Keihard gewerkt
Toey
Dit is Toey. Hij woont in het dorp, maar heeft een groot stuk weiland en rijstveld grenzend aan ons landje, dus we noemen hem onze buurman.
Zo gauw het ’s morgens licht begint te worden zien we Toey in de weer met zijn koeien. Afhankelijk van de tijd van het jaar moet hij daarna allerlei klussen op zijn land doen: gras maaien, rijst uitplanten, ploegen, slootjes uitdiepen, mest strooien, vogels wegjagen en ga zo maar door. Al te veel tijd heeft hij daar niet voor, want zodra er zich betaalde klussen aandienen neemt hij die aan. Afrasteringen plaatsen, bamboe zagen, waterleiding ingraven, vloertjes storten, schuurtjes bouwen, het maakt niet uit wat. Op de terugweg van een klus sprokkelt hij dan nog wat hout om een vuurtje te maken waarop gekookt kan worden. Ten slotte gaat hij dan weer naar zijn koeien en als het mee zit heeft hij die net voor het donker weer op stal, maar soms horen we het ha-ha-ha waarmee hij zijn dieren roept nog ver na zonsondergang, en zien we het licht van zijn lamp in de wei. Zo gaat het eigenlijk al zijn hele volwassen leven.
Foe
Dit is Foe. Foe is de kleinzoon van Toey. Vorig jaar is zijn vader overleden en zijn moeder is al een hele tijd uit beeld. We zien Foe vaak in het kielzog van zijn opa, mee naar de koeien, mee naar de klussen op het land en naar de klussen voor derden. “Goodmorning” roept hij naar ons, ongeacht het tijdstip waarop we voorbij komen. Foe heeft nog een oudere zus en een gehandicapte broer. Ook voor die twee heeft Toey de zorg. Dat is hier in Thailand geen keuze; dat is gewoon zoals het gaat.
Pradith
En hier hebben we Pradith. Hij draagt een offerboom met geld, dat ter gelegenheid van het Boeddhistische feest Kathin is ingezameld en naar de tempel gebracht wordt. Voor die tijd heeft hij al voor een paarhonderd personen gekookt, want tijdens Kathin moet er ook gegeten worden. En daar weer voor is hij naar zijn kleine landje met rubberbomen gereden om rubber af te tappen en nieuwe tappunten in de bomen te snijden. Voor het werk aan de rubberbomen staat hij iedere dag al om 4 uur op, zodat hij om een uur of half zeven weer thuis in zijn restaurantje annex dorpswinkel kan zijn. Want rond die tijd komen de eerste klanten. Sommige voor een ontbijtje, andere voor wat inkopen in het winkeltje.
Dan is het tijd om naar de markt te gaan om inkopen te doen voor het restaurant. Daarna groente schoonmaken en voorbereiden wat voorbereid kan worden. Als de lunchgasten vertrokken zijn is het even tijd voor een siësta, maar dan nadert de tijd voor het avondeten alweer. Kathin is een extra drukke dag, maar Pradith kookt wel vaker voor tempels in de buurt. En verder komt de fabriek hier vlakbij vaak met bestellingen en kunnen er natuurlijk ook spontaan mensen binnenvallen.
Somtjid is de vrouw van Pradith. Ze draagt de Kathin-geldboom met de bijdragen van haar en Pradith en van ons. Speciaal voor ons heeft ze “farang” op het bordje ook in latijns schrift geschreven, naast de Thaise versie, die er natuurlijk ook op moet, zodat de monniken weten van wie de goede gaven afkomstig zijn. Somtjid heeft deels hetzelfde dagritme als Pradith, maar zorgt naast haar restaurantwerk ook voor de goed verzorgde tuin én voor mensen in het dorp die ondersteuning nodig hebben.
Mieke
Wie kent haar niet…. Mieke, losjes leunend tegen de papayaboom. Als het ’s morgens licht begint te worden drinkt ze een kop koffie in bed en leest wat, kijkt wat, of doet een spelletje. Daarna ontbijt ze naar keuze in bed, in de sala of op het balkon van het houten gastenhuisje. Dan is het tijd om de dieren te verzorgen en in de tuin te werken, of verder te gaan met het opleuken van het huisje of het uitbreiden van de mozaiekvloer rondom. De lunch wordt in een restaurantje genuttigd of afgehaald. Na de lunch is het tijd voor siesta of wat lamballen of iemand bellen in Nederland. Zodra het later in de middag wat afkoelt kan er nog wat in de tuin gedaan worden en moet er worden besloten waar er gegeten gaat worden of wat er in huis wordt gehaald.
François
En natuurlijk mag François niet ontbreken. Hij volgt zo’n beetje hetzelfde ritme als Mieke en doet zo’n 10 uur per week nog redactieklusjes voor het ooit door hem opgerichte 2Xplain. Sinds de corona-uitbraak heeft hij zich niet meer geschoren. 1 jaar is hij nu officieel gepensioneerd, maar al 5 jaar geleden stopte hij zijn full-time werk bij 2Xplain. Mieke kon als verpleegkundige al op haar 55e met vervroegd pensioen. Dat scheelt de helft aan uitkering, maar dat is in Thailand nog meer dan genoeg.
Toey is ongeveer net zo oud als François; Somtjid heeft dezelfde leeftijd als Mieke. Toey heeft geen pensioen, maar wel 3 kleinkinderen te onderhouden. Hij moet gewoon doorgaan met zijn vee en zijn landje en zijn klussen. Somtjid en Pradith hebben ook geen pensioen, maar wel wat land gekocht als oudedagsvoorziening. Voorlopig zullen ze echter ook gewoon door moeten werken.
Als het gaat om de pensioenen en welvaart in Nederland wordt er steevast benoemd dat we daar met zijn allen “keihard voor gewerkt hebben”. Iets wat haast impliceert dat anderen dat blijkbaar niet gedaan hebben. Nu was tenten bouwen op het socialistische bolwerk De Paasheuvel best zwaar werk en namen ze het daar niet zo nauw met werktijden, maar zelfs al had ik dat mijn hele leven gedaan, dan zou ik nog niet in de buurt komen van de inspanningen die Toey, Pradith en Somtjid moeten verrichten om in eenvoudig levensonderhoud te voorzien. Als inkomen afhankelijk zou zijn van hoe keihard je werkt zou Toey in nu Nederland zitten te lamballen, in plaats van ik in Thailand. Onze rijkdom is geen verdienste: het is ons in de schoot geworpen. Best goed om je dat af en toe eens te realiseren.
Goed verteld!, dank 🙂
Ja het is nog even wachten op “Geen gezeik, iedereen rijk” (Van Kooten & De Bie in 1979). Duurde in Nederland toch ook wel tientallen jaren na de oorlog voordat men het beter kreeg en was de situatie toen niet veel anders dan nu in Thailand. Als ik naar mijn buren en omgeving kijk zie dat velen al iets beter boeren dan de gemiddelde Westerling. Zal in de loop der tijd wel verbeteren, kijk hiervoor naar andere landen zoals Japan, Zuid Korea, Singapore of China.
Is het in de NL situatie niet zo dat grof gesteld kan worden dat eerst in het buitenland rijkdom geroofd werd en daarna vanuit die betere positie jarenlang grof verdiend kon worden vanwege oneerlijke prijzen. Het eerste een paar eeuwen geleden en het tweede sinds het einde van de 2e W.O.? Rijken worden rijker geldt net zo goed voor de Jan met de pet t.o.v. van inwoners van andere landen met vergelijkbaar werk. Een buschauffeur uit NL kan nog weleens naar TH op vakantie terwijl dat andersom vrijwel uitgesloten is.
Helaas moest ik het ook van het harde werken hebben maar dat heb ik afgeleerd door slimmer in een goedkoper ander land te gaan werken. Het heeft ook wel wat om een rijk land te verlaten op je 45e om er het beste eruit te moeten halen want van mijn AOW of pensioen is het slecht leven. Als je ziet hoe het in TH georganiseerd is dan is er nog flink wat winst te behalen als er slimmer gewerkt gaat worden. Neem het boerenleven in de kleine dorpen…..allemaal keuterboeren die allemaal precies hetzelfde doen. Zet een cooperatie op, werk samen aan het werk wat gedaan moet worden en laat het vee een grote gezamelijke kudde worden. Misschien heet dat dan groter denken….Ooit gaat het er van komen want de boeren worden er niet jonger op of CPF gaat dit zelf allemaal regelen.
Wanneer een bus chauffeur in Thailand een behoorlijk salaris zou ontvangen was deze ook in staat in nederland op vakantie te gaan.
En wanneer je meent dat er geen Thaise mensen in nederland op valantie komen, moet je eens naar de keukenhof in Lisse gaan.
De welvaart in Thailand is niet verdeeld zoals in Nederland
Het groeitempo van de Thaise economie wordt gevormd door lage arbeidslonen en dat heeft niets te maken met de relatieve luxe die men in nederland heeft.
Vandaar ook dat er veel Thaise mensen zijn die werk zoeken in het buitenland.
Dank je voor dit geweldige stuk, François. We realiseren ons veel te weinig dat geboren worden in een welvarend land geen persoonlijke verdienste is, maar eerder een kwestie is van ‘geluk gehad’.
welk geluk is ons ten deel gevallen ?
ik denk niet dat de generatie van voor 1960 het met je eens zal zijn.
De arbeiders in de kolenmijnen in limburg
De textiel industrie arbeiders waar de brabanders hun bijnaam”de kruikenzeikers” gekregen hebben.
De zeeuwen met: ik worstel en kom boven spreuk.
De drentenaren met de plaggenhutten en de veen kolonien.
De welvaart is ontstaan door een verstandig sociaal beleid, spaarzaamheid , de noodzaak tot samenwerken en hard werken.
Nederland is momenteel de tweede grootste producent van voedsel ter wereld na de USA.
Dat heeft niets met geluk te maken, wel met gebruik van de aanwezige vruchtbare grond die overigens in een land als bengladesh ook in overvloed aanwezig is.
Daar waar in veel landen de warmte gratis is, moet nederland kassen bouwen en verwarmen.
ik denk dan ook dat onze welvaart voor 99% te danken is aan mentaliteit, inzet, goed politiek beleid en spaarzaamheid.
Je interpreteert mijn ‘geluk gehad’ hebben verkeerd. Waar ik op duid is dat we het geluk hebben gehad in NL geboren te worden. Was je als het kind van een straatarme sloeber in een Thaise sloppenwijk ter wereld gekomen dan had je toch een heel ander perspectief gehad…..
Helemaal mee eens.
Wellicht geboren in een thaise sloppenwijk weinig perspectief.
Ik heb overigens ooit overnacht in een thaise sloppenwijk in Bangkok.
De Jongens zaten ’s morgens al te kaarten en aan de whisky.
Het is ook een kwestie van proberen de slechte leefsituatie te verbeteren en initiatief te tonen.
Een duitse kennis van mij die in Thailand samen met zijn thaise vrouw leeft en werkt heeft voor hun zoon land gekocht en een huisje neergezet in hetzelfde dorpje waar ze wonen.
Ze onderhouden de tuin ook nog voor hem.
De jongen vond het beter om samen met vrienden in te breken bij mensen in bangkok.
Hij zit inmiddels ook vast voor moord tijdens inbraak pogingen.
Er is werk genoeg in Thailand. Mensen uit birma en cambodja komen niet voor niets naar Thailand om te werken. Veel personeel in de horeca en hotels is cambodjaans en birmaans.
Waar ik op doel is dat ondanks de slechte start van mensen in sloppenwijken er met doorzettings vermogen en aanpakken , ze hun leven wel degelijk zouden kunnen verbeteren.
Iets bij sommige duidelijk ontbreekt.
Mijn kleinzoon verkoopt drugs. Dit ondanks het feit dat hem werk aangeboden is in een winkel, hij gratis woont en geen electriciteit en water hoeft te betalen en niet in een sloppenwijk woont en geen gezin te onderhouden heeft.
is dit een probleem van een slechte start of is het gemakszucht en luiheid ?
Wellicht beide.
Laat ik nou van de generatie van voor 1960 zijn.
Heel mooi verhaal! En ik ben het helemaal eens met de inhoud van de laatste alinea. Er wordt nogal eens gedacht dat we in Nederland anno 2021 zo hard werken, meer dan anderen. Maar we werken vooral efficient waarbij een groot deel van de huidige welvaart door meerdere generaties is opgebouwd. Daarbij hebben we het geluk van vrijwel ideale klimaat omstandigheden, de extremen gaan doorgaans ons kleine landje voorbij.
ik ben van mening dat onze rijkdom niet in de schoot geworpen is , maar voornamelijk door de opbouw na de tweede wereldoorlog en de inspanning die daar door ouders en groot ouders door geleverd is.
De grootste welvaart is ook aangewakkerd door het hebben van het grootste gasveld in Europa.
Er wordt vaak de V.O.C. bijgehaald , maar over de jaren 30 waar armoede, kinderarbeid en slechte werkomstandigheden met werk weken van 60 uur wordt niet gesproken.
De sociale hervormingen die in Nederland doorgevoerd werden onder Drees zijn we vergeten.
Dat in de jaren 70 werknemers al snel 70% inkomsten inkomsten belasting gingen betalen voor een sociale opbouw van nederland mag ook wel eens genoemd worden.
Het zou allemaal kunnen maar als je nu nog steeds kleding in NL kan kopen voor 5 euro dan kan je weten dat die prijs nergens op slaat en dat de mensen die het moeten produceren het slachtoffer zijn. Wat heb je eraan als een werknemer in land A 70% inkomstenbelasting betaalt om een mooi sociaal stelsel voor zichzelf op te bouwen terwijl land B dat sociale stelsel alleen maar kan dromen omdat land A te gierig is om te delen met anderen? Het is uiteraard voortschrijdend inzicht en ik ben blij dat de millenials beter in staat zijn om in te zien dat alles een prijs heeft waarbij men misschien nog wel vrijgeviger is als het hele verhaal klopt. Caring en sharing over landsgrenzen.
Johnny,
ik denk niet dat er veel nederlanders zijn die te gierig zijn om een faire prijs te betalen.
Veel merken hebben inmiddels ook nog een fairtrade kenmerk.
Zou het niet kunnen zijn dat de rijke fabrikanten ter plekke , hun eigen bevolking uitmelken om ze tegen een zeer laag salaris te werk te stellen, in slechte werkomstandigheden en lange werktijden om er zelf beter van te worden.
Mischien heb je de boeren opstand van de afgelopen maanden in India ook gevolgd.
Hier wordt de regering gedwongen om een bepaalde prijs voor hun producten te betalen.
In mijn optiek is het vooral de hebzucht van de elite ter plekke die ook nog macht hebben in de regering.
Hetzelfde in Nigeria. Wat olie voorraad een van de rijkste ter wereld. We geven Shell vaak de schuld van de misstanden. Zou het niet aan de regering ter plekke kunnen liggen die er zelf beter van wordt.
Wat te denken van Congo. De meest kostbare delfstoffen zoals diamant, uranium , kobalt worden daar gewonnen.
Zou de regering ter plekke de opbrengsten niet kunnen gebruiken voor een betere levensstandaard voor de bevolking op te bouwen.
De sultan van brunei met zijn gouden kranen in zijn prive vliegtuigen terwijl de buitenlandse werknemers totaal geen rechten hebben.
Het lijkt me te kort door de bocht om te stellen dat de nederlanders hun leefomstandigheden in de schoot geworpen gekregen hebben , terwijl nog niet zo lang geleden mensen in plaggehutten in Drenthe leefden.
Fairtrade en allerlei andere certificeringen zijn opgezet om grote bedrijven te faciliteren. Er is geen boer die kunstmest of bestrijdingsmiddelen wil gebruiken want het kost geld en gezondheid. De consument wil een biologisch product alsof het uit een fabriek komt. De consument wil een cosmetisch goed uitziendt product terwijl het qua voedingswaarde geen verschil maakt of het mooi of lelijk is. Al het eten en al de kleding moet goedkoop in een winkel liggen want de rijke Nederlanders willen niet betalen voor kwaliteit en ook nog een paar keer op vakantie. Daar zit het echte probleem. Degene die de producten kweken of produceren zijn niet eens in staat om deze luxe te hebben. Tussenhandel kost geld maar het zou mooi zijn als de logistieke keten veel korter wordt en dat op kwekersniveau verkocht kan worden aan bv een markt in NL zonder allemaal raar geneuzel.
Johnny,
Ik denk dat de vele nederlanders die in Thailand wonen en gehele Thaise families financieel ondersteunen niet gierig zijn.
Dat geldt ook voor de financiele ondersteuningen van de gemengde thais nederlandse huwelijken in nederland die maandelijks geld naar Thailand overmaken.
Verder staat nederland op nummer 1 in de wereld voor het doneren van geld aan goede buitenlandse doelen.
Waar ik het wel mee eens ben is dat de tussenhandel veel geld krijgt.
Zover ik weet , en ik ken een thaise rijst tussenhandelaar al 30 jaar, is de tussenhandel van rijst voornamelijk in Thaise handen.
Waar ik het wel mee eens ben is de problematiek ontrent de Thaise rijst industrie.
Ik kan me nog herinneren dat de vorige Thaise premier grote hoeveelheden rijst opkocht tegen een te hoge prijs, ie men vervolgens in grote schuren bewaarde.
Een van de problemen van de Thaise rijst is de opkomst van de Vietnamese rijst die ook nog van een betere kwaliteit schijnt te zijn.
Zoals je mischien zult weten zijn sinds kort ook niet minder kosmetisch uitziende producten in nederlandse supermarkten te koop. Maar van veel van deze producten worden toch verwerkt tot iets anders of tot veevoer. Van lelijke appels wordt bijv. appelmoes gemaakt.
Toen de Duitsers begonnen te klagen over de nederlandse tomaten en als water ballen gingen omschrijven, heeft de nederlandse agragische industrie ingegrepen en een ander soort tomaat beginnen te kweken.
We zitten ook niet te zeuren dat de gehele textiel en sigaren industrie uit brabant verdwenen is.
Wat te denken van de schoen industrie die geheel verdwenen uit brabant verdwenen is.
De scheepsindustrie. de TV fabrieken van Philips en zo kunnen we doorgaan.
Bedrijven moeten nu eenmaal enoveren.
Ook de agrarische bedrijven in nederland zitten zwaar onder vuur vanwege stikstof uitstoot.
Helaas voor hen geen vrijgevige buitenlanders die gehele families komen ondersteunen.
Leuk verhaal maar naar mijn mening te zwart/wit. Thailand heeft de grootste welvaartskloof ter wereld. De rijkste 10% Thaien hebben 85,7% van de bezittingen. Als ze dat nu eens een beetje corrigeren met een belasting stelsel dan zou er veel veranderen.
Populair gepraat is dit want welk stelsel zou er moeten komen? Belastingen zijn er om voor de middenklassers en niet voor degene die het zich kunnen veroorloven om constructies te verzinnen.
Superrijken lopen te pochen dat ze geen salaris nemen maar dat is logisch want dan betaal je inkomstenbelasting. Beter is het om nul salaris te hebben en via constructies dividend uit te betalen.
De rijken in TH hebben 85% en in NL is dat 65%. Maakt dit nou werkelijk het verschil of zijn er andere dingen aan de hand? Het is nooit zwart/wit. Ooit hadden mijn schoonouders 100+ rai chanot land en daar is amper een derde van over. Het was hun land en hun leven maar slim is het allemaal niet maar ze hebben wel veel plezier gehad en de volgende generatie leert daarvan. Niets mis mee.
Ik ga ook nog even populair praten, Johnny.
Wat bezit betreft hebben de 1% rijkste Thai 70% van al het bezit, 10% van de armste Thai hebben geen bezit. De 1% rijkste Nederlanders hebben 30% van al het bezit. Dat zijn grote verschillen.
Dit soort verschillen zijn er ook voor het inkomen.
Die grote verschillen zijn wel degelijk van invloed op het leven van veel inwoners. Veel Thaise wetenschappers en anderen vinden dat ook en willen er iets aan doen.
Waar je wieg staat wordt je toekomst voor het grootste deel bepaalt.
Het ligt er natuurlijk ook aan waar je wiegje heeft gestaan, maar je bent rijk als je gezond bent. Dat gaat er bij gezonde mensen vaak niet in tot dat ze wat onder leden krijgen.
Mijn GROOTMOEDER zei:
“je bent rijk wanneer er aan het eind van de maand niemand aan de deur komt kloppen om je te zeggen dat je hem/haar nog geld schuldig bent.”
Ik vond dit een zeer wijze uitspraak van een oud mens.
Mooi, deze verhalen over gewone buren, François. Zo leer je een land het beste kennen. Ik bewonder de inzet en het harde werken van de boeren in Thailand.
Moderator: Niet generaliseren svp.
soory voor het generaliseren, maar ik maak veel mee in Thailand, zie veel en hoor veel.
zelfs mijn isaanse vrouw is op de luchthavene meerdere malen duidelijk gediscrimineerd door het thaise personeel. Al aanvulling hierbij nog een artikel uit wikipedia.
Search domain nl.wikipedia.orghttps://nl.wikipedia.org › wiki › Isaan
Mensen uit Isaan worden in het moderne Thailand nog steeds achtergesteld bij de bewoners uit andere delen van het land, vaak worden ze in Bangkok ronduit gediscrimineerd. De mensen uit Isaan hebben vaak een relatief donkere huidskleur en zijn kleiner in vergelijking met de rest van de Thai.
Je voelt je vooral rijk als je het merendeel van je tijd doorbrengt met mensen die het met veel minder moeten doen. Het omgekeerde is eveneens waar.
Wederom bedankt François, deze korte blikken in de Thaise maatschappij geven zo met zijn allen bij elkaar de lezers hopelijk een beter idee van het land en het volk. De meeste mensen werken hard, je moet wel want anders komt er onvoldoende brood of rijst op de plank…
Niet dat alleen hard werken loont, helaas lang niet altijd! En al helemaal niet in zo’n ongelijk land -een hoger middeninkomen land- als Thailand. Een land waar structureel,maatschappelijk en economisch, de gewone man en vrouw zeker heel veel minder vruchten plukken dan de mensen aan de top. Ik betwijfel of de directie van zeg de CP Group zoveel maal harder werken als het verschil in salaris met tussen de directie en de mensen die in de fabrieken en magazijnen aan de lopende band, stellingen enzovoorts werken. Of dat het risico voor de directie zoveel groter is dat zij morgen hun baan of positie kwijt zijn ten opzichte van de kans dat het gewone personeel zonder werk komt te zitten…
Zaken als belastingen en sociale systemen (rechten, plichten, uitkeringen/vangnetten etc.) kunnen een boel helpen, opdat iedereen die kan en wil werken een plezierig en fatsoenlijk leven kan hebben. Dan kom je ook weer snel bij het onderwerp democratie: als het gewone volk meer te vertellen zou hebben zou de regering hier meer aan kunnen doen. Persoonlijk ben ik naast politieke inspraak, ook wel voorstander van democratie op de werkvloer, de enige plek in Thailand en ook Nederland waar je eigenlijk geen echte proportionele inspraak hebt. Democratische bestuur van land én bedrijf, daar ben ik wel voor. Als groep in overleg de zaken regelen en verdelen. Maar daar zou iedereen -ironisch genoeg- over moeten stemmen, want ik kan een ander niet vertellen hoe dit soort dingen in te vullen. Ik gok dat de Thaise bovenlaag principieel tegen zou zijn… dus kan Somchai met de pet doorploeteren, hard werken met een mijn inziens nogal minimale beloning. Die welvaart en inspraak eerlijker naar ratio in goed overleg rechtvaardiger delen, ik gun het iedereen maar zie dat nog niet zonder slag of stoot zo 1-2-3 tot stand komen.
En dan kom ik terug bij waar ik begon, door te luisteren naar de diverse verhalen kunnen we wel potentieel iets doen aan het besef. En wie weet kiemen die zaadjes in de hoofden van mensen tot iets moois…
Het is en blijft moeilijk om Nederland met Thailand te vergelijken. Er zijn zoveel verschillen die er toe doen.
De bereidheid om te veranderen bij een ieder zal van doorslaggevende betekenis zijn. Als dit uitblijft gaat er weinig of niets veranderen. De rijken zijn er niet bij gebaat dat het met het volk goed gaat, uitzonderingen daargelaten, laat ik niet gaan generaliseren.
Ik moest denken aan diverse periodes in Nederland, al eerder door anderen op dit blog opgemerkt. Ook toen ter tijd was het slecht vertoeven in Nederland. De perioden rond 1900 en volgend. Je werd bijna als een slaaf behandeld door de bazen. Het volk kwam in opstand en de politiek heeft op gezette tijden stappen gezet die verbetering te werk hebben gebracht. De zestiger jaren, mijn vader was havenarbeider en de grote protesten, stakingen aldaar door deze groep werkers, hebben uiteindelijk hun vruchten afgeworpen en daar hebben velen nog de financiële verbeteringen (cao’s) aan te danken. Bij ons thuis aten wij toen ter tijd wekenlang soep, want de staking kas was leeg en het doel nog niet bereikt.
In Thailand en omstreken gaat het er anders aan toe met door het leger geleidde regeringen en de invloed van de rijken op het beleid. Die hebben strak de touwtjes in handen en daarmede ook het grote geld.
Daar wordt het volk minder of niet gehoord. Er wordt voor ze gedacht maar feitelijk voor een deel niet voor ze gedacht. De voorbeelden van een falend beleid zijn er te over. Bijvoorbeeld waren blijven de voorzieningen voor de oude dag. Een zwager van mijn Thaise vrouw is 58 jaar en heeft jarenlang op de luchthaven gewerkt. Hij werd voor de keuze gesteld om te vertrekken met een oprotpremie van eenmalig 350.000 baht. Wanneer deze keuze niet werd gemaakt kon hij nog doorwerken tot 60 jaar en dan met ontslag zonder de oprotpremie. Zijn salaris bedroeg zo’n 30.000 baht per maand. Zijn vrouw (universitair afgestudeerd, maar het diploma nooit te berden gebracht) geeft nog thuis bijles aan buurtkinderen op en laag niveau en verdient zo’n 10.000 baht per maand. Dit stel is nooit toegekomen aan een opbouw voor de oude dag voorziening, dus nog even en dan is het geld (de oprotpremie) op en zal er op andere wijze inkomen moeten worden vergaard, want de Staats pensioenpremie van 500 baht per maand, na hun zestigste, zal geen windeieren leggen. Men heeft er voor gekozen om van de oprotpremie om een stukje grond te kopen op het platteland en daar een klein huisje op laten zetten. Zij gaan, hun toekomstige inkomsten halen uit de opbrengsten van fruitbomen die aldaar geplant zijn en worden en zo in hun onderhoud voorzien. Ik heb daar zo mijn bedenkingen over, maar men gaat er wel voor en dat siert ze. Bij de pakken neerzitten is geen optie. Mijn vrouw en ik hebben besloten om daar ook naast hun een lapje grond te kopen en van een woninkje te voorzien, zodat er meer gepland kan worden en dit dan ten goede kan komen van dit stel.
Wat de regering doet aan deze problematiek laat zich raden. Vooralsnog bar weinig kan ik u delen.