Lezersvraag: Hoeveel Nederlanders zijn er officieel geëmigreerd naar Thailand?

Een vraag, die onmogelijk is te beantwoorden en gelukkig maar, zou je zo zeggen. Nederlanders hebben het recht te gaan en staan waar zij willen en hoeven dat in principe nergens te melden.

Er zijn wel schattingen gedaan van 8 tot 10,000 Nederlanders in Thailand, maar daar is geen enkel betrouwbaar inzicht in te geven. Die Nederlanders kunnen tot allerlei “soorten” behoren, zoals toeristen, overwinteraars, kort-verblijf expats, lang-verblijf expats, AOW’ers, studenten, enz.

Alle Nederlanders uit deze groepen kunnen zich aanmelden bij de NL Ambassade, maar het is niet verplicht. Bovendien is de lijst van geregistreerden niet openbaar.

Welke andere mogelijke weg je ook kiest om er achter te komen, de vraag is gewoon niet concreet te beantwoorden.

‘Geemigeerd’ is een status die niet wordt erkend in Thailand.

De officiele registratie bij/via de ambassade heeft daar niets mee te maken, want die geldt ook (& met name) voor hen die hier slechts een aantal jaren verkeren, al dan niet met hun familie, als regel omdat ze zijn ‘uitgezonden’ door hun bedrijf in Nederland of elders. Het dichtst bij ‘emigratie’ komen zij die in Nederland zijn uitgeschreven bij de Burgelijke Stand (of hoe dat tegenwoordig ook heet) en hier permanent langdurig wonen.

Alle medelanders die hier permanent of voor enige jaren wonen vormen bij elkaar een groep van de nodige duizenden. Daarnaast zijn er ook nog duizenden ‘overwinteraars’ die hier vaak lange tijd vertoeven en waarvoor in principe ook het registratieverzoek geldt.

Niet iedereen heeft zich echter geregistreerd bij de ambassade. Ik heb ernstige bedenkingen tegen deze registratie, want het betreft – let wel – een registratie bij de Nederlandse overheid (via het Ministerie van Buitenlandse Zaken & haar amassades).

Naast informatie over/bij calamiteiten vermeldt het ‘contract’ ook zaken die er beslist niet in thuis horen, zoals bv het gebruik van uw persoonlijke gegevens voor toekomstige wettelijke maatregelen van de Nederlandse overheid. ‘Big Brother’ in optima forma. Ik heb mij dan ook niet opgegeven: neen, dank u! Ik kan de krant of het Thailandblog ook zelf lezen.

Ik woon al jaren in Thailand en ben uitgeschreven in Nederland. De Nederlandse overheid is niet in ons geinteresseerd, behalve wanneer het hen uitkomt. Wij zijn in feite in veel opzichten derderangs burgers.

Sinds mijn vestiging in Thailand ben ik in Nederland verzekerd via een particuliere buitenlandpolis. Deze polis heeft niets te doen met de algemene (wettelijk verplichte) ziektekostenverzekering voor hen die in Nederland staan ingeschreven.

Er is een informatief boek (2013) over o.a. belastingen en het wonen/verhuizen naar Thailand. Je kan deze op de website van vertreknl.nl bestellen. Aanbevolen en informatief.

Beste Thailand liefhebbers,

zou het niet interessanter zijn te weten, hoeveel NL-ers er (bijna)jaarlijks naar TH gaan, en hoe lang dan, even los van allerlei visum constructies die mogelijk zijn, en definities over emigeren, wat toch wazig blijft.
Ik geef even een voorzetje heel grof uit de losse pols, hoe het lijstje er dan uit zou kunnen zien;

1 maand per jaar : 300.000
2 maanden per jaar : 100.000
3 maanden per jaar : 50.000
6 maanden per jaar : 25.000
9 maanden per jaar : 10.000
12 maanden per jaar : 6.000 (min of meer permanent verblijf dus)

wie zou deze getallen exacter weten?

sawatdeekrap Cornelis

EVEN VERGETEN.

Ja, wij zijn ook ingeschreven bij de ambassade.

LOUISE

Toch nog even mijn ook mijn ervaring met verzekeringmaatschappijen.

Ik liet mij in ’78 in Nederland uitschrijven en vestigde mij in Hong Kong.
Het bleek dat Ohra ook daar een aantal Nederlanders particulier verzekerde.
Ik denk het was 2000/2001 dat wij allen keurig bericht kregen dat Ohra, met ingang van het daarop volgende jaar, de verzekering niet zouden vernieuwen.
De verzekering agent vond toen AXA Unicover in Hong Kong bereid de groep Nederlanders over te nemen. De meesten van ons deden dat dan ook.
Toen ik in 2003 mij definitief in Thailand vestigde bleek het geen probleem mijn verzekering voor ziekenhuis- en O.P. kosten met Axa Unicover voort te zetten.
In 2005 werd mijn prostaat geschild. Eind 2008 stopte ik definitief het roken. Maar in 2009 belande ik in het CCU van Bumrungrad vanwege het ongewoon zeer benauwd hebben. Er werd 11 liter vocht bij mij weggehaald. De cardioloog vertelde enige dagen later dat ik geluk had gehad omdat ik zeer dicht bij een fatale hartaanval of ernstige beroerte was geweest. Mijn verzwakte hartspier kwam gelukkig weer op krachten. Een paar dagen voor opname in Bumrungrad was ik vanwege mijn klachten voor de zoveelste keer in het BKK Hospital, Pattaya waar de long specialist mij vertelde dat ik een dubbele dosis moest inhaleren omdat ik het benauwd zou hebben vanwege “moderate COPD”! Dat heb ik inderdaad en genees je nooit van.

Begin november 2012 werd bij mij in het Samitivej, Sriracha, een pacemaker ingeplant.
In januari dit jaar begin ik mij beroerd te voelen. Op 17 januari brengt mijn vrouw mij naar het Samitivej waar ik in ICU wordt opgenomen en in slaap wordt gehouden.
De bloedtest toont aan dat de bacterie Staphylococcal Septicemia in mijn bloed is terecht gekomen. Mijn vrouw ziet mij achteruit gaan en beslist op 20 januari mij over te laten brengen naar het Bumrungrad waar ik, volgens de artsen daar, in slechte toestand arriveerde.
Opnieuw is de diagnosis de bacterie Staphylococcal Septicemia mogelijk endocarditis, vermoedelijk opgelopen bij het inplanten van de pacemaker. De urine geeft nog aan Klebsiella Pneumoniae. Ik voel mij echt ziek.
De bacterie wordt bestreden met antibiotica zowel per infuus als oraal. Men kan echter de nestelplaats van de bacterie niet vinden. Als ik 20 februari naar huis mag wordt mij dan ook door de professor infectieziekten verteld dat de bacterie alsnog kan terugkomen.

In october 2011 werd ik 75. Het verzekerings jaar met Axa Unicover liep van 1 april t/m 31 maart. In maart 2012 betaalde ik dus weer de premie t/m 31 maart 2013.
In maart 2013 deelt Axa mee dat zij mijn verzekering niet verder voort zetten. Daar sta je dan, inmiddels 76 jaar oud.
D.m.v. een advokaat blijkt Axa bereidt mij weer te accepteren met uitsluiting van alles wat ik gehad heb en alle daaruit mogelijk voortvloeiende kwalen waarbij men alvast een aantal kwalen opnoemde die uitgesloten waren. Dit bovendien tegen een jaarpremie van HK$ 502,560 ! Dit is ca.50,000 Euro! Eigenlijk om te lachen als het niet zo ernstig was…
Het laatste woord is hier echter nog niet over gesproken.

Dat neemt niet weg dat ik onmiddellijk met een groot aantal verzekeringmaatschappijen kontakt heb gehad inclusief de genoemden in Thailand Blog. Van enige kreeg ik totaal geen antwoord. Anderen bleken bij 65, 70 of 75 de verzekering stop te zetten. Er was een enkele die wel bereid was mij alsnog te verzekeren echter met uitsluiting van alle gebreken en de mogelijke gevolgen daarvan.
Door mijn oudste dochter aangegeven kreeg ik nog even de hoop dat de buitenlandverzekering van het ONVZ uitkomst zou bieden. Maar dat bleek valse hoop want ook zij wezen mij op grond van mijn medische historie af.

Dus ben ik sinds april dit jaar de volgop consultaties zelf gaan betalen en natuurlijk ook mijn medicijnen die ik, veel goedkoper, van een apotheker in Bangkok betrek.
Het was pech dat j.l. 27 juni bleek dat de bacterie opnieuw de kop had opgestoken maar ditmaal niet in mijn bloed maar kwam het als etter door mijn huid naar buiten. Daardoor voelde ik mij totaal niet ziek. Ik wordt echter onmiddellijk opgenomen. Na een week wordt de bestaande pacemaker omzichtig verwijderd en aan de andere kant een nieuwe ingeplant. Op 24/7 wordt ik ontslagen en ben dan 1.350.000 Baht armer.

Jan Hendriks.