Thailand, bekend om zijn rijke historie, wordt vaak gezien als een land waar traditie en moderniteit hand in hand gaan. Maar in de kern van de Thaise samenleving ligt een diepgewortelde conservatieve houding die zorgt voor het behoud van cultuur en tradities, ondanks de snelle globalisering. Deze houding beïnvloedt niet alleen het dagelijks leven, maar ook de politieke en sociale structuren binnen het land.
In Thailand is er een duidelijke culturele tegenstelling tussen de jeugd en de conservatieve machthebbers. Veel jongeren streven naar politieke en sociale hervormingen, waaronder meer democratische vrijheden en een versoepeling van de strikte lèse-majesté wetten, die kritiek op de monarchie bestraffen. Deze jongeren zijn vaak goed geïnformeerd en beïnvloed door globale perspectieven, wat botst met de traditionele, door de staat ondersteunde waarden die nadruk leggen op hiërarchie en sociale harmonie. De protesten en bewegingen geleid door studenten en jonge activisten tonen een groeiende behoefte aan verandering, terwijl de gevestigde orde vasthoudt aan de traditionele Thaise culturele en politieke normen om stabiliteit en controle te behouden. Deze kloof tussen generaties markeert een cruciaal moment in de Thaise samenleving waarin de roep om modernisering de conservatieve structuren uitdaagt.
Cultureel conservatisme: De rol van de monarchie en religie
De Thaise monarchie speelt een centrale rol in het behoud van culturele tradities. De koning wordt gezien als een bijna goddelijke figuur en een symbool van nationale eenheid. Deze diepe eerbied voor de monarchie is verankerd in zowel de Thaise cultuur als in de wet; kritiek op de koning kan leiden tot strenge straffen onder de beruchte lèse-majesté wetten. Volgens de Human Rights Watch is deze wet een van de strengste ter wereld en weerhoudt zij burgers ervan openlijk te discussiëren over de rol van de monarchie in de samenleving.
Parallel aan het koningshuis is het boeddhisme een andere pijler van de Thaise culturele identiteit. Meer dan 90% van de Thaise bevolking belijdt het Theravada-boeddhisme, wat diep verweven is met dagelijkse rituelen en gebruiken. Tempels zijn niet alleen plaatsen voor spirituele bezinning, maar fungeren ook als sociale centra waar traditionele waarden en gemeenschapszin worden bevorderd.
Sociale conservatisme en genderrollen
Op sociaal vlak manifesteert het Thaise conservatisme zich in de nadruk op familiewaarden en genderrollen. Hoewel Thailand bekend staat om zijn schijnbaar liberale houding ten opzichte van seksuele en genderdiversiteit, zoals blijkt uit de bloeiende LGBTQ+ gemeenschappen en evenementen zoals de Bangkok Pride, bestaan er nog steeds conservatieve opvattingen die deze vrijheden begrenzen. Traditionele genderrollen worden vaak versterkt door zowel culturele normen als door onderwijs en media, wat de volledige acceptatie van genderdiversiteit in de weg staat.
Economisch conservatisme: Landbouw en lokale bedrijvigheid
Economisch gezien houdt Thailand vast aan traditionele vormen van landbouw en lokale bedrijvigheid. Ondanks de groei van de industriële sector blijven veel Thai afhankelijk van de landbouw, die diep verankerd is in de cultuur en ondersteund wordt door het beleid van de overheid. Dit behoud van agrarische methoden gaat niet alleen over het behouden van traditionele werkgelegenheid, maar speelt ook een rol in de voedselveiligheid en soevereiniteit van het land.
Uitdagingen en kritieken
Deze conservatieve houding brengt echter ook uitdagingen met zich mee. De jeugd in Thailand, die steeds meer blootgesteld wordt aan globale culturen en ideeën, drukt soms een verlangen uit naar meer vrijheid en minder restrictieve sociale normen. De recente studentenprotesten in Thailand zijn een voorbeeld van de groeiende vraag naar democratische hervormingen en meer openheid in de politiek. Deze jongeren strijden voor een herziening van de lèse-majesté wetten en meer transparantie in het bestuur.
Conclusie
Het behoud van cultuur en tradities in Thailand is een complexe kwestie. Het balanceert tussen het beschermen van een rijke culturele erfenis en het omarmen van onvermijdelijke veranderingen die gepaard gaan met de moderne wereld. Hoewel het conservatisme helpt bij het bewaren van de Thaise identiteit, zijn er tekenen dat bepaalde aspecten van deze houding onder druk staan als gevolg van zowel interne als externe invloeden. De toekomst van Thailand zal waarschijnlijk een voortdurende dialoog vereisen tussen behoud en hervorming, waarbij gezocht wordt naar een evenwicht dat recht doet aan zowel het erfgoed als aan de toekomstige generaties.
Bronnen:
- Human Rights Watch – Deze organisatie publiceert regelmatig rapporten over mensenrechtenkwesties wereldwijd, inclusief de toepassing van lèse-majesté wetten in Thailand. Deze rapporten geven een diepgaand inzicht in hoe deze wetten de vrijheid van meningsuiting beïnvloeden.
- Pew Research Center – Pew Research voert vaak gedetailleerde studies uit naar religieuze praktijken en overtuigingen wereldwijd, inclusief de invloed van het boeddhisme in Thailand. Hun onderzoeken kunnen inzicht bieden in hoe religie, de culturele normen en dagelijkse praktijken in Thailand vormgeeft.
- The Economist – Dit internationale tijdschrift biedt analyses van wereldwijde economische trends, waaronder de ontwikkeling van de Thaise economie en de invloed van traditionele landbouwpraktijken.
- Bangkok Post en The Nation – Deze Thaise kranten zijn goede bronnen voor actuele informatie over sociale bewegingen, politieke ontwikkelingen en de publieke opinie in Thailand, inclusief de recente studentenprotesten.
- Journal of Asian Studies – Dit academisch tijdschrift biedt peer-reviewed artikelen over diverse aspecten van de Aziatische culturen en geschiedenissen, inclusief die van Thailand. Artikelen uit dit tijdschrift kunnen diepgaande analyses bieden over hoe traditie en moderniteit elkaar beïnvloeden in de Thaise samenleving.
Onze cooperatie verandert onbruikbare rijstvelden waar alleen maar riet op staat in wekelijkse geldmakers. Dan zou je denken dat als zo’n perceel gehuurd wordt dat de eigenaar dat prettig vindt. Uiteraard haast is het anders, de arme boer wordt er beter van en dus wordt het contract niet verlengd is de praktijk. Vervelende jaloezie vanuit de provincie maar met de hulp van interessante personen is alles weer mogelijk. Zonder netwerk ben je niets als arme boer en zie zo de landbouw maar te veranderen als de landbezitters zich als baasjes blijven gedragen.
Er is nog een hele lange weg te gaan…..
Wij hebben geen onbruikbare rijstvelden Johnny en het kan goed dat ik je toelichting van de coöperatie ooit eens gemist heb.
De rode draad in je betoog is dat jullie met die coöperatie menig arme drommel zijn of haar neus de goede kant uit proberen te sturen, begrijp ik.
En diegene die het een paar tredjes hoger wat beter hebben hun bedenkingen hebben over die werkwijze.
Heb je een oud onderwerp over je coöperatie of kan je dat eens in een ander bijdrage duidelijk maken?
Of ben je een onderdeel van de ชาวไร่กัญชา en zijn wekelijkse geldmakers?
Tenslotte moeten die 186000 winkeltjes het ergens kopen, je kan maar op een plek tegelijk zijn.
Het idee van de cooperatie is om landlozen en ouderen werk te verschaffen en dat gaat met vallen en opstaan. Met zowel een NL als TH inzicht een manier vinden om verder te komen eigenlijk.
De uitdaging zelf vind ik om waardeloze velden om te zetten in waardevolle velden en aangezien niet TH maar de wereld onze markt is en we de producten dagelijks produceren (geen wiet want die houden niet van natte voetjes) maakt dat helaas grondeigenaren jaloers. Het mag toch niet gebeuren dat een landloze ineens in een vrij nieuwe pick up rijdt…..
Arm moet arm blijven is hun gedachte, maar het mooie is dat de groep steeds sterker wordt en dat er nu ook vanuit de lokale overheid (minimale) support komt.
Veranderingen duren lang, maar dit is onze bijdrage om mensen een positief zetje in het leven te geven.
Doneren, masseren en geduld. Het is Thaise politiek op micro niveau en hopelijk komen er meer van deze initiatieven.
Als het een echte cooperatie is, is het doel eigenlijk altijd om gezamenlijk als leden sterker te staan in de markt waarin men zich beweegt. De cooperatie kan dan zorgen voor gezamenlijke inkoop, gezamenlijke verkoop, financiering. Gedeelde voordelen, gedeelde lasten. Heb voor verschillende coopareatie gewerkt als adviseur (waaronder de Werkcooperatie Verblijfstoerisme Walcheren) maar nooit was het doel om mensen aan werk te helpen.
Een goede samenvatting over traditie en moderniteit in Thailand.
Dan dit citaat: “Deze jongeren zijn vaak goed geïnformeerd en beïnvloed door globale perspectieven, wat botst met de traditionele, door de staat ondersteunde waarden die nadruk leggen op hiërarchie en sociale harmonie. ”
Goed geïnformeerd zijn de jongeren zeker, en de ouderen ook redelijk wel. Maar ik geloof niet dat globale perspectieven een belangrijke rol spelen. De nieuwe ideeën komen gewoon uit de Thaise maatschappij zelf en spelen al meer dan honderd jaar een zekere rol.
Ja, het zijn ideeën uit de mens en samenleving zelf, uiteraard wel met inspiratie en invloed van elders want dankzij het internet is de wereld een stuk kleiner. Het minste contact over de grens wordt echter door conservatievelingen afgeschreven als een complot of aanval van/door buitenlanders. Ook niets nieuws natuurlijks, de studenten aan de Thammasat Universiteit met progressieve ideeën waren plots Vietnamezen. Want een “echte” Thai heeft diep respect voor de drie pilaren (Monarchie, geloof -lees: Boeddhisme, natie)… daar mag je geen vragen over stellen.
Is dit om “de traditionele Thaise culturele en politieke normen om stabiliteit en controle te behouden” ? Deels, maar verandering is ook natuurlijk en deel van de wereld. Wat ook speelt: het behouden van de positie van degene die nu de vruchten plukken. Dat is heel belangrijk. De drie pilaren zijn dan een goed excuus om degene die “lastige” vragen stellen aan te pakken…
Zou het ook zo kunnen zijn dat de Thaise jeugd zich niet meer laat knechten door de oude garde?
ooit werd de Nederlandse burger ook geknecht door een paar rijken en vanaf de kansel voorgeschreven hoe, wat waar men mocht doen en de boodschappen mocht kopen.
Ik zie ergens een parallel met de hedendaagse Thaise jongeren.
Gr. Arno
Hier worden wel veel zaken op een grote hoop gegooid en daarmee verdwijnt wel de nodige nance:
1. De strijd tussen traditie en modernisme is een aloude strijd en komt eigenlijk in elk land voor. Traditionele waarden worden overal gesteund door de bezitters van politieke en economische macht omdat zij er belang bij hebben dat er zo weinig mogelijk verandert en indien al, dan langzaam en beheersbaar.
2. In zo’n situatie worden veranderingen niet afgedwongen door kennis en informatie (die helpen wel) maar door de emancipatie van de bevolking of bevolkingsgroepen: werknemers, vrouwen, boeren, studenten, taxichauffeurs, etc etc.. Deze emanciptie is zichtbaar en voelbaar door de organisatiegraad van deze bevolkingsgroepen. De ongelijkheid in een land is een resultante van de strijd tussen werknemers en werkgevers, ofwel tussen arbeid en kapitaal.
3. In vele Westerse landen hebben de vakbonden een belangrijke rol gespeeld in de emancipatie van werknemers, uitmondend in allerlei collectieve arbeidsovereenkomsten, primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden en andere collective voorzieningen op nationaal niveau. In Nederland niet zozeer met strijd, demonstraties en polite-ingrijpen (hoewel dat er wel was in de geschiedenis) maar meer met overleg, geven en nemen, compromissen sluiten; ook wel het poldermodel genoemd.
In Thailand is van een vorm van nationale organisatie van bevolkingsgroepen eigenlijk geen sprake. Vakbonden zijn zwak, alles concenteert zich op Bangkok (hetgeen het gemakkelijk maakt voor de machthebbers om in te grijpen; en het doet vermoeden dat het probleem alleen in Bangkok speelt; ik ben er vrij zeker van dat de studentenbeweging in de jaren 70 in Nederland zo effectief was omdat niet alleen de universiteiten in Amsterdam en Rotterdam meededen maar ook Nijmegen, Groningen, Wageningen en Tilburg), er is nauwelijks sprake van een lange-termijn visie en de jongeren worden niet echt voorbereid op deelname aan de samenleving (burgerzin, kritisch denkvermogen). Het is alleszeggend dat politieke partijen hier geen jongerenafdeling hebben. De politieke partijen zijn niet in handen van de bevolking maar van clans van machthebbers die het volk alleen nodig hebben bij verkiezingen. Ja, ik weet het. Het politieke landschap is langzaam aan het veranderen, met name door de MFP. En gek genoeg niet zozeer om hun vooruitstrevende en nieuwe ideen maar om hun aanpak van problemen in de actuele situatie. Niet alleen je gezicht laten zien als het om stemmen gaat maar voortdurend bezig om de situatie van de burgers in het eigen kiesdistrict te verbeteren (geld, wegenaanleg, watervoorzieningen, natuur, verkeerscongestie) en problemen aan te kaarten. Bottom up en niet top-down zoals de meeste andere partijen, inclusief de Pheu Thai. Dat beklijft bij mensen.