Prayuth: Televisiesoaps bevorderen geweld en verdeeldheid

Daarmee heeft Prayuth volledig gelijk. Dit zoort van geweld en de veelvoud dat te zien is in de Thaise dagelijkse soaps, komt zelf in de Nederlandse televisie series niet voor.
Er wordt in deze soaps geslagen, beledigd, geschoten dat het een lieve lust is. Bijna iedereen loopt er met een pistool rond. Bijna niemand zie je gaan werken en iedereen rijdt in een dure auto, is top gekleed en is de hele dag met de familie en vrienden bezig. Dat is niet het dagelijkse beeld van Thailand.

Deze soaps worden hoofdzakelijk door Bollywood medewerkers gedraait, vaak op de stranden van Ban Salley. Schijnbaar weten die Indiesche makers zeer weinig over de echte Thaise kultuur. Thaise soaps hebben ook bij mij het predikaat : volledig waardeloos.

Niet alleen in Thailand of in NL, het zal een goede uitwerking hebben voor alle mensen, waar ook te wereld, als de tv / bioscoop en andere media een voorbeeld zouden geven dat met elkaar leven NIET
gepaard hoef te gaan met geweld en rancune.

Het merendeel van de films / nieuws / informatie geeft DESTRUCTIE aan.
Er zijn er maar weinig waar CREATIE de boodschap van is.

Elke dag weer wordt ons geweld , machts vertoon , haat en nijd voorgeschoteld.
Als of het zo hoort te zijn…..
Vinden we het nog gek dat het gecopieerd wordt door de generaties welke dit als voorbeeld
te zien krijgen?

Wat mij betreft mogen vele landen het initiatief van Meneer Prayuth volgen !

Ik roep al jaren dat veel van de ontevredenheid en toenemende grofheid in omgangsvormen voortkomt die beroerde soaps. Zo’n veertig jaar geleden had je Batman en Lucille Ball die in Thai nagesynchroniseerd werden, daarna kwamen andere Amerikaanse series. Toen dachten armere bevolkingslagen dat het alleen farangs waren die zo rijk waren en dat viel kennelijk te verteren. De laatste pakweg 15 jaar zie je alleen maar jetset Thai. Ik denk dat dat bij de upcountry Thai en hardwerkende onderlaag ingewreven heeft dat er een groot klassenverschil bestaat. De new rich in de series zijn niet softspoken en genuanceerd of begripsvol en kijven er op los. Men toont geen medeleven en vervult geen maatschappelijke rollen. Het zou mooi zijn als er jonge welgestelde en toch maatschappelijk betrokken karakters in voor zouden komen die mensen uit minder fortuinlijke klassen ontwikkelingskansen boden. Die i.p.v. druk te zijn met hun uiterlijk en ander vertoon hun tijd staken in projecten die de maatschappij vooruit helpen. En rolmodellen vanuit de minder fortuinlijke laag die geboden kansen aangrijpen en hun maatschappelijke positie verbeteren. Ik denk zeker dat een serie over farang gezinnen bij kan dragen aan een realistischer beeld van buitenlanders die in Thailand wonen en werken. Het zou duidelijk kunnen maken dat die ook zorgen hebben en dat hun financien ook niet onuitputtelijk zijn. En kunnen belichten hoe vaak de partners van expats als vrijwilliger een belangrijke bijdrage leveren aan maatschappelijke projecten. Ik zie uit naar de voortgang van dit initiatief!