Ik Wai dus ik besta: De Wai gids voor dummies
Toeristen zijn de ziel van de Thaise toeristenindustrie, en ze brengen vaak meer mee dan alleen hun koffers – ze brengen een flinke dosis culturele misverstanden! Neem bijvoorbeeld de Thaise Wai, een begroeting die zo complex is als een Zuidelijke Thaise curry. Sommige bezoekers denken dat het een soort Thaise high-five is, en oh jongen, hoe ze zich vergissen!
In een voorval bij een populair winkelcentrum in Bangkok werd een enthousiaste toerist gespot die Wai’de naar letterlijk alles en iedereen – van verveelde winkelbedienden en ongeïnteresseerde tieners tot verbijsterde straathonden. Ja, u leest het goed, zelfs de straathonden kregen een Wai!
Maar wacht, er is meer! In de straten van Pattaya werd een andere goedbedoelde toerist gezien die de Wai gebruikte om een taxi te bestellen, waardoor een file van verwarde chauffeurs en geamuseerde voetgangers ontstond. En laten we de man in Chiang Mai niet vergeten die probeerde een Wai te geven aan een Boeddha-beeld en per ongeluk in een vijver viel. Gelukkig was Boeddha, zoals altijd, niet beledigd.
Het toppunt van deze Wai-chaos was toen een groep toeristen besloot om Wai’s uit te delen in een Go-Go bar, denkend dat het een gepaste manier was om de sexy danseressen te bedanken. De verwarde blikken van de girls spraken boekdelen, terwijl de toeristen doorgingen met hun Wai-gebaar alsof het gratis drankjes waren tijdens happy hour.
Dus hier is een snelle gids voor toeristen: Wai niet naar kinderen, ze denken waarschijnlijk dat je ze een high-five wilt geven. Wai niet naar het bedienend personeel of winkelpersoneel, een glimlach en een knik is genoeg. En absoluut, onder geen beding, moet je Wai’en naar de dames in een Go-Go bar, tenzij je de ster wilt zijn in hun volgende komische anekdote.
Laten we het simpel houden, beste toeristen. De Wai is een prachtig gebaar, maar zoals met alle goede dingen in het leven, gebruik het met mate en op de juiste momenten. En als je twijfelt, volg dan de lokale bevolking of, nog beter, blijf bij de universele taal van een glimlach – die raakt nooit uit de mode in het Land van de Glimlach!
De Wai gids voor dummies
De Thaise “Wai” is een traditionele begroeting die diep geworteld is in de Thaise cultuur. Het is niet alleen een manier om hallo te zeggen, maar het vertegenwoordigt ook respect, dankbaarheid en beleefdheid. De oorsprong en gebruik ervan zijn verweven met zowel de sociale als religieuze aspecten van de Thaise samenleving.
Geschiedenis en herkomst
- Oude oorsprong: De Wai is afgeleid van het oude Indiase “Namaste” gebaar, wat betekent dat “ik buig voor jou”. Dit gebaar werd aangenomen in verschillende Aziatische culturen, waaronder Thailand.
- Religieuze invloeden: Het heeft ook invloeden van het boeddhisme, de overheersende religie in Thailand, waar het tonen van respect en nederigheid centraal staat.
Gebruiken
- Uitvoering: De Wai wordt gemaakt door de handpalmen bij elkaar te plaatsen in een gebedshouding, dicht bij de borst, en lichtjes te buigen. De positie van de handen en de diepte van de buiging variëren afhankelijk van de sociale status of leeftijd van de persoon die je groet.
- Sociale context: In de Thaise samenleving wordt de Wai gebruikt als begroeting, afscheid, dankbetuiging of verontschuldiging. Het wordt ook gebruikt bij het betreden van tempels.
- Hiërarchie en respect: De manier waarop men de Wai uitvoert, kan respect tonen voor iemands sociale status, leeftijd of positie. Iemand van hogere status of leeftijd eerst begroeten met een Wai is gebruikelijk.
Hoe moeten toeristen ermee omgaan?
- Observatie en navolging: Toeristen worden niet altijd verwacht om de Wai perfect uit te voeren, maar het wordt gewaardeerd als ze het gebaar respectvol proberen na te volgen.
- Wederkerigheid: Als iemand je begroet met een Wai, is het beleefd om het gebaar te beantwoorden. Echter, in sommige situaties, zoals bij winkelpersoneel of bedienend personeel, is het voldoende om te knikken of te glimlachen. Naar kinderen of bargirls Wai-en is ronduit belachelijk.
- Respect voor monniken en ouderen: Bij het begroeten van monniken of ouderen, is het aan te raden een respectvollere en formelere Wai te gebruiken.
- Vermijd overmatig gebruik: Het is belangrijk voor toeristen om de Wai niet overmatig te gebruiken. Het moet op de juiste momenten en in de juiste contexten worden toegepast.
De wai schrijf je in het Thais als ไหว้, met een wat langere -aa- en een dalende toon.
Ik zou een duidelijk onderscheid willen maken tussen de wai als begroeting, en bij een verzoek, verontschuldiging of bedankje.
Bij de begroeting speelt status en leeftijd een grote en essentiële rol. Je wai’t iemand omdat hij/zij (veel) ouder is of een (veel) hogere status heeft. Je moet monniken altijd waién, zelfs de koning doet dat, en een monnik wai’t nooit terug.
Bij een verzoek, een verontschuldiging of bedankje ligt dat anders. Daar speten emotionele factoren als sympathie, empathie, dankbaarheid en hulpbehoevendheid een veel grotere rol dan status alleen. Je kunt dan een wai geven aan iedereen, een kind, een arme rijstboer, een serveerster en zelfs aan een sekswerker. Je moet de wai dan vergezeld laten gaan met khoh thoot na (tonen: stijgend, dalend, hoog) ‘Sorry, het spijt me’, khoh choeay noy (tonen: stijgend, dalend, laag) ‘Help me, alsjeblieft’ en khohp khoen (tonen: laag, midden), ‘Hartelijk dank!’ met natuurlijk een khrab (hoge toon) door echte mannen, khaa (dalende toon) door vrouwen. Ik gaf mijn zoon soms een sarcastische wai als hij weer eens om geld vroeg.
Een jaar geleden ontmoette ik de grootvader van de vriendin van mijn zoon in Mae Rim. Ik leerde hem de high-five wat hij erg leuk vond.
Toen ik de titel las, dacht ik aan een vroege 1 april grap.
Maar er is dus geen boek met die titel op handen
Ik vind het wel mee vallen. Ik zie vaker toeristen de wai verkeerd uitvoeren. Maar de Thais lachen er meestal vriendelijk om
Bij het beantwoorden van een wai is een knikje natuurlijk voldoende als het een plichtmatige wai betreft. Maar als het wat verder gaat dan plichtmatig is een wai op zijn plaats. Zo gaf de portier in een hotel in Ubon mij altijd een wai als ik daar een enkele keer met mijn vrouw ging eten. En de eerste keer zal ik volstaan hebben met een knikje maar later met een wai.
Diezelfde man kwam ik ook een keer tegen op het vliegveld waar hij blijkbaar gasten kwam ophalen. Ik herkende hem eerst niet omdat hij niet op zijn vertrouwde post in het hotel stond maar toen hij mij een wai gaf, herkende ik hem direct. En die wai werd natuurlijk met een wai door mij beantwoord.
Ik ben al vaak naar Thailand geweest en heb kennis kunnenmaken met de “Wai ” ik vindt het best wel een mooi en respectvolle manier om iemand te begroeten . Toen de corona crisis uitbracht in Nederland ging iedereen “met de fuisten of ellebogen ” tegen elkaar maar beh zeg de “Wai begroeting gegeven wat neer komt op een hand geven aan elkaar of ( naar dames ) 3 zoenen marr vind de Wai toch iets ” gratieus ” hebben en doe dat eigenlijk nog steeds hier in Nederland.
Misschien dat het komt omdat ik nog steeds een corona “fobie ” heb dus doe ik het dan ook maar zo. Het is ook een stukje heimwee naar thailand toe. de laatste keer was ik op het platteland in de buurt van Si Sa ket. Kinderen deden de Wai naar mij toe en voelde me ongemakkleijk want wat moet ik terug doen ????? misschien dat iemand het weer
Heb het wel ook gedaan naar e Masseuses want vindt het wel een form van respect naar hun toe. Wat anderen er van denken laat me een beetje koud. Naar de ouderen maakte ik wel een diepere Wai en niet met een ‘klein knikje ” – 27 December a.s. vertrek mijn vliegtuig er weer naartoe .
Thailand is calling me already (*_*)
Peerke, als die wai van jou gemeend is, dan wordt dat altijd wel gewaardeerd. Dus maak je geen zorgen. En wat kinderen betreft: gewoon vriendelijk glimlachen. Geniet van Thailand.
Bedankt voor de reactie en de tip (*_*) – Ja het geven van “de wai ” naar mensen in Thailand is gemeend misschien komt dat omdat ik van de mensen en het land hou – Ik voel me ook geen buitenlander als ik daar ben maar meer een Thai en erger me soms wel eens aan het gedrag van sommige ” buitenlanders ” die maar denken dat ze daar alles kunnen doen wat ze in hun eigen land niet mogen ( of ook doen) maar dat is in de grote steden vaak te zien – fijne feesdagen allemaal (*_*)