig van de overheid of een coöperatie waar iedereen de apparatuur heel goedkoop kan lenen… zoals het vroeger was en hier nog niet eens is.
De Thaise boer wil over het algemeen alles in eigen beheer hebben en materiaal niet uitlenen uit angst voor gebreken.
Een feit is dat de boer met zijn geploeter bijna niets krijgt voor zijn rijst en amper kosten dekkend kan werken, laat staan genoeg verdient en dat terwijl de rijst voor een dikke prijs in de winkel ligt, ook in Thailand worden de boeren uitgebuit en verdient de tussen handel en de grootgrutter het meest aan de rijst, niet veel verschil met Nederland, daar krijgt een boer ook amper 15 eurocent voor 1 kg aardappelen en je betaald €1,20 per kg bij Jumbo
Er zal structureel iets moeten veranderen opdat de boer meer geld verdient en kan innoveren
Gr. Arno
In de laatste zijn zit juist het probleem maar ook de oplossing.
Gewoon je jaarlijkse ritueel doen en tot de conclusie komen dat het elk jaar minder wordt qua opbrengst en dan gaan klagen schiet niet op.
Nu is het wel zou dat er subsidies beschikbaar zijn en dat zou opgepakt moeten worden door de de regionale bestuurders tot aan dorpsniveau. De dynamiek moet dus wel vanaf onderen komen en dat betekent dorps of gemeentelijke coöperaties.
In de gebieden waar de toekomst voor de rijstbouw er goed uit ziet zijn deze zaken meestal al geregeld en gaat het om grote hoeveelheden.
Rijstbouw in Isaan is meer voor eigen gebruik en het land is na de oogst uitermate geschikt om daar koeien en geiten op te laten grazen. De coop kan deze dan ook zelf verwerken, want in landelijk gebied zijn de slachtregels niet zo streng, en verkopen. Zelfvoorzienend in de regio als doel en actief op zoek naar gunstige financiering. Ik zou zeggen begin als coop aan crowdfunding en maak van je eigen regio een trotse regio desnoods met hulp van een organisatie die vaker met dit bijltje gehakt heeft.
Heb ik nu zo uit het niets een job in TH voor mijn vriend Rob V. gecreëerd 😉 Een keer goed uitwerken en daarna is schaalbaar naar tig regio’s.
https://www.bangkokpost.com/business/general/2694136/support-scheme-for-rice-farmers-gets-underway
https://www.nationthailand.com/thailand/general/40030546
Met coöperaties aanmoedigen ben ik het helemaal eens Johnny want daar gaat mijn socialistische hart sneller van kloppen. 😉 Maar het is mijn job verder niet, dat moeten de Thai zelf doen, samen van onderaf met een regering die dat natuurlijk promoot (dat is dus heel wat anders dan sinterklaas spelen met subsidies e.d.). Maar denk ook aan herverkaveling en dergelijke. Structurele veranderingen. En er zullen vast goede lessen te trekken zijn bij de buren in Vietnam en China.
He vriend, ben je nu ineens de mensenrechtenschendingen in China vergeten met hun goede lessen?
Helaas bevestig je het beeld wat ik al had. Langs de zijlijn preken wat goed is voor een Thai en geen verantwoordelijkheid nemen door het nemen van risico’s in je eigen leven. Dat moeten anderen maar doen zodat klagen door kan blijven gaan.
Daar gaat het altijd al over, neem verantwoordelijkheid en blijf niet hangen in de slachtofferrol.
De gemiddelde gepensioneerde witneus in TH is wat dat betreft al veel socialer qua support.
Begrijp mij goed, het is geen persoonlijke aanval, maar meer een observatie dat zeggen en het afwijzen als normaal doen normaal wordt gevonden en daarom bij deze hulde voor de witneuzen die op de achtergrond bezig zijn met het actief verbeteren van levens.
Iedereen brandt de vingers als je echt wilt dat het land op micro niveau vooruit gaat en welk respect krijgen zij als het misgaat?
Het mooie van een vriendschap is dat we eerlijk kunnen zijn 🙂
Een paar opmerkingen:
– landbouw in Thailand is veel meer dan rijst. In Dollars uitgedrukt is de export van fruit en ook van vis veel hoger dan van rijst;
– de heel veel kleine rijstboeren produceren vooral voor eigen consumptie, niet voor de markt. Die hebben geen interesse in nieuwe technologieën en meer opbrengst. Als zij ouder worden, denkt men over verkoop van het land als een soort pensioenpotje. Er is momenteel veel rijstland te koop.
– een niet te vergeten factor is dat veel boeren ouder zijn, een deel hobbyboeren en geen opvolger hebben. Kinderen willen niet boeren, niet op het te rustige platteland wonen (met te weinig voorzieningen en goede scholen) en meer verdienen.
– er is nu al een groei in contract teelt (op initiatief van handelaren met China; durian, longon, mangosteen, rijst) en dat zal ongetwijfeld toenemen in de komende jaren. Vervolgens wordt landbouwgrond opgekocht en geëxploiteerd door grotere bedrijven. Een win-win situatie voor de arme oude rijstboer.
“– er is nu al een groei in contract teelt (op initiatief van handelaren met China; durian, longon, mangosteen, rijst) en dat zal ongetwijfeld toenemen in de komende jaren. Vervolgens wordt landbouwgrond opgekocht en geëxploiteerd door grotere bedrijven. Een win-win situatie voor de arme oude rijstboer.”
Waar een winnaar is ook een verliezer en dat is de normale man van de toekomst. Typisch Thaise gedachte van win-win voor alleen maar een doelgroep. Wat je kwijt bent kan je niet meer terugkrijgen en daarom is de wet wel goed dat buitenlanders sowieso geen land mogen kopen en zeker geen landbouwgrond.
TH als toekomstige vazalstaat van China. Ik wil er niet eens aan denken…