De straatkinderen van Bangkok

Door Joseph Jongen
Geplaatst in Column, Joseph Jongen
Tags: , ,
9 december 2017

De nieuwe Thaise juntaregering heeft blijk gegeven om aan een aantal, door hun ogen bekeken, misstanden een einde te willen maken. Zo kunnen we bijvoorbeeld onder andere constateren dat in Bangkok met het ’s avonds opstarten van de verkoopstalletjes op de trottoirs pas rond 18.00 uur een begin mag worden gemaakt.

Ook op de stranden is de hand van de nieuwe regering duidelijk merkbaar.

De grote stad

In elke grote stad, waar ook ter wereld, kom je armoede, bedelaars, prostitutie, krotten en misdaad tegen. Dus eveneens in een wereldstad als Bangkok. In feite niets nieuws onder de zon. De gemiddelde toerist zal het nauwelijks ervaren of misschien ietwat hoofdschuddend snel verwerken. We zijn immers op vakantie, dus geen sores aan je hoofd.

Bedelaars

Jammer genoeg herken ik sinds de inmiddels ruim twintig jaar dat ik regelmatig in Bangkok kom bepaalde bedelaars. Logeer steeds op Sukhumvit soi 11 en ken daar de wijde omgeving op mijn duimpje. Met name voor de groep ongewassen en zo vuil en vies mogelijk uitziende personen kan ik geen enkel begrip opbrengen. Enkelen bewegen zich zelfs liggend op straat voort. In mijn ogen hebben zij er een soort beroep van gemaakt. Water om het vuil van het lijf te wassen en ook een stukje zeep, zijn ook voor hen verkrijgbaar en kosten de kop niet. Wil zo nu en dan best wel eens mijn portemonnee trekken, maar aan dit soort beroepsbedelaars kan ik met een stalen gezicht en grote boog voorbijlopen. Uiteraard besef ik terdege dat ook een groot aantal mensen uit pure armoede de bedelstaf ter hand moet nemen.

Jonge kinderen

Een geheel andere en uitgebuite groep, vormen de zeer jonge kinderen die vaak alleen met het bekende kartonnen bekertje voor zich eenzaam voor zich uit zitten te staren terwijl oma en/of moeder op afstand een oogje in het zeil houden. Ronduit verdrietig en in mijn ogen meer dan verwerpelijk zijn eveneens de jonge moeders die veelal met meerdere zeer jonge kinderen tot ver na middernacht op straat verblijven.

Krijg daarbij bijna tranen in de ogen, maar denk daarbij vooral aan die kleine jonge kinderen die op een dergelijk tijdstip al heel lang in hun bedje zouden moeten liggen. Het ook in de nachtelijke uren rondrazend verkeer en de uitstoot van uitlaatgassen zal zeker op latere leeftijd deze jonge kindjes gaan opbreken. Kortom een meer dan schandelijke toestand in een beschaafd land wat Thailand toch wil zijn. Over die ‘moeders’ heb ik toch ernstige bedenkingen.

Sociaal

Vraag me wel eens af hoe de sociale wetgeving in Thailand in elkaar zit. Kan me herinneren dat er een soort pensioenregeling bestaat waarbij je als oudere 500 baht per maand ontvangt. Een bedrag dat ook voor een mindervalide geldt die bijvoorbeeld een arm of been mist. Wellicht is dit bedrag inmiddels iets verhoogd, maar het zal beslist geen vetpot zijn. Dus beste in Thailand levende landgenoten, nooit meer katten op dit blog op regeringen die jullie een poot trachten uit te draaien.

Ben dankbaar dat je in Nederland of België bent geboren en in Thailand nog steeds kunt genieten van de verworven vrijheden, sociale uitkeringen en daarbij behorende welstand. Voor de een meer en voor een ander ietwat minder. Maar dat is een kwestie waarvoor je zelf medeverantwoordelijk bent geweest tijdens je arbeidzame leven.

30 reacties op “De straatkinderen van Bangkok”

  1. paulusxxx zegt op

    De straatkinderen die voor het bedelen worden ingezet zijn net zoals de mismaakte en smerige bedelaars ingezet door maffia. Het doel is veel geld verdienen. Het is een walgelijke mensenhandel waar de Politie weinig aan doet. Zelfs op Walking Street in Pattaya zie je na middernacht nog schattige kindertjes fluorescerende armbandjes, kauwgom verkopen of trucjes doen.

    • John Chiang rai zegt op

      Beste Paulus,
      Je hebt zeker gelijk,dat er ook veel gespeelde armoede bestaat,en dat er mensen zijn die zelfs kinderen daarvoor misbruiken,maar je mag hier niet generaliseren.
      De hoofdschuldigen,van deze commercieel gespeelde armoede,en ook dat kinderen tot diep in de nacht onderweg zijn is meestal de farang.die het verschil niet ziet,tussen werkelijke armoede.
      Bovendien zolang farangs meestal uit medelijden iets van een kind kopen,worden ze ingezet voor deze werkzaamheden,en zijn de volgende dag te moe voor het onderwijs.

      • Frans Nico zegt op

        Jouw reactie op Paulus: “Je hebt zeker gelijk,dat er ook veel gespeelde armoede bestaat ,en dat er mensen zijn die zelfs kinderen daarvoor misbruiken,maar je mag hier niet generaliseren.
        De hoofdschuldigen van deze commercieel gespeelde armoede en ook dat kinderen tot diep in de nacht onderweg zijn is meestal de farang.”

        Beste John,
        Punt 1. Wat in Thailands voorkomt komt ook in Europa en locaties wereldwijd voor. Reis maar eens door Parijs of door Spanje.
        Punt 2. In een adem stel je dat men niet mag generaliseren, terwijl je dat, verwijzend naar de Farang, zelf juist wel doet.

        Wat door Joseph wordt beschreven komt niet door “de Farang” en komt wereldwijd voor. Niets nieuws onder de zon.

        Of kinderen, zoals Paulus schrijft, door de “maffia” worden ingezet, is een ongefundeerde mening. Velen, zowel volwassenen als kinderen, worden door eigen familie ingezet, zo heb ik al vaak kunnen constateren. Maar moet je alles en iedereen dat kwalijk nemen? Zolang armoede niet door overheden effectief wordt bestreden, bv. door een fatsoenlijk inkomen te garanderen (en niet met een ongepaste fooi afscheept), zal dit fenomeen altijd blijven bestaan.

    • Jack G. zegt op

      Als de kinderen niks verdienen krijgen ze een pak slaag of geen eten van de maffia. Of ze verdwijnen in het pedogebeuren. Zolang de politie en de regering niks doen wat is dan wijsheid?

    • Gerrit zegt op

      Beste Paulus en andere,

      Het is niet zo dat de politie er niets er aan doet. De Militaire regering, heeft bij de politie,`samen met de DSI (Thaise geheime dienst) diverse teams opgericht om er een einde aan te maken.

      Resultaat; De kinderen worden geronseld in Cambodia en aan de ouders een kleine beloning gegeven.
      Vervolgens worden de kinderen gesmokkeld naar Thailand en ingezet als bedelaar. Natuurlijk weet de politie exact waar de kinderen verblijven.

      Maar………

      Bij een inval zijn er alleen enkele “verzorgers” (lees werklozen) aanwezig, die de kinderen letterlijk slaan met een rietje (dun bamboo houtje) als ze niet luisteren (lees; niet doen wat ze moeten doen).
      Vervolgens weten de kinderen totaal niet waar ze wonen, ze hebben geen flauw idee waar hun ouders zijn.

      De politie/DSI zit vervolgens met kinderen en enkele werklozen, die ook geen flauw idee hebben wie hun opdrachtgevers zijn, communicatie gaat via prepaid telefoons. (vandaar dat nu iedere prepaid telefoon geregistreerd moet worden). Geld (en dat is behoorlijk veel) wordt ook opgehaald via handlangers die onderweg diverse prepaid telefoontjes krijgen om het geld af te leveren.

      Als z’n groep kinderen is opgerold, zijn er binnen een week weer nieuwe kinderen geronseld in Cambodia.
      Voor de politie/DSI een “bijna” onmogelijke opgave om er een eind aan te maken.

      Gerrit

    • Thomas zegt op

      Als ze toeristen gaan bekeuren voor het geven van geld, is het probleem waarschijnlijk al voor een groot deel opgelost.

  2. Sonny zegt op

    Weet niet of het waar is maar heb ook wel eens het (in mijn ogen absurde) verhaal gehoord dat mensen zichzelf verminken om als bedelaar meer geld verwachten te ontvangen…

    • ruud zegt op

      Erger, kinderen worden verminkt.
      Ik heb jaren geleden op Phuket waarschijnlijk een jongen van een jaar of 10 gezien.
      Waarschijnlijk uit Cambodja.
      Er waren in die periode een veel kinder bedelaars uit Cambodja.
      Of die werden misbruikt door bendes uit Cambodja of uit Thailand weet ik niet.
      Daar waren de ringvinger en middelvinger van de rechterhand afgesneden.
      Die hand liet hij dan zien tijdens het bedelen.

  3. Erik bkk zegt op

    Ja daar in de omgeving van Soi 11 op Sukhumvit zelf zie ik al wel 10 jaar een aantal beroeps bedelaars goeie zaken doen. Die man die over de grond rondkruipt zit daar met ook altijd zijn vrouw in de buurt die op haar beurt nu 2 kinderen meebrengt. Die man heeftt in de avonduren al 10 jaar dezelfde smerige kleding aan. Het is allemaal 1 groot theater. Recent zag ik dit couple in Soi 11 een paar nieuwe plekken uitproberen..

  4. ferd zegt op

    het is zeker geen absurd verhaal over verminking van kinderen.
    Ik heb jarenlang een stichting beheerd om m.n, kinderen uit oostblok landen, en in mijn geval Roemenie, te helpen, en wat ik daar heb gezien, meegemaakt slaat echt alles. Ja, het gebeurd echt, armpjes gebroken en onder een hoek van 90 graden geplaatst, voetjes, handjes, noem maar op, dus ik kan me niet aan het idee onttrekken dat het in Thailand niet hetzelfde zou zijn. Triest maar waar.

    • Mr Bojangles zegt op

      Zie de film ‘Slumdog millionaire’ uit India. En als je vaak genoeg in India bent geweest, dan heb je vast wel gezien dat dit nog steeds gebeurt.

  5. immigranten zegt op

    Het is inmiddels welbekend, en naar ik meen ook al enkele keren op dit blog gepubliceerd, dat ze vrijwel allemaal uit Cambodia komen, daar nog redelijk veel geld betalen voor een 3maandsverblijf in TH en voor transport naar en van de bedelplekken wordt gezorgd door wat men dus meestal ”mafia” noemt. Gewoon investeren in een beter ibnkomen. Of noem het gewoon slim inhaken op de drang tot goed doen bij de toerist die dat soort scenes niet gewend is. Verminkingen van destijds de burgeroorlog en nadien de vele achtergebleven landmijnen in Camb. komt er zeer veel voor. Nog steeds vallen er af en toe slachtoffers door.

  6. Peter zegt op

    Mijn vrouw komt uit Nontaburi (onder de rook van Bangkok) en heeft in Bangkok gewerkt.
    Zij is Boeddhiste en best wel begaan met mensen welke het slecht hebben.
    Wanneer wij samen door Bangkok lopen kijkt zij niet om naar deze bedelaars en op een vraag van mij kreeg ik te horen dat het niet nodig was omdat die zgn. bedelaars het best wel goed hebben, soms beter dan de doorsnee Thai.
    Er bestaat armoede op het land en daar zou beter aandacht aan besteed kunnen worden.
    Wij zijn pas terug van een 2 maanden durende vakantie en wij hebben een koffer vol met kinderkleding meegenomen welke door een bekende verdeeld werd onder het “bergvolk”van Puh Shi Fa.
    Wij zijn er zelf geweest en hebben gezien in welke lompen die kinderen lopen en hebben achteraf foto’s gekregen van kinderen welke de gegeven kleding dragen.
    Wanneer wij iets doen dan is het naar de werkelijk armen.

  7. Simon zegt op

    Ooit eens meegemaakt dat een klein groepje bedelende kinderen mij was opgevallen, op sukumvitroad. De jongste was ongeveer 5 en de oudste niet ouder dan 8.
    Enkele uren later viel mijn oog op een vrouw van middelbare leeftijd. Niet echt slank, maar redelijk aantrekkelijk. Op de manier waarop ze gekleed was, zou je kunnen opmaken dat ze tot de “Hi-so” kringen, zou kunnen behoren.
    Ongeveer 10 meter achter haar zag ik, het zelfde groepje kinderen, die ik eerder op de avond had gezien, de vrouw volgen.
    Ik besloot het geheel eens van dichtbij te volgen en zag dat ze van richting veranderden, buiten de drukte van Sukumvitroad.
    De vrouw had mij nog niet gezien en ik hoorde haar communiceren met het groepje kinderen. Ze liepen treuzelend en de vrouw stopte bij een vette Mercedes, die er geparkeerd stond. De kinderen bleven staan op genoemde afstand. Om niet echt op te vallen moest ik het gezelschap passeren. Maar om niet te veel te missen bleef ik staan om mijn veters te controleren. Toen ik opstond, zag ik dat de Mercedes mij passeerde en dat het hele gezelschap nergens meer te bekennen was.
    Ik was dus getuigen van het fenomeen, Mensenhandel. Woest was ik dat mijn vermoeden werd bewaarheid. Maar wat kan je er tegen doen, als farang zijnde.
    Ik weet dat er in Manilla (Filipijnen) 40.000 ongeregistreerde kinderen wonen. Hoeveel dat er zijn in Bangkok, weet ik niet.
    Heeft iemand misschien een tip, wat je zou kunnen doen, als je onregelmatigheden ziet in Thailand?

  8. Sir Charles zegt op

    Op Beachroad kom je ook dikwijls ‘bedelaars’ tegen, het verschil is dat ze geen Thai zijn. Ooit het huis uitgegooid door hun tee-rak, die al hun schepen verbrand in het thuisland of die door de alcohol en alle andere genoegens in het ‘nightlife’ zich zelf niet meer in de hand hadden.

    Je komt ze ook dikwijls tegen daar waar wat te vieren is, daar waar men een boog heeft gemaakt van opgeblazen ballonnen zodoende valt daar wat gratis eten te scoren en wellicht ook nog een biertje, die bedelaars worden ook wel balloonhunters of ballonvaarders genoemd.

  9. Leo zegt op

    Het is alweer een aantal jaar geleden dat Sukhumvit vol zat met bedelende kinderen. Toen werd ik door een meisje van de Tourist Authority geïnterviewd en heb ik mijn boosheid geuit door te zeggen dat ze naar school moesten. Nou zei dat meisje, dat zijn Cambodjaanse kinderen. Nou en, die moeten toch ook naar school! En verdomd, een jaar later nauwelijks een kind te zien; blijkbaar was er toch opgetreden.
    Aan bedelende kinderen of moeders met een baby geef ik niks om dit soort misstanden tegen te gaan. Bij Sukhumvit zie ik ook de beroepsbedelaars die een aardig entertainment geven en daarmee veel ophalen.
    Ik geef als ik op een markt in een ooghoek een hompje mens zie; zij hebben het echt nodig en hen loopt iedereen voorbij.

    • ruud zegt op

      Er is mogelijk tegen de kinderen opgetreden, maar ik denk niet dat ze daarna op school terecht zijn gekomen.

  10. Marijke zegt op

    Inderdaad schijnen de kinderen en hun moeder soms ook door bendes ingezet worden om te bedelen.Ik weet niet of dat waar is maar dat inderdaad een beentje of id afgehakt worden om meer geld op te halen .Als je bv de kinderen een zakje snoepjes of zo wilt geven word dat niet op prijs gesteld ze willen alleen geld .Een paar jaar geleden in changrai leek een klein meisje zonder benen te zitten het was onze eerste keer in thailand wat schets onze verbazing dat ze even later gewoon van haar plekje weg liep.Kortom dus flink belazerd het is triest maar wij doen ook of we niets zien .En de mensen die wij inmiddels goed kennen en het echt moeilijk hebben die stoppen we wat toe.

  11. riekie zegt op

    Ik geef alleen aan bedelaars als de thaien ook wat geven dan weet ik dat het echt is .
    Aan kinderen die roosjes verkopen geef ik niks vaak staat moeder om de hoek op de uitkijk

  12. ivo zegt op

    sukh zijn vaste toneelspelers (de kruipende man, de blinde muzikant) die zal ik de volgende keer dat ik er weer ben na alweer 7jaar niet vast weer tegenkomen. Als je rond een uur of 5 bent heb je kans dat je een grote vrachtwagen ziet stoppen om de georganiseerden op te halen en ja die benz ook. Mijn ex heeft mij ooit ook afgeleerd om wat te geven, niet in te schatten wat echt is of nep. Overigens wel klein beetje respect voor de kruipende man, je zal maar voor je brood over sukhumvit moeten kruipen (yeeeeeech). Die kinderen blijven me echter pijn doen om te zien of ze nu bedelen of op de knie van een heeel verkeerd persoon zitten…

  13. Thomas zegt op

    Als je het niet aan kunt zien, zoek een erkende hulporganisatie. Daar zijn er genoeg van. Zelf heb ik ondanks mijn geloofsafvalligheid toch nog een voorkeur voor katholieke nonnen. Individuele acties leiden vaak tot meer ellende. En helaas, je kunt niet iedereen redden.
    En laten we wel wezen, maatschappelijke en economische ongelijkheid in Thailand en de rest van de wereld is uiteindelijk toch oorzaak nummer 1. Als alle miljarden die in de Thaise politiek en bedrijfsleven worden weggesluisd nu eens goed terecht kwamen, was dit hele probleem al lang opgelost. Wie in Thailand heeft de ballen om dat eens echt aan te pakken?

  14. Sjaak S zegt op

    Door mijn vele reizen over de wereld ben ik ook veel bedelaars tegengekomen. In ALLE grote steden ter wereld en overal werd er wel wat op bedacht. Echter één ding bleef me in herinnering. Zo’n 30 jaar geleden liep ik in Nairobi, Kenya. Daar hingen overal posters op in het Engels: geef niks aan bedelaars.
    Deze posters zie ik telkens weer voor me, wanneer ik deze mensen tegenkom.

    Ik geef niks meer om mijn geweten te sussen.

    Heel veel bedelaars, ook hier in Thailand, worden door Mafia (zoals die vrouw in de dikke Mercedes) ingezet. Hulpeloze mensen worden misbruikt, armen en benen gebroken of afgehakt, ogen uitgestoken.
    Ik heb ooit eens in de VS een man gezien die in een rolstoel zat te bedelen. Deze zag ik de volgende dag (toen ik een vroege ochtendwandeling maakte), deze zelfde rolstoel voor zich uit duwen om vervolgens zich in de bedelstoel te heffen.
    In India werd ik eens achtervolgd door een bedelaar, die met zijn halve armen (de onderarmen had hij niet meer) naar mij zat te zwaaien… een nachtmerrie.
    Tijdens een verblijf op Phuket, vele jaren geleden vertelde me een mede-reiziger over zijn ervaring in India: hij zat in een restaurantje daar en voor de deur zat een bedelaar, die waarschijnlijk verlamd was. Deze man wachtte op hem totdat hij het restaurant verliet en begon naar geld te vragen. Toen de verteller niets wilde geven, klampte de bedelaar zich aan zijn benen vast en liet hem niet meer los. De man vertelde dat dit de eerste keer in zijn leven was dat hij iemand geslagen had. De bedelaar wilde niet loslaten.
    In Indonesië zag ik ooit eens een bedelaar, die lokaal bekend was (in Bukittingi), diens lichaam uitzag als een druipkaars. Zijn vel hing vanaf zijn gezicht in slierten langs het lichaam… lange tijd waarde die man in mijn ergste dromen rond…
    De enige die ik in Bangkok wel eens geld gaf, was een vrouw, die een verminkt gezicht had. Hoe het gekomen was, dat deze vrouw zo vreselijk uitzag, weet ik niet, maar om zo je leven lang te blijven uitzien… dat deed me nog wat.
    Het meest beroemde voorbeeld van een bedelaar is toch die Duitser, die in Bangkok met een dik opgezwollen voet zat te bedelen, vervolgens, mede door een internet actie en hulpvaardige Thaise mensen, een flinke som geld gekregen had, later teruggevonden werd in Pattaya, dat geld uitgevend aan drank en vrouwen! Een paar maanden later dook hij weer op in de sociale media: hij zat nu in Duitsland te bedelen.
    Ik geef geen geld. Ook niet aan hulporganisaties. Wel soms aan straatkunstenaars, die iets doen om geld te krijgen en ook alleen als ik onder de indruk ben van hun prestaties. De flessenbouwers geef ik inmiddels niets meer. De eerste keer was ik ook onder de indruk, maar nu zijn er te veel mensen die het kopiëren en dan vind ik het niet meer leuk.

    Mijn vriendin zegt ook altijd: als je hier in Thailand geld hebt, is iedereen vriend van je. Heb je niks, dan ben je minder waard dan een hond. Je eigen familie wil niks meer met je te maken hebben. Hier kom je echt toestanden tegen (en ook elders in de wereld), waar je een deel van je familie steenrijk hebt en de neef of nicht op straat moet slapen…

    Armoede is vreselijk en ik ben blij dat er mensen bestaan die als hulporganisatie iets opzetten om mensen op een goede manier te helpen. Hoe was dat nog eens: geef je een man een vis, dan heeft hij genoeg voor een dag. Geef je hem een hengel, dan kan hij zijn leven lang voor zichzelf zorgen.

  15. Ton zegt op

    Tijdens een trip door Laos heb ik eens gezien dat mensen die bij een eetstalletje zaten te eten aan de serveerster vroegen om een jonge moeder die rond de tafeltjes liep te bedelen wat te eten te geven op hun kosten. Het moedertje was hier blij mee. Op die manier scheid je ook de echte armen van de beroepsbedelaars. Ik heb dat daarna zelf ook regelmatig gedaan.

    • Nicky zegt op

      Inderdaad, soms is het beter om gewoon wat eten te geven.
      In Budapest stonden altijd vrouwen te bedelen. Ik gaf ze een broodje, en dat werd gewoon weggegooid. Ze wilden enkel geld. Ik geef dus ook nooit geld. Iets te eten en als ze dat niet willen, jammer dan

  16. Davis zegt op

    Inderdaad Ton.

    Een van de eerste reizen, in Chiang Mai aan het treinstation. Na de drukte van aankomende reizigers uit BKK, en taxi’s die klanten ronselden voor een veel te dure rit. Besloten we wat te eten en drinken. Om nadien een taxi te nemen aan normale tarief, wat overigens goed lukte.

    Eenvoudig eetstalletje, lekker en letterlijk aan het tafelen. Want er stonden maar enkel tafels en fornuis annex koelbox op wieltjes. Wel, daar stond op een goede 2 meter een oude dame naar de grond te staren met haar handen in een nederige wai. Na afloop, en af te rekenen, stak de dienster de restantjes van ons eten in zakjes. De oude dame knielde, en weer een wai naar de dienster, zonder ook maar iets gezegd te hebben. Zij glimlachte en wandelde weg met de zakjes. Sindsdien, in gelijkaardige situaties, word steevast eten voor die persoon besteld. En drinkgeld gaat die ene keer dan ook daar. Dat zijn geen profiteurs, dat zijn mensen die geen familie hebben, hun niet meer kunnen beredderen. Niet meer kunnen werken. Ze vragen ook niets, zij wachten gewoon tot een goede ziel hen opmerkt.

  17. mark zegt op

    Ik kom vaak in Bangplad, een buitenwijk van Bangkok, omdat mijn vriendin daar woont. Ook hier zie je af en toe moeders met kleine kinderen bedelen. Vaak geef ik dan wel wat. Aangezien hier nauwelijks toeristen komen is de kans groot dat dit ‘echte’ bedelaars zijn.

  18. Nico zegt op

    Tja,

    Niemand hoeft zich zorgen te maken om de kinderen, ieder district in Thailand heeft een kinderopvang.
    Alleen die bedelende kinderen worden geronseld in Cambodia en als die ondergebracht zijn in een kindertehuis, zijn er binnen een week weer nieuwe kinderen uit Cambodia geronseld.

    Ofwel water naar de zee dragen.

    Nico

  19. Luit zegt op

    Hier op “mijn” eiland in Azie was het exact het zelfde als ik jullie reactie’s zo lees. Ze hebben het hier strafbaar gemaakt, bedelaars worden opgepakt en naar huis gebracht (vaak een ander eiland). Maar misschien nog belangrijker als toerist/expat ben je ook strafbaar als je ze geld geeft……Dit heeft hier geweldig geholpen en als ik nog eens een verdwaalde bedelaar zie, geef ik wat te eten of een flesje water, daar heeft de maffia niets aan >>>>>

  20. jan scheys zegt op

    ik ga akkoord dat er nog veel mistoestanden zijn en er nog veel te veel arme mensen in de hoofdstad zitten maar alles bij mekaar genomen is het op de Filipijnen NOG VEEL ERGER!
    daar zie je nog echte armoede en de huizen waar de modale mensen wonen zijn stukken erger dan de favela’s in Brasilie, Mexico en zo. De huizen zijn opgetrokken uit karton en plaatstalen golfplaten met veel gaten in…en nog andere wegwerprommel.
    Dat neemt niet weg dat ik ook veel meeleef met de armen in BKK.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website