We leven in een tijd waarin mindfulness, meditatie en zentherapieën een prominente plaats hebben verworven in onze dagelijkse levens en wellnesspraktijken. Deze concepten zijn ontleend aan het boeddhisme, een eeuwenoude religie die zich verspreidde vanuit Azië naar de rest van de wereld. Echter, zoals hoogleraar godsdienstwetenschapper Paul van der Velde uitlegt, is er een misverstand ontstaan: velen van ons zien het boeddhisme als een vreedzaam of zen geloof, maar het boeddhisme is veel meer dan dat. Er is ook sprake van misbruik en oorlog.
In een recente video van de Universiteit van Nederland, bespreekt Van der Velde de complexe geschiedenis en diversiteit van het boeddhisme. Hij benadrukt dat de louter zen en vreedzame visie van het boeddhisme een westerse interpretatie is, en niet volledig de omvangrijke en gevarieerde tradities en praktijken van het boeddhisme weerspiegelt.
De geschiedenis van het boeddhisme is er een van zowel contemplatie als conflict. Sinds zijn oorsprong in de 5e eeuw v.Chr. in het noordoosten van India, heeft het boeddhisme vele vormen aangenomen en zich aangepast aan verschillende culturen, van de Theravada-tradities van Zuidoost-Azië, tot het Mahayana boeddhisme in Oost-Azië, en het Vajrayana of tantrisch boeddhisme in Tibet.
In deze rijke geschiedenis zijn er momenten van grote vrede en verlichting, maar ook momenten van strijd en conflict. Bijvoorbeeld, in middeleeuws Japan waren er gewapende monniken, bekend als ‘sohei’, die hun kloosters met geweld verdedigden. In de moderne tijd hebben sommige boeddhistische monniken in Myanmar een rol gespeeld in het aanzetten tot geweld tegen de Rohingya moslimminderheid.
Van der Velde legt uit dat deze aspecten van het boeddhisme, hoewel oncomfortabel, een belangrijk onderdeel zijn van de volledige geschiedenis en het bredere beeld van het boeddhisme. Het is belangrijk deze complexiteit te erkennen en niet te vervallen in simplistische en geromantiseerde voorstellingen van het boeddhisme.
Dus, de volgende keer dat je deelneemt aan een mindfulness-sessie of een zentherapie, herinner jezelf er dan aan dat deze praktijken deel uitmaken van een veel groter, gevarieerd en complex geheel dat het boeddhisme is. Dit betekent niet dat je moet stoppen met deze praktijken, verre daarvan. Het is juist een uitnodiging om verder te verkennen en je kennis over deze rijke traditie te verdiepen, buiten de grenzen van onze westerse interpretatie.
De video van Paul van der Velde en de Universiteit van Nederland biedt een uitstekend startpunt om je reis naar een vollediger begrip van het boeddhisme te beginnen.
Bekijk hier de video: https://shorturl.at/fnpx5
Niet alleen het boeddhisme; er zijn meer religies en/of levenswijsheden met een donker randje.
Vergeving en liefde prediken met wapens in je hand! Verandert dat ooit? Denk van niet; ook hier spelen persoonlijke en groepsbelangen een rol en spelen nadrukkelijk ook centen mee…
Dank voor het plaatsen van dit filmpje.
Ik denk dat het niet al te moeilijk is om iedere religie in verband te brengen met duistere zaken.
Of dat aan de religie is te wijten is moeilijk te bepalen, feit is in ieder geval dat bij veel oorlogen de religie als dekmantel wordt gebruikt.
Het geldt in ieder geval voor de grootste religies: Christendom, Islam, Hindoeisme en Boeddhisme.
Het boeddhisme is een overtuiging geen religie want er is geen God.
Het woord religie komt uit het Latijnse woord ‘religare’ wat ‘binden, samenbinden’ betekent. Maar het betekende in het begin wel ‘samenbinden met een ‘god’. Misschien is kapitalisme en communisme ook wel een religie, met dezelfde soort problemen.
Albert Einstein noemde zichzelf ooit atheïst maar was tegelijkertijd diep religieus. Hij bedacht zelfs dat hij zelf wel eens een god zou kunnen zijn. Want, als religie de aanbidding van een mysterie is dat voortkomt uit onbegrijpelijke wijsheid of niet te bevatten schoonheid, was hij dan niet zelf een goddelijk wezen? Een revolutionaire gedachte die Ronald Dworkin, hoogleraar aan de Universiteit van New York, inspireerde tot het geven van de collegereeks ‘The Einstein Lectures’.
Veel mensen geloven tegenwoordig in ‘iets’ maar noemen zichzelf niet religieus. Het een sluit het ander gelukkig niet uit, legt Dworkin uit in Religie zonder God. Geloven in God betekent het erkennen van waarden die vaak ook onder atheïsten bestaan. Eigenlijk verschillen gelovigen en ongelovigen dus niet zo veel van elkaar.
Dit boek, een pleidooi voor godsdienstvrijheid op rationele gronden, is postuum uitgebracht. Dworkin gaat in op de meest fundamentele vragen die over religie bestaan. Waar houdt het leven op en begint de dood? Kun je geloven zonder God? Onder de oppervlakte delen gelovigen en ongelovigen vaak dezelfde waarden. Alleen al daarom zouden ze elkaar de ruimte moeten geven op hun eigen manier te geloven, zegt Dworkin.
-Ronald Dworkin was emeritus hoogleraar rechtsgeleerdheid en filosofie aan de Universiteit van New York. Hij gaf les aan Yale en de Universiteit van Oxford. In 2007 ontving hij de Ludvig Holberg International Memorial Prize voor zijn onderzoek. Hij overleed in februari 2013. Religie zonder God werd postuum uitgebracht. Dworkin is een van de grootste rechtsfilosofen en denkers over de democratische rechtsstaat uit de recente geschiedenis.
Ik geloof absoluut niet en degenen die zeggen dat ook niet te doen maar toch menen dat er “iets” moet zijn verwijs ik naar het rijk der fabelen. Ze houden het ietwat laf bij “iets” voor het geval dat toch verantwoording moet worden afgelegd en zij desondanks in het vagevuur moeten branden. Ontkenning maakt de ervaring nog helser, Maar wanhoop niet: Romeinen 6:7, 23 zegt dat wie sterft is rechtens vrij van zonde. De dood is de volledige straf.
Het enige iets, is het Universum, die onmetelijke energie is bepalend voor alles. Religie is slechts een verhaal bedacht om het onbekende te gebruiken voor controle over de onwetende massa.
Waarom zou iemand niet kunnen menen dat er “iets” moet zijn.
Als je gaat nadenken over allerlei zaken in het leven is die conclusie helemaal niet zo vreemd. Probeer bijvoorbeeld eens te denken over grenzen van het heelal en wat er dan buiten die grenzen zou moeten zijn.
Ons brein kan dat soort zaken niet bevatten en zoekt een oplossing.
Dat kan “iets” zijn, maar ook een religie.
Geloven dat er “iets” is heeft niets met het moeten afleggen van verantwoording te maken, daar geloven ze immers niet in.
Ja Peter,
Je hebt volledig gelijk, er is of bestaat geen god.
Het is niet dat God de mens gemaakt heeft, neen, het is de mens die God gemaakt heeft!
De ruimte, het heelal is eindeloos, er is géén begin en géén einde.
Hoe kan men iets schapen uit het niets. Van niets kan men niets schapen.
Alles is natuur, met zijn positieve evolutie.
Men moet eerbied hebben voor de natuur.
Een houding voor de natuur geeft eveneens een positieve affectie op en heeft absoluut een meerwaarde, in de natuur is er géén kwaad.
Alleen met een godsdienst en de staat is er goed en kwaad!
Als je op een wat luchtiger manier naar de andere kanten van Boeddhisme wilt kijken is de volgende video van Lubach ook een aanrader.
https://www.youtube.com/watch?v=27eBUV34lvY
Paul van de Velde heeft er zelfs een boek over geschreven: “In de huid van de Boeddha”
Uitgegeven bij uitgeverij “Balans” in Amsterdam.
Zeer de moeite waard als je wat meer achtergrond wilt.
Ligt dat aan het Boeddhisme of aan de volgelingen die het niet zo nauw nemen met de oorspronkelijke bedoeling?
Ik denk toch vooral dat laatste. De boodschap van Jezus lijkt immers ook niet door alle Christenen even goed begrepen of opgevolgd te worden.
Zelfs welwillende volgelingen zijn niet altijd volledig op de hoogte van waar hun religie voor staat. Al betekent dat meestal niet dat ze kwaad doen aan een ander.
Zie bijvoorbeeld het filmpje ” หัวใจของพุทธศาสนา The Heart of Buddhism”:
https://www.youtube.com/watch?v=LJl41VosKJ0
Voor wie interesse heeft kan ik verder ook de boeken en de video’s op YouTube aanraden van Alan Watts: deze Britse filosoof overleed 50 jaar geleden, maar zijn (vaak humoristische) uitleg over de verschillen tussen Westerse en Oosterse filosofie en religie is nog altijd waardevol. Ook onder degenen die niet religieus zijn leven veel van de ideeën die uit een religie afkomstig zijn nog altijd voort. En dat is niet allemaal negatief, maar ook niet allemaal positief.
Zie bijvoorbeeld:
https://www.youtube.com/watch?v=jgqL9n6kZc8
De mens is goed & slecht en derhalve is alles in de wereld goed & slecht niet omdat alles in de wereld goed & slecht is maar omdat ieder mens alles in de wereld goed & slecht kan interpreteren!
Met vriendelijke groet,
BZ
Geen enkele godsdienst of religie of levensbeschouwing is vrij van intolerantie jegens anderen, heeft de kwaadaardigheid van de mens nooit kunnen intoomen, en het heeft geen enkele zin iets dergelijks aan te hangen in de hoop of verwachting dat de mens zich vreedzaam zal gedragen. Het boeddhisme spant de kroon. China als boeddhistisch land naast andere filosofieën was er zelfs niet vies van ook eigen volk elkaar over de kling te laten jagen. Zie https://ap.lc/jcAb0
Religies hebben alleen zwarte kanten als die zwarte kanten deel uitmaklen van het geschreven, overedragen en geaccepteerde gedachtengoed van die religie.
Wat gelovigen daar van maken in de praktijk is een heel ander verhaal.
Dus: Boeddhisme heeft geen zwarte kanten, maar Boeddhisten wel
Het christelijk geloof heeft geen zwarte kanten, maar Chrsitenen kunnen dat wel hebben.
Ik denk dat gelovigen zelf ook deel uit maken van de religie, zeggen dat een religie geen zwarte kanten heeft als het niet zo geschreven, of overgedragen en geaccepteerd is, is iets te kort door de bocht denk ik.
Vanzelfsprekend kan je een religie niet afrekenen op foutief gedrag van een enkeling, zeker niet als dat foutieve gedrag veroordeeld wordt door de rest, maar als het gaat om grote groepen die zich misdragen, en ook niet teruggeroepen wordt, ligt het genuanceerder.
Je zou in dat geval kunnen zeggen dat het een geaccepteerd gedachtengoed is omdat het niet wordt veroordeeld.
Het idee dat boeddhisme zoooo anders is, iets exotisch, iets bijzonders, wat vage ideeën die hier vanaf de hippie tijd heen zijn gekomen, iets met Tibet en die oh zo vriendelijke, vrolijke man… Nieuwsberichten van boeddhisten die ernstig de fout in zijn gegaan zie je niet zo snel terug in de krant. Heeft er weleens wat gestaan over zeg die monnik die meende dat communisten nog minder zijn dan kakkerlakken en naar her volgende leven helpen dus niet zo erg is…? Dergelijke extremisten lees je niet zo snel over en dan nog, de minder vrouw vriendelijke elementen die in de leer zitten komen ook nauwelijks langs. Heb nu een groot aantal van de verhalen over eerdere levens van Boeddha gelezen en sommige daarvan zijn behoorlijk vrouw onvriendelijk. Zowel leer als volgers zijn dus niet perfect. Dat besef mag er best wezen, maar zolang er heel veel mensen vooral goeds mee doek of denken te doen, is er niet zoveel aan de hand. Maar waar het fout gaat moeten we wel over kunnen praten. Prima dus dat we hier nog eens op gewezen worden.