Armoede neemt toe in Thailand, lagere inkomens dalen
(Gigira / Shutterstock.com)
Een pas uitgekomen rapport van de Wereldbank laat zien hoe in de afgelopen 5 jaar het aantal mensen onder de armoedegrens is toegenomen van 7,2 naar 9,8 procent. Het aandeel in het nationale inkomen van de 40% laagste inkomens nam af.
Ik geef hier de voornaamste conclusies weer van het rapport van de Wereldbank dat het tijdperk tot en met 2018 behandelt. Het cursieve gedeelte zijn mijn uitleg, aanvullingen en mening.
Wat Thailand goed heeft gedaan
Thailand heeft het in de afgelopen decennia goed gedaan waar het zekere aspecten van het welzijn van de bevolking betreft vergeleken met andere Zuidoost Aziatische landen. Het gaat dan om de toegang tot de gezondheidszorg, schoon water, elektriciteit en het lager onderwijs. Tussen 1980 en 2018 daalde het aantal mensen onder de armoedegrens van 65% naar 9,8%. In Bangkok daalde dat percentage van 24,7 in 1988 naar 1,4 in 2018.
De armoedegrens ligt in Thailand bij 2.920 baht per maand.
De toename van de armoede in de afgelopen jaren
Tussen 2015 en 2018 nam het percentage mensen onder de armoedegrens toe van 7,2 tot 9,8 procent en terwijl het absolute aantal arme mensen onder die grens toenam van 4,9 tot 6,7 miljoen. De toename van de armoede vond plaats in alle regio’s en in 61 van de 77 provincies maar was groter in het Diepe Zuiden.
Hoge cijfers van aantal mensen onder de armoedegrens zijn er in de volgende provincies:
- Mae Hong Son 49%
- Pattani 39%
- Kalasin 31%
- Narathiwat 30%
- Tak 29%
- Chainat 27%
- Sa Kae 27%
De armoede is het hoogst, en dat zal niet verbazen, bij huishoudens die van de landbouw moeten leven, achtergebleven regio’s en provincies en bij laagopgeleiden. Leerlingen over geheel Thailand hebben geen gelijke toegang tot goed onderwijs.
De redenen voor de toenemende armoede
De Wereldbank noemt de tegenvallende economische groei (tussen de 2 en 3 procent) als een belangrijke reden. Inkomen en andere verdiensten stagneren. Verder noemen ze overstromingen en de droogte als factoren die het inkomen van met name landbouwers hebben aangetast.
In het verleden was er een toenemende armoede tijdens de economische crises van 1998, 2000 en 2008 en bovendien in 2016 en 2018. Andere Zuidoost-Aziatische landen zagen geen toename van de armoede sinds 2000.
Andere Zuidoost-Aziatische landen kenden een groei van 5-7 procent in de afgelopen decennia.
De ongelijkheid in inkomens is toegenomen
Thailand is al langer een land met één van de grootste ongelijkheden in inkomen (en bezit) in de wereld. Deze ongelijkheid is in de afgelopen jaren groter geworden: de minstverdienende 40% ging er op achteruit terwijl de hogere inkomens er op vooruit gingen. Dit ondanks de steunmaatregelen voor weinig verdieners van de regering. Die vermindering was zowel zichtbaar in salarissen als in inkomen van boeren en zakenmensen.
Hoogstwaarschijnlijk is de situatie sinds 2018 nog verder verslechterd.
Hoe verder?
Het Wereldbank rapport vindt het vooral belangrijk een beter vangnet op de bouwen voor kwetsbare groepen zoals ouderen, gehandicapten, arbeidsongeschikten en bij natuurrampen. Thailand moet meer aandacht besteden aan de achtergebleven gebieden, vooral waar het onderwijs betreft.
De grote ongelijkheid in inkomens en bezit zal bestreden moeten worden. Dat kan door meer belastingen te heffen op hogere inkomens en bezit. Nu gaat slechts ongeveer 20% van het bruto nationale inkomen naar de staat. Dat moet meer worden en ten goede komen aan de armere regio’s en kwetsbare groepen. Begin met een goed ouderdomspensioen, en meer sociale voorzieningen voor gehandicapten en arbeidsongeschikten. Ook de informele sector van de economie zal hier aan mee moeten doen.
Het rapport van de Wereldbank:
Puntsgewijze uitleg van armoede en ongelijkheid in Thailand;
Interessante infografics over armoede en ongelijkheid in Thailand, verdeling over de regio’s en provincies voor een snel en gemakkelijk overzicht
www.worldbank.org/en/news/infographic/2020/03/03/tackling-poverty-and-inequality-in-thailand
Een artikel uit The Nation (2017): armen worden armer sinds de staatsgreep van 2014, ook wel een ‘Coup for the Rich’ genoemd:
Ik begrijp de schrijver heel goed in dit verhaal want niemand zit op armoede te wachten maar toch een aantal kanttekeningen.
“De grote ongelijkheid in inkomens en bezit zal bestreden moeten worden. Dat kan door meer belastingen te heffen op hogere inkomens en bezit. Nu gaat slechts ongeveer 20% van het bruto nationale inkomen naar de staat. Dat moet meer worden en ten goede komen aan de armere regio’s en kwetsbare groepen. Begin met een goed ouderdomspensioen, en meer sociale voorzieningen voor gehandicapten en arbeidsongeschikten. Ook de informele sector van de economie zal hier aan mee moeten doen.”
Ten eerste is er al een progressief tarief maar doe hetzelfde als de rijkste mensen en geef jezelf 1 baht salaris. Klinkt leuk maar dit is een mooie besparing op belasting en ondertussen gaat er een mooie consultancy fee factor naar het buitenland en dat zijn kosten. Netto schiet het land er niets mee op.
Ten tweede zullen de sukkeltjes van de middenklasse de melkkoe worden. We kennen de onvrede van melkkoeien, gevangen in hypotheek en een zekerheidje maar zeker niet tevreden. Hard werken en stress is wat je te wachten staat.
Ten derde; begin met een goed ouderdompensioen. De vraag is al wat goed is. In Thailand is het al goed als de kinderen per kind 2000 baht per maand aan de ouders geven.
Ondertussen moet de informele sector er ook maar aan bijdragen alsof die omkomen in het geld.
Ik snap echt het probleem wel maar met de vaste gegevens die er zijn wat stelt de schrijver buiten vaag elitair gepraat zelf voor?
Moet de wetgeving aangepast worden dat rijst zonder restricties door boeren via internet naar het buitenland verkocht mag worden? Mij lijkt dat een kleine oplossing op detail niveau wat wel zoden aan de dijk kan zetten.
U gaat niet in op het punt bezit.
Een groot deel van dat bezit bestaat uit onroerend goed en laat dat nu net niet op een buitenlandse bankrekening worden gezet.
Voer daar een progressieve belasting voor in.
Een die het totale bezit belast, en niet opgeknipte stukken grond.
Het kan dus wel.
Noem een reden waarom bezit belast moet worden?
Vele boeren hebben een vrij huis maar amper inkomen, dus ga maar lekker belasten. Hoe raar kan kan je het maken?
Ook op dit punt is het elitair gepraat zonder dat er maar een voorbeeld genoemd wordt op welke specifieke punten het verschil gemaakt kan worden.
Kom aub eens met een echt voorbeeld..geldt niet alleen voor u maar voor de stroming waar u zich toe geroepen voelt.
Klein voorbeeldje over hoge belastingen.
In de Verenigde Staten betaalde je in 1960 90% belasting over belastbaar inkomen van meer dan $400.000 Dat is nu maar 50%. Miljardairs klagen dat zij minder belasting betalen dan hun huishoudelijke hulp.
Wat bezit betreft ga ik niet teveel in op details. Mensen verkrijgen bezit natuurlijk door hun eigen inzet maar vaak ook door maatschappelijke factoren als infrastructuur en onderwijs. Ik vind dat zij vanuit hun (toename van) bezit bij moeten dragen aan de maatschappij als geheel waarvan ze profiteren. Een hoge belasting op grote erfenissen bv zou goed zijn.
Natuurlijk belast je lage inkomens en bezit niet.
Een hoge belasting op erfenissen is gewoon belachelijk. De overheid heeft middelen om belasting te heffen op arbeid en dat is meer dan voldoende. Spaarders denken aan de toekomst maar het staat haaks op het door een overheid gewenste patroon om vooral uit te geven.
Toevallig is er nu een virus crisis. Degene die gespaard hebben kunnen deze klap financieel overleven dus wat is er mis aan verantwoordelijk bezig te zijn om daarna de klap zelf op te vangen zonder dat de overheid er moet bijspringen?
Mocht een spaarder overlijden dan is het een belediging aan degene die overleden is.
En nog even dit. Je zit in het lijstje hierboven hoezeer de armoede verschilt tussen regio’s en provincies. In Mae Hong Son 49% (!!) van de mensen onder de armoedegrens, in Bangkok slechts 1.4%. Dat moet anders: meer geld naar de periferie.
Er is overal wel wat op te antwoorden. Een derde van de bevolking woont in de Isaan en als ik zie dat daar slechts 1 provincie onder de armen wordt geschaard dan constateer ik een feit. Een ieder kan het dagelijks in Bangkok zien want miljoenen uit de Isaan werken en wonen in Bangkok en hebben deze stad grot gemaakt en net als de buitenlanders met familie in de Isaan ondersteunen deze Isaners hun eigen familieleden aldaar. Kijk dan vind ik wel een logische verklaring dat slechts 1 provincie in de “arme” Isaan word genoemd, blijkbaar is het elders nog armoediger. Tijd voor die Mae Hong Sonnetjes om hun koffertje te pakken en bijvoorbeeld naar de rijkere streken te trekken. Zit hierbij aan de provincie Rayong te denken waar veel niet-Thais werken en dit een van de rijkste provincie van Thailand is of idem Autthaya, want dichter bij voor de noordelingen. Er is werk genoeg, er rijden bussen en waarom miljoenen Isaners wel naar ver weg trekken en de noorderlingen niet….
kleine aanpassing:” … hebben deze stad groot gemaakt…”
Je kan in allerlei onderzoeken proberen te verklaren waar het aan ligt,maar er is maar één reden;de 2% wil absoluut niet delen.
En misschien dat het abnormale defensie budget er ook aan bijdraagt.
Als er iemand is die mij één voorbeeld kan geven van een land met een militair regime waar het wel economisch goed gaat voor iedereen,dan wil ik dat graag horen.
Ik woon in het diepe zuiden en heb me laten vertellen dat de door de inferieure Isaanse rubberkwaliteit veroorzaakte crash van de rubberprijs voor een groot deel debet is aan de slechte economische situatie van de arme moslimboeren hier. Vroeger reden de nieuwste wagens rond en behoorde de inkomens tot de top van Thailand. Nu is het werkloosheid en, dientengevolge, armoede troef.
Geen wonder dat de islamitische opstandelingen aan aanhang winnen. De verwachting is dat het aantal bomaanslagen hier weer zal toenemen.
Wow, horen vertellen dat de crash van de rubberprijs komt door de inferieure rubber uit de Isaan.
Gelooft ge dat echt zelf ook ??
Is het niet mogelijk dat er gewoon teveel rubberbomen worden geplant? Kijk maar eens rond.
Teveel aanbod doet de prijs dalen, hetzelfde met casave, de arme boeren kijken naar elkaar en planten allemaal hetzelfde.
Armoede bij hen die ooit met mooie wagens rondreden, wordt meestal veroorzaakt doordat ze op een totaal verkeerde manier omgaan met geld. Niet makkelijk.
Dat is niet alleen bij de boeren.
Klein voorbeeldje, bij ons in d ebuurt is iemand begonnen met die BBQ vissen in het zout. Liep storm, dagelijks wel meer dan 100 vissen a Thb 100. Nu 6 maanden verder nog steeds dagelijks 100 vissen, alleen verdeelt over 4 kramen.
Als ze zien dat een bepaalde handel goed gaat heb je binnen de kortste keren 5 concurrenten in de zelfde straat.
Hen van horen zeggen dat zelfs de befaamde 7/11 hier aan meedoet, als een franchiseondernemer goed draait met zijn 7/11 filiaal staat er binnen de kortste keren een eigen filiaal van 7/11 bij of zelfs naast.
Moderator: Discussie bij Thailand houden svp
Het zit de Thaise boeren niet mee,te veel regen te wijnig regen en prijzen op de internationale markt. Tussenhandel die dubiose afspraken maken romen de inkomsten van de boeren en verbouwers af.
Reist en rubber en hout zijn de belangrijkste inkomsten in Thailand. Toerischme is een goede aanvulling.
Moet het niet zijn;
te weinig regen
dubieuze afspraken
Rijst en rubber
Toerisme
Het is en zal altijd zo zijn…De rijken hebben nooit genoeg!!!
Lionel.
Jan Ponsteen, ik denk dat je het verbouwen van suikerriet hierbij vergeet, ook een belangrijke inkomsten bron. Alleen het laatste jaar ook slecht betaald, 600 baht voor een ton, terwijl het daarvoor 1200 baht voor een ton was,plus de lange droogte periode heeft er ook voor gezorgd dat de inkomens uit de suikerriet vlink gedaald zijn. En nu met het virus, kun je de inkomsten uit toerisme wel vergeten.
Vrij simpele verklaring voor MHS en de grensregio´s: het zijn die hilltribes die geen nagel hebben om hun reet te krabben. En velen van hen zijn niet of half of onduidelijk Thai (althans volgens de officiele regels) en worden dan niet eens meegeteld. Al weten m.n. die Karen heel goed tussen 2 landen heen en weer te sluipen.
Overigens kan je die blue-flag kaart krijgen, die je dus meteen als armoedzaaier bestempelt (gratis met de bus en trein, elke maand inkopen doen) als je net iets minder als het officiele min.loon ontvangt (dus zeg net onder de 300 bt./dag). En vrijwel geen bezit hebt-zodat al die arme rijst/rubber/whatever-boeren afvallen.
Ik denk dat het duidelijk is, als corruptie reageert het land er niet bij gediend is.
Boeren helpen met advies of voorlichting, kennen ze hier niet. Kost geld…!!!
Ik geloof dat heel Isaan onder de armoede grens leeft. Er zijn helaas veel ondernemers die zichzelf van het leven beroven omdat ze geen uitweg meer zien… Triest hoor deze regering.
Boeren helpen met advies en voorlichting, heel goed bedoeld, ze moeten ook willen luisteren en veranderen. Hier in Prasat Surin heb ik al heel veel getoond en geprobeerd om hen te helpen.
Als voorbeeld moet ge eens kijken hoe er geprutst wordt met eucalyptus. Als de stammetjes ontschorst worden is dat prima bouwmateriaal, licht en sterk, ook netjes. Ik heb al dikwijls het voorbeeld gegeven, toch laten ze de schors zitten. Kijk maar eens rond, koppigheid en niet willen veranderen, naar elkaar kijken, dan blijft armoede bestaan. Ze helpen elkaar om arm te blijven, ook met het gebruik van alcohol.
@ Hugo : “Boeren helpen met advies of voorlichting, kennen ze hier niet. Kost geld…!!!”
Klopt niet Hugo. Tot in de kleinste uithoeken van het land vind je landbouw voorlichtingscentra, veredelingsstations en andersoortige instellingen voor landbouwadvies. Financieringsadvies en faciliteiten zat tot in de kleinste moobaan via BAAC (Taukausau bank).
Hélaas voor de boeren leidt dat advies en ondersteuning tot steeds meer afhankelijkheid van (multinationale) verdelers van zaden en chemicaliën. Het resulteert in toenemende contractuele afhankelijkheid van allerlei “tussenpersonen” zoals ricemills en suikerfabrieken.
De boeren krijgen de risico’s van al die veelbelovende nieuwe teelten en productietechnieken altijd toegeschoven, via “smerig slimme contracten”. Telkens het misgaat (omwille van droogte, overstroming, ziektes, plagen, wijzigende wereldmarkt, enz…) verhoogt de hypotheekgraad op hun gronden ten voordelen van de banken.
De rijke families die grootaandeelhouder zijn van de banken verwerven alzo steeds meer gronden bij elke nieuwe landbouwcrisis. Telkens een boertje zijn broek niet meer kan ophouden cashen zij.
Er zit een systeem achter dat de steenrijke families steeds meer eigendom toeschuift en een nieuwe vorm van feodaal feitelijk “lijfeigenschap” ten overstaan van de plattelandsbevolking. Het leidt tot uitzichtloze armoede, ontevredenheid en maatschappelijke polarisatie. Die wordt met harde militaire (putchen en junta’s) en juridische hand (lawfare) de kop ingedrukt telkens de ontevreden gedupeerden van dit systeem zich roeren in de straat. Zelfs de stemmen van legitieme verkozen vertegenwoordigers in het parlement die dit aan de kaak stellen worden gesmoord.
O ja, dat legertje agrarische voorlichters en adviseurs ontvangen en allemaal strak in uniform een loontje uit belastinggeld. Daarenboven advizeren velen onder hen productjes (zaden, pesticiden, meststoffen, enz…) machientjes en technieken die henzelf een aardig procentje richting kontzak opleveren.
Boeren zijn helemaal niet risicoschuw. Van oudsher nemen ze risico’s. Het weer is wisselvallig en doet hun teelt soms mislukken. Zij leerden daarmee leven. Het ware beter dat ze ten overstaan van de nieuwlichterij met contractjes meer risico-avers zouden staan. Maar ze blijven hopen ze dat een nieuwe teelt of techniek hen naar gouden graal zal lijden. Hélaas is dat zelden het geval.
Ik beschouw mezelf als een bevoorrecht observator, niet als een actor. De Thais bepalen zelf de toekomst van hun land (of zijn het ondertussen de Chinezen? :-)), wij farrang alvast niet. Het zou getuigen van dommigheid en hoogmoed te denken dat we daartoe nog in staat zouden zijn.
Zo is het, Mark, een uitstekende reactie. Boeren raken steeds meer eigendomsrechten op land kwijt. Ongelijkheid is groot in Thailand, en wat landbezit betreft het grootst. Er zijn inderdaad in elke streek landbouw voorlichtingscentra. Toen ik daar 20 jaar geleden eens om advies vroeg voor een ziekte in onze mango boomgaard, zei hij: kom morgen terug met een fles whiskey en ik zal je vertellen wat te doen. De boeren worden uitgemolken.