Servetten
sstock942 / Shutterstock.com
Servetten
We komen zelden in restaurants waar ze katoenen of linnen servetten hebben. Nee, in Thailand gebruiken ze meestal papieren servetten of tissues of zelfs wc-papier. Met wc-papier is overigens niets mis, want gezien het fabricageproces zal het vrijwel steriel de fabriek verlaten.
Sommige Thai gebruiken in een restaurant die servetten om het bestek schoon te maken. Zelf doe ik dat niet, want droog bestek zonder aangekoekt vuil zal weinig bacteriën herbergen. Bacteriën overleven meestal niet in een droge omgeving. Zo heb ik vroeger eens aan een experiment deelgenomen waarbij een bepaalde bacteriestam op mijn handen aangebracht werd. Binnen twintig minuten hadden ze allemaal door de droogte het loodje gelegd. Nu zijn er natuurlijk bacteriën die wel op de huid overleven zoals Staphylococcus epidermidis – zelfs genoemd naar de huid -, dus ook op een op het oog schone lepel kunnen wel wat bacteriën zitten. Ik neem echter het (geringe) risico.
Onlangs was ik echter met een kennis uit Bangkok in een restaurant waar die kennis niet alleen zijn bestek zorgvuldig ging oppoetsen maar ook z’n bord, z’n glas en z’n soepkom. Even later werden alle soepkommen – we waren met z’n vijven – door het in ruime mate aanwezige personeel ingenomen, op een andere tafel geplaatst en aldaar gevuld met tom yam. Daarna kreeg iedereen een kopje tom yam. Hij zal waarschijnlijk niet z’n eigen kommetje teruggekregen hebben, maar daar maakte hij gelukkig geen probleem van.
Vervolgens werd er van een fles cola de kroonkurk verwijderd. Voordat de serveerster kon inschenken vroeg hij de fles op en maakte de hals direct onder de verdikking met een servet schoon en hij liet aan de serveerster en z’n tafelgenoten trots zien hoeveel vuil en mogelijk roest afkomstig van de kroonkurk hij verwijderd had. Ik dacht dat hij nu de fles aan z’n mond zou zetten maar nee, hij gaf de fles weer terug aan de serveerster die vervolgens z’n glas vulde. Ik was in het gezelschap van louter coladrinkers en al snel werd er een tweede fles ontkurkt. De serveerster had gelukkig goed opgelet, want zij maakte vervolgens die fles omstandig schoon met een servet. Maar onze kennis nam daar geen genoegen mee en vroeg de fles toch op en liet zien dat hij er nog meer vuil vanaf kon krijgen. Met fles drie en vier ging het net zo.
Dus als jullie toevallig ooit nog eens verzeild raken in Café 14 in Ubon, bestel dan een fles cola en kijk of het personeel het geleerde nog steeds in praktijk brengt.
In een Thais restaurant krijg je meestal ook ongekookte groente en kruiden. Dat is natuurlijk vaak nog vochtig en zou dus heel wat bacteriën en ander problematisch materiaal kunnen bevatten. Dat weerhoudt mij er niet van om daar ook wat van te eten. Eén keer ging dat echter fout en wel op een drooggevallen zandbank in de Mekong. Met een veerbootje waren we daar naartoe gebracht en het eten werd geserveerd op overdekte vlotten waar je wadend door het water naartoe moest. Heel pittoresk allemaal. Alleen, het restaurant op het eiland had natuurlijk geen leidingwater en alles zal dus met water uit de Mekong gewassen zijn. Voor de zekerheid nam ik dit keer dus heel weinig van die ongekookte groente, maar niet veel later bleek dat het toch teveel geweest was. Gelukkig reageert mijn maag- en darmstelsel daar zo snel op dat foute bacteriën niet de kans krijgen om de overhand te krijgen. Dus het viel allemaal wel mee.
Ik vermoed, dat uw kennis binnenkort ook in de keuken de potten en pannen gaat schoonschrobben, voordat het eten er in bereid mag worden.
We hebben tegenwoordig een hygiene obsessie. Er zijn mensen, die drie keer per dag een kwartier zich staan af te schrobben onder de douche. Kinderen mogen geen vuile handjes meer maken en zo zijn er voorbeelden te over. Soms ontaard het in een dwang matig handelen, vloeibare zeep wordt overal mee naar toegenomen etc etc. Resultaat natuurlijke afweer raakt ontregelt, de vatbaarheid voor infecties neemt toe.
Dus een averechts effect. Deze personen zijn helaas ook voor verstandelijke argumenten niet vatbaar, dus iemand met dergelijke neigingen met de rationele feiten confronteren is vaak verspilde moeite.
De hals van een colaflesje schoonmaken als deze ontkurkt wordt snap ik niet, de fles is lucht en waterdicht afgesloten door de kroonkurk, als je die er afhaalt is deze steriel, het hele kleine beetje cola dat over de rand loopt komt nooit in je glas, door eerst met een niet steriele servet de hals schoon te maken wordt deze alleen maar vuiler, dit is m.i. een overbodige verkeerd aangeleerde handeling.
Op mijn zakenreizen heb ik in allerlei restaurants en straatstalletjes in Asie gegeten en de enige keer dat ik een voedselvergiftiging gekregen heb was in een duur Koreaans restaurant in Indonesië dus het kan je overal gebeuren.
Inderdaad, naamgenoot: in al die jaren dat ik in Azië kom – woon in TH nu – ben ik ook maar één keer echt ziek geweest van eten en dat was in een exclusief Frans restaurant in Shanghai………….
Helemaal mee eens. In (dure) restaurants met een gesloten keuken kun je niet zien wat daar gebeurt. Bij (goedekopere) straatstalletjes kun je het wel zien.
Wat dacht je van het verschil in doorlooptijd? Langs decstraat gaat het veelal om waren die in dagelijks, zo niet uurlijks, worden ingekocht in kleine aantallen. Als er dan ook duidelijk een toeloop aan klanten is, dan is dexkans dat de ingrediënten over tijd zijn ook minder. Als een duur restaurant waar minder doorloop is een relatief duur ingrediënt op voorraad heeft, blijft het misschien iets te lang liggen.
Zo had was een familielid van me voor het eerst in Thailand/azië. In zowel Ayutthaya als in Khon Kaen bestelde hij Heineken, meermaals was dat enkele of meerdere maanden over de datum, te weinig verkocht. Dronk hij wel gewoon op hoor. Mijn Singh, Leo of Chang bier daarentegen waren misschien dezelfde week of dag nog ingekocht.
Ik ben niet blij met servetten van stof, liever papieren i.v.m hygiëne. De linnen servetten moeten namelijk in de kookwas en daarna gestreken worden. Dat gebeurd zelfs in Europa niet. Wat betreft zwakke maag bij teveel bacteriën komt doordat wij in het westen totaal verziekt zijn met belachelijke regels omtrent de hygiëne. Wij kunnen in principe geen bacterie meer verdragen, dat lijkt me niet echt geheugen van gezond verstand.
Een opvallend feit is dat Thais geen servetten, welke soort dan ook, gebruiken. Ze ten vaak met hun ongewassen, handen en reinigen die door aan hun broek of rok af te vegen en dat bij herhaling.
Hier aan Dongtan beach (Pattaya) is zo’n gemotoriseerd vervoermiddel die van die bananen pannenkoeken verkoopt, ter plaatse klaargemaakt. De verkoper doet dat met ongewassen armen en handen, die jij ook gebruikt om zijn motorvoertuig te besturen en met lappen die ook soms een andere bestemming hebben of handen. Ik vroeg hem eens waarom hij geen dunne plastic handschoenen gebruikte. Hij keek mij aan alsof het ging donderen….. Ongelooflijk onhygiënisch. Dit gebeurde ook in de covid periode zonder mondkapje. Het is treurig gesteld met de hygiene en daarbij noem ik ook graag het milieu. Men heeft geen weet van opwarming, hergebruik. Gewoon luiheid.
Zeer vermoeiend, mensen met smetvrees, en ja, vele weten het al als je nooit wat oploopt, heb je ook geen weerstand tegen veel ‘zaken’.