Casino in Cambodja
Op dinsdagmiddag is het al jaar en dag robberen met Jos, Otto en Douwe. We spelen om geld, maar de verliezers geven dit nooit aan de winnaars, maar doen dat in de pot.
Na een paar jaar en een zorgvuldige administratie weten we dat we allemaal ongeveer hetzelfde verliezen en dat het gespaarde bedrag te weinig is voor een vliegreis naar Tripoli, maar teveel voor een gezellig etentje. Omdat we nog wat snipperdagen over hebben, besluiten we per auto naar Cambodja te gaan om ons geluk in een casino te proberen. In Thailand strikt verboden, maar vlak over de grens legaal. En natuurlijk in handen van Thaise ondernemers.
Immigration
Een paar dagen van tevoren ga ik naar Immigration in Soi 5, omdat ik over een eenvoudig jaarvisum beschik en nu een re-entry visum nodig heb. ’s Morgens is het daar altijd een heksenketel, maar s’ middags is het meestal rustig. Het desbetreffende formulier heb ik van het net gedownload en thuis ingevuld. Ik heb kopieën van de relevante pagina’s in mijn paspoort en zelfs een kopie van mijn huurcontract en rekeningen van elektra en water aan mijn adres en op mijn naam. Alleen die van het paspoort blijken noodzakelijk. De hele procedure neemt nog geen twintig minuten in beslag en de kosten zijn 1.000 Baht.
Zondag vertrekken we om halftien. Na vier uur rijden door prachtig bergachtig gebied, bereiken we de grensplaats, direct aan de kust, vlak achter Hat Lek. Eerst de Thaise douane. Voor de vier mensen is het niet veel moeite, voor de auto moeten drie formulieren worden ingevuld. Die worden verkregen aan drie loketten, maar we worden voortdurend doorverwezen naar het volgende, dus problemen geeft het niet. We mogen de grens over en daarna wordt het iets ingewikkelder. Eerst worden we door behulpzame jongens naar een tafeltje gebracht waarboven een spandoek met het woord quarantaine.
Vingerafdrukken
We mogen gaan zitten en dan komt er een dokter met een digitale thermometer. Die houdt hij tegen ons hoofd en we hebben allemaal 37,3. Deze dokter kost 20 Baht per persoon. Een charmante en ingenieuze manier om de kost te verdienen. Daarna brengen de jongens onze paspoorten naar de juiste loketten. Uiteindelijk moeten we daar zelf komen en van allen wordt een digitale foto gemaakt. Jos moet vingerafdrukken afstaan. Hiertoe moet ze eerst vier vingers van haar rechterhand op een verlicht kastje leggen en daarna de duim. Vervolgens hetzelfde met de linkerhand. Wij mannen staan klaar om dezelfde procedure te volgen, maar dat is niet nodig. Uiteraard vragen wij waarom zij wel en wij niet. Jullie zijn oude mensen is het antwoord. Zo krijgt Jos uit onverwachte hoek een compliment voor haar jeugdig voorkomen. Wanneer ook de auto het land in mag, staat geen enkele belemmering ons meer in de weg.
Koh Kong
Koh KongHet grensgebeuren nam ongeveer anderhalf uur in beslag. We zijn nu in Koh Kong. Twintig meter verder zien we het Grand Hotel, maar dat moeten we niet hebben. We hebben geboekt in het Koh Kong Resort. In dit hotel is ook het casino gevestigd. Het hotel ligt direct aan zee. De kamerprijs aan zee ligtzwaar boven de 3.000 Baht, maar gelukkig is er een dependance aan de overkant van de weg. Geen uitzicht op zee, maar wel een prijs van 1.000 Baht, inclusief ontbijt. Een prachtige luxueuze kamer, van alle gemakken voorzien. Als je uit Pattaya komt, kan je best een nachtje zonder zeezicht.
Het is borreltijd, dus gaan we het stadje Koh Kong opzoeken. Dit is op zo’n 15 kilometer van de grens. Een brede vierbaansweg met veel gaten brengt ons naar het centrum. We rijden rechts, omdat Cambodjanen dat allemaal doen. Koh Kong is een bedrijvig stadje, dat vooral floreert door de aantrekkelijke prijzen van sterke drank, sloffen sigaretten en medicijnen. We zoeken een café dat door alle buitenlanders bezocht zou moeten worden en dat de merkwaardige naam Otto draagt. Onze Otto spreekt uiteindelijk een aantal Cambodjaanse schonen aan, die na uitvoerige discussie onderling op een zijstraat drie meter verder wijzen. Nu zien we het uithangbord: Otto, bar and international cuisine. Het café is gesloten. Dus zoeken we een zitje aan het water om de Cambodjaanse zon onder te zien gaan.
Nadat de SangSom achterovergeslagen is, gaan we terug naar Otto’s bar. Die is nu open, maar we treffen geen Otto en we zijn de enige klanten. Dus met onze internationale contacten is het nog steeds behelpen. De westerse maaltijd is goed. Het valt op dat we tot nu toe steeds Cambodjanen treffen die goed en goed uitgesproken Engels beheersen.
Casino
Terug naar het hotel. Het casino is niet zoals een casino in onze ogen behoort te zijn. Rood pluche en smetteloos geklede croupiers. Koude betegelde vloeren en wanden. Heel veel eenarmige bandieten, maar niet met fruit. Het meest met varianten van het getal 7. De roulette is volledig geautomatiseerd. Een ronde tafel met het roulettewiel in het midden. Eromheen tien plaatsen met een gleuf waar biljetten van 1.000 Baht ingeschoven kunnen worden en een scherm dat het tegoed aangeeft en de platte grond van het rouletteveld. Je kunt aanklikken waarop je speelt. Als je wint gaat je tegoed omhoog. Kortom volslagen sfeerloos.
Wij beproeven ons geluk aan de fruitkasten zonder fruit, nadat we uiteraard de daartoe geeigende muntjes hebben aangekocht. Laat ik er kort over zijn. In totaal stoppen we er 8.000 Baht in en in totaal gaan we met 30.000 Baht naar buiten. Geen winst dus voor de Thaise eigenaar van dit casino. Voor mij trouwens ook niet. Gelukkig biedt de winnaar een maaltijd aan, morgen.
Moe maar voldaan zoeken we onze kamers op en na een goede nachtrust zien we elkaar weer aan het ontbijt. In het hotel is een grote tax-free winkel. Daar slaan we drank en sigaretten in. En we besluiten dat onze casino-ervaring zo wel voldoende is. We gaan terug naar Thailand.
Terug naar Pattaya
De grens levert geen problemen op. Zelfs Jos wordt niet op vingerafdrukken gecontroleerd. Kennelijk wordt er geoordeeld dat ze in deze korte spanne tijds weinig kwaad heeft kunnen verrichten. Langs de kust rijden we noordwaarts. Voorbij Trat gaat onze aandacht met succes naar een goede locatie voor een kerstbijeenkomst. Als we in Pattaya terug zijn, hebben we het gevoel alsof we lange tijd zijn weggeweest. Het waren slechts twee nachten.
Is bovenstaand stuk een aanbeveling om naar het casino te gaan? Neen en als je toch wilt, ga dan naar een ander, meer gezellig gebouw. Het stuk wil alleen vertellen dat het verkrijgen van een re-entry visum tien minuten duurt, wanneer je ’s middags naar Immigration gaat. En dat je een auto redelijk gemakkelijk kunt in-en uitvoeren, althans wanneer je naar Cambodja wilt.
Dick, interessant verhaal. Ik ben al diverse malen met mijn Thaise auto naar Maleisie en Singapore gereden. Bij de grensovergang bij Sadao heb je een zgn export document nodig dat ik voor de reis bij de traffice police in Bangkok had opgehaald (auto is in Bangkok geregistreerd aangezien ik daar werk en woon). Had je dat document voor de trip naar Cambodia niet nodig of kreeg je dat bij de grens ?
Ik ben vele malen in Cambodia geweest per vliegtuig voor business trips en het is me altijd opgevallen dat ik nooit een Thais geregistreerde auto heb gezien. Ik weed dat aan de niet zo vriendelijke relaties tussen Thailand en Cambodia hetgeen op straat misschien zou kunnen resulteren in moeilijkheden met de politie and Cambodiaanse weg gebruikers. Bij de grensovergang bij Poi Pet staan meestal100en Thaise autos geparkeerd van casino bezoekers maar ze gaan per voet de grens over, niet per auto.
Ik vind je ervaring bemoedigend en zal dit zeker ook eens gaan proberen. Een autotrip naar Phnom Penh en verder naar Saigon in VN lijkt me een leuke ervaring.
Ik zou ook graag meer horen over het meenemen van een Thaise Auto naar Cambodja. Ik heb een paars boekje waarmee ik de auto vaak naar Laos neem, maar begreep dat dit alleen naar Laos kan.
hoi,Dick Koger kun je mijn vertellen wat je nog meer nodig hebt voor re visum buiten het
paspoort .
bankafschrift met genoeg saldo saldo of meer ?
Ik hoor dat graag van jou
gr jan koster
Voor de auto hadden we geen andere papieren dan die we bij de grens invulden. Voor het re-entry stempeltje had ik niets nodig, dus ook geen banksaldo. Logisch, want dit was vereist voor mijn jaarvisum.
Ik ben ook van plan om met mijn Thaise auto naar Cambodja te rijden.
Maar dan verder dan het casino, naar Phnom Penh, dus wil ik de boel verzekeren. Iemand daar ervaring mee?
Las dat dat aan de grens geregeld kan worden maar weinig details.
‘k Ga in ieder geval even het paarse boekje halen en wat daar evt. bij hoort.
Is het mogelijk om met auto de grens over te gaan bij Pong Nam Ron ipv het vervelende Aranyaprathet? En kan je daar de verzekering afsluiten?
Grappig dat je in het Nederlands meer info hierover vindt dan in het Engels.
Ton
Bij elke internationale grensovergang kun je met de auto de grens over.
Auto moet op naam van de bestuurder staan.
Nooit van een tijdelijke verzekering aan de grens gehoord.
Wanneer je vanuit Thailand Maleisie binnen rijdt moet je een verplichte WA verzekering nemen. Kost ongeveer 90 ringgit voor een maand. Die verzekering dekt uiteraard de auto zelf niet. Als je van Maleisie met dezelfde (Thaise) auto Singapore binnenkomt moet je weer een WA verzekering nemen en dat kost 50 SGD voor 2 weken. Het is vreemd want op de ‘polis’ (een A4 kopietje) van de Maleisische verzekering staat dat die ook in Singapore geldig is. maar dat accepteren de Singaporeans blijkbaar niet. Een verzekering die de auto zal dekken (all risk) lijkt me niet te krijgen of misschein alleen tegen enorme kosten. Voorzichtig rijden is dus geboden. En ik zou ook niet een dure of nieuwe auto over de grens nemen, zeker niet naar Cambodia. Een bejaarde pick up is misschien nog het beste voor zulk soort tripjes.
Moderator: lezersvragen, gaar naar de redactie sturen.