Als je een liefhebber bent van Thaise gerechten, dan heb je misschien wel gehoord van Jok Moo. Dit hartverwarmende gerecht, letterlijk vertaald als “rijstepap met varkensvlees”, is een populair comfort food in Thailand en is geliefd om zijn eenvoudige, maar rijke smaken.
Fonetisch uitgesproken zou je โจ๊กหมู, Jok Moo, als volgt zeggen: “Chawk Moo”. Hier staat “Chawk” voor โจ๊ก (Jok, de rijstepap) en “Moo” voor หมู (varkensvlees). Dit zijn natuurlijk benaderingen en de precieze uitspraak kan variëren, afhankelijk van het regionale accent in Thailand. De fonetische transcriptie van โจ๊กหมู, zou zijn: [t͡ɕôːk mǔː].
De oorsprong en geschiedenis van Jok Moo
Het is moeilijk om precies te bepalen waar en wanneer Jok Moo voor het eerst werd gemaakt. Rijstepap in het algemeen is een van de oudste en fundamenteelste gerechten in de Aziatische keuken, in verschillende variaties aanwezig in bijna elke regio. In Thailand heeft de rijstepap, bekend als ‘Jok’, zich echter ontwikkeld tot een unieke, veelzijdige schotel.
Jok Moo is een specifieke versie van Jok met toegevoegd varkensvlees. Het gerecht is populair als ontbijt, maar wordt ook op elk moment van de dag gegeten voor een voedzaam, vullend en troostend maal. Het wordt vooral gewaardeerd om zijn vermogen om energie te geven en het lichaam op een aangename manier te verwarmen.
De ingrediënten en smaakprofielen van Jok Moo
De basis van Jok Moo bestaat uit slechts een paar eenvoudige ingrediënten: rijst, varkensvlees, water, sojasaus, en een beetje zout en suiker. Deze ingrediënten worden langzaam gekookt tot een romige rijstepap, waarbij het varkensvlees het gerecht een hartige diepte geeft.
Het eindresultaat heeft een subtiel, hartig aroma dat zowel licht als vullend is, een perfecte combinatie voor elk moment van de dag. De echte schoonheid van Jok Moo ligt echter in de toppings. Je kunt bijvoorbeeld verse gember, lente-uitjes, gebakken knoflook, koriander, zachtgekookte eieren en een scheutje witte peper toevoegen, om het gerecht een extra smaakdimensie te geven.
Recept voor Jok Moo voor vier personen
Ingrediënten:
- 1 kopje jasmijnrijst
- 6 kopjes water
- 200 gram gemalen varkensvlees
- 2 eetlepels lichte sojasaus
- 1 theelepel zout
- 1 theelepel suiker
- 4 zachtgekookte eieren
- Verse gember, lente-uitjes, gebakken knoflook, koriander en witte peper voor de topping
Bereiding:
- Spoel de rijst af tot het water helder is. Doe de rijst, het water, de sojasaus, het zout en de suiker in een grote pot. Breng het geheel aan de kook.
- Zet het vuur laag en laat de rijst ongeveer 40 minuten sudderen, tot het water is opgenomen en de rijst zacht en papperig is.
- Voeg het gemalen varkensvlees toe aan de pot en roer het door de rijst. Laat nog 10-15 minuten sudderen, of tot het varkensvlees volledig is gekookt.
- Verdeel de rijstepap over vier kommen en voeg aan elke kom een zachtgekookt ei toe. Bestrooi met verse gember, lente-uitjes, gebakken knoflook, koriander en een scheutje witte peper.
- Serveer warm en geniet van je zelfgemaakte Jok Moo!
In zijn eenvoud belichaamt Jok Moo veel van wat de Thaise keuken te bieden heeft: de combinatie van eenvoudige ingrediënten die samen een complexe en bevredigende smaak creëren. Het is een gerecht dat troost biedt, niet alleen door zijn warmte en vulling, maar ook door de diepte van zijn smaken en de geschiedenis die het met zich meedraagt. Dus de volgende keer dat je zin hebt in iets hartigs en troostend, waarom probeer je dan niet eens een kom Jok Moo te maken? Je zult er geen spijt van krijgen!
Mijn vrouw maakt het voor mij smorgens als ontbijt na een nachtje doorzakken.
Ideaal gerecht daarvoor 😉
Je hebt twee soorten: Tjoalk Dek en Tjoalk Puh Yai. De eerste voor kleine kinderen en de tweede voor volwassenen. Vergis je daar niet in als je er op uitgestuurd wordt om dit voor je kleinkind als ontbijt aan te schaffen. Heb je het tweede krijg je direct gelazer. Ze zien het direct.
Kan je toch beter ook zeggen wat het verschil is en waarom kinderen de volwassen versie niet zouden willen eten en je gelazer krijgt.
Ik ken enkel de versie van mijn vrouw dus kan niet missen en de kinderen in de familie eten die ook zonder gelazer erbij
Voor kleine kinderen is het rijstepap met vakensvlees. Voor volwassenen worden daar allerhand zaken aan toegevoegd. Wat voor onze kleinkinderen niet te pruimen is.
Op ochtensmarkten wordt dit apart verkocht. (uiteraard)
Kom je thuis met de gekruide versie, voor kleintjes bestemd, krijg je gelazer of afkeurende blikken.
Je staat dan als sukkel te boek.
Op het klassieke gerecht zoals het hier staat wordt er voor volwassen ook niets bijgevoegd als je dat niet vraagt.
Je kan er bijvoegen wat je wil en wat die verkoper bij heeft natuurlijk maar uiteindelijk heb je dan een andere gerecht.
Voor Nederlanders, als je โจ๊กหมู wilt bestellen zeg je “Tjóok mǒe”. Het eerste woord is met een lange O en hoge toon, en betekent “rijstpap” en het tweede woord is met een lange OE en stijgende toon (alsof je een vraag stelt: moe?) en betekent olifant.. oh nee, varken.
Ik eet regelmatig een variant genaamd Khaw Tom Mhu.
Khaw is de rijst, Tom is gekookt in bouillon en Mhu is stukjes varkensrib met restjes vlees eraan. Langdurig gekookt en daarna toegevoegd aan de rijstpap.
Zelf op smaak brengen met peper en nam pla en meer van dat spul op je tafel.
Ken ik ook.
Om ze van elkaar te onderscheiden zou je kunnen zeggen dat ต้ม meer een echte soep versie is, daar waar โจ๊ meer de pap (porridge) versie is
Het is gewoon congee en van Chinese oorsprong. https://en.wikipedia.org/wiki/Congee Als je het zelf maakt geen suiker aan toe voegen en langzaam garen in een slowcooker geeft de beste en lekkerste resultaten.
Ik denk dat het gewoon een “Asian origin” heeft zoals er staat met vele regionale versies.
Uiteindelijk is het eigenlijk gewoon rijst dat ooit iemand eens te lang heeft laten koken en wie dan de eerste was die dit deed….?
“It is mentioned in the Book of Rites and noted in Pliny’s account of India circa 77 CE.” Al een tijdje dus
Daar heeft Ronny gelijk in: het ene in pap en het andere soep. Allebei ahaan bolaan, typisch oud Thais.
Wat er ook een beetje bijhoort is keng chud woonsen tahu. Alleen is dit later in de Thaise keuken door de Cinezen geintroduceerd. Koop je bij Seven. Doe ik kippenborst in met pik phon, nampla en ton hom.
Hmmmmmm