Is Thailand ziek?

Door Chris de Boer
Geplaatst in Opinie
Tags: , , ,
28 mei 2019

In een van de laatste postingen over de politiek in Thailand werd ik door RobV uitgedaagd om aan te geven of ik vind dat Thailand ziek is en hoe de patiënt kan worden genezen. Blijkbaar gaat RobV er van uit dat Thailand ziek is. Maar: wat is ziek? Als je ziek bent volgens een dokter, of begint het al als je je ziek voelt?

Ik heb van Tino geleerd dat je medische check-ups kunt (moet?) mijden als je je goed voelt. Hoewel je je kiplekker voelt, vindt men in dergelijke check-ups altijd wel wat dat eigenlijk niet hoort: een ruisje hier, een bloeddrukje minder, een cholesterolletje meer. En zeker als je wat ouder wordt komen er enige mankementen in het lichaam en de opsporingstechnieken zijn onverbiddelijk. Zolang je nergens echt last van hebt is er eigenlijk niks aan de hand. Sinds dit advies van Tino ga ik niet meer naar de jaarlijkse (en gratis) check-ups van mijn werkgever.

Kan een land zo gezond en dus ook zo ziek zijn als een mens? Is Nederland ziek? VVD-stemmers vinden van niet, PvdA- en CDA-stemmers wellicht een beetje; PVV- en FvD-stemmers vinden Nederland echt heel ziek. Kortom: ziek zijn is geen absolute toestand maar een relatief gegeven. En het hangt er dus van af WIE oordeelt (vanuit welk perspectief of wensbeeld), WIE de dokter is en op basis van welke (betrouwbare?) gegevens of onderzoeken. En waar moet die landendokter naar kijken: naar het democratisch gehalte van politieke discussies, naar de vrijheid van meningsuiting, naar het bestaan van verkiezingen voor lokale en nationale parlementen, naar de mensenrechtensituatie, naar de grondwet?

Democratie

Vaak valt het woord democratie in dit verband: een Grieks bedenksel (van δεμος, volk en κρατος, macht), uitwaaierend naar andere gebieden (kijk maar eens hoe groot het rijk van Alexander de Grote, het Macedonische Rijk was in 300 jaar voor Christus) en later overgenomen door de Romeinen. Rome had een senaat (van 100-900 personen) en Julius Caesar mocht dan de baas, de keizer zijn, hij had ook tegenstanders in de gekozen senaat. Landen die niet onder de invloedssfeer van de Grieken of Romeinen kwamen (goedschiks of kwaadschiks), hetgeen later de Westerse invloed werd genoemd (zie de ontdekkingsreizen en veroveringstochten van Nederlanders, Spanjaarden, Engelsen en Portugezen), zoals China en Japan, bleven lange tijd verstoken van enige vorm van inspraak van de bevolking over het te voeren regeringsbeleid. Landen en volkeren die onder de invloedssfeer van de Moren, de Mongolen of de Ottomanen kwamen konden er alleen maar van dromen. En zo ontstond er in 3000 jaar langzamerhand een wereld met een zeer kleurrijke mix van regeringsvormen, van 1 partij-staten met 1 heerser of een college van heersers (China, Noord-Korea, Vietnam) tot een parlementaire democratie met een koning of president als staatshoofd met zeer uiteenlopende bevoegdheden. De president van de USA is oppermachtig, de president van de Bondsrepubliek Duitsland is een politieke ‘nobody’. Om nog maar te zwijgen van de hoe de feitelijke macht, de facto en/of de jure, wordt uitgeoefend. Het gaat niet altijd zoals het op papier staat; en naast formele leiders zijn er informele leiders.

Niet eenvoudig

Een aantal van de uitdagingen, aanslagen op de gezondheid, in Thailand is niet nieuw en niet uniek voor Thailand. Er zijn meer landen, en niet alleen in Azië, met een meer dan minder corrupt overheidsapparaat (zie de corruptie-index voor landen), met een groot verschil tussen rijk en arm, met een sterke positie van het leger, met een constitutionele monarchie, met gemanipuleerde parlements- of presidentsverkiezingen, met een ‘middle income trap’ en met een kwakkelend onderwijssysteem. Natuurlijk kun je anno 2019 Thailand politiek en economisch vergelijken met een Westers land als Nederland, maar de verschillen zijn procesmatig zo groot dat het nagenoeg onmogelijk is om daar lessen uit te trekken. Of zoals geopperd in een van de postingen: een behandelplan voor het zieke Thailand. Nederland kende al een Staten-Generaal, een rudimentaire vorm van inspraak, in 1572 en dat is toch zo’n slordige 450 jaar geleden. Je kunt in alle eerlijkheid toch niet verwachten dat een redelijk tot goed functionerende democratie in Thailand nu ineens in de komende 20-25 jaar tot stand komt waar datzelfde proces in andere landen honderden jaren (en bij herhaling bloed, zweet en tranen) heeft gekost. Door de toenemende snelheid van ontwikkelingen en informatie daarover zal het geen 450 jaar duren maar zeker meer dan een jaar of 5. De zittingstermijn van de Thaise senaat is daarbij nauwelijks van belang. En wat is een 20-jaar plan in de geschiedenis van een land? Niet meer dan een mini-seconde.

Wat nu?

Misschien is het niet zo’n goed idee om uit te gaan van ‘ziekte’ maar van het tegenovergestelde, van gezondheid, van geluk. En ‘gelukkig’ weten we daar ook veel meer van. Uit het World Happiness Report 2019 (van de Verenigde Naties) blijkt dat de Thais alles bij elkaar genomen nog niet zo ongelukkig zijn. Van de 156 in het onderzoek betrokken landen eindigt Thailand op plaats 52. Nederland is nummer 5 en België nummer 18. Vooral waar het gaat om sociale steun scoort Thailand hoog en niet zo hoog op het item ‘vrijheid om eigen keuzen te maken’. Er valt dus nog wel wat te verbeteren aan het geluk van de Thaise bevolking maar dat is geen nieuws. Maar dat Thailand als land echt ziek is, daarvoor zijn toch niet genoeg bewijzen voorhanden, denk ik. En als je Thailand ziek wilt noemen, zijn er zeker 100 landen in deze wereld waar de bevolking minder gelukkig is. Onder hen: Zuid-Korea, Japan, Portugal, Hong Kong, China en India.

Uit een snelle blik op de top 10 van gelukkigste landen in de wereld springen er volgens mij twee zaken uit: het zijn landen met tamelijk stabiele vormen van parlementaire democratie en landen met afwezigheid van geweld (moordpartijen, criminaliteit, terroristische aanslagen). Dat lijken me twee onderwerpen waar ook de nieuwe Thaise regering mee aan de slag kan. Maar ik voorzie enkele obstakels.

Meritocratie

Een van de meest nijpende problemen in de bevordering van een parlementaire democratie in Thailand is de houding en kwaliteit van de volksvertegenwoordigers en hun meer directe achterban. Ik zal dat men een paar voorbeelden toelichten. Naar mijn mening heeft de PPRP (de partij die Prayut graag als premier ziet) de verkiezingen in 2019 niet gewonnen op basis van kwaliteitsargumenten maar vanwege het toepassen van dezelfde tactiek als Thaksin. Die tactiek hield in het ‘losweken’ van een 40- tal populaire lokale politici (voorheen MP’s van de Pheu Thai), campagnes in deze gebieden om de overgelopen MP’s te helpen, een aantal populistische maatregelen gericht op de armen en –omdat hij geen lijstrekker was – Prayut buiten alle discussies en debatten houden. Daar kon hij – met zijn karakter en achtergrond – alleen maar bokken schieten. Dezelfde tactiek paste Thaksin toe toen hij zijn volstrekt politiek onervaren zus Yingluck lanceerde als lijsttrekker van de Pheu Thai in 2011. Zij mocht niet in een openbaar debat met Abhisit.

Een groot deel van de Thaise kiezers kiezen nog steeds meer voor personen dan voor politieke partijen of denkbeelden. Dat had Thaksin en heeft Prayut goed begrepen. Maar populariteit is geen garantie voor kwaliteit. Helaas. Ik kan mij als docent geweldig populair maken bij de studenten door de helft van mijn klassen te annuleren en iedereen te laten slagen voor mijn vak. Maar ik verloochen de kwaliteit. Gedurende de regeerperiode moet er aan de populariteit worden gewerkt: populistische maatregelen prevaleren boven structurele, lange-termijn oplossingen (bijvoorbeeld op het gebied van corruptiebestrijding, onderwijs, inkomenspolitiek en milieu). En meer geld (direct en indirect) naar de eigen achterban en clan dan naar de verliezers. Kortom: de jaloezie en de kiem voor demonstraties en andere soorten van geweld is min of meer ingebouwd: “the winner takes it all. The looser has to fight.” Uit recente opiniepeilingen blijkt dat een merendeel van de Thais er ook zo over denkt.

Toen ik aan deze posting werkte, kreeg ik van een van mijn ex-studenten een aantal video’s doorgespeeld. Die gaan over de mensenrechtensituatie in China en hoe China volgens de confuciaanse methode haar leiders kiest: selectie (van de besten, op basis van bewezen successen) en dan de bevolking de leider laten kiezen. Als Thailand nou toch zo China-gezind is, kunnen de Chinezen dan helpen met het invoeren van deze meritocratie in de komende 10 jaar in Thailand in ruil voor rijst, longon en durian?

Bronnen:

https://www.youtube.com/watch?v=MPiR71JWguU

https://nl.wikipedia.org/wiki/Macedonische_Rijk

https://nl.wikipedia.org/wiki/Senaat_(Rome)

https://nl.wikipedia.org/wiki/Staten_van_Holland_en_West-Friesland

24 reacties op “Is Thailand ziek?”

  1. Tino Kuis zegt op

    ‘Een gezond iemand is iemand die nog niet genoeg is onderzocht’. Als je iemand maar grondig genoeg onderzoekt vind je bijna altijd wel iets, maar natuurlijk meestal iets betrekkelijk onbelangrijks. Daarnaast kan iemand zich heel gezond voelen en toch ernstig ziek zijn. Je kunt ziek zijn en toch gelukkig. Zo zijn er veel combinaties mogelijk.

    Is Thailand ziek? Jammer dat Chris de Boer die vraag niet echt beantwoordt en ik daag hem uit dat alsnog te doen. Hij geeft veel theorie en omtrekkende bewegingen maar gaat nauwelijks in op de vraag zelf. Hoe ziek of gezond is Thailand op een schaal van 1 (heel ziek) tot 10 (heel gezond)? Vervolgens kunnen we ingaan op de vraag wat er dan ziek is en wat er aan gedaan kan worden. Het is niet allemaal relatief, er zijn best objectieve maatstaven om de gezondheid van een land te meten.

    Ik plaats Thailand op de schaal van ziek naar gezond op plaats 5. En als iemand 4 of 6 zegt kan ik dat ook billijken. Ik vermoed dat we het allemaal redelijk eens kunnen zijn over de gezonde aspecten van Thailand. Het gaat goed met de volksgezondheid, er zijn steeds minder mensen onder de armoedegrens, de economie groeit matig tot redelijk. Maar er zijn ook veel ongezonde toestanden zoals weinig zeggenschap van de bevolking op nationaal en lokaal niveau, weinig vrijheden wat meningsuiting en informatie betreft, geen gelijke rechten en een grote ongelijkheid van bezit en inkomen. Ik denk dat de meeste Thais heel goed weten hoe de vork in de steel zit en het met deze opsomming eens kunnen zijn.

    Op de vraag ‘Is Thailand ziek?’ zou ik ‘ja’ zeggen als ik perse moest kiezen zoals op een examen. Liever wijs ik de aspecten aan die ziek zijn en verbetering behoeven. Thailand is in ieder geval niet echt gezond.

  2. Mark zegt op

    Bedankt Chris. Een bijzonder lezenswaardig stuk dat me herkenbare en ook enkele nieuwe zienswijzen op Thailand geeft.

    Zoals velen hier aangeven ontwijkt ook mijn Thaise vrouw politiek als gespreksonderwerp. Zowel de kleine dichtbij politiek, zelf als corruptie er manifest afdruipt, als de grote nationale politiek, zelfs als het om het horloge of duikbootschandaal gaat.

    Ik ben geïnteresseerd in mijn tweede verblijfsland, ook al is het mijn geboorteland niet. Vandaar dat ik ook het politieke gebeuren in Thailand volg. Vooral om het te begrijpen. Toegegeven, dat valt niet mee. Ik weet ondertussen dat in Thailand niets is wat het lijkt 🙂

    Geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt me te “bemoeien” met Thaise politiek. Ook ik ben van mening dat ik hier te gast ben. Ik wil dat ook blijven, minstens zolang ik samen kan leven met mijn Thaise vrouw.

    Neen, Thailand zou nooit mijn verblijfsland geworden zijn indien het niet het geboorteland van mijn vrouw was. Het staatkundig bestel is er in mijn beleving niet in orde. Zo zijn bijvoorbeeld tal van instellingen niet instaat hun werk onafhankelijk en kwaliteitsvol te doen zoals het hoort. Dat probleem stelt zich bij mijn weten vooral inzake publiek recht. Gelukkig voor de Thaise burger en de farrang minder inzake privaatrecht. Aan den lijve, geconfronteerd worden met toenemende rechtsonzekerheid zou voor mij aanleiding geven om Thailand te verlaten.

    Ik ben van mening dat de publieke sector, zeg maar ’s lands bestuur, met vele ernstige ziektes kampt. Iets waar jij ook al in vele schrijvsels op gewezen hebt. Of het land dan ziek is? Dan stelt zich eerst de vraag: Wat is het land? De natie? De bevolking? Het grondgebied? De koning? Het leger? De sanga? De verkozenen des volk? Het ambtelijk apparaat? De rijkste families? Eén of andere combinatie?

    Meritocratie in Thailand naar Chinees model? Dat is appelen met citroenen vergelijken. De ongelijkheid cultiveren zit in de Thaise maatschappij ingebakken. De beste meest getalenteerde selecteren is in Thailand onmogelijk omdat een sterke sociale stratificatie in allerlei systemen ingebakken zit. Niet in het minst in het scholing. De besten uit de bovenste laag wordt dat in Thailand. De besten onder de happy few, de uitverkorenen. Niet de besten van de 70 miljoen. Daar crasht het Chinees model in Thailand al bij voorbaat op.

    • Rob V. zegt op

      Misschien ga ik hier op het blog soms los omdat ik thuis met mijn lief juist wel heel goed kon praten over politieke en maatschappelijke zaken mbt Thailand (en Nederland). Gezonde discussies, waren het zeker lang niet altijd eens maar ik kon zo wel mijn ei kwijt omtrent mijn gedachten over een betere wereld.

      • Johnny BG zegt op

        Soms zit daar het probleem.
        De gedachte van wat een betere wereld is scheelt per persoon, zie alleen al de geloofs- en belangenoorlogen die er uitgevochten worden.

        Uiteraard moeten er mensen zijn die out of the box denken, maar de grote meerderheid gedraagt zich als een school vissen. In die school heerst er ook hierarchie en zijn er zwakkeren die het met minder voedsel moeten doen, maar het uiteindelijke doel is om niet door een buitenstaander gepakt te worden zoals in de mensenwereld kolonisatie of oorlog.

        Wil je echt een verandering dan zal je de Thai moeten mobiliseren, maar dat gaat bij voorbaat niet lukken als buitenlander.
        Wat is dan nog het nut om als een Don Quichote te proberen het linkse gedachtengoed op een blog te promoten?

        • Rob V. zegt op

          Mijn stukjes over vrijheid, democratie en mensenrechten zijn niet slechts linkse denkbeelden. Al zijn er natuurlijk partijen op de rechter flank die dat allemaal geneuzel vinden.

          Gezien er prakrisch 0 Thaise lezers zijn, schrijf die stukjes over geschiedenis, maatschappij, democratie enzo voor de Nederlanders met een band met Thailand. Maar mochten de lezers mijn stukjes niet waarderen moeten ze dat even melden onder een blog. Als geen enkele lezer er op zit te wachten dan kan ik stoppen. Zolang er reacties zijn die positief zijn (weer wat opgestoken etc) blijf ik schrijven. Want voor hen die ik het.

          • Johnny BG zegt op

            Het kan ook geen kwaad om te schrijven want mogelijk zijn er zaken die men niet weet en ga er vooral mee door.
            Prikkelen is goed voor de discussie maar of het Thailand helpt betwijfel ik.

          • Kees zegt op

            Dit blijven belangrijke onderwerpen waarover zeker geschreven moet worden. Ook als Nederlanders die in Thailand wonen of reizen dit onbelangrijk vinden en liever hun biertje en seks op tijd krijgen en zich verder nergens druk over maken. De Thai kunnen hier niet openlijk over schrijven zonder kans op vervolging. Laten wij het dan maar onder de aandacht brengen van de Nederlandse lezers.

            Alle meningen, van links of rechts, zo lang ze goed geformuleerd zijn en met respect opgeschreven, mogen beslist geuit worden.

        • Tino Kuis zegt op

          Citaat:

          ‘Wat is dan nog het nut om als een Don Quichote te proberen het linkse gedachtengoed op een blog te promoten?’

          Ik zie eigenlijk meer mensen die het rechtse gedachtengoed op dit blog promoten. Thailand is nog lang niet geschikt voor een democratie! Leve de dictatuur!

          Ja toch?

          • Johnny BG zegt op

            Inderdaad zou dat de conclusie kunnen zijn.

            Deze dictatuur is het resultaat van een incompentente democratie en er wordt meer gedaan dan menigeen denkt.
            Nooit hoor ik de tegenstanders over de verbeteringen in wetgevingen of een pluim om de infrastructuur aan te passen zodat het land klaar gemaakt wordt voor de toekomst.

            Klagen is wel een links dingetje en dat rijmt niet met Thailand.

            Van iedere burger wordt verwacht zelfstandig te zijn en als je ambtenaar wordt maakt het het leven een stuk simpeler en hoe groter die groep des te makker de samenleving wordt.

            Soms is rust beter dan gezeik

        • RuudB zegt op

          Beste Johnny, je zit er naast. De tijd van Don Quichotte ligt al 4 eeuwen achter ons.We leven nu in een tijd waarin globalisering volledig vaste voet aan de grond heeft gekregen . Ook Thai maken gebruik van Faceboek, Line, Instagram. Daarin schuilt de hedendaagse kracht van het mobiliseren van mensen. Vergis je niet: grotendeels van de Thaise vrouwen, niet alleen in NL, zien absolute verschillen tussen NL omgang met sociale, economische en politieke problemen, en de manier waarop in TH naar oplossingen wordt gezocht. Voor die Thaise vrouwen zijn wij, hun NL partners, referentiekaders. En waar wij naar streven is geen links gedachtengoed, maar steun om essentiéle vrijheden. Al die TH-farangvrouwen communiceren op hun beurt met hun TH-contacten. Er is meer discussie onderling over vele zaken dan jij bevroedt.
          Ik weet zeker dat zij het hebben over belangrijkere zaken dan toeslagen en visumplicht. Want dat betreft vaak het simpele gedachtengoed die velen op dit blog beheersen.

          • Johnny BG zegt op

            Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zie ik de Thaise powerdames binnen 10 jaar geen verschil maken in vergelijking met de huidige situatie.

  3. RuudB zegt op

    Je kunt enkel naar Thailand kijken door je eigen bril. En na al dat kijken en observeren maak je je eigen oordeel. Ik kijk naar TH zoals ik in NL ben opgevoed op basis van normen en waarden die ik via ouders, leraren, vrienden en collega’s en gesterkt door massa’s ervaringen. En dan heb ik geen “academisch” relaas nodig om te stellen dat Thailand ziek is. Want wat is ziekte? Ziekte is een toestand van on-balans. Een toestand waarin processen die normaal gesproken gaan zorgen dat evenwicht terugkeert ontbreken. En dat voortdurend tekort aan evenwicht maakt dat Thailand niet in staat is zich aan te passen aan veranderende omstandigheden. Thailand wordt wordt in een on-balans gehouden door machthebbers die handelen op basis van eigenbelang en minachting. En dat uit zich in een semi-dictatoriaal bewind.
    Kan een democratisch bewind die ziekte opheffen? Natuurlijk, er is niets anders. Kijk naar Zuid-Korea of Japan waar dat stelsel gebracht. Kijk naar Myanmar, Laos, Cambodja, Filippijnen en Indonesië: waar het tegendeel gebeurt en ook het legergroen de overheersende en onderdrukkende kleur.
    Kan een semi-dictatuur die ziekte opheffen? Neen, want zij manipuleert, en regeert op basis van angst en onderdrukking. Mensen verkrimpen en symptomen verergeren.

    Er is op dit blog een zeer simplistische discussie gaande dat democratie niet werkt in Thailand, immers in Nederland stelt die ook niets voor. Die mensen kijken niet eens verder dan hun neus lang is, immers gelovend in hun eigen verhaal. Meestal ingegeven door een tekort aan financiën, waarvan zij tegen beter weten hopen dat Nederland dat opheft. Maar kijk nou eens open en zonder rancune naar wat afgelopen weekend alleen al in Nederland en België, maar ook in Italië, Frankrijk, Engeland en Duitsland gaande was. Wie hier niet de veranderingen en de winst voor de democratie ziet, is ziende blind, horende doof, en moet zelf maar is gaan twijfelen aan eigen oordeelsvermogen. Thailand heeft dezelfde democratische impulsen nodig als de EU sedert de afgelopen 75 jaar. Thailand dient volwassen te worden, en zelf de obstakels en impulsen tot die zieke on-balans weg te werken. Dat kan enkel vis democratische processen.

    Chris heeft het over een meritocratie als medicijn. Jammer! Een totaal verkeerd medicijn, want in Thailand heerst enkel macht op basis van afkomst. Meritocratie als macht op basis van verdiensten zal geen enkele vorm van solidariteit opleveren. Zij die door talent, opleiding, werk en inspanning machtig worden, zullen enkel nog meer willen. In volwassen democratieën is dat al het geval: vandaar de enorme hekel die de EU-onderdanen hebben aan de zich verrijkende elite, en nu via de verkiezingen eindelijk eens wat tikken op de vingers konden uitdelen. Zie ook de opkomst van populistische bewegingen bv in Italië en de Gele Hesjes in Frankrijk.
    Neen, laat Thailand eerst maar eens erkennen dat ze ziek is, een diagnose definiëren, en vervolgens een eigen behandelplan opstellen. Tot dan, doen wij er goed aan Thailand zeer kritisch te volgen.

    • Tino Kuis zegt op

      Een perfect verhaal, RuudB. Ik kan het niet beter verwoorden. En nogmaals: zo denken ook de meeste Thais er over.
      Japan, Zuid-Korea en Taiwan zijn Aziatische landen waar je kunt zien dat ook in Azië democratie vooruitgang kan brengen. Dat kan in Thailand ook. Maar niets is perfect.

      • chris zegt op

        Je noemt drie landen waar de bevolking gemiddeld genomen ongelukkiger is dan de Thais. (zie het World Happiness Report).
        De les moet zijn: een redelijk tot goed functionerende democratie is geen voldoende voorwaarde voor een gelukkige bevolking.

  4. Tino Kuis zegt op

    Laat ik er nog iets aan toevoegen wat te maken heeft met die westerse en oosterse bril.

    Ik weet vrij zeker dat er een vrij grote overeenstemming bestaat tussen de meeste Thais en de meeste Westerlingen over wat er mankeert aan Thailand en wat er beter moet. Natuurlijk zijn er wat verschillen in die beoordeling, de diagnose en therapie, maar die zijn niet zo heel groot is mijn ervaring. Het hangt er natuurlijk wel van af of je dat vraagt aan een Isaanse rijstboer of een rijke, hoogopgeleide ultra-royalist….

  5. Rob V. zegt op

    Bedankt voor je uitgebreid schrijven Chris, dat waardeer ik, kan ik proberen te zien hoe jij of een ander naar de zaken kijkt en daar mogelijk wat van opsteken. Alleen jammer dat ik nu nog niet weet of jij Thailand ziek vind, en zo ja of zo nee, hoe goed of slecht het met de patiënt gaat.

    Jouw behandelplan (?) lijkt in een notendop het invoeren van het Chinese systeem van talenten die de leiding nemen. Moet er toch ook wat gebeuren aan het onderwijs, waar kritisch denken, vragen stellen en dergelijke zaken nu niet bepaald breed aangemoedigd worden. Maar er valt vast nog meer te bedenken wat er te verbeteren valt aan het onderwijs..

  6. Marcel zegt op

    Ik vraag me werkelijk af waar men zich mee bemoeit..men kan nooit in de ziel kijken en voelen wat de Thai voelen….we zijn gasten in dit prachtig land en hebben geen stemrecht nog het recht om met het Nederandse vingertje te wijzen…ik meet me geen enkel oordeel aan, al is het nog zo academisch benaderd.

    Maar zie de chaos in Nederland daar gaat het naar een meerderheid toe van cabaretiers, leugenaars, plaspoppen en narcisten die ons daar willen (gaan) regeren…

    • RuudB zegt op

      Als er één land in de wereld is waar het goed toeven is, en waar het er volgens democratische regels aan toe gaat, dan is dat Nederland wel: onderwijs voor allen, ziekenzorg voor allen, recht op vergadering, vereniging, meningsuiting en persvrijheid. Een infrastructuur waar zuider- en oosterburen verlekkerd zich aan vergapen. Een economie die draait als een tierelier. Kansen voor ieder als je wilt en je best doet. En daartoe wordt je aangemoedigd. Chris zou zeggen: een volledig meritocratisch systeem waar zelfs China van opkijkt. Een systeem ook waar cabaretiers, leugenaars en narcisten hun plek hebben zonder te worden veroordeeld op attitude-gesprekken worden uitgenodigd. Een land ook waar afgelopen 2 verkiezingen voor verschuivingen zorgen. Zelden een transparanter land getroffen dan aan de Noordzee. Plaspoppen? Die schijnen vooral in een ander land aan de andere kant van de wereld met hun frustratie-incontinentie bezig te zijn omdat aldaar voor hen geen rechten gelden omdat ze te gast zijn, en daarom elke 3 maanden melden, en de 4e keer na inkomenstoetsen weer een jaartje.

      • Marcel zegt op

        Een bezoek aan de Vreemdelingenpolitie te Amsterdam zou de ogen van velen kunnen openen….zelfs een vrouwelijke Hoogleraar met de nationalitiet van de V.S. die gehuwd is met een Nederlander, moet Nederlands leren en een inburgeringscursus volgen..hoe zo niet regelmatig melden of een inkomenstoets ondergaan voor een verblijfstatus cq verplichte verzekering tegen ziektekosten…niks mee overigens….

  7. goort zegt op

    Opvallend dat alles weer wordt bekeken door de Westerse bril, en een mening wordt gegeven op basis van de ons bekende waarden die wij daar hebben opgebouwd.
    Het is nuttig om eens boeken van Kishore Mahbubani te lezen. Deze Singaporese wetenschapper/diplomaat is 2x VN vertegenwoordiger geweest, en heeft de nodige boeken over Azie, en de Aziatische manier van kijken naar de wereld geschreven.
    Lees vooral eens zijn laatste boek “Has the West lost it”, of kijk naar een samenvatting tijdens deze spreekbeurt https://www.youtube.com/watch?v=lcAdFKsdweU.

    Enige reflectie past dan denk ik wel voor ons Westerlingen, want ik durf de stelling wel aan “De Westerse beschaving is ziek” als we kijken naar de ongelooflijke verdeeldheid in de US, het wegkijken van de Europese elite naar de gevolgen van massa-immigratie, of de pogingen van globalisten om de klimaathysterie aan te grijpen om de controle over de burger te verkrijgen.

    Ik weet niet meer of democratie zoals dat bijv. in Brussel wordt uitgedragen, nog wel de oplossing is en of de modellen van bijv. Singapore (vrij autocratisch 1-partij stelsel) niet veel beter werkt voor de onderdanen.

    • Rob V. zegt op

      Ik zie geen ‘westerse’ en ‘oosterse’ bril. Wat sowieso al een versimpeling is gezien de verschillen tussen bijvoorbeeld de VS en Nederland of Polen. Of tussen de individuen aldaar. De video gekeken en ik zou dat niet het label ‘oosterse bril’ opplakken. Gewoon zijn onderbouwde visie waar ik met veel in mee kan gaan.

      Ik begrijp ook geen snars van waarom de VS (en er achter aan hobbelend menig Europees land) constant weer in het midden oosten aan het rotzooien zijn. Ja, de olie en iets met Israël. En wij weten ook wel dat in deze global village we elkaar nodig hebben. Dus we samen moeten werken met ook Afrika en andere continenten en landen. Daarom dus altijd in gesprek moeten blijven, we daarvoor zaken zoals de VN hebben (waar de permanente raad echt achterhaald is, een open deur maar die leden willen hun macht niet zo maar afstaan). Samen in gesprek gaan en blijven. Tussen landen onderling. Maar dus ook op straatniveau. En daar komen de universele rechten/verlangens van mensenrechten en democratie vandaan. Naar elkaar luisteren, samen in overleg, niet gemarteld of gedood worden om een andere mening, dat is niet iets typisch westers.

      Al is het wel typisch menselijk dat er machtsgeile idioten zijn die alleen maar aan ikke ikke denken, de macht willen claimen, hun wil willen opleggen en anderen geluiden niet willen horen of serieus nemen. Op de lange termijn is zulk dictatoriaal, egoïstisch gedrag niet houdbaar. Daarom is ook de aanpak van de Thaise machthebbers niet houdbaar en daarom schort er in mijn ogen e.e.a. aan Thailand. Na een revisie met mensenrechten en democratie is het dan verder aan het volk zelf de koers uit te zetten. Het is zeker niet aan mij of wie dan ook te zeggen over er bijvoorbeeld wel of geen sociaal vangnet moet zijn, hoe groot of klein, welke vorm etc. Dat moeten het volk (volksvertegenwoordigers) in Thailand zelf allemaal maar uitzoeken. Uiteraard kunnen ze wel te raden gaan bij hun buren waar ook ter wereld, samen leren we van elkaar, delen we kennis en ervaring. Ook weer op allerlei schalen. Moeten we dus wel praten met elkaar, overleggen. Jezelf in anderen verplaatsen, niet uit gaan van het eigen gelijk.

    • RuudB zegt op

      Beste goort, je maakt hier dezelfde denkfout als vele anderen die jou voorgingen. De redenering is dat het in het westen fout zit, en in NL in het bijzonder, dus maakt het niet uit hoe de zaakjes in het oosten worden geregeld. Neem Chris: is China een meritocratie als dat land via gezichtsherkenning gedragingen van haar onderdanen in databases opslaat, en niet welgevallig gedrag bestraft? Is een Singaporese autocratie te verkiezen als zij Google, Twitter en Facebook dicteert welk soort nieuws te brengen. https://www.nrc.nl/nieuws/2019/04/09/singapore-bepaalt-straks-wat-waar-en-niet-waar-is-a3956243
      Vandaar dat ik je aanraad de link van een NRC-artikel aan te klikken betreffende Kishore Mahbubani. Want dit zegt hij over het Westen: “…..het Westen heeft de laatste eeuwen een enorme bijdrage geleverd aan de vooruitgang in de wereld. Wetenschap, technologie, de Verlichting. Als het Westen niet zo succesvol was geweest, was de rest van de wereld dat ook niet geweest. De rest van de wereld mag het Westen wel een bedankje sturen.”
      En dit over de EU: “dít is het moment voor Europa! De regio die de meeste ervaring heeft in het balanceren van allerlei internationale belangen en het creëren van multilaterale instituties; dat is de EU.”
      Het is jammer dat Europa zelf niet meer het voortouw neemt om de machtblokken VS en China op sleeptouw te nemen. Maar wie weet: treedt dit jaar in Brussel een nieiwe generatie aan.

      • RuudB zegt op

        Vergat de link naar het NRc-artikel van april 2018 bij te voegen. Bij deze: https://www.nrc.nl/nieuws/2018/04/27/het-westen-moet-macht-leren-delen-met-andere-landen-a1601063

  8. Danzig zegt op

    Peter, zet alsjeblieft de reactiemogelijkheid stop. Voor politieke discussies is hier geen plaats en als iemand over de schreef gaat, staan ‘ze’ straks bij ons voor de deur.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website