Quick-quick-slow in Bangkok
Het is nu niet iets waar je Thailand direct mee associeert, maar Bangkok telde in de jaren vijftig en zestig tal van dansscholen, waar westerne dansen als de quickstep, wals, tango, cha-cha, mambo, guaracha, twist en de talung werden onderwezen.
Een van die die scholen, Samakkhi Lilas, beter bekend als Ban Ten Ram (het danshuis), wordt 27 jaar na de sluiting gerenoveerd en krijgt een nieuw leven als Social Dance Museum.
De allereerste westerse danspassen werden door jonge koninklijke hoogheden en aristocraten gezet tijdens het bewind van koning Rama VI (1910-1925). Gewone inwoners van Bangkok maakten er kennis mee nadat enkele populaire restaurants een dansvloer hadden aangelegd. Na de Tweede Wereldoorlog gingen verschillende dansscholen open.
In de jaren zestig werd de wijk Wang Burapha een mekka voor teenagers met het eerste warenhuis van Bangkok, toonaangevende bioscopen, eettentjes, ijssalons en koffieshops met jukebox. Elvis en James Dean waren de helden, de twist was de populairste dans en ‘Are you lonesome tonight?’ en ‘Put you head on my shoulder’ werden grijs gedraaid.
Dit waren de hoogtijdagen van Ban Ten Ram, die in 1952 was opengegaan. ‘Het begon allemaal met de liefde van mijn ouders voor dansen en het feit dat ons huis groot genoeg was om een kleine dansschool te herbergen’, vertelt Kijja Tamornsuwan. Hij en zijn broer Kitti hielpen hun vader. Iedere avond werd van 5 tot 8 uur lesgegeven aan 20 leerlingen. Meestal schreven ze zich in voor een cursus van 3 maanden. De kosten bedroeg 100 baht per maand voor de vrouwen en 150 baht voor de mannen. Dansavondjes trokken wel zo’n honderd danslustigen.
Ondanks het succes van de dansschool gingen in 1985 de deuren dicht. Kijja werkte inmiddels fulltime en zijn extended family had meer ruimte nodig. Nadat de familieleden een voor een naar elders waren vertrokken, stond het houten huis van twee verdiepingen met puntgevel meer dan 10 jaar leeg en raakte in verval. Onlangs realiseerde nicht Tarinee Tamornsuwan zich de historische waarde van het oude huis en ze besloot gelden in te zamelen voor de renovatie en opening van een museum of social dance. En dat lijkt te gaan lukken.
Tarinee is ervan overtuigd dat ook andere huizen in de omgeving, Nang Loen, het waard zijn om bewaard te blijven. Ban Silpa herbergde een traditionele kunstschool, Ban Narasilp was beroemd vanwege ingewikkeld borduurwerk voor traditionele danskostuums en in Ban Poon Ruangnon oefenden spelers van een kunstvorm die lakhon chatri heet.
Dus wie weet, heeft Bangkok er over enige tijd niet alleen een dansmuseum bij, maar ook drie andere musea.
(Bron: Bangkok Post, 10 juli 2012)