Saint Joseph Church

‘Ik blijf deze zeer grote stad bewonderen, op een eiland omringd door een rivier drie keer zo groot als de Seine, vol met Franse, Engelse, Hollandse, Chinese, Japanse en Siamese vaartuigen, een ontelbaar aantal platbodems en vergulde galeien met wel 60 roeiers.’

‘Nog bewonderenswaardiger is dat aan beide zijden van dit eiland wijken en dorpen bewoond worden door de verschillende nationaliteiten. Ik heb nog nooit zo iets moois gezien en dat alles, met uitzondering van de (vergulde) pagodes dan, van een natuurlijke eenvoud.’

Dit schreef de 41-jarige Fransman Abbe de Choisy in 1685 over Ayutthaya, toen één van de grootste steden van Azië. Thailand is door de eeuwen heen gastheer geweest van vele vreemde en ongewone personages, maar de Choisy, een geestelijke en lid van de Franse diplomatieke missie in Ayutthaya, behoorde wel tot de meest vreemden. Zijn moeder had hem opgevoed als een meisje en hij had een voorkeur voor een levensstijl van een travestiet, die vooral jonge meisjes verleidde. Nadat hij herstelde van een ernstige ziekte deed hij afstand van zijn vroegere leven van losbandigheid ten faveure van religieuze en diplomatieke bezigheden.

De eerste Europese handelaren, die in Ayutthaya arriveerden waren de Portugezen, in 1511, die nogal onder de indruk waren van de stad en het “het Venetië van het Oosten” noemden. Een titel overigens, die een paar eeuwen later door Bangkok werd overgenomen. De Portugese taal werd de lingua franca van de handel voor het grootste deel van Azië gedurende lange tijd in de 16e eeuw. Voor Aziaten stonden de Portugezen bekend als feringhi (van waaruit het niet moeilijk is in te zien dat het moderne Thaise woord farang daarvan is afgeleid) en stonden hoog aangeschreven als handelsmensen. Handel in wapens en munitie, die de Thai met succes gebruikten tegen de Birmezen, was een belangrijke activiteit van hen.

De Thais verleenden de Portugezen in 1540 toestemming om een nederzetting te bouwen buiten de stadsmuren in het zuiden, waarvan nu nog alleen de restanten kunnen worden bekeken. De gerestaureerde kerk van Sint Petrus’, die oorspronkelijk werd gesticht door de Dominicanen is wel het belangrijkste van de restanten van die nederzetting. Op het hoogtepunt waren er ruim 300 Portugese burgers woonachtig in Ayutthaya, velen afkomstig uit de Portugese kolonie Goa in India. De fundamenten van de kerk werden in 1985 ontdekt alsmede de stoffelijke resten van ongeveer 200 mensen in wat werd verondersteld als de lokale begraafplaats. De kerk is voor het publiek toegankelijk en binnen kan men de skeletten van dichtbij bekijken.

Saint Joseph Church – AYUPhotoG / Shutterstock.com

De Portugese wens was om de Arabische monopolie in de specerijenhandel te doorbreken. Zij toonden zich ware missionarissen en Duarte de Coelho, de derde Portugese gezant naar Ayutthaya, hing een houten kruisbeeld in de straten van de stad, zodat de Thaise burger kon zien hoe Jezus Christus gestorven was voor alle mensen. Uiteraard is dit niet veel van invloed geweest op het denken van de gemiddelde Thai.

Het stoorde de Siamese koningen niet echt, dat de Europeanen pogingen deden om hun onderdanen tot het christendom te bekeren. Ene Father Pedro uit Lissabon schreef in 1589: “Ik heb diverse malen gepredikt onder deze heidenen, maar – koppig als ze zijn – zij zeggen, dat zij zullen blijven geloven in dat wat hun vaders altijd geloofd hebben. Dus als hun vaders naar de duivel gaan, dan gaan ook zij naar de duivel”. ‘De nadruk op monogamie en het verbod om te scheiden zijn wel de belangrijkste factoren in het falen van de christelijke evangelisatie.

Hoewel sommige van de wetten van het oude Ayutthaya als ongewoon werden beschouwd naar Europese normen (dood door tijger bijvoorbeeld), was de wetgeving over echtscheiding zeer verlicht: “Als een man en vrouw een fysieke of mentale afkeer voor elkaar hebben en de wens uiten om te scheiden, mag aan die wens worden voldaan, want als twee mensen geen heil meer zien in een huwelijk moeten zij niet gedwongen worden om verder samen te leven”,

De Dutch Church of St. Joseph’s (de Hollandse Sint Jozefkerk) zie foto’s, sommigen noemen het een kathedraal, doet met zijn verbleekte gele kleuren en de kloktoren wat vreemd aan in de omgeving. De Nederlandse Oost-Indische Compagnie (VOC) heeft in 1608 een handelspost in Ayutthaya opgericht, dat 159 jaar later door Birmese troepen werd verwoest. Na het helpen van de Thais tegen de rebelse staat Pattani rond 1640 kreeg de VOC een stuk land ter beschikking ten zuiden van Ayutthaya, waar o.a. deze kerk werd gebouwd. Een deel van de oorspronkelijke fundamenten zijn nog steeds te zien in de buurt van de rivier.

Artikel van Duncan Stearn in Pattaya One vertaald door Gringo.

– Herplaatst bericht –

5 reacties op “Het christelijke verleden van Ayutthaya”

  1. Jeukendrop zegt op

    Een bijzonder aardig werkje is ook Phaulkon (enz) van George A. Sioris , een vroeger Griekse ambassadeur in Thailand, uitgegeven door de Siam Society.

    Deze Vichayen had het ver geschopt aan het hof van koning Narai, maar de Hollanders gokten uiteindelijk op Petracha en mede dat betekende einde aan ’s mans carriere en het leidde er tevens toe dat meneer Gerakis zijn laatste adem uit moest blazen en dat op een minder plezierige manier.

    Veel mensen denken dat Gerakis, de valk, de belangrijkste buitenlander ooit is geweest, maar dan hebben ze het mis.

    Dat was uiteraard de bijzonder sympathieke en brilliante Belgische rechtsgeleerde Gustave Rolin Jaquemyns die door koning Rama V met de Siamees-adelijke titel Chao Phya Abhai Raja Siammanukulkij bedacht werd.

    Zoek naar de afscheidsrede van professor Herbots aan de universiteit van Leuven.
    Ik dacht dat hij deze de titel ‘een comparatist in het land van de witte olifant’ heeft meegeven.

    Zonder al te veel te overdrijven is het aan deze bijzondere intelligent en integere man te danken geweest dat Siam nooit gekolonialiseerd is. Hij zette de Fransen klem na het Paknam incident van 1893. Nogmaals: brilliante Belg en wereldburger

  2. Jeukendrop zegt op

    Elders heb ik over de bijzonder goede relatie tussen Prins Damrong en onze eigen hydro ingenieur Homan van der Heyden geschreven, die er in culmineerde dat hij perse met Homan wilde aanzitten bij het diner dat de burgemeester van Amsterdam in 1932 ter ere van de Siamese prinselijke gast in het Tropen Instituut gaf.

    Maar wat, beste vrienden, zegt u van eenzelfde Prins Damrong (Rajanubhat) die zuiderbuur Gustave Rolin Jaquemyns hoogstpersoonlijk naar de boot brengt (in 1903 of zo?) en voordat Gustave de loopplank op gaat een ring van z’n prinselijke vinger neemt en die aan Gustave geeft?

    Vraag me trouwens af of de Deen Plessis de Richelieu, die toen nog steeds de admiraal van de Siamese Navy was, er ook acte presence bij gaf. Ik denk dat die twee elkaar niet lagen ….

    Toen Prins Damrong, die Gustave ruim tien jaar eerder ontdekte tijdens een tuinfeestje van de Britse ambassadeur in Cairo, weer naar Europa kwam was Gustave helaas al overleden.

    Om toch nog heel even terug te komen op het einde van koning Narai’s regeringsperiode, waar de Hollanders op de achtergrond een nogal bijzondere rol bij speelden: nadat Petracha de zaak overgenomen had en z’n mede raadsleden een volgend leven tegemoet had doen snellen, hadden de Hollanders plots de alleen handel van huiden op Japan.
    Knappe mannen waren het, die heren van de VOC! Top zakenlieden!

    • Henry zegt op

      Homan van der Heyden wordt tot heden nog steeds geëerd door de Thai.
      in juni was ik gast bij RID(royal irrigation departement) in Bangkok, al waar het 111 jarig bestaan werd gevierd.
      Hier werd de naam en persoon Homan van der Heyden gezien als de grond legger van het oplossen van hun irrigatie problemen door een diverse projecten te beginnen in samen werking met de Thaise koning.

      groet

  3. luc.cc zegt op

    http://thailandforvisitors.com/central/ayuthaya/sri-ayutthaya/st-josephs-church.php

  4. Jacob zegt op

    Onze dochter heeft op de an St. Joseph gelieerde lagere school gezeten, prima opleiding, doet nu international business op een prima universiteit.

    Nog meer over Ayutthaya
    http://www.chiangmai-chiangrai.com/glory-of-ayutthaya.html


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website