Op bezoek bij Luang Pu Waen

Het bovennatuurlijke is de gewoonste zaak in Thailand, en daarom laat je niet na allerhande voorzorgen te nemen – of je nu een huis bouwt, bij een ziekte, op reis gaat of bij een kabinetswisseling – je bezoekt deskundigen die je advies en bescherming kunnen geven: tovenaars, astrologen, helderzienden, handpalmlezers en zo meer. Boeddhistische monniken kunnen hier ook aan meedoen.

Misschien wel de meest beroemde persoon in Thailand met bovennatuurlijke gaven tijdens de zeventiger en tachtiger jaren was Luang Pu Waen, een monnik wonend in het Noorden van Thailand. Zelfs heden ten dage kennen de meeste Thais zijn naam.

In het begin van de tachtiger jaren bezocht een groepje mensen waaronder een aantal Thaise artsen hem en het verslag van hun ontmoeting met de monnik schetst een beeld van de mengeling van humor, lichtgelovigheid, respect en scepticisme waarmee de Thais het bovennatuurlijke beschouwen – evenals de met ‘beide benen op de grond’ houding van de betrokken monnik. Hieronder het waar gebeurde verhaal.

Het verslag van een bezoek aan Luang Pu Waen door een van de dokters

We gingen met ons zevenen op bezoek, vier artsen, een verpleegkundige en twee fotografen. De premier had ons verzocht een foto te nemen van Luang Pu Waen om op te hangen in de nieuwe vleugel van het Suan Dok ziekenhuis. Hoewel Luang Pu Waen op zijn eenennegenste nog redelijk gezond is, heeft hij toch last van zijn ogen, en daarom bevond zich in ons gezelschap ook een oogarts.

De tempel ligt in het dorpje Doi Mae Pang bij de gemeente Phrao, honderd kilometer ten noorden van Chiang Mai. U weet misschien wel dat Luang Pu Waen vijf jaar geleden beroemd werd. Waarschijnlijk wisten de dorpelingen dat al langer. Ze denken dat hij een arahan is (een Verlicht Wezen) omdat hij altijd vriendelijk en sympathiek is. Maar voordat die wonderlijke gebeurtenis plaatsvond, had niemand buiten de gemeente ooit van hem gehoord.

Een mediterende monnik op een wolk

Wat er gebeurde was het volgende. Een piloot van de Koninklijke Luchtmacht zag, toen hij door een wolkpartij vloog, plotseling een mediterende monnik naast zijn cockpit…..jazeker, en hij vond dat erg vreemd. Hij vertelde het verhaal aan wat mensen toen hij terugkeerde in Chiang Mai maar niemand begreep wat het geweest kon zijn.

Hij was er zo zeker van dat hij het zich niet had verbeeld dat hij zijn kaarten tevoorschijn haalde en berekende dat hij boven het dorp Doi Mae Pang moest hebben gevlogen toen het gebeurde. Hij reisde naar het dorp en sprak met de dorpelingen. Zij vertelden hem dat zij de monnik Luang Pu Waen het meest vereerden en dat hij het geweest moest zijn. Luang Pu Waen mediteerde inderdaad dikwijls en dat maakte hem al ongewoon genoeg.

Ik heb trouwens later gehoord dat het niet een luchtmachtpiloot was, maar de koning in een helikopter  hoewel dat natuurlijk niets af doet aan het bovennatuurlijk karakter van deze gebeurtenis…

Terug in Chiang Mai vertelde de piloot aan iedereen die het wilde horen wat hij had vernomen en sindsdien is Luang Pu Waen een beroemdheid in het hele land. Iedereen, van hoog tot laag, waaronder de koning, ging hem opzoeken en eer bewijzen. Je kunt overal foto’s kopen, medaillons en amuletten met zijn afbeelding. Op de dag, waarover ik nu vertel, waren er twee busladingen mensen in de tempel en dat is nog maar een gemiddelde dag.

Luang Pu Waen krijg je niet zomaar te zien

Ik moet er aan toevoegen dat je Luang Pu Waen niet zomaar te zien krijgt en op deze dag deed de abt van Wat Doi Mae Pang wel heel erg moeilijk.

Dat is ook wel begrijpelijk. Luang Pu Waen is een erg oude man. Hij moet natuurlijk beschermd worden. Maar zelfs wij hadden een hoop problemen om hem te zien te krijgen. De abt sputterde tegen, Luang Pu Waen was moe, het kwam niet goed uit, waarom waren we niet ‘s morgens vroeg gekomen of een afspraak gemaakt….Wel, laat ik er niet te veel op ingaan, we kwamen tenslotte alleen om foto’s te nemen en zijn ogen te onderzoeken. Wij kwamen niet om iets te kopen of geld te schenken, dus waarom zou de abt ons van dienst zijn?

Wat? Geloof je me niet? Waarom dan niet? Ik vertel de zuivere waarheid. De abt staat bekend om de manier waarop hij Luang Pu Waen behandelt. Als hij denkt dat je geen behoorlijke bijdrage betaalt, krijg je hem niet te zien, en dat is dan dat. Er is zelfs een grap die zegt dat de oude man achter slot en grendel zit…..

Na heel wat gezeur konden we de abt er van overtuigen om drie dokters Luang Pu Waen in zijn kuti (monnikenhutje) te laten onderzoeken. Daarna werd hij, ondersteund door drie novicen, naar buiten op de veranda gebracht om zich te laten fotograferen.

Ik vroeg me af of hij nog wel leefde

Dat was de eerste keer dat ik hem zag. Ik zag hem van heel dichtbij maar om de waarheid te vertellen, er was niets bijzonders aan hem te zien. Hij zat daar een half uur voor de foto’s maar hij bewoog niet, zelfs niet met zijn ogen. Hij knipperde niet eens. Doodstil, zodat ik me afvroeg of hij nog wel leefde.

Na een poosje ging het mij, en iemand anders van de groep, allemaal wat vervelen. We gingen naar de grote sala waar het wassen beeld van Luang Pu Waen stond. Heb je dat verhaal nog niet gehoord? Lees je dan geen kranten?

Een jaar geleden werd een dokter in Bangkok ziek. Hij bezocht Luang Pu Waen en vroeg om hulp. Luang Pu Waen gaf hem een stukje van zijn monnikengewaad en de dokter genas. De dokter wilde zijn dankbaarheid tonen en tham boen, verdienste verwerven. Omdat hij rijk was vroeg hij Madame Tussaud in Londen een wassen beeld van Luang Pu Waen te maken. Ze moeten allerlei foto’s en maten hebben opgestuurd, denk ik. Ze zeggen dat het een miljoen baht heeft gekost maar Madam Tussaud halveerde de prijs in ruil voor een kopie.

Drie maanden geleden was het klaar en werd het beeld naar Thailand gevlogen. Er gebeurden allerlei wonderen want toen het vliegtuig aankwam in Chiang Mai regende het pijpestelen maar op het moment dat het beeld het vliegtuig werd uitgedragen, brak de zon schitterend door van achter de wolken……Wel, het stond allemaal in de krant!

Hoe dan ook, het wassen beeld staat nu levensgroot in de sala. En toen ik het zo bekeek, dacht ik dat hij het was, hij glimlachte heel realistisch. Zijn wimpers, zijn neus, zijn nagels, elk detail was precies zoals het moest zijn. Mijn metgezel en ik lachten: wie was nu de echte Luang Pu Waen?

Denk je nou echt dat ik een vogel ben?

Luang Pu Waen (Foto Wikipedia)

We gingen terug, de fotosessie was ten einde. Luang Pu Waen was weer in zijn kamer en we reden terug naar Chiang Mai. Ik voelde me wat teleurgesteld. Ik vroeg mijn collega, die hem onderzocht had, voor de grap of hij dacht dat Luang Pu Waen echt leefde? Hij zei dat hij zich hetzelfde had afgevraagd. Toen hij alleen met hem was had hij, om te zien of Luang Pu Waen nog iets begreep, hem een vraag gesteld.

Hij had hem gevraagd of hij bang was geweest voor tijgers in de tijd dat hij nog een thu dong monnik was. Je weet toch wat dat is, thu dong? Dat is een monnik die, buiten de regentijd, in de diepste en gevaarlijkste wouden rondzwerft. En Luang Pu Waen, die deze dokter kende, zei met een heel oude en zachte maar klaarheldere stem: ‘Je bent verdorie zelf een monnik geweest en je vraagt me dat?’

We waren het er over eens dat dit een teken was dat hij mentaal nog steeds, hoe zeg je dat.. goed bij de pinken was.

Maar nog sterker… Die andere dokter was al lange tijd nieuwsgierig naar het verhaal van de piloot (of dat van de koning) over die monnik die hoog in de hemel op een wolk zat. En terwijl hij Luang Pu Waen onderzocht, vroeg hij tussen neus en lippen door of hij het werkelijk was geweest die daarboven had gezweefd naast de cockpit.

Weet je wat Luang Pu Waen zei? Heel grappig. Hij bewoog niet, vertoonde geen enkele emotie, opende zelfs zijn ogen niet om te antwoorden. Alleen zijn lippen fladderden wat toen hij met zijn oude, zwakke maar heldere stem zei: ‘How bor ben nok.’ ‘Denk je nou echt dat ik een vogel ben?’

Nawoord van de dokter

Jaren later sprak ik met een bevriende monnik en ik roerde het onderwerp Luang Pu Waen aan. Hij lachte wat en vertelde toen het volgende. ‘Luang Pu Waen was een begenadigd man. Door zijn mediteren beschikte hij over bijzondere krachten, supranormale, bovennatuurlijke krachten. Hij hield van rust en stilte en zocht die in de natuur.

Nu heeft de Boeddha uitdrukkelijk monniken verboden om met hun speciale gaven te koop te lopen of er voordeel uit te halen, zoals het voorspellen van lotterijnummers. Luang Pu Waen was aan het mediteren toen er met donderend geraas een vliegtuig over kwam. Arme man, hij verloor een ogenblik zijn concentratie en zelfbeheersing en zond in zijn ergenis zijn beeltenis naar boven. Dat heeft zijn karma zodanig aangetast dat hij daarvoor de rest van zijn leven heeft moeten boeten. Hij heeft geen dag rust meer gekend.’

Wij zwegen beiden, een tijdje in gedachten verzonken. Mijn vriend de monnik lachte weer even en zei: ‘Van heinde en ver kwamen mensen uit alle lagen van de samenleving Luang Pu om heilige, beschermende amuletten vragen. Zijn antwoord was altijd hetzelfde: ‘ Khong dee arai? Wat is heilig? Geboren worden als compleet mens is al heilig. Men kan alleen heilig zijn van binnenuit en niet door enig amulet of andere zogenaamde heilige voorwerpen. Dhamma, de Leer, is heilig en om heilig te zijn moeten we Dhamma in ons hart meedragen.’

Tot zover het verhaal van de dokter.

Noot: หลวงพ่อ ofwel Loeang Pho (stijgende, dalende toon) ‘Eerwaarde Vader’ is de aanspreek titel van monniken. หลวงปู่ ofwel Loeang Poe (stijgende, lage toon) van oudere monniken ‘Eerwaarde Grootvader’. แหวน ofwel Waen (stijgende toon) betekent ‘ring’.

Bron: John Cadet, Monks, Mountains and Magic, Chiang Mai, 1990