Trouwen op z’n Thais
Bij een Thaise traditionele trouwpartij is het meestal een goede bekende van de aanstaande bruidegom die aan de vader van de bruid voor zijn vriend om de hand van de dochter vraagt.
Als pappa toestemt beginnen de onderhandelingen over geld en eventuele andere goederen die als bruidschat – Sinsot – moet worden voldaan om met de vrouw van je dromen te mogen trouwen. In de ogen van Westerlingen is het nogal bizar en zal het menigeen tegen de borst stuiten, waardoor de onderhandelingen moeizaam kunnen verlopen.
Het gevraagde bedrag hangt ook een beetje af van de bekwaamheden van de aanstaande bruid, zoals haar opleiding, eventuele baan en status van de familie. Het bedrag dat de bruidegom uiteindelijk gaat betalen is bedoeld als dank voor de opvoeding en het onderwijs die de ouders en ook de naaste familie aan de bruid heeft meegegeven. De grote cultuurverschillen tussen Thai en Westerling zijn dikwijls oorzaak van veel misverstand. De Thaise familie is veelal de mening toegedaan dat alle buitenlanders rijk zijn en overvragen het bedrag dat mijnheer de Farang moet dokken schromelijk.
Uitnodigingen
Het aantal gasten dat je bij een Thais huwelijk mag verwachten lijkt een soort loterij en is vooraf moeilijk in te schatten. Genodigden komen vaak niet opdagen en ongenode gasten verschijnen op het bruiloftsfeest. Daarbij is het heel normaal dat genodigden hun kinderen meebrengen. Thaise mensen houden wel van een feestje en verschijnen gewoon onuitgenodigd op het feest.
Religieuze ceremonies
Op de avond voorafgaande aan de trouwdag staat een Boeddhistische ceremonie gepland. Tijdens deze plechtigheid laat het aanstaande bruidspaar aan de ouders van de bruid van hun genegenheid blijken.
De bruid zorgt voor geschenken voor ouders, familie, de ouderen uit het dorp en niet te vergeten, offergaven om de geesten gunstig te stemmen. Het aanstaande paar draagt gewone kleding. Monniken zitten daarbij op een rieten mat, met voor hen een glas en een fles water. Het bruidspaar neemt plaats bij een soort altaar dat vlakbij de hoofdmonnik staat. Een soort ‘heilig’ katoenen koord loopt via de hoofden van bruid en bruidegom over in de handen van de monnik, die daarbij gebeden uitspreekt.
Rond zes uur in de ochtend van de huwelijksdag komen de monniken weer opdagen en wordt er weer gebeden, waarbij de hoofdmonnik ‘heilig water’ over de aanwezigen uitstrooit. Het bruidspaar draagt bij deze plechtigheid mooie Thaise kledij en zit geknield naast elkaar. Hun hoofden zijn weer middels een koord met elkaar verbonden, waarbij het koord boven hun hoofden cirkelvormig uitwaaiert.
Met de handen gevouwen maken ze een ‘Wai’, oftewel Thaise groet. Vóór de monniken staan schalen met kleine bordjes. Als de gebeden ten einde zijn leggen de jonggehuwden op die schaaltjes voor iedere monnik een enveloppe met geld (omdat monniken geen geld mogen aanraken geeft de Thai een enveloppe). Als de plechtigheid ten einde is gaan de monniken eten en keren weer terug naar de tempel. Daarmee is de religieuze ceremonie ten einde. De dag na de huwelijksplechtigheid komen de monniken in de vroege ochtend naar het huis van het jonge stel om hen te zegenen.
Armlastig
Niet elk stel kan zich een uitgebreide bruiloft, of zelfs een huwelijk permitteren. Als een dergelijk minder daadkrachtig paar de nacht samen heeft doorgebracht zal de familie daags daarna overeenstemming trachten te bereiken over de financiële aspecten. Het paar wordt dan beschouwd als getrouwd zonder officiële trouwplechtigheid. De bruid noemt men dan ‘Chu Sao’. Het woord ‘Chu’ betekent letterlijk helpen of ondersteunen. De ‘jonggehuwden’ gaan daarna vroeg in de ochtend naar de tempel om een donatie te doen en brengen eten naar de monniken.
Overpeinzing
Ook in Nederland is er in een periode geweest dat het kerkelijk huwelijk bij sommige geloofsovertuigingen ver verheven stond boven het wettelijk huwelijk en wellicht is dat bij bepaalde gelovigen nog steeds het geval. De vele alleenstaande jonge Thaise vrouwen met kinderen zouden de ogen van zowel het Boeddhisme alsmede de regering moeten openen.Veel vrouwen betichten Thaise mannen van ontrouw. De op jonge leeftijd gesloten religieuze huwelijken en het ontbreken van een wettelijk huwelijk met de daarbij behorende sancties ten aanzien van het vaderschap lijken de oorzaak van alle kwaad.
Alimentatie is een begrip waar men in Thailand blijkbaar nog nimmer van heeft gehoord en het ontbreken van verantwoordelijkheid lijkt iets dat men blijkbaar heeft geaccepteerd. Traditie is niet verwerpelijk, maar verantwoordelijkheid is iets waar menige Thai blijkbaar voor terugdeinst. Voor het Boeddhisme én de regering is een dankbare taak weggelegd en voor de monniken zou het een mooie uitdaging kunnen betekenen.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
- Bangkok17 september 2024Wandelen door Chinatown
- Bezienswaardigheden28 juli 2024Wat Sothon, de marmeren tempel
- Bezienswaardigheden16 juli 2024Hariphunchai National Museum in Lamphun
- Bangkok22 juni 2024Benjakitti park, een groene long in Bangkok
Daar alimentatie kennelijk niet tot de cultuur hoort, vraag ik me af of er in Thailand ook zoiets bestaat als huwelijkse voorwaarden (contract) die bij een advocaat kunnen worden vastgelegd, waardoor de posities bij scheiding duidelijk zijn.
Hier in NL gaan huwelijkse voorwaarden automatisch gelden voor alle huwelijken vanaf 1/1/18, een hele verbetering.
Zeker, bij een wettig huwelijk kun je huwelijkse voorwaarden laten vastleggen. Dat wordt te weinig gedaan.
Als je gaat scheiden na een huwelijk zonder huwelijkse voorwaarden behouden beide partners hun bezit van voor het huwelijk en wat tijdens het huwelijk is verworven wordt gelijkelijk verdeeld. Voor dat laatste maakt het niet uit op wiens naam die bezittingen staan of wie er voor heeft betaald.
Citaat onder ‘Armlastig’:
‘De bruid noemt men dan ‘Chu Sao’. Het woord ‘Chu’ betekent letterlijk helpen of ondersteunen.’
Nee, helpen, ondersteunen is ‘chuay’. Het woordje Chu hier is ชู้ oftewel chóe: (lange -oe:- en hoge toon) wat ‘buitenechtelijk’ betekent. ‘Sǎaw’ is natuurlijk ‘jonge vrouw, meisje’. De volledige term is ความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาว oftewel khwaamsamphan chan choe: saaw ‘een buitenechtelijke liefdesaffaire’ . Niet echt negatief bedoeld.
Een man chóe: noemen betekent wel iets negatiefs: rokkenjager, schuinsmarcheerder.
En เจ้าชู้ (chóe: ) kennen we dan weer van เจ้าชู้ ( tjâo-tjóe:). Een playboy, player, Don Juan, rokkenjager. Hebben wij vast weleens gehoord niet?
Tenminste dat is/wordt mij weleens verweten, meestal plagend. Al ken ik een dame die een oogje op me had, en bij alle Facebook foto’s waar ik men andere vrouwen op stond vroeg ‘wie is dat? je hebt toch geen vriendin zei je? lieg je tegen mij?’. Als ik dan zei ‘nee, dat zijn gewoon vriendinnen, maar wat maakt het uit, vind je me soms leuk?’ antwoordde met ‘nee jij bent tjâo-tjóe’.’ Daar heb ik maar lachend geen antwoord op gegeven.
‘De volledige term is ความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาว oftewel khwaamsamphan chan choe: saaw ‘een buitenechtelijke liefdesaffaire’ . Niet echt negatief bedoeld.’
Wat ik hier en daarboven schrijf kan eigenlijk beter gewoon vertaald worden met ‘een relatie aangaan’.
Ik mis de schenking van goud aan de bruid nog in het geheel en tevens dat niet jij bepaalt wanneer je trouwt , maar anderen aan de hand van legio factoren.
Ook het eigenlijk samen wonen gaat niet over een nacht ijs en wordt ook bepaald.door factoren.
Bij het huwelijk wordt ook door alle aanwezigen heilig water over het bruidspaar besprenkelt.
Zelf mee gemaakt bij collega en de ceremonie was eigenlijk zeer kort en niet vroeg in de morgen (gelukkig), een afgeleide versie, denk ik. OK heb mij ingehouden om niet de gehele kom uit te storten.
Is India weer anders, daar de man hier een sinsod krijgt en zelfs later zijn vrouw nog terug kan sturen om meer te halen.
In Indonesië ook weer anders, daar de sinsod kan worden voldaan door (moslim) gebedsattributen te geven aan de bruid. Tevens bij de bruiloft, moet je een zin in het Arabisch afmaken, begonnen door de imam, en op het juiste moment moet jij dit over nemen en je zegje doen, foutloos en op het juiste moment.
Seconde te laat of te vroeg, over nieuw beginnen.
“Alimentatie is een begrip waar men in Thailand blijkbaar nog nimmer van heeft gehoord” ค่าเลี้ยงดู (khâa-líeng-doe): een bedrag om de familie te onderhouden, alimentatie. Onder bepaalde voorwaarden is er zeker sprake van alimentatie voor de kinderen of de ex partner. Volgens de Thaise wet (Section 1598/38): ‘Maintenance may be claimed between husband and wife or parent and child when the party entitled to maintenance has not been furnished with the maintenance or has been furnished with the maintenance insufficient to his condition in life. ”
Dat dit in de praktijk niet altijd lukt of iemand spoorloos verdwijnt.. tja dat is vers twee. Je maakt het nog eens extra lastig de lusten en lasten bij scheiding netjes en eerlijk op te lossen als er geen officieel huwelijk was of het ontbreekt aan degelijke huwelijksvoorwaarden.
Een traditioneel huwelijksfeest houden hoort er natuurlijk bij, om vervolgens niets officieel vast te leggen is niet zo verstandig. Zo’n traditioneel huwelijk verschilt ook nog eens per regio en uiteraard per individu.
In mijn geval: de vader van mijn lief was al 20 jaar dood. Treurig en ook wel jammer want ik heb geen idee hoe wat mijn schoonvader zou zijn geweest mij als schoonzoon had gezien. Mijn lief zei me wel dat ‘papa heel gelukkig zou zijn geweest’ maar dat is toch speculatie. Misschien had hij, militair zijnde, helemaal niet zo blij geweest met mijn kritiek op het leger als instituut waar het nodige mis mee is (niet op individuele soldaten). Of had ik juist mooie gesprekken kunnen hebben hoe het leger nu echt het volk zou kunnen dienen. Ik zal het nooit weten, dus moet ik maar de woorden van wijlen mijn lief geloven dat papa heel blij met mij zou zijn geweest als onderdeel van de familie. Schoonmoeder lief ziet mij wel als een zoon, ook nu haar dochter er niet meer is, dat geeft een fijn gevoel. Hoe dan ook, na een officieel huwelijk in Nederland (in overleg meeste kosten voor mij), een feest gegeven in Thailand (meeste kosten voor mijn lief). Een bedrag aan geld en goud als sin-sod voor de show, de datum van het feest had mijn vrouw geprikt. We zijn daarna na een monnik gereden die ergens achteraf een tempeltje had, deze kwam op de dag van het feest in de ochtend langs, heeft wat zegeningen gedaan (stippen op ons voorhoofd) en was weer weg. Dorpsoudste deed ook zijn ding, daarna allerlei bekenden en onbekenden die de bekende touwtjes om kwamen knopen. Toen mijn vrouw naar de slaapkamer gedragen. Einde ceremonie. De ronde band op onze hoofden die ons met elkaar verbonden is een mooi iets. In de avond was er het feest in de straat met een tiental tafels. Podium, kabel, muziek, drank. Sanoek. Officieel inschrijven van het huwelijk is het nooit van gekomen.
Grote cultuurverschillen? Ach, de buitenkant ziet er wat anders uit maar in de kern zie ik het allemaal als vergelijkbaar. Een ritueel om naar elkaar toe en de buitenwereld te laten zien dat je een stelletje bent, en dat je goed voor elkaar zult zorgen, er een mooie, onvergetelijke dag van te maken. Misverstanden? Nauwelijks tot niet ervaren. Vanaf dag 1 open kaart, alles bespreken, geen geheimen, geen verwijten, openlijk wens, verlangen en gevoelens van onszelf en de ander besproken. Communicatie heet dat geloof ik, neemt veel misverstanden weg als je dat kunt doen zonder anderen allerlei verwijten te maken.
Bronnen:
– https://www.thailandlawonline.com/thai-family-and-marriage-law/maintenance-for-child-or-between-husband-and-wife
– https://www.siam-legal.com/legal_services/Spousal-Support-for-Divorce-in-Thailand.php
het enige wat ik kan zeggen “het meeste is zeer herkenbaar”