Links en rechts hoor ik het nog regelmatig; mannen die Sinsod betalen voor hun Thaise lief. Een traditie die nog veel voorkomt op het platteland van Thailand maar niet meer van deze tijd is.
Er komt misschien een moment dat je wilt gaan trouwen met je partner. De kans is dan aanwezig dat jij met je aanstaande schoonouders moet gaan onderhandelen over de hoogte van de Sinsod, oftewel de bruidsschat.
Sinsod is een vergoeding voor de ouders van de bruid. Hiermee toont de vrouw (of man) respect naar haar ouders en doet wat terug voor de jaren van opvoeding en verzorging. Daarnaast heeft Sinsod nog een betekenis, het laat namelijk aan alle aanwezigen bij het huwelijk zien dat de bruidegom voldoende geld heeft om voor zijn vrouw te zorgen. Het goud kan door de bruid ook gebruikt worden als een soort ‘verzekering’. Mocht de echtgenote de kuierlatten nemen, wat nogal eens voorkomt in Thailand, dan heeft de vrouw in iedere geval nog het goud om te verkopen of te verpanden.
Wie zich verdiept in deze materie weet dat het vaak een show voor de bühne is. Het geld en het goud wat de bruidsschat moet voorstellen en tentoongesteld wordt, is vaak geleend en wordt na de plechtigheid weer teruggegeven aan de werkelijke eigenaar. Soms geven ook de schoonouders het geld volledig of voor een deel terug.
Hoewel ik begrijp dat veel Thai, en zeker op het platteland, graag vasthouden aan tradities, het begrip Sinsod is inmiddels behoorlijk achterhaald. De meeste farang zorgen prima voor hun echtgenote en niet zelden ook voor haar ouders. Er is daarom geen enkele reden om ook nog eens een bruidsschat te geven.
De wereld verandert en Thailand ook. Bepaalde achterhaalde tradities moeten maar eens op de schop.
Vandaar de stelling v/d week: Sinsod (bruidsschat) betalen voor je Thaise partner is onzin!
Ben je het eens of oneens met de stelling reageer dan en vertel vooral waarom.
Toen wij trouwden in thailand hebben mijn schoonouders de bruiloft betaald en wij het bedrag wat de bruiloft had gekost als sinsod terug gegeven.
In hogere klassen in Thailand heb ik begrepen dat het wel degelijk gebruikelijk is om sinsod te betalen. Dan gaat het dus om (jonge) vrouwen van onbesproken gedrag.
Anderzijds is het in Thailand niet gebruikelijk om sinsod te betalen voor een vrouw die al kinderen van een ander heeft, of eerder getrouwd is geweest, of “in het leven “heeft gezeten.
In dat licht ben ik het eens met de stelling in zoverre, dat de overgrote meerderheid van de Farang echt geen sinsod hoeft te betalen.
Dit is niet correct. Ik heb de laatste 3 maanden van dichtbij meegemaakt op het platteland dat ook oudere vrouwen die al kinderen hebben ook een sinsod “waard zijn” en dit bij thai onderling.
Voorbeeld 1, man van 55 wil vrouw van 43, moet 1 seen aan de ouders betalen en 2 bath goud aan zijn toekomstige eega.
Voorbeeld 2, man van 59 wil vrouw van 54, de vrouw vraagt 5 muun en 1 bath goud want de ouders leven niet meer.
Beiden zijn al eerder getrouwd geweest en hebben kinderen
Verder vind ik het behoorlijk arrogant dat wij de tradities van de thai zouden moeten veranderen of niet accepteren zoals sommige schrijvers hier neerpennen.
Ben het niet eens met de stelling, gebruiken als deze vind ik moet je in ere houden, sinsod hoort bij het Thai´se huwelijk als boter bij de vis!…. ook ik heb de sinsod betaald, was een goede manier om gelijk te laten zien aan de dorpelingen, dat ze niet van me kunnen profiteren, had in de te grote schaal ook wel gouden eieren en vele Bhatjes kunnen leggen, maar dat heb ik bewust niet gedaan, want dan heb de grote kans dat mensen regelmatig langs komen om geld van je te lenen, daarom, alhoewel ik er nooit meer mee te maken krijg, hoop ik…..denk ik !, mag de sinsod blijven, dus geen onzin.
Ik heb een heel uitgebreid artikel geschreven over de sinsod. De betekenis. De waarde van de sinsod voor de familie. Hoeveel de sinsod kan bedragen. Wanneer moet geen sinsod betaald worden.
http://www.thailand-info.be/thailandtrouwensinsod.htm
In de ogen van een farrang kan het allemaal een beetje gek overkomen. Maar je moet er wel rekening mee houden dat die farrang in Thailand de hand komt vragen van een meisje. En het land heeft nu eenmaal zijn gebruiken.
Wanneer je alleen de baten van een land of de inwoners ervan wil gebruiken, dan ben je een profiteur! Ik vind dat, wanneer je naar een land gaat met zo een verschillende cultuur als in de Lage Landen, dan moet je de kosten en de gebruiken RESPECTEREN!
Ik lees hier dat er forumleden dat alsmaar aan hun laars lappen. Zij willen wel een Thaise vrouw, die goed voor hen zorgt en leven in een goedkoop land, maar zij willen zich niet schikken naar de tradities en gewoonten van hun eega. Dat is heel triest en respectloos.
Natuurlijk moet je geen onzinnig hoge bedragen betalen! Maar als je een goed ‘onderhandeld’ bedrag aan de ouders kan geven, bewijst dit respect aan de schoonouders, je echtgenote en de familie!
Wanneer je tegen je echtgenote zegt dat je aan niemand geld gaat ‘lenen’ zal zij zich daar ook bij moeten neerleggen. Geven en nemen!
Die bruidsschat moet je zien als zijnde een opleidingsvergoeding: de ouders hebben hun dochter goed opgeleid en die ze aan jou schenken en die goed voor je zal zorgen! Er wordt toch niet geprotesteerd wanneer voetballerspelers naar een andere club transfereren en er een opleidingsvergoeding moet worden betaald.
Ook mag je niet vergeten dat er in Thailand, niet zoals bij ons in België en Nederland, een sociaal opvangnet is, stempelgeld, pensioen e.a.
Dus geldt de Sinsod als zijnde ‘een appeltje voor de latere dorst’. Zo zou het toch moeten zijn!
Natuurlijk is dit in onze ogen iets ouderwets. Ja maar vroeger was dat ook een gewoonte van bij ons. Met dezelfde redenen als nu in LOS.
Dus ik ben voor een redelijke bruidsschat. Ik heb ook al bedragen gehoord waarvan je zegt, dat is ongehoord! Maar ja er zijn altijd mensnen die niet redelijk kunnen zijn of wanneer ze het woord Farang horen hun redelijkheid verliezen! Dat is dan ook respectloos!
Voor mij blijft het onzin, hoor nu direct algauw velen zeggen ‘ja maar dat is hun cultuur, je behoort je aan te passen!’
Dat interesseert me op dit onderwerp geen ene malle moer om het maar eens plat te zeggen, in mijn westerse beleving en achtergrond komt het gewoon neer op het kopen van een vrouw dus weiger ik daar aan mee te werken. Ook al kan het voor de show zijn en of je de sinsod geheel of gedeeltelijk achteraf terugkrijg dan nog blijft het in mijn beleving hoogst verwerpelijk.
Heb het toentertijd volledig uitgelegd hoe mijn visie daaromtrent was en dat werd zonder tegenzin geaccepteerd en vonden mijn attitude volkomen begrijpelijk, bovendien gingen zij er ook vanuit dat in een gemengd huwelijk niet alleen de farang zich altijd maar moet aanpassen aan de gebruiken van Thailand maar ook andersom.
Zo kan het dus ook en we leven nog lang en gelukkig.
Ik zeg tegen mijn liefste, dat zo langzaam maar zeker de ouders moeten beseffen, dat hun dochter niet met een Thai maar met een Farang, een buitenlander, gaat trouwen. Deze zal voor haar zorgen en ook meedragen aan de verzorging van de ouders, wanneer zij te oud geworden zijn om voor zichzelf te zorgen. Maar je hoeft van een buitenlander niet hetzelfde of meer te verwachten dan van een Thaise aanstaande echtgenoot. Ik ben het er in principe niet mee eens. Maar zou het zover komen, dan zal ik alleen met mijn vriendin erover handelen, hoeveel ik kan en bereid ben te geven. Ze denkt er net zo over als ik, dus dat zal zo’n vaart niet lopen.
Maar ik heb iets gelezen, dat misschien alle aanstaande echtgenoten hier in Thailand eens moesten weten, hoe het in Japan toe gaat. Wat wordt er van een Japanse toekomstige echtgenoot verwacht. Geloof me, na dit verhaal, ben je blij met bijna elke sinsod die je betalen moet. Dat is een peuleschil tegenover wat een Japanner moet afstaan. Ik hoop dat de redactie het niet te lang vindt… Ik vond het wel de moeite waard. Het is wel in het Engels…
TOKYO —
Ladies, do you think that life is all fun and games for your male counterparts? As a multitude of men would have you know, that’s certainly not always the case.
The following list chronicling all the expectations and financial burdens placed on Japanese men both before and after marriage has been circulating the web. Of course, not to rule out the many challenges that women also face, myself being a woman, perhaps it would be better to just say that life can be a real drag for everyone.
Whoever compiled the following list is either extremely bitter about life or has experienced some of these hardships firsthand. While reading, remember that cultural, societal, and legal expectations for men and women in Japan are most likely different in at least some ways from those of your own country, and that this list compiles the reflections of only one individual. A few of the items seem a bit questionable in their harshness, but maybe the original author was just having a bad day…
Men prior to marriage
1. The man is expected to confess his love, and eventually propose, to the woman.
2. The man is always expected to pay for the meal.
3. The man is expected to either give presents unconditionally, or to give presents worth three times as much as the presents his girlfriend buys for him.
4. The man is always expected to make calls and send messages to his sweetheart.
5. The man is expected to decide on the ideal location for a date, dinner, etc.
6. The man must always give preference to his girlfriend’s opinions when it comes to dates.
7. Women are allowed to judge men based on their income and appearance, but the opposite does not hold true.
8. The man is expected to go and meet his girlfriend’s parents first.
9. While meeting her parents, he must prostrate himself before them and endure a shower of criticisms from her father.
10. The man’s side of the family is expected to offer up a large sum of money as an engagement gift.
11. The man is expected to pay for the wedding ceremony and reception.
12. The man is expected to pay for the engagement rings and other jewelry.
Men after marriage
1. The husband is expected to pay for the honeymoon.
2. The husband is expected to buy a house with his own money, and continue paying off loans until he dies.
3. If the husband refuses the sexual advances of his wife, he becomes the perpetrator of DV [domestic violence].
4. If the husband’s sexual advances come off too strongly, he becomes the perpetrator of DV.
5. Even if the wife is a housewife, the husband is still responsible for a share of housework and childrearing.
6. Regardless of whether he did or didn’t do the above, the man loses custody of the children and must pay alimony in the event of a divorce.
7. Even if the man has a higher source of income, almost all of his visitation rights are taken and he must pay high child support.
8. Even if the man wins custody of the children, he cannot seek child support from his former wife.
9. Almost all of a husband’s salary is eaten up by extravagant purchases by his wife, school expenses for his children, gas and electricity bills, and food expenses.
10. If the husband does not surrender the full amount of his salary, which he slaved away working for, to his wife, it can be considered DV.
11. The husband must make due with the minuscule allowance he receives from his wife, but the wife is excused from taking secret savings out of his salary [Note: Traditionally, the wife is expected to keep track of all of the finances in a Japanese household].
12. While the husband gobbles down a 380 yen (US $3.16) lunch at a beef bowl fast-food restaurant, his wife enjoys a 3,000 yen ($24.95) lunch at a sit-down restaurant.
13. Husbands spend their entire lives living under the mantra “What’s his is hers, and what’s hers is hers.”
Needless to say, the lists provoked both sympathetic and incredulous reactions from online commenters:
“Eh, what a pain. Guess I’ll stay single for life.”
“Are we talking about husbands, or slaves?”
“We’re like livestock…”
“You’ve left out taking care of your wife’s aging parents.”
“I’m gonna get a sex change.”
“I’d rather not think that all women are like this.”
“There are probably households like that, but mine is different (^-^)”
“How about writing a reasonable contract before marriage?”
Guys, if these lists are anything to go by, shelling out a load of cash might be part of your future if you’re settling down in Japan. Hopefully your future lives are filled with dramatically less bitterness than the author of this list.
Sources: Hamusoku, Tumblr
Als ik dat lijstje zo af turf vraag ik mij af of er nog wel Japanse mannen zijn die (willen) trouwen.
Hieruit blijkt van dat de Japanse maatschappij verre van geëmancipeerd is en dat van gelijkheid onderling totaal geen sprake is.
Ik begrijp uw stelling niet, dat het achterhaald zou zijn.
Uw argument is, dat de meeste Farang goed voor hun echtgenote zorgen.
Dat geld moet u zien als een verzekering voor de echtgenote.
De meeste huizen branden ook niet af, is dat dan een reden om geen opstal verzekering te nemen?
Het is overigens aan de Thai om te bepalen of een Thaise “traditie” achterhaald is.
Wanneer dat het geval is zal die vanzelf verdwijnen.
iedereen doe wat hij wil,
maar betalen voor sinsot en dan voor de rest van je leven kinderen van andere vader en schoon ouders onderhouden ik noem dat dom en blind .
hard maar zo is het
Bedoelt u nu te zeggen, dat u niet wilt zorgen voor de kinderen van uw vrouw uit een eerder huwelijk?
Als je met een vrouw trouwt, is dat normaal gesproken inclusief de bestaande kinderen.
Ook in Nederland.
En de rest van je leven betalen is ook wat overdreven.
Tot ze van school gaan is lang genoeg.
ruud
betalen voor vrouw en schatige kinderen waar ge veel liefde van krijgt is normal,
maar bruidschat dit is een vraag teken, dat geld geef ik liever aan vrouw en kinderen
farang met schat van een thaise vrouw
een deel van de ned/belgische farang bestaat uit lieden met weinig cultuur en opleiding.
zoals wy ook aanpassing verwachten van buitenlanders dienen wy ook de thaise tradities te respecteren
Zoveel zielen zoveel gedachten.
Ik ben met mijn vrouw in Nederland en inThailand getrouwd. Wij hebben mijn schoonouders naar nederland gehaald voor de trouwerij. Hebben hun bijna 2,5 maand over de vloer gehad en zijn heel nar enkele touristische hoogtepunten in Europa geweest.
Eh mijn vrouw en ik (ik werk mijn vrouw niet) hebben de vleigreis en de overige zaken bataald.
Ook reisjes naar Parijs, Rome, Berlijn, Praag, Keulen, Brussel, Dusseldorf etc.
Later ook in Thailand getrouwd. Mijn schoonouders waren heel duidelijk in deze. Alles was aan hun want zij wilden een feest in hun dorp en omdat ik in Europa alles had betaald was het goed zo.
Heb uiteraard wel iets bijgedragen een 20% maar schoonouders hadden wel op de bruiloft allemaal foto’s opgesteld en gehangen waar ze allemaal waren geweest en hadden gezien.
Dat is ook iets waard.
Ik ben getrouwd met een Thaise niet uit de Isaan. Door het lezen van Thailandblog weet ik wat een sinsod is anders had ik dat nu nog niet geWeten. Dat is dus helemaal nooit ter sprake gekomen.En als we het dan over cultuur en tradities hebben,in sommige landen is vrouwenbesnijdenis dat ook.Ik zou nooit een sinsod betaald hebben, dat doet mij denken aan iemand kopen.
Een behoorlijk aantal mensen heeft een hekel aan twee dingen:
1: Het uitbundige Songkran feest.
2: Het betalen van een bruidsschat.
In het eerste geval probeert men de huidige wijze van viering af te keuren met het argument dat het ‘niets meer met het traditionele feest te maken heeft’.
In het tweede geval probeert men de handhaving van de traditie af te keuren met het argument dat het ‘niet meer van deze tijd is’.
Men redeneert maar al te graag in de richting van persoonlijke wensen en belangen onder het mom van hogere algemene waarden.
Ik deel de mening van René volkomen en vind ook dat veel van de reacties hier, erg eenzijdig en slechts één richting kennen, nl dat wij, farang ons maar helemaal moeten schikken naar alle Thaise gebruiken. Mijn stelling is altijd geweest dat in mijn relatie/huwelijk met mijn Thaise partner (uit Isaan) het fifty/fifty hoort te zijn oftewel geven en nemen…en niet enkel door mij, de farang, maar evenzo door mijn partner. Een relatie deels Thais en deels Nederlands. Zij was het volkomen daarmee eens en ik heb dan ook geen bruidschat betaald ofschoon de schoonmoeder daar wel probleem mee had; maar schoonvader het wel begreep. Natuurlijk help ik ze, waar ik kan…ook financieel; maar ik zal nooit betalen voor “liefde” van welke vrouw dan ook.
Tsja, aanpassen en hun cultuur waarderen – en dus sinsod betalen. Mmmm.
Maar – als de dochter van mijn echtgenote huwt, krijg ik dan ook een deel van die sinsod?
Als u in Thailand met een Thaise getrouwd bent, bent u naar alle waarschijnlijkheid in gemeenschap van goederen getrouwd, zodat gelden die in bezit komen van uw echtgenote automatisch deel uitmaken van het gemeenschappelijk vermogen.
De Thais zullen ( bijna )nooit sinsot betalen voor een gevallen vrouw met een kind. Dat sommige farangs dat wel doen hoort bij de kleine oplichting als je een vrouw uit een bar haalt. Meisjes die nog maagd zijn is een ander verhaal.
Ik ben getrouwd met mijn thaise vrouw Saengduan en heb haar moeder een bedrag betaald. We zijn niet getrouwd volgens de thaise traditie, maar gewoon via de Amphur. Dus officieel.
Ik heb een bedrag betaald aan haar moeder uit respect. De stelling om deze traditie op de schop te doen, komt als je het mij vraagt, puur van de buitenlanders die alleen de lusten en niet de lasten willen.
Het is nou eenmaal traditie en het is niet aan ons (buitenlanders) om te bepalen welke tradities in thailand wel en niet oké zijn. En als je hier een probleem mee hebt, kun je beter een partner in nederland zoeken. En wat betreft de gold diggers argumenten, wil ik jullie er even aan herinneren dat er hier in nederland en overal ter wereld dit soort praktijken plaatsvinden. Dus om nou te gaan roepen dat thaise mensen dit puur willen vanwege het geld, is een beetje makkelijk.
Dit is slechts mijn mening.
Groeten Chris.
P.S. Mijn vrouw heeft nog nooit om 1 euro gevraagd
Eén miljoen om met een jongen te trouwen
De 60-jarige Australiër Leigh John Pleasance ‘trouwde’ zijn 27-jarige Thaise vriend Chaiyanon Worasilp tijdens een traditioneel bruiloftsfeest. Het huwelijk is overigens niet rechtsgeldig omdat Thailand het huwelijk niet heeft opengesteld voor paren van het gelijke geslacht, maar de twee kozen bewust voor een traditionele huwelijksceremonie. Om de hand van zijn vriend te mogen vragen en de familie van zijn geliefde gunstig te stemmen stelde hij de ouders van zijn aanstaande een bruidsschat van maar liefst 40 miljoen baht (zo’n 975.000 euro) in het vooruitzicht.
Ook tijdens het feest werden kosten nog moeite gespaard. Uit heel de wereld werden gasten ingevlogen en volgens de aanwezigen, en natuurlijk voor het paar zelf, was het een onvergetelijke dag. De twee hebben hun intrek genomen in een luxe villa net buiten Chiang Mai. Het stel ontmoette elkaar twee jaar geleden in een Thais restaurant in Australië. De 27-jarige jongeman werkte er in de bediening om zijn marketingstudie te financieren.
De Phuket Gazette meldt dat de bruidsschat uitzonderlijk hoog is. Bedragen tot enkele miljoenen baht voor vrouwen met zeer veel aanzien of uitzonderlijk mooie vrouwen worden wel geschonken maar 40 miljoen baht is zeker voor een verbintenis tussen twee mannen een record, aldus de krant.
Een oud nieuwsberichtje op Thailandblog van 23 december 2011
Heel veel reacties. Als je wil betalen betaal je . Als dat niet wil doe je dat niet. In veel gevallen een veel jongere vrouw. Natuurlijk liefde op het eerste gezicht. Die man heeft mooie blauwe ogen en maar 30 jaar ouder . Neemt nog de halve familie met kinderen van je grote liefde mee. Ga advies vragen op het blog.
Mijn advies is, als je al zover bent voor huwlijk en dan nog een advies vragen ben je veel te laat.
Cor van kampen,
Zoals alles heeft ook dit minstens 2 kanten. In de eerste plaats vind ik dat wij als Farang de Thai niet de les moeten leren over gewoontes. Wij zijn en blijven Farang en zijn te gast in Thailand! Daarom vind ik dat je op het platte land de traditie in ere moet houden zolang de plaatselijke bevolking daar prijs op stelt. In de grote en Westers georiënteerde steden ligt dat geheel anders, daar zeg ik afschaffen. Onderhandel wel en betaal niet te veel zoals ik heb gedaan.
Hallo K. Peter,
Dit is een zeer apart geval.
Deze man heeft ze duidelijk op stapeltjes liggen en wil er ook leuke dingen mee doen.
Dat op zich is ook al apart, want vakk zitten ze dan ook nog op de penning.
Gasten over laten komen en wat dies meer zij, reken maar uit.
Deze man heeft veel geld en heeft ook plezier om het uit te geven, wat zijn goed recht is.
Of hij wil graag dat men over hem spreekt.
welke redden dan ook, hij heeft niemand benadeeld.
In al die jaren dat we hier komen en wonen, hebben we echt belachelijke bedragen gehoord voor sinsod.
Kinderen kregen zij er gratis bij.
Ook een jonge moeder, die wilde trouwen met een farang.
De ouders eisten zo’n idioot hoog bedrag voor sinsod, dat de man neen zei.
Meisje mocht van de ouders niet trouwen met de farang.
De thaise man/vrouw heeft alle rechten en de farang mag alle plichten hebben.
Dus T.B.-ers, jullie snappen het al.
Ik ben tegen een verplichte sinsod.
LOUISE
Sinsod is niet verplicht.
Er zijn genoeg opties.
1 De sinsod wordt niet gevraagd.
Geen probleem dus.
2 De sinsod wordt wel gevraagd.
1a U betaalt gewoon de sinsod.
2a U betaalt de sinsod niet en u zegt uw geliefde vaarwel.
3a U betaalt de sinsod niet en uw vriendin zegt haar ouders vaarwel.
4a De ouders gaan overstag.
Keuze genoeg dus.
Ik wil in verband met Thaise tradities, waarvan een aantal mensen zegt dat die uit de tijd zijn en afgeschaft moeten worden, toch ook even wijzen op de rel over zwarte Piet in Nederland.
Blijkbaar zijn we wat onze eigen tradities betreft toch wat gevoeliger.
Als je dit van dichtbij meemaakt ( de sinsod onderhandelingen) en ziet welk een verdriet dit teweeg kan brengen, vraag ik mij af waarom je dit moet blijven goedkeuren, en daar geen mening over mag hebben.
Als je ziet dat een hardwerkende Thaise jongen met zijn vriendin wil trouwen die al een kind heeft uit een vorige relatie en ook al een paar jaar voor beiden zorgt een zo extreem bedrag ( althans voor hem) moet betalen wat hij in heel zijn leven niet bij elkaar krijgt zet ik hier toch ???? bij.
Het is of betalen of zij kregen niet meer hun zoontje te zien die uiteraard bij de grootouders werd grootgebracht. Ook mochten zij niet meer in het ouderlijk huis slapen zolang zij niet getrouwd waren.
Het heeft 4 dagen gekost met veel tranen en soebatten of hij het eventueel later in delen mocht betalen. Het bedrag ging naar beneden maar nog altijd veel te veel voor de jonge lieden. De ouders hielden totaal geen rekening met hun geluk.
Hij vertelde mij dat dit in zijn provincie absoluut niet gebruikelijk was en zijn vriendin mij vertelde dat sommige boeren hierdoor ook hun farm soms moesten verkopen waardoor ook het werk verdwijnt.
Maar naar dit alles hebben de schoonouders geen oren. geld wil men zien. De jongen kwam niet uit E-saan zij wel.
Respect moeten wij altijd hebben voor het gastland waarin wij verblijven maar er zijn ook grenzen en voor sommigen zijn die hiermee bereikt.
Sinsod: Onzin!
Mijn Thaise neef (zoon van mijn zwager) “moet” trouwen met z’n vriendin (want zwanger, dat laat zich raden). Haar moeder vraagt een sinsot, die uiteindelijk neerkomt op 80.000 baht, 2 baht goud (circa 44000 baht kort geleden), 2 boxen bier, 2 varkens, 2 dozen whiskey, 2 dit, 2 dat. Het eten is dus voor het feest van de trouwerij, de rest voor familie van het meisje, met dien verstande dat 50.000 baht aan het echtpaar wordt gegeven om het komende jaar de kosten te betalen van het huishouden.
Het grote probleem is dat mijn zwager en z’n vrouw geen satang hebben. Dus moet er worden geleend bij o.a. mij en mijn andere Thaise zwager, wordt er wat goud verkocht en wat koeien. Van een arme boer is het nu een nog armere boer geworden met schulden. Of ik ooit m’n geld terug zie is de vraag, maar ondertussen rijdt de kersverse bruidegom wel op een nieuwe Honda (“want hij moet wel elke dag naar school”). Sinsot? Het brengt niks goeds. De ene familie heeft dollartekens in de ogen en rekent zich de rijk, de andere is de wanhoop nabij, want waar halen we het geld vandaan? Klakkeloos volgt men de tradities. Financieel komt mijn zwager dit nooit te boven, tenzij z’n dochter een van de schrijvers hier ontmoet een 2 miljoen baht als sinsot weet te scoren (ik acht dat onwaarschijnlijk, hoewel u er een goede, leuke echtgenote aan zou hebben denk ik). Kortom, zijn leven en dat van z’n vrouw is in feite geruïneerd. Elke dag in de hitte de koeien verzorgen en hopen dat er vanavond nog wat te eten is. Gelukkig kookt mijn vrouw ruimschoots, dus omkomen van de honger zullen ze voorlopig niet. Maar die “leuke” traditie heeft ze niets gebracht, enkel ellende.
Och bruidsschatten zijn van alle tijden en van alle landen niks nieuws onder de zon.
Indien een land op eigen (de mensen financieel dus) benen staan, verdwijnt het vanzelf.
Het zijn dan vaak de ouders die hun kinderen steunen.
However als ik het kan missen mogen anderen er ook van genieten, waarom niet!
Ben persoonlijk geen voorstander tot kinderen verplicht voor hun ouders zorgen, zij hebben tenslotte niet gevraagd om op de wereld gezet te worden.
Door wat je hun gegeven hebt zal de tijd (uitzonderingen daar gelaten) wat men terug krijgt.
Een vrouw die al getrouw is geweest heeft al een sinsod weten te betalen door haar eerste man. Ik zie dus niet waarom je dan nog als een vorm van vergoeding er nog één zou betalen.
Bijdrage in de huwelijksplechtigheid en later zorgen voor je vrouw, eventueel kinderen en ouders zal wel genoeg zijn dacht ik. Niet tevreden zoeken ze maar een andere.
Teveel zet de Thai dingen onder de noemer Thaise traditie. Willen ze een farang moeten zij ook die zijn traditie respecteren. dat laatste wordt wel eens vergeten.
As je zuiver baseert op de traditie van Sinsod , dan zullen er niet velen zijn die daar onder vallen om betalen ervan , zeker niet in het bar of ex bar circuit , dan respecteer je toch ook de traditie om niet te hoeven of niet ? Maar het staat het natuurlijk iedereen vrij om te doen wat hij wil, maar onder de noemer Thai traditie ….?..Is simpel afgekeken van de betere families om een compensatie voor de opvoeding studies en gemis van het betere salaris dat dit alles de dame in kwestie kan te beurt gevallen zijn te compenseren of beter gezegd te belonen ………ik denk dat dit niet kan gezegd worden van de meerderheid ….., simpel een middel omde farang weer maar eens te grazen te nemen !
Met alle respect voor alle voorgaande die hieraan wel meegedaan hebben , en hopelijk tot hun volle tevredenheid tot op heden …….!!
Heb er in het begin hier boven er een beetje de draak mee gestoken, en heeft nogal wat stof doen opwaaien, maar nu even serieus, de Sinsod hier in mijn dorp (Isaan) wordt niet alleen gevraagd van een vreemdeling, maar ook van de Thai´s, heb dat meermaals met eigen ogen gezien, het is een ritueel, het hoort gewoon bij een boeddhistisch huwelijk, net als de rest wat wij westerlingen vreemd vinden, wij zijn, mochten jullie de uitdrukking hebben vergeten, in den vreemden !
Het is dan ook uitsluitend bij een boeddhistisch huwelijk de gewoonte, begrijp wel, niet bij trouwen voor de wet in Thailand,
vind dan ook dat we dit als westerlingen moeten accepteren, ik ben getrouwd met een Thai´se, voor de wet, maar ook voor boeddha, het was de dag van mij leven.
En wat de Sinsod betreft,….nu, mijn schoonmoeder kwam twee dagen later ons opzoeken om de ritueel geschonken Sinsodgeld weer terug te geven, we hebber er naderhand noch een mooi (Isaan) feestje van gebouwd.
Ben geboren in Twente, voor als u dat nog niet weet, Twente ligt in Nederland !, en daar ging het vroeger precies zo, lees Boeren-bruiloft, daar moest je ook als je de boer vroeg om de hand van zijn dochter betalen, meestal in de vorm van een levende koe, en dat is nog helemaal niet zo lang geleden, wees blij, we beleven het allemaal weer opnieuw !
Groetjes Boeskool.
Fijn dat u van uw feestje genoten hebt. Dat zal ten dele ook komen omdat u zorgeloos van uw feestje kon genieten. Als u de wetenschap had gehad dat u de rest van uw leven in financiële problemen zou zitten juist vanwege de sinsot, zou u dan nog zo genoten hebben? Zie mijn relaas over mijn zwager en schoonzus hierboven…
Ook wordt graag gesuggereerd dat de sinsot na afloop wordt teruggegeven aan het bruidspaar. Maar vaak is de bruidegom NIET diegene die de sinsot betaald heeft, want het geld daarvoor is door anderen opgebracht.
Uw vergelijking met “vroeger in Twente” is nostalgisch, maar gaat natuurlijk niet op. 1 levende koe hier zou nog wel op te brengen zijn. Ik ben geen vee-handelaar, maar hier worden koeien verhandelt voor zo’n 23000 baht. Da’s heel wat anders als 80.000 baht, 2 baht goud (44000 baht) en 10000 baht aan voedsel.
mijn haren gaan recht staan als ik hier lees hoe sommigen over hun “liefste” denken. Zaken in de zin van: “als je moet betalen, huw er dan niet mee”, “ze willen gewoon van je profiteren”, “als ze kinderen heeft, hoef je geen sinsot meer te betalen”… onvoorstelbaar. Dit is bijna een openbare markt voor sexslavinnen. Wat mij betreft: als jullie van elkaar houden, ga er dan voor, whatever it may take. Ik heb het in mijn leven nooit anders geweten, ook niet in België. Deze uitlatingen, zelfs de stelling, getuigt van het minste respect voor die dame die jou straks zo goed mogelijk zal verzorgen, ook als je gaat dementeren of incontinent wordt. Als je de juiste hebt, zal ze je daarvoor heus niet laten staan. En als je niet overtuigd bent dat je de juiste hebt, tja, dan betaal je maar geen sinsot en moet je er simpelweg niet mee huwen. Betaal haar dan voor haar diensten zoals je met iedere bargirl zou gaan doen en zuip je af en toe eenzaam op je kamer lazarus, tenzij je nog zo’n barmeid gevonden hebt die alsnog met je meegaat. Misschien kom je de volgende morgen tot de vaststelling dat die meid zichzelf een sinsot toebedeeld heeft met wat ze in je kamer gevonden heeft en zie je ze nooit meer terug. Gemakkelijk zat, hoef je niet voor de kinderen en misschien nog voor de familie te zorgen. Heb je je al eens afgevraagd hoeveel huwelijken er in België en Nederland zijn “voor het geld”? Misschien vergeten sommigen onder u ook dat we van vluchtelingen die stranden in België of Nederland verwachten dat ze zich hier ook aanpassen… inburgeren noemen ze dat. Dus waarom zou men van jou in een vreemd land niet hetzelfde mogen verwachten? Sjonge, je hebt het hier niet over een tweedehandswagen, maar over je partner (hopelijk voor jou) voor de rest van je leven.