Isaan valt in een goede plooi

Er zijn zo van die dagen dat alles in een goede plooi valt. Als altijd is De Inquisiteur vroeg wakker en het eerste dat opvalt is dat de temperatuur ’s ochtends weer veel aangenamer is. De kilte is weg. Vierentwintig graden terwijl de zon nog moet opkomen. Dan zit je heel comfortabel op je buitenterras met een kop koffie aan de laptop je nieuwsgierigheid aangaande de wereldgebeurtenissen te bevredigen. En deze ochtend zijn er twee dingen die het nog aangenamer maken.

Ten eerste heeft De Inquisiteur weer eens ‘echte’ koffie. Hij heeft een oude percolator boven gehaald en gemalen koffie gekocht. Suiker en melk erbij naar eigen smaak, dat is lang geleden. De Thaise ‘drie-in-een’ zakjes vindt hij wel lekker, maar deze verse koffie is puur nostalgie. Het water dat door de met zwart goud gevulde filterzak druppelt geeft een zalige geur af. Na een uurtje kranten lezen is het zesentwintig graden, de zon is al uitbundig aanwezig, een heldere blauwe lucht. En vooral, vandaag weer eens geen storende geurtjes of geluiden.

Het erf van buurman Poa Sid is leeg, geen keuvelende en soms schaterlachende mensen daar die er normaal gezien elke ochtend verzamelen om te genieten van Poa Sid’s Isaanse kookkunsten. Zijn eeuwige houtskool vuur is zelfs gedoofd. Heerlijk is dat, want ook niemand in de buurt die houtskool aan het stoken is of zijn huisvuil verbrandt.

Ook geen tractors die voorbij denderen aan de straat, geen gierende brommertjes van jeugdige enthousiastelingen. Er is zelfs nauwelijks verkeer.

Geen aanlopende klanten in het lief haar shop, geen mensen op zoek naar kikkers in de grachten naast de weg. Zodoende zijn ook de drie honden van De Inquisiteur stilletjes, geen woedend geblaf want voor de een of andere reden hebben ze een hekel aan mensen die zwaar aangekleed zijn, dat wil zeggen, hun aangezicht beschermen tegen de zon.

Even later wordt het nog fijner: uit de verte klinken de mantra’s van de monniken, De Inquisiteur vindt dat nog altijd rustgevend, beetje geheimzinnig ook. Die prevelende monniken zijn de reden dat het vandaag zo kalm is. Zowat iedereen is naar de kleine tempel van het dorp want er is weer een <tambun>. Dit tempeltje is weinig actief, er zijn slechts drie monniken daar, vandaag krijgen ze versterking van collega’s uit de buurt.

Ralf Siemieniec / Shutterstock.com

Het lief had al besloten om er niet naar toe te gaan, pas twee weken geleden was er een grote <tambun> in de tempel vlak bij de woning en ze had daar haar karma al versterkt door gratis ijsjes weg te geven. Dat was veel minder werk dan vorige keer toen huize Inquisiteur vooraf aan de slag moest om honderden koekjes, kleine tubes tandpasta en andere handmatig in te pakken. Dus contacteerde ze de ijscoman die dagelijks aan de shop komt en kwam een prijsje overeen om hem naar de tempel te laten komen met kar en al. Iedereen tevreden: De Inquisiteur omdat er geen werk aan te pas kwam, de ijscoman die makkelijk zijn kost verdiende die dag, de tempelgangers die massaal op de gratis ijsjes afkwamen en het lief die innerlijk gesterkt was. En deze daad vond het lief al wel voldoende, haar eigen woorden: ‘ze kunnen dat wel elke week doen, het is genoeg’.

Weer iets later geniet De Inquisiteur van zijn honden die zich ook goed in hun vel voelen. Ze bakkeleien onderling, zitten elkaar achterna doorheen de ganse tuin, speelse vechtpartijtjes, leuk om af te zien. Zodoende wandelt hij even de tuin in, genieten van het beetje nieuwe aanplant, heel on-Isaans: niks eetbaars maar bloemenstruiken. Geel, paars, blauw midden februari. Aangekocht op de markt tegen een ongelooflijk lage prijs weer. Dat de honden er vannacht wat tussen zijn gaan graven kan hem dus niet deren, hij had verse koemest mee in de grond begraven en die moesten ze natuurlijk boven halen, vinden ze een lekkernij.

En De Inquisiteur zijn eigen gebouwde vijver is weer zijn trots. De nieuw gemetste waterval zorgt voor een aangenaam achtergrondgeluidje. De lekkage is nog miniem, zowat een centimeter per dag drupt eruit maar aan de goede kant: de tuin in waar de nieuwe bloemenhoek aangeplant is, natuurlijke bewatering dus. En ondertussen hebben de honderden guppy’s gezelschap gekregen: koi’s. Spotgoedkoop op de markt, twee weken geleden vijf voor dertig baht per stuk, deze week vijf voor vijfentwintig baht. Ze zijn zowat vijftien centimeter groot en hun kleurenpracht is al duidelijk te zien.

Nog maar wat verder luieren. De poezen beetje verwennen, het lief gaan plagen. En vooral, uitkijken naar de avond. Want stiefdochterlief is niet thuis. De school organiseert een ‘scouting-camp’. De Inquisiteur had daar eerst veel plezier in want ze is een dametje die niet houdt van welk discomfort dan ook. Hij zag ze al te midden van een bos onhandig een tent opslaan, een kampvuur aanleggen, vissen gaan grijpen voor het avondeten. De insecten wegslaan terwijl ze op de harde grond in een slaapzak ligt, zwetend want geen airco die ze thuis alle dagen zonder uitzondering op achttien graden zet. En niet zappende op haar mobieltje want in de diepe bossen heb je geen connectie.

Het was een plezante gedachte want uiteraard is het niet zo. Scouts camp in Isaan is een groen uniform aan, vervolgens een stoet doorheen het nabije stadje. Krijgen ze nadien vrij – gaan ze zonder uitzondering allemaal eten en flirten aan de kraampjes, en nadien wordt er in de school de nacht doorgebracht.

Dat maakte dat De Inquisiteur in de late namiddag lekker eigen baas was, de shop van het lief was gesloten, zij bracht tegen de afgesproken tijd haar dochter naar school en bleef in het stadje voor de stoet. Helemaal niet boos of vies gezind omdat De Inquisiteur niet meeging.

Bovendien zag die zijn kans. Want in bijna vijf jaar hier wonen was hij er nog nooit in geslaagd om eens een leuk dineetje met enkel zijn lief te organiseren. Ten eerste is er altijd de dochter die mee moet, maar bijna even vaak is het liefjes vraag om haar moeder, soms ook zelfs haar broer en zijn gade mee te nemen. Isaaners vinden dat nu eenmaal leuk om met zijn allen gaan tafelen. Tête-à-tête etentjes met zijn lief zijn enkel mogelijk op vakantie.

Niet zo ver van de woning is een prachtig modern Thais ingericht restaurant, sfeerverlichting, met veel groen, een waterpartij met vissen, rustige achtergrondmuziek. Vrij duur naar Isaanse normen, vijfhonderd baht per persoon ben je er snel kwijt met je drinken erbij. Maar lekker eten, geen grof en te scherp Isaan-food maar echt Thais. De Inquisiteur was er eenmaal geweest, inclusief dochter, en zou dit adres niet vergeten. Nu was het zover, de romantiek kon komen.

En zie, ook het lief had er zin in. Stijlvolle kledij, mooi opgemaakt en een grote glimlach maken dat De Inquisiteur niets zegt over het lange wachten. Eens daar, er was verbazend veel volk, wordt er nog net een goede tafel veroverd. Het lief is iemand die niet alleen veel tijd nodig heeft om zich op te maken, maar ook om een keuze te maken in een restaurant. En de keuze is groot hier. Zelfs seafood, even twijfelen van ‘zal het wel vers genoeg zijn’ maar die kans laat het lief niet aan zich voorbijgaan, seafood is zeldzaam diep in Isaan. En er worden toch verschillende schotels gekozen, ook vlees en riviervis komen op tafel. Als altijd te veel natuurlijk en deze maal echt veel te veel.

Maar De Inquisiteur weet het wel: het lief doet dat omdat je hier ongegeneerd de rest kan meenemen naar huis, zelfs al is het een ’sjiek’ restaurant. En zij wil gewoon ook haar familie wat laten proeven van zo’n culinair genot. Wanneer het lief ontdekt dat De Inquisiteur haar tactiek doorheeft barst ze in een schaterlach uit. Genieten van het eten, genieten van elkaar, meer moet dat niet zijn.

Al bij al is er nog een redelijke vroege thuiskomst, het is rond half tien ’s avonds. En heel aangenaam van temperatuur met een helder fascinerende sterrenhemel. Kwakende kikkers en zoemende insecten in de verte roepen de tropensfeer op. Vuurvliegjes zijn er ook weer, het fenomeen bij uitstek in Isaan waarvan De Inquisiteur houdt.

Dus samen nog een biertje op het terras. Zij een Duvel, hij een Hoegaarden. De grote lichtspot aan en zicht op de vijver, het heldere licht haalt de kleuren van de koi’s mooi boven.

Ja, er zijn van die dagen dat alles in een goede plooi valt in Isaan.