Stelling v/d week: Als je in Thailand voor een dubbeltje geboren bent, word je nooit een kwartje

In Nederland kennen we de discussie over kansongelijkheid: het niet hebben van dezelfde uitkomsten bij gelijke startposities. Maar in Thailand is het nog een slag erger: in Thailand bestaan zo goed als geen gelijke startposities. En zijn uitkomsten per definitie niet vergelijkbaar. Dus ja: kom je na geboren te zijn toevalligerwijs terecht in een wiegje bij mensen bv in de Isaan of in een slumb te Bangkok dan is de start die je maakt al zo goed als bekeken. Bevreemdend is dat anno 2023 deze situatie maatschappelijk volledig geaccepteerd is. Idem dat in de berichtgevingen richting komende verkiezingen begin mei as de politiek het niet heeft over verbeterplannen aangaande deze problematiek. Er is er een die meldt dat hij 20 miljoen mensen in Thailand wil verheffen uit de armoede. Ik zeg dat half mei niemand meer weet wat is geopperd. Dat is zo, dat was zo, dat blijft zo. Omdat iedereen het er gewoon mee doet. Soit!

Na 40 jaar Thailand de familie van mijn vrouw leren kennen ben ik het niet eens met de stelling.
Natuurlijk de rijken families geven hun rijkdom door aan de volgende generatie.
Ik zie ook mensen uit families die werkelijk steen arm waren en nu een vaste baan hebben, een auto en een huis.
Ik zie ook figuren in de familie die te lui zijn om iets te doen , behalve hun hand op houden en aan de drank zitten.

Mijn ingeprente nederlandse sociale mentaliteit van wie voor een dubbeltje geboren is , wordt nooit een kwartje heeft dan ook een behoorlijke deuk opgelopen.

De zoon van mijn vrouw heeft alle kansen gehad om een goed leven te leiden, echter ik heb hem in de laatste 30 jaar nooit zien werken. Wel 4000 vrienden op facebook en veel op tik tok.
Winkeltje opgezet voor hem, 3 tuc tucs gekocht, huis gebouwd, land gekocht.
Niets kan hem aanzetten tot iets ondernemen.
Tegen 12 uur komt hij uit zijn bed en ’s nachts met vrienden op stap, natuurlijk op kosten van zijn moeder.
Steelt spullen in ons huis die dan in de pawnshop belanden.
De dochter van mijn vrouw heeft een prima baan bij de overheid, heeft een mooi huis en een mooie auto.
Beide verschillende vader.
Ik denk dat DNA en opvoeding de reden zijn van het verschil.
De Thaise jongens worden vaak teveel verwend en de meisjes strak gehouden.

Moderator: Graag op de stelling reageren ipv op elkaar.

Eigenlijk is het een kort antwoordt, geen geld en het feit dat je in een z.g.n. verkeerde familie geboren bent,zijn vaak bepalend voor het verdere leven van een Thai.
Geen geld betekent vaak, dat je uitgesloten bent van goed onderwijs, en zelfs heb je geld en een goed onderwijs genoten, ben je vaak nog aangewezen op je familie, die toegang moet hebben tot bepaalde kringen.
Vaak is zo’n familie een vlechtwerk van connecties,die zelfs iemand met minder talent, nog aan een acceptable functie kunnen helpen.
Heb je alleen het genoten onderwijs,is dit nog lang geen garantie om ergens een goede baan te krijgen, en bij ontbreken van de juiste familie met connecties, wordt het dubbel moeilijk.
Een systeem waar eigenlijk veel echt talent verloren gaat, waarbij men zich terecht mag afvragen,welk land zich dit in een tijd van globale concurrentie nog veroorloven kan.

Helaas ken ik er ook vele (en niet alleen in Th en NL) die als kwartje geboren mochten worden maar zijn gedevalueerd naar een dubbeltje.

Als een dergelijk thema aangesproken wordt,zie je plotseling allerhande reacties van farang,die het met hun Thaivrouw en haar familie zo getroffen hebben,dat je meteen het gevoel bekruipt,waarom en waar ze met deze vrouwen in contact gekomen zijn.
Om hun vrouwen in een nog beter daglicht te laten schijnen,komt ze wel uit een arme familie, maar heeft zich zelf door zelf door consuquente dicipline en studie een goede baan kunnen bezorgen.
Allemaal geweldige vrouwen die qua inkomen best voor zichzelf,en hun familie konden zorgen, en een farang als ze niet plotseling erg verliefd op hun geworden waren,eigenlijk helemaal niet nodig hadden.
Het kan maar de overgrote meerheid, die hier misschien voor een gedeelte iets proberen goed te praten,of helemaal niet reageren op bovenstaande stelling,weten het anders.
Mijn vrouw was de jongste van haar familie waar 9 kinderen waren,haar ouders die eenvoudige arme rijstboeren waren,heeft ze omdat ze niet erg oud geworden zijn, nog amper in haar herinnering.
Na het overlijden van haar ouders, heeft haar oudste zus die zelf eerst 18 jaar was, haar sinds haar 4e levensjaar verzorgt en opgevoed.
Het was thuis bittere armoede,en hoewel ze zeker niet dom was,voelde zij zich toch verplicht, om zo snel mogelijk te gaan werken om haar oudste zus in haar kosten te verlichten.
Anders als studeren ging zij op 13 jarige leeftijd in de stadt,om voor zakenlui het dienst,en kindermeisje te spelen.
Ze had bij deze mensen kost en inwoning, en de paar luttele Bahtjes die ze daar toezettelijk verdiende, gingen als dankbaarheid na haar oudere zus.
Toen ze iets ouder werd ging ze op het familie grondstuk groente verbouwen,die ze dan later in haar dorp en op de markt in Chiang Rai,probeerde te verkopen.
Een oude bromfiets/motor met een wagentje als aanhanger, was daar haar enigste rijkdom waarmee ze haar schrale inkomen verdienen kon.
Haar andere zusters die in het dorp,voor een firma werkten,die gember verwerkte voor de export naar China, betaalde hun per uur 15 Baht, zodat ze het alleen samen in familieverband konden redden.
Toen ik mijn vrouw op de markt in Chiang Rai die ik bezocht kennen leerde, viel ze mij op omdat ze in een klein boekje Thai-English, zelf probeerde Engels te leren.
Omdat mij haar vriendelijke lach en haar small talk niet losgelaten hebben,ging ik er de komende dagen iedere keer opnieuw heen,om met haar verder in contact te komen.
Zelfs toen ik voor mijn werk gedwongen was terug te keren naar Europa,hebben wij contact gehouden, zodat ze later mijn vrouw werd.
Veel later gaf ze toe, omdat een paar van haar kansarme vriendinnen ook een farang hadden,dat ook zij hiervan gedroomd had.
Om het verhaaltje zo kort mogelijk te houden, dit is een verhaal waarvan er duizenden en nog meer bestaan in Thailand, en meestal de hoofdzaak zijn waarom een farang überhaupt in contact komt met een Thaivrouw.
Alle verhalen van vrouwen die ook uit een dubbeltjes familie komen,en er van droomden eens een kwartje te worden, lopen voor het grootste gedeelte in haast vergelijkbare situaties zo af, en niet dat een reeds gestudeerde vrouw met een goed inkomen, nog een farang zoekt. (dit hoewel velen hun liefdes verhaaltje graag smeuig verkopen,is hoogstens een minderheid.
Het is vaak een diepe sociale put,waar velen die alleen maar armoede en moedeloosheid voorgeleeft kregen, de motivatie ontbreekt om hier uit eigen kracht uit te komen.
Die het wel redden,komen vaak uit andere familaire omstandigheden,die het door voorgeleefde motivatie en minder armoede ,het zelf van een dubbeltje tot teminste 20 cent gebracht hebben.