Stef, de jaloerse vriend

Ze had een mooie naam, Saifon Glahan. Ze was trots op die naam, want het betekende zoiets als draden van regendruppels, vertelde zij haar vriend Stef.

Zij was ook trots op hem, jong, knap en rijk. Hij werkte in de computerwereld, ontwierp websites voor gerenommeerde bedrijven en personen. Hij deed dat aan huis in een prachtig grote villa in een buitenwijk van Pattaya en uiteraard beschikte hij over steeds de nieuwste computers met steeds meer mogelijkheden.

Saifon wist daar niet zo veel van, maar gaandeweg leerde Stef haar met computers om te gaan en om bijvoorbeeld een E-mail account op te zetten. Nu kon zij met Malee chatten, haar oudere zuster, die het met haar partner niet zo getroffen had als Saifon.

Malee’s liefdesleven was zo gecompliceerd, dat zij vaak dreigde zelfmoord te plegen. Op die manier kon zij ontkomen aan een gewelddadige relatie met een Thai, die haar vaak sloeg in een dronken bui als hij maar vermoedde, dat zij naar een andere man keek.

Jaloezie

Stef had eigenlijk dezelfde eigenschap wel, jaloezie. Saifon gaf daar nooit aanleiding toe, maar als zij samen in een bar waren kon hij zo maar een nare opmerking maken tegen iemand, soms een compleet vreemde, die zijn ogen iets te lang naar Stef’s zin op zijn mooie Saifon had gericht. In zijn stamkroeg bleef hij af en toe maar doordrammen over het feit, dat Saifon uit een goede familie stamde en geen barmeid was geweest.

Zijn drankmaatje Jan was daar echter niet zo van onder de indruk en zei: “Ach, weet je, onderhuids zijn die Thaise vrouwen allemaal hetzelfde. Zij zien uitsluitend de financiële voordelen van een farang en handelen daar naar. Zij proberen alles uit om maar aan geld te komen. Liefde? Laat me niet lachen.” Jan snoof in zijn drankje, want slecht praten over Thaise dames was zijn favoriete onderwerp.

Waarom die woorden van een vrouwenhater zoveel invloed op Stef hadden zal altijd een mysterie blijven, maar feit is, dat hij obsessiever werd zodra Saifon niet bij hem in  de buurt was. Saifon ging af en toe op bezoek bij haar zus Malee en soms gingen die dan samen ergens wat drinken. Stef volgde het stel op zijn brommer en hield zijn Saifon in de gaten, die hij ongestraft kon bespioneren vanwege zijn donkere integraalhelm.

Waarom keek zij zo veel naar die vent, die naar haar toe glimlachte, waarom accepteerde zij zijn drankje en raakte zij zijn hand toen zij het drankje aannam? Tijdens een personeelsuitje van het kantoor waar Saifon werkte stelde hij zich ook ergens verdekt op om te zien of Saifon  het niet met een of andere collega aanlegde. Ondanks deze lange wakes was Stef nooit in staat om de ontrouw in Saifon – zoals alle Thaise vrouwen nu eenmaal zijn volgens Jan – te ontdekken.

Buitengesloten

Op een dag bleef Saifon een hele nacht weg en bleef bij haar zuster om haar te troosten na weer een gewelddadige actie van de Thaise echtgenoot en Saifon durfde haar zuster niet alleen in het huis te laten.

Voor Stef was die nacht een lijdensweg, hij kon niet slapen  en veerde pas op toen hij de taxi buiten hoorde stoppen om Saifon thuis te brengen. De nood van Malee was hoog en Saifon vroeg Stef of haar zuster nu enkele weken bij hun kon logeren. Stef stemde met alle genoegen in, want hierdoor zou zo’n slapeloze nacht hem bespaard worden.

Maar al gauw betreurde hij zijn gastvrije beslissing. De zusters zaten maar uren achter elkaar met elkaar te babbelen in het Thais, maar Stef verstond daar geen woord van.

Hij voelt zich buitengesloten. Hij was er wel zeker van trouwens, dat zij het alleen maar over andere mannen hadden. Als ze niet met elkaar kwebbelden, dan zaten ze wel op Facebook berichtjes uit te wisselen met Boeddha weet wie.

Jan uit het café wist de oplossing: je moet een “keystroke logger’ installeren, zodat je vanaf je eigen computer elke toetsaanslag en berichten op haar computer kunt controleren. Toen dat gebeurd was, kon hij alle berichten van E-mail en Facebook vinden, maar alles was in de Thaise taal, dat Stef niet kon lezen.

Bedrog

Hij was er wel op gebrand de inhoud te kennen en liet de teksten voor een paar honderd Baht vertalen. Dat idee was alle geld dubbel en dwars waard, want nu kon hij de omvang van haar bedrog op de juiste manier beoordelen. “Ja, ze was eenzaam, haar leven was nauwelijks nog de moeite waard, zij had al besloten zo gauw mogelijk bij hem weg te gaan om zich in de armen van haar nieuwe geliefde te storten”.

Zo, dat was het dan. Hij was blind van woede, hij had haar volkomen liefgehad, had haar zijn hart gegeven, dat nu uiteen viel in duizenden stukjes. Jan had toch gelijk! Hij reed naar huis, pakte als een bezetene alle spullen van Saifon en Malee bij elkaar en zette de hele boel buiten, net toen de taxi van Saifon arriveerde. Hij had de hele middag bedacht wat hij haar zou vertellen en er volgde een stroom van scheldwoorden en beschuldigingen.

Hij was woedend en verblind, immuun voor haar tranen, haar betuigingen van onschuld. Een man met minder lef zou zich mogelijk nog een keer voor de gek laten houden door haar houding, maar zo niet Stef. Hij had het bewijs van ontrouw en hij klampte zich vast aan de bundel papier als een drenkeling aan een reddingsgordel.

Opluchting

Hij keek de taxi nog na waarmee Saifon voorgoed uit zijn leven verdween. Hij had het gevoel, dat er een grote last van hem was afgevallen. Hij had ook een gevoel van opluchting, geen slapeloze nachten meer en geen controle meer op snikhete parkeerplaatsen.

Hij vierde zijn nieuw gevonden vrijheid in het café met Jan: “Ja jongen, je had groot gelijk, zij beduvelt mij al maanden” Onder het genot van meerdere drankjes werd het onderwerp tot in details besproken en hij schoof ter ondersteuning de stapel E-mails naar zijn enige echte vriend Jan.  Hij gaf ook een rondje aan de dames en liet hen weten weer “in de markt” te zijn. Hij keek triomfantelijk naar Jan, die niet alleen de vertalingen las, maar ook een blik wierp op de originele Thaise mailtjes.

Plotseling verscheen er een bezorgde blik op Jan’s bezwete gezicht. Hij likte zenuwachtig aan zijn lippen en zijn kleine varkensoogjes schoten heen en weer. Stef wist, dat Jan enkele jaren Thais had gestudeerd en hoewel hij het niet echt goed beheerste kon hij wel degelijk de diepere betekenis van deze teksten doorgronden. “Hoe heette jouw vriendin ook al weer””, vroeg hij. “Haar naam is Saifon Galhan”, was het antwoord, “ook wel bekend als de onbetrouwbare teef”

Jongere zus

De verwarring op Jan’s gezicht groeide en met een angstige stem zei hij: “Al deze mails zijn niet met een naam ondertekend, ik dacht dat je mij had verteld, dat Saifon de jongste dochter was. Toch wordt in deze mail voortdurend gesproken over “haar jongere zus”. Heeft Saifon een oudere zus of niet?

Stef staarde hem aan en alle kleur verdween uit zijn gezicht. Hij greep de tafel vast ter ondersteuning en stond op het punt om flauw te vallen. Hij besefte nu welke ontzettend grote blunder hij vandaag had gemaakt. De mailtjes waren niet geschreven door Saifon, maar door haar oudere zus Malee.

Een verhaal gebaseerd op een artikel van Mike Bell in The Pattaya Trader.