Thailand in beeld (6): Sloppenwijken
Eén beeld zegt meer dan duizend woorden. Dat geldt zeker voor Thailand, een bijzonder land met een interessante cultuur en veel goedlachse mensen, maar ook een duistere schaduwkant van staatsgrepen, armoede, uitbuiting, dierenleed, geweld en vele verkeersdoden.
In iedere aflevering kiezen we een thema die een inkijk geeft in de Thaise maatschappij. In deze serie geen gelikte plaatjes van wuivende palmen en witte stranden, maar van mensen. Soms hard, soms schokkend, maar ook verrassend. Vandaag een fotoserie over een andere schaduwkant van Thailand: de sloppenwijken.
Veel Thai die van het platteland (Isaan) naar Bangkok trekken om daar werk te vinden komen terecht in de sloppenwijken (slums) van de hoofdstad. In heel Thailand tref je ruim 5.500 (!) sloppenwijken aan. De grootste sloppenwijk is Klong Toey in Bangkok. Ongeveer 20 procent van de inwoners van Bangkok woont in illegale nederzettingen verspreid over de stad. Naast armoede is drugsverslaving een groot probleem, zeker onder de jongeren in de sloppenwijken. Methamfetamine en crystal meth zijn de twee meest voorkomende harddrugs. Verder zijn basisvoorzieningen zoals water en elektriciteit bijna altijd schaars.
De sloppenwijk Klong Toe ligt op een stuk grond van het havenbedrijf in Bangkok, heeft een oppervlakte van ongeveer een vierkante mijl en biedt onderdak aan ongeveer 100.000 mensen. Klong Toey dateert uit de jaren 50. Toeristen kunnen zelfs een ‘armoedetocht’ maken door Klong Toey met een fiets of lopend met een gids.
In Klong Toey verdient een gemiddeld huishouden slechts ongeveer de helft van het nationale gemiddelde en slechts ongeveer een derde van het inkomen van een gemiddeld huishouden in Bangkok. Bovendien is de leefsituatie in de sloppenwijk erbarmelijk. Tegen de achtergrond van de intense en vochtige tropische hitte van het verstedelijkte Bangkok, vergezeld van de rottende geur van het rioleringssysteem van de stad, ervaren de inwoners van Klong Toey vooral moorden, misbruik, drugsverslaving, stinkend afval, ongedierte, werkloosheid en armoede.
Ouderen en mensen met een handicap zitten voor hun geïmproviseerde hutjes en hebben nauwelijks bezittingen en medische voorzieningen.
Sloppenwijken
(flydragon / Shutterstock.com)
****
****
flydragon / Shutterstock.com
****
flydragon / Shutterstock.com
****
flydragon / Shutterstock.com
****
flydragon / Shutterstock.com
****
flydragon / Shutterstock.com
****
(Pavel V.Khon / Shutterstock.com)
****
(flydragon / Shutterstock.com)
*****
wil dit eigenlijk niet zo graag zien. Mijn idee van Thailand is toch anders. Maar ja : het is de realiteit, toch.
Ik weet niet of u meestal meer op 1 plek bent , maar als je meerdere plaatsen in Thailand bezoekt die niet met toeristen hebben dan ziet u veel van dergelijke toestanden ; ook veel onder ouderen .
Ongeveer 20 procent van de inwoners van Bangkok woont in illegale nederzettingen verspreid over de stad. Naast armoede is drugsverslaving een groot probleem, zeker onder de jongeren in de sloppenwijken. Methamfetamine en crystal meth zijn de twee meest voorkomende harddrugs. Verder zijn basisvoorzieningen zoals water en elektriciteit bijna altijd schaars.
In heel Thailand tref je ruim 5.500 (!) sloppenwijken aan.
Ik heb ze inmiddels ontmoet: de verslaafden aan drugs ,de alcohol verslaafden, de gelegenheids dief, de oplichter, de moordenaar die op rooftocht ging om luxe spulletjes te roven. de daklozen,.de werkelozen zonder uitkering, de heroine hoertjes, de alleenstaande moeders met meerdere kleine kinderen, verlaten door hun lamzak van een vriendje , de corruptie en dat allemaal in een stadje van nog geen 5000 inwoners.
Thailand is een mooi land, vooral vanuit je resort , bij opkomenden zon , aan een westers ontbijt.
Ga je de gebaande toeristische paden verlaten , kun je ook een andere kant zien.
War komt die 20% vandaan???
Dat zou betekenen dat ongeveer 2 tot 3 miljoen mensen in Bangkok in illegale nederzettingen wonen, 1 op 5.
Chris,
De 20% wordt in het artikel genoemd.
Ik lees via verschillende sites 6 tot 10%
Wellicht liggen de verschillen in het definieren van armoede.
Ik kan me wel voorstellen dat de laatste 2 jaar de armoede flink toegenomen is.
https://borgenproject.org/top-10-facts-about-poverty-in-bangkok/
Chris,
Hoeveel procent van de bevolking van Krungthep in sloppen- of krottenwijken woont is afhankelijk van je definitie van zo’n wijk. Dat is ten dele de toestand in de wijk, bouw en infrastructuur bijvoorbeeld en verder de mate van armoede. Ja, veel bewoners wonen er illegaal maar dat zit niet in de definitie. Sommige rijke mensen wonen ook illegaal. Sommige bewoners van een echte krottenwijk hebben een redelijk inkomen.
De getallen lopen dus uiteen van 1 tot 1.7 miljoen ofwel 10 tot 17 procent van de bevolking.
https://www.thailandblog.nl/achtergrond/de-krottenwijken-in-de-stad-der-engelen/
Redactie, of: auteur, dank voor deze beelden. Levensecht en helaas maar al te waar. Maar dit vind je niet alleen in Bangkok en mogelijk in andere grote steden.
Sloppenwijken, al is het soms minder ‘slop’, vind je ook in de Isaan en ik heb ze gezien in dorpjes rond de stad Nongkhai waar ik 16 jaar gewoond heb. Hutjes waarin de meest elementaire zaken ontbreken, dorpjes geheel in handen van een phuuyaibaan die alleen op geld uit is en niet op voorspoed, mensen bang om iets te eisen, mensen die hun schamel loon moeten delen met de lokale maffia.
Maar ook in Nongkhai stad zelf. Achterbuurten met kloterige hutjes of een ‘flat’ met achterstallig onderhoud en tegen veel te hoge huur. Muren met kieren en hou dan de muggen maar tegen. Kinderen die veel te jong zwanger raken en dan ‘het leven’ in gaan om een cent te verdienen.
Thailand heeft een tweede gezicht. Nee, de toerist wordt daar zorgvuldig van weggehouden. Die wil het ook niet zien, denk ik wel eens. Het is goed dat daar weer eens over geschreven wordt.
De tourist wil het niet zien zegt u? Dat is toch ook niet heel vreemd, hoe verschrikkelijk dit ook is, als toerist zit je hier niet op te wachten.Er is ontzettend veel armoede wereldwijd, maar een toerist wil gewoon even zijn of haar zinnen verzetten en niet geconfronteerd worden met andermans ellende. Daarbij vind ik die zogenaamde sloppenwijk excursies echt te onbeschoft voor woorden, een beetje gluren naar andermans ellende. Bah..
Onze geneugtes hebben ook een prijskaartje. Europa heeft het nodige van zijn welvaart te danken aan Azië (en andere continenten). We importeren allerlei zaken in van grondstoffen tot kleding en telefoons, die als het even kan niets, nouja zo min mogelijk mogen kosten. Dat betekend dat er mensen (en natuur) voor een grijpstuiver aan het werk “mogen”. En er op vakantie gaan is ook relatief voordelig, ook weer omdat doorsnee medewerker dan met zeg zo’n 10 duizend baht (275 euro) per maand thuis komt, of minder. Niet geconfronteerd worden met dat waarom het allemaal zo goedkoop kan en wat daar het resultaat van is, is toch een beetje wegkijken… Niet dat men zich dan meteen schuldig moet gaan voelen, maar een algemeen besef dat de rekening van het genot toch ergens terecht komt mag er best wezen.
Daarom denk ik ook dat sommige mensen juist een rondwandeling door de armste wijken maken, niet om aapjes te kijken maar om met eigen ogen te zien dat er zo ontzettend veel ellende is, waar “wij” ook via een paar schijven deels debet aan zijn. Wie weet moedigt dat nog eens aan tot structurele positieve veranderingen. Gezien we meer veel meer produceren aan voedsel en producten dan we consumeren (en ook meer beschikbare daken zijn dan daklozen) zou het toch ook met wat minder ellende moeten kunnen in deze wereld?
Kan je daar zonder gevaar/risico een wandeling gaan maken. En ik weet heus wel dat ik daar niet met chique horloges enz. moet gaan rondlopen. Doe ik trouwens nooit.
Overdag wel. In het donker niet.
Ik heb een tijd in Zuid Amerika gewoond / gewerkt. In Lima, San Salvador, Caracas, of Rio kun je er overdag ook beter niet komen. Ik ken mensen die er (gelukkig) in hun onderbroek uit terug kwamen, tot en met de schoenen (van alles wat men bij zich had) geroofd.
Indien je in de verkeerde taxi instapt, rijden die soms de sloppenwijk in, zetten de taxi aan de kant en stappen ineens uit. Op dat moment komt er dan een bende om de taxi helemaal leeg te plunderen. Het overkwam een bekende op weg naar het vliegveld om terug naar NLD te vliegen, die kon een nieuw paspoort, ticket, etc. gaan regelen.
Thailand is een mooi land, vooral vanuit je resort , bij opkomenden zon , aan een westers ontbijt.
Ga je de gebaande toeristische paden verlaten , kun je ook een andere kant zien.
Zo erg is het nou ook weer niet ‘khun Moo’ vele vele Thailanders weten echt wel wat van hun leven te maken.
Hoewel het vaak moeizaam gaat, maar waar niet.
Dat het een land is met weinig ‘vangnetten’ is duidelijk.
Dat er vaak ‘rotte appels’ in de mand liggen die armoede als een keuze zien is ook duidelijk bij mij.
Beter van een stad als van een dorp zullen ze in het Thais ook wel een kreet voor hebben.
En ja het boeddhisme gebied je om daar voor te zorgen als familie begrijp ik vaak en dan blijven wij precies waar we niet willen zijn.
In de armoede.
Ik woon inmiddels al lang in Thailand. Ik wil toch ook het positieve verhaal vertellen. Toen ik mijn vrouw in 2002 leerde kennen woonde veel van haar familie (broers en zussen) ook in dit soort sloppenwijken. Maar gaande weg kwam ik er achter dat het een keuze was. Het bleek dat de familie wel werk had. Maar de huur in deze sloppenwijken was laag. Alle verdiende centen werden is goede bewoonbare huizen gestoken. Huizen van steen en ramen met gewoon glas. Deze huizen werden echter aangekocht in veraf gelegen subs. Zij hadden hypotheken afgesloten en betaalde zich scheel. Alleen wanneer er langere vrij dagen achtereen waren gingen ze naar hun andere huis. Het reizen van deze subs naar het werk was ondoenlijk. Daarom maar een armetierig onderkomen in een sloppenwijk en dicht bij het werk.
Dat het een bewuste keuze was blijkt nu. Alle familieleden hebben een eigen huis, een bijna afbetaalde hypotheek en vervoer. Hun kinderen hebben het gemakkelijker. Het vervoer is tegenwoordig goed geregeld. Bovendien hebben de kinderen een goede arbeidsethos. Ook zij wonen in goede huizen. Werken allemaal. Het harde werken van vader en moeder heeft een goed voorbeeld gegeven.
En zo zijn er velen. De Thai is niet iemand die hangt aan een huis. Als er een dak boven het hoofd is dan heeft men genoeg. Ook zo met eten. Als je thuis geen keuken hebt(in de meeste sloppenwijken is dat zo) dan haal je toch je eten op de straat. En dan de luxe van een douche is iets wat niet nodig is om te overleven. Dus een slang (zonder douchekop) of een puts emmer is genoeg.
Dus veel Thai kiezen bewust voor een slop. Dicht bij het werk. En geld sparen voor echte luxe voor later.
En als ze niet sparen dan sturen de meeste het geld naar thuis.
Wij Nederlanders kijken daar naar als westerlingen en vinden al gauw er wat van.
Mijn raad is laat de mensen in hun waarde en tracht niet onze westerse decadentie aan hen op te dringen of te verkondigen.
Zij zijn heel goed in staat om voor zich zelf te zorgen.
Groet Janderk
Uitstekend en correct verhaal, Janderk. Een aantal mensen in een sloppenwijk hebben een redelijk inkomen en opleiding. Ze wonen daar omdat het goedkoop is, dicht bij hun werk en in een sociaal prettige omgeving (familie en vrienden).
Verder doet de overheid te weinig. Wel snelwegen voor de rijken maar geen riolering voor de armen om het plastisch te zeggen.
Dat staat ook hier:
https://www.thailandblog.nl/achtergrond/de-krottenwijken-in-de-stad-der-engelen/
Janderk,
Onze westerse decadentie, waar je op doelt begrijp ik niet zo goed.
Voor decadentie zou men naar de Thaise rijken kunnen kijken.
Ik heb zelf voor een van de 10 rijkste families in Thailand gewerkt.
Kijk eens naar de zeer luxe warenhuizen in bangkok , voor een zeer selectief Thais publiek.
Daar vindt men decadentie.
Ik vind het hebben van electricitiet, schoon water, een fatsoenlijk huis, een goede opleiding voor de kinderen en een AOW voor de ouderen niet onder decadentie vallen.
Er zijn in Nederland genoeg gezinnen die maar net of net niet kunnen rondkomen en niet te lang onder de douche gaan staan vanwege de sterk gestegen energie kosten.
De mensen die de goedkoopste supermarkten moeten langs gaan en hun eigen risico voor de ziektekosten niet meer kunnen betalen.
Beste Moo,
Wat ik eigenlijk wil zeggen onze westelijke verwende levensstijl. Niet dat daar iets mis mee is. Maar wat wij (in Nederland) normaal vinden (zoals jij ook al zegt is AOW recht wat we graag aan andere op willen leggen. Maar de gewone Thais zit niet te wachten op deze “verwennerij”. Want met een AOW komt ook het feit dat bejaarden voor zich zelf moeten zorgen. Dat wil men niet in veel Thaise families. Opa en Oma zorgen voor de kleinkinderen en worden als ze hulpbehoevend worden verzorgd door de kinderen. Dat gebeurd al jaren zo en mijn schoonmoeder (inmiddels bijna 90) moet er niet aan denken om in een verzorgingshuis te wonen zonder haar kinderen. Ook al zou ze AOW krijgen om haar eigen leven verder te bekostigen. Ze zou dood gaan van de eenzaamheid.Zelfs de ongetrouwde kinderloze vrouwen hebben een netwerk van familie om zich heen.
En verder de verwende decadente levensstijl te illustreren. Ik heb (omdat mijn huis nog niet klaar was) ruim een half jaar geleefd bij mijn schoonvader en schoonmoeder. De toillet (hongnam) was buiten de boerderij in een vervallen schuurtje. Het was droog als het regende. maar de schimmel stond op de muren (pleisterwerk en geen tegels), De douche was buiten (ongeveer 40 meter in de vrije natuur. Als we electra hadden kon de pomp aan en hadden we stromen water. Geen electra was het douchen met een emmer water uit de put gehaald. Mijn bed was een matras van ongeveer 3 mm dik (de strooien matten welbekend. Als we stroom hadden kon de ventilator aan, en anders hadden we de airco (ramen tegen elkaar open en hopen op de wind die voor verkoeling zorgde.
Als je dat allemaal hebt beleefd (ruim 6 maanden zonder hotel) en weet dat je familie heel hecht is (ondanks dat wij Nederlanders denken dat het niet kan) dan besef je dat wij in het westen (europeanen) een decadente levenstijl hebben.
Ik ben blij dat ik het eerste half jaar deze leerschool heb gehad. En geniet nogsteeds van het leven in Thailand en van de Thaise mensen.
Janderk,
De manier van leven zoals jij die beschrijft heb ik in totaal een 3 jaar meegemaakt.
Koud water uit de put met een kommetje over je heen gieten.
Proberen het eten weg te houden van de ratten.
Slangen in de slaapkamer.
Spinnen in de huiskamer.
Stroom uitval en geen water regelmatig meegemaakt.
Dagelijks proberen om redelijk eten te kunnen kopen.
Hiervoor moesten we 12 km fietsen en weer 12 km terug.
De matrassen van stro herinner ik me ook.
Wel wil ik kwijt dat ook dit allemaal uit noodzaak wa, aangezien dit de manier van leven in het dorpje was.
Wat je over de ouderen zegt betwijfel ik.
Ik weet niet zo zeker dat de Thai niet zo zit te wachten op de zogenaamde verwennerij
De beter gesitueerde bejaarde Thai leeft tegenwoordig niet zo vaak meer bij de kinderen in.
Ik ken diverse Thaise families waar de kinderen niet voor hun ouders zorgen, maar wel geld opsturen.
Vaker zorgen opa en oma voor de kleinkinderen en verdienen zo hun geld.
De bejaarden huizen zijn helaas nogal prijzig in Thailand en voor een selecte groep weggelegd.
Het samen leven van familie leden en elkaar ondersteunen is pure noodzaak. en heeft minder met een voorkeur te maken lijkt me.
Ik denk dan ook dat vele Thaise het als een verplichting zien en er indien mogelijk van hun vrijheid zou willen kunnen genieten en gaan en staan waar ze willen.
In hoeverre wonen er Thai? Ik denk dat de wijk ook vele (illegale?) buitenlandse werkers(?) huizen.
Afkomstig uit buurlanden. Mochten ze daar ooit gaan controleren, dan zakt het bewoners aantal zeker met een 25000. Gaan ze dus ook nooit doen.
In principe kan dat niet in Thailand (Thaise wet), buitenlandse werknemers. Werk is er eerst voor de Thai.
Ze zijn er echter en krijgen minder betaald dan het minimum salaris van 336 baht/dag.
Dus overtredingen van de Thaise wet door grotere ondernemers.
In hoeverre kunnen er Thai zijn met een “mai pen rai” instelling? Of met een nu lijden en later beter instelling?
Wellicht ook de Thai, dus heeft de Labor Inspection eigenlijk behoorlijk wat te doen.
2 weken geleden was er ophef over verhoging van het minimum salaris. Ondernemers dreigde de Thaise regering met meer werknemers uit buur landen aan te nemen.
Trek je conclusie maar, want er klopt geen bal van.
Waar zijn zulk soort wijken niet ? India, Pakistan, Indonesië, Philpijnen , Brazilië, USA en ga zomaar door.
Overal bestaat het.
En het zal niet lang duren of Nederland zal zich daar ook bijvoegen..
Natuurlijk kan een buitenlander in Thailand werken; zowel een Westerse expat, een Japanse manager van de vele Japanse bedrijven alsmede de arbeiders uit de buurlanden welke een vergunning hebben om te werken. Sinds een aantal jaren geleden men streng ging controleren hebben de illegale arbeiders een werkvergunning, de boetes zijn hoog voor werkgevers en werknemers dus is men zich massaal gaan registreren.
“Trek je conclusie maar, want er klopt geen bal van”
Inderdaad klopt je verhaal niet want voor arbeidsmigranten uit aangrenzende landen geldt een andere regel qua werken dan bv. voor de rest van de wereld. Daarnaast zullen ze nooit een goedkope plek in een illegale krottencomplex krijgen want dat is vergeven aan de Thai. Zoals eerder in een reactie heeft het heel vaak met parasiteren te maken en weinig met armoede. Klongtoei slum staat op de nominatie om opgedoekt te worden en dat is op de korte termijn sneu voor de bewoners maar wellicht leren ze er van dat wonen ook geld kost. Scheefhuren bestaat ook in Thailand.
Qua slums of krottenwijken zijn trouwens de landeigenaren niet de meest onwillende personen tenzij het tijd is om om te zetten in geld. Zo is het dan wel weer ook.
Dan kan je dit lezen.
https://www.doe.go.th/prd/assets/upload/files/alien_th/e90980ef8b675e525737e753acc2726e.pdf
Met name list 4, foreign en alien zijn dezelfde benaming en er wordt geen onderscheid gemaakt van waar men vandaan komt. Ook wordt niet vermeld dat er onderscheid is.
Ook zal nog moeten voldaan worden aan:
http://www.thaiembassy.cz/uploads/download/EwgNBPpX8T2vY5jxRdR.pdf
En ja, toch kan er gewerkt worden in Thailand door buitenlanders, blijkt. TIT
Sloppen wijken worden in eerste instantie niet gecreëerd, maar ontstaan spontaan.
Er wordt niets vergeven, wie het eerst komt, eerst maalt.
Publieke grond en als een overheid besluit het te willen stoppen, dan gebeurt dat en wordt de boel “opgeruimd”.
Ben in Thailand wel een paar plekken tegen gekomen, waaraan je dat kon zien.
Wat 4 betreft zijn het inderdaad allemaal buitenlanders, maar er wordt wel degelijk een onderscheid gemaakt waar men vandaan komt.
Het is namelijk enkel mogelijk voor werknemers die onder een MOU of een andere overeenkomst dat Thailand met een land heeft, komen werken.
Niet elke buitenlander komt daarvoor in aanmerking.
Ze een MOU (Memorandum of Understanding) bestaat alvast tussen Thailand en de omringende landen wat werken voor deze buitenlanders in deze “verboden beroepen voor buitenlanders” toch legaal maakt. Is al vele jaren zo.
Zoals je link al zegt
https://www.doe.go.th/prd/assets/upload/files/alien_th/e90980ef8b675e525737e753acc2726e.pdf
Er zijn daar beroepen bij die nooit door een buitenlander mogen uitgeoefend worden, (List 1).
Andere beroepen zijn eigenlijk ook verboden voor buitenlanders, maar mogen onder condities en bepaalde overeenkomsten wel door buitenlanders uitgevoerd worden Zie (List 2, 3)
List 4 is dan specifiek voor zij die onder een MOU aangeworven zijn en dus vooral werkers van de buurlanden. Gaat dan vooral over simpel maar fysiek werk. Daarom dat je ze ook veel in o.a. de bouw ziet. Vele denken dat die mensen hier illegaal zijn op die bouwwerven maar dat is niet altijd zo. Al zullen er zeker wel zijn natuurlijk want onder MOU werken kost de werkgever ook geld. Maar ook goederen verkopen in stalletjes op markten en land de weg kan voor die mensen legaal gebeuren.
Het is een L-A visum dat zij hebben. Is 2 jaar geldig als ik me niet vergis of voor de duur dat ze aangenomen zijn. (L van Labour en de A van Approved.)
https://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/—asia/—ro-bangkok/documents/publication/wcms_356542.pdf#:~:text=The%20bilateral%20MOUs%20signed%20between%20the%20governments%20of,principal%20agreements%20aimed%20at%20jointly%20managing%20labour%20migration.
Het samenvatten als TIT is natuurlijk ook het eenvoudigste.
Des te schrijnender omdat in Thailand tenminste 100.000, maar waarschijnlijk een veelvoud daarvan aan luxe appartementen leeg staat. Ongelijkheid is een gegeven in de Thaise klassenmaatschappij. Kraken van leegstaande woningen is er zover ik weet een onbekend fenomeen.
Beste Bram,
Kraken is weer zo’n westerse gewoonte. Iets wat niet van jou is hoor je niet toe te eigenen. Er is geen wet die de mensen verplicht om in Bangkok te gaan wonen. Erger nog de meeste mensen zijn niet ingeschreven in Bangkok.
En als men zou gaan kraken (zoals in Nederland) dan is een een appartement gelijk een hele familie (met vader, moeder, kinderen en vaak neven en nichten) (en soms met opa en oma die er in trekken.
Stel je een voor dat jij een appartement hebt gekocht voor een slordige 2,5 miljoen Baht. En er trekt naast je (omdat dat appartement lang leeg staat een grote familie in, dan verwacht je toch van de beheerder van het gebouw dat hij er snel iets aan doet.
Bovendien beste Bram blijkt dat je niet weet dat de meeste appartementsgebouwen alleen via een portier te betreden zijn. En alleen als je een sleutel hebt (of keycard) kom je binnen.
Ik den dat je nog niet veel (of helemaal nog niet) in Thailand een appartementsgebouw hebt betreden.
Als ik mijn schoonzus bezoek, wordt zij door de portier gebeld en komt ze me halen. Ik zou zonder haar niet verder komen dan de lift. Deze is namelijk alleen maar te bedienen met een key-card.
Vergeet de kraak-optie. De Thai is overigens in principe erg gezagsgetrouw.
groet Janderk
Toeristen kunnen zelfs een ‘armoedetocht’ maken door Klong Toey met een fiets of lopend met een gids.
Walgelijk gewoon noem ik dat bah.
Armoede hangt af van een aantal factoren, met als belangrijkste: economische ontwikkeling en politieke staatsvorm. Het hangt niet van emoties af! Ook het Leger des Heils heeft nooit de armoede in Nederland op kunnen lossen.
Het is dan ook weinig zinvol dat de meeste lezers vooral emotioneel reageren op het interessante artikel.
Eenvoudigweg kan men stellen dat staatsvormen met een democratische structuur – en dat is slechts 1/3de van de wereldbevolking – als doelstelling hebben zoveel mogelijk inwoners het zo goed mogelijk te laten hebben. Hoe doen ze dat? Door de hogere en lagere middenklasse zoveel mogelijk geld af te romen via belastingen en die aan behoeftigen te geven om die uit de armoede te houden .De rijken in democratieën hoeven slechts een fractie te betalen, omdat men ervan uitgaat dat zij aan de economie een grote input (zouden) geven. Wat nog te bewijzen valt.
Als gewone leraar droeg ik gedurende mijn hele leven van 52 tot 58% belastingen af. Dat geld werd ook aan infrastructuur uitgegeven, die iedereen kan gebruiken. Ik maak me dus wijs dat mijn gulle belastinggeld goed gegeven is.
In landen met pseudo-dictatoriale systemen, niet alleen Myanmar, maar ook de meeste landen in Afrika en Azië, oa Afghanistan, heerst een kleine machtige bovenlaag die het groot geld dat via de weinige westerse bedrijven, en nu ook China, binnenstroomt in zijn zakken steekt.
Afrika blijft al sinds mijn jeugd, nu al 60 jaar lang een bedroevend continent, vooral omdat grote bedrijven niet willen investeren in instabiele regeringen en staatsvormen.
Dat continent heeft het dus via zijn politieke keuzen aan zichzelf te danken dat armoede er onuitroeibaar is, ook niet met missionarissen.
Ja, een Myanmarees of Afghaan betaalt geen belasting, maar er valt bij hem ook niks te halen… En in de Zuid-Amerikaanse staten met pseudo-democratische systemen gebeurt de herverdeling zeker via de drugsmaffia?
In Thailand wordt er nauwelijks belasting opgehaald. Een lerares betaalt enkele duizenden baht. Een vriendin die een bedrijf in plastics in Bangkok heeft, 18 man personeel, betaalt officieel 10%, maar er kan blijkbaar nog geritseld worden.
Het is dus een wonder dat er in Thailand wegen zijn, luchthavens, scholen, universiteiten, ziekenhuizen, politie en dies meer. Bij ons allemaal uit de ruime belastingskas van de middenstand bekostigd…
En als er al bij ons te weinig politiemensen, rechters, belastingcontroleurs zijn om al de vaal illegale geldstromen te controleren, hoe wil je dan dat goedwillende landen met acceptabele politieke systemen, het allemaal in de hand kunnen houden?
Armoede is dus niet inherent aan de mensheid, wel inherent aan maatschappelijke en politieke systemen. En die zijn voor een groot deel van de mensheid niet te kiezen, je leeft waar je geboren wordt.
De mens leefde 4 miljoen jaar als jager-verzamelaar in kleine groepen tot max. 150 man. Daar was geen oorlog, door iedereen gedeelde armoede of overvloed, geen diefst
We klagen maar beter niet als diensten of structuren in Thailand te wensen overlaten.
‘De mens leefde 4 miljoen jaar als jager-verzamelaar’, zeg je. Dat is wel een beetje erg lang. Bovendien laat onderzoek (bijvoorbeeld kapotte schedels) zien dat ze echt niet zo vreedzaam waren.
En dan even over belastingen. Zo’n 16 procent van het bruto nationaal product in Thailand gaat naar de overheid, ruim 10 procent is inkomstenbelasting, 60 procent belasting op handel en goederen, zoals BTW, en 25 procent komt uit bedrijfswinsten.