Dit waren de KLM hotels in Bangkok

Lang geleden, toen het reizen per vliegtuig nog een avontuur was, moesten reizigers er rekening mee houden, dat de reis naar een ander werelddeel, bijvoorbeeld Azië, niet in één dag voltooid kon worden. Er moesten onderweg tussenlandingen worden gemaakt om brandstof in te nemen, maar ook moest er gelegenheid zijn voor de passagiers om te overnachten. De filosofie van de KLM was, dat “achter elke vliegtuigstoel een bed behoorde te staan”. Bovendien moest er voor gezorgd worden, dat vliegtuigbemanningen onderweg op tijd konden worden afgelost.

Belang KLM in hotels

De KLM had ooit eigen crewhotels of in ieder geval een belang in hotels in o.a. Karachi (Hotel Midway), Anchorage, Jubel Ali, Jakarta, Nieuw Guinea en nog andere steden, die ik niet heb kunnen terugvinden. Die belangen in het hotelwezen werden zelfs nog uitgebreid, want tot eind jaren tachtig was de luchtvaartmaatschappij bijvoorbeeld ook volledig eigenaar van de keten Golden Tulip International. Even daarvoor probeerde de toenmalige KLM-president Orlandini nog de Hilton-keten over te nemen. Zijn eigen raad van commissarissen floot hem terug.

Dit verhaal gaat over twee KLM hotels, die in de periode van kort na de Tweede Wereldoorlog tot aan 1997, voor vooral KLM-vliegtuigbemanningen in gebruik zijn geweest. Het zal voor menigeen mooie herinneringen aan vervlogen tijden in Thailand oproepen.

Hotel Plaswijck

Het KLM-hotel ‘Plaswijck’ lag in die tijd iets buiten Bangkok, in Laksi, niet ver van de luchthaven. Van oorsprong was dit hotel een buitenverblijf voor de minister-president dat begin jaren dertig was gebouwd. Na de oorlog werd het door KLM gehuurd. Bijna vier decennia was het voor KLM-personeel en -passagiers een rustpunt op hun reizen van en naar Azië. Ik vond twee leuke verhalen, die de sfeer van het hotel goed weergeven.

Het eerste verhaal komt van Frido Ogier, die op blog.klm.com een uitvoerige bijdrage leverde over de ervaringen van een Nederlandse reiziger in 1952. Hij gebruikt daarvoor een door die reiziger bijgehouden dagboek. Ik citeer daar enkele fragmenten uit:

Reis van Hongkong naar Amsterdam via Bangkok

Het verhaal dateert uit 1952 toen een jongeman van 22, nu 86, uit Azië terugkeerde waar hij driekwart jaar in Macau voor een baggerfirma had gewerkt. Toen de klus geklaard was, reisde hij met B.O.A.C. (een voorloper van British Airways) vanuit Hongkong naar Bangkok om daar vervolgens met KLM de reis te vervolgen naar Amsterdam.

Het reisbureau had echter vergeten een hotelreservering in Bangkok te maken. Gelukkig kreeg hij bij de KLM-balie een goede raad die bovendien, gezien het schamele restje dollars dat hij nog had, ook niet duur was. Als hij tevreden zou willen zijn met een eenvoudig kamertje in het ‘Crew house’ waar ook de bemanning zou overnachten van het toestel waarmee hij de volgende dag verder zou vliegen, dan wilde de KLM-er wel even een briefje schrijven voor de manager.

Het bleek een geheel uit hout opgetrokken bouwsel te zijn, een eind buiten Bangkok en midden tussen de rijstvelden met celachtige kamertjes met daarin één smal bed met een klamboe en slechts af te sluiten met een vliegendeur, uitkomend op een brede overdekte houten waranda met gemakkelijke rotanstoelen waar ook het ‘dinner’ werd opgediend en men een prachtig uitzicht op de omringende natte rijstvelden had.’ Kosten van het verblijf: 8 dollar.

De dag erop ging de reis verder met de viermotorige Lockheed Constellation ‘Enschede’ De reis was nog 11.000 kilometer lang en al hoppend van land naar land om telkens de toen gebruikelijke ‘hoogoctaan benzine’ te tanken, waarbij de passagiers iedere keer, ook al was het midden in de nacht, uit moesten stappen.

Uit het dagboek: “Van Bangkok in Thailand naar Calcutta in India. Vandaar naar Karachi in Pakistan, Basra en Bagdad in Irak. Verder naar Damascus in Syrië. Een klein sprongetje naar Beirut in Libanon. Nog een tussenlanding in Rome… en dan… ‘s avonds om half tien, 56 uur na vertrek uit Hongkong: Schiphol! Na 254 dagen daarvoor door hen in Rotterdam te zijn uitgewuifd, werd ik nu door de hele familie juichend weer ingehaald“.

U kunt het hele verhaal met prachtige foto’s lezen op blog.klm.com/nl/een-presidentieel-klm-hotel-in-bangkok

Vietnam oorlog

Nog een leuke ervaring heeft u onlangs op dit blog kunnen lezen bij het verhaal over de KLM in Bangkok. Carl plaatste op 25 juni 2017 om 10.40 de volgende reactie:

“KLM was sinds de jaren 50 ,eigenaar van een koloniale villa, dat  later werd aangepast tot  Hotel Plaswijck. In de tijd van de Vietnamoorlog kwam ik daar als bemanningslid van de KLM regelmatig. Het was er altijd druk, want op sommige dagen verbleven er wel 6 “747 bemanningen”.

Bommenwerpers hadden na het bombarderen boven Vietnam niet genoeg brandstof voor de terugvlucht naar Guam of een vliegdekschip en werden in de lucht bijgetankt door tankvliegtuigen, Boeing’s-707, die opstegen van Don Muang Airport . Om ongeveer half 5 in de ochtend stegen er 4, 5, 6, van die zware tankers van 220 ton op….,ze hadden de hele baan nodig om los te komen.

Plaswijck lag precies in het verlengde van de startbaan en het gevolg was, dat iedereen , zonder uitzondering, wakker was. Op initiatief van manager Frans Evers kwam de bediening van het hotel al na een kwartier met een kopje thee aan de kamerdeur..!! Dat zijn een van die vele dingen die je van Plaswijck onthoudt.

Einde van Hotel Plaswijck

Eind jaren zestig werd Plaswijck nog eens ingrijpend verbouwd. Er werden nieuwe verblijven gebouwd, van beton deze keer, want tot die tijd waren de bijgebouwen van hout. Met de uitbreiding van het nabijgelegen vliegveld werd de ligging van Plaswijck begin jaren tachtig echter minder gunstig wat geluidshinder betreft, wat een verhuizing betekende.

Baan Thara

In 1986 opende KLM een nieuw crewhotel met de naam ‘Baan Thara’ (Huis aan het water) aan de Chaeng Wattana Road in Pak-Kred, Nonthaburi. Het bestond uit een torenflat en een aantal bungalow-achtige gebouwen, in het midden van het terrein een mooi zwembad met poolbar en een restaurant. Voor het KLM vliegend personeel gold Baan Thara in het hectische Bangkok een eigen stukje Holland. Veel Thaise medewerkers in het hotel waren de Nederlandse taal machtig. Het gold als een herkenbaar trefpunt voor het cabinepersoneel, dat elders doorgaans in onpersoonlijke hotels doorbracht. Op een forum las ik de uitspraak: “We noemden Baan Thara ons thuis weg van huis”.

Einde van KLM hotelactiviteiten

De exploitatie van hotels werd uiteindelijk niet langer als kernactiviteit van de KLM beschouwd en in 1997 werd het laatste KLM hotel, Baan Thara in Bangkok, verkocht. Een woordvoerder zei destijds in een krantenbericht, dat er meer dan genoeg goede alternatieven zijn om passagiers en bemanningen in lokale hotels onder te brengen.

Ten slotte

Ik heb voor dit verhaal heel wat websites en forumsites geraadpleegd en daar stukjes tekst van overgenomen. Heel mooi is het eerder genoemde blog.klm.com, waar heel veel (reis)verhalen van KLM passagiers en personeelsleden staan.