Een nieuwe muziektempel in Bangkok: Sala Sudasiri Sobha

Een nieuwe muziektempel in Bangkok: Sala Sudasiri Sobha

De Lad Phrao is een van de vele grote verkeersaders in Bangkok, loopt parallel met de Sukhumvit maar dan een paar kilometer noordelijk daarvan en wordt gekenmerkt door het ontbreken van hoogbouw: de wijken aan weerszijden bieden vooral ruimte aan kleine neringdoenden en bescheiden woningen.

Bij Soi 41 verlaten we de hoofdweg en duiken een labyrinth in van sois en yaeks aan de hand van de uitstekende plattegrond die ons is toegemaild. Na verloop van tijd draaien we een parkeerplaats op en staren we verbluft naar een droom van een gebouw, stralend wit, met de allure van een paleisje, zomaar in the middle of nowhere.

We vallen van de ene verbazing in de andere, want als we het gloednieuwe gebouw binnentreden, worden we verwelkomd alsof we goede vrienden zijn, familie bijna, door het echtpaar Yontararak dat deze muzikale oase heeft gesticht. Wat heet! Nat Yontararak heeft het gebouw zelf ontworpen als architect en is nu als pianist zelf een van de bespelers van de prachtige Steinway concertvleugel.

We worden ondergedompeld in het warme bad van hun belangstelling en krijgen een rondleiding door dit nieuwe muziek-centrum dat geheel gewijd is aan kamermuziek, met op de eerste verdieping een grote zaal (met concertvleugel en goud-kleurige stoelen) voor 160 en een kleine zaal voor 80 toehoorders. In die kleine zaal staan dan evengoed wel twee vleugels en twee harpen, voor speciale combinaties. Beneden is een grote foyer en er is ook nog een aantal muziekkamers voor les en oefening, want er wordt ook druk pianoles gegeven. Het gebouw ziet er werkelijk prachtig uit met veel teak- en rozenhout. Als architect laat Nat zich alvast van zijn beste kant zien.

Hoe hij als pianist is, weet ik nog niet, want hij trad zelf niet op. De Italiaanse pianist Patrizio Cerrone bracht een recital met muziek van Chopin voor de pauze en daarna opus 111 van Beethoven. Van Chopin speelde hij een gevarieerd programma: een nocturne, een etude (die op de zwarte toetsen), een wals en een scherzo. Alles uiteraard heel virtuoos en muzikaal, hoewel ik vond dat hij soms wel erg fors in de toetsen greep. Chopin mag best wel wat delicater en gevoeliger. Niet voor niets waren de vleugels van de Franse pianobouwer Pleyel de favoriete instrumenten van de Poolse componist.

Na de pauze speelde hij de sonate opus 111 van Beethoven. Zijn laatste sonate en eigenlijk ook de sonate die de ontwikkeling van de sonate als muziekvorm afsloot: een monumentaal, hemelbestormend werk dat de toehoorder ademloos achterlaat. De pianist was hier volkomen in zijn element en voerde ons onweerstaanbaar mee over dit muzikale hooggebergte.

Langdurig applaus was zijn deel maar een toegift zat er niet in. Dat kon ook helemaal niet, want na dit muzikale hoogtepunt past slechts eerbiedige stilte.

Na afloop werden we door mevrouw Yontararak met nadruk uitgenodigd om in de foyer na te blijven praten en te genieten van de hapjes en drankjes die daar op ons wachtten. Het was een zeer plezierig en smakelijk vertoeven daar. Het echtpaar Yontararak is buitengewoon benaderbaar en open over hun muziekcentrum. Nat Yontararak vertelde waarom ze hun centrum juist daar in die toch enigszins onaanzienlijke omgeving hebben neergezet. Geen hoogbouw in de omgeving maar vooral: geen storend verkeerslawaai omdat er geen drukke verkeersaders in de buurt zijn!

Ik keek Nat aan: een wandelende logenstraffing van mijn adagium maak nooit van je hobby je beroep, want dan heb je geen hobby meer! Nat had twee hobby’s, architectuur en muziek, en van beide heeft hij zijn beroep gemaakt. Ik sta met mijn mond vol tanden en aanvaard in dit geval nederig mijn ongelijk.

Hij vertelde ook dat deze muziektempel is genoemd naar prinses Sudasiri Sobha, een kleindochter van koning Rama V, die hem van jongs af aan op alle mogelijke manieren heeft gestimuleerd en gesteund om zijn dromen waar te maken.

Het programma van dit sublieme centrum voor kamermuziek is zeer ambitieus en verleidelijk. Elke maand minstens twee concerten op zondagmiddag en wel om 16.00 uur. Voor ons Pattayanen een uitermate gunstig tijdstip omdat het zo heel goed mogelijk is voor dit concert op een dag heen en weer te gaan, eventueel met eigen, maar ook zelfs met openbaar vervoer.

Op 13 oktober speelt Nat met een blaaskwintet werk van o.a. Ligeti en Poulenc. Om maar wat te noemen.

Ik weet zeker dat ik op zondagmiddag vaak daar te vinden zal zijn. De heer en mevrouw Yontararak ontvangen hun gasten met open armen en het is een Eldorado voor liefhebbers van kamermuziek. Van harte aanbevolen!

Zie voor verdere informatie hun website www.salasudasirisobha.com.