Lezersvraag: Kunnen wij het dochtertje van mijn schoonzus adopteren?

Je moet wel naar Bangkok Adoptiebureau daar krijg je alle informatie om een kind te adopteren , zelf weet ik niet meer waar en hoe is voor mij al lang geleden en vondt dat er veel rompslomp over is om te adopteren dus mijn dochter heeft haar oude naam gehouden.

Waarom adopteren?
Het komt in Thailand heel vaak voor dat kinderen door een ander worden opgevoed.
Neem ze gewoon in huis, dan beroof je de moeder ook niet van haar kinderen.
Per slot van rekening staat zij de kinderen waarschijnlijk alleen maar af, omdat ze ze een beter toekomst wil geven, niet omdat ze de kinderen zo graag kwijt wil.

Leeft de natuurlijk vader van de kinderen nog, dan kun je adoptie volgens de Thaise wetgeving wel vergeten.
Ook zal de Nederlandse overheid deze adoptie hoogstwaarschijnlijk niet accepteren.

Een adoptie regelen in de amphur?
Kan alleen als of de natuurlijk vader of de natuurlijk moeder overleden is en het kind meerderjarig is.

Wijzigen van de familienaam van geadopteerde kinderen is in Thailand niet zo moeilijk.
Het wijzigen van een familienaam is in Thailand in het algemeen niet zo moeilijk.

Vergeet het hele adoptieverhaal.
Duurt bijna twee jaar, als je geluk hebt.

Neem het kind, of kinderen, in huis.
Stel de amphur hiervan op de hoogte, en laat het daarbij.
Mocht je toch de familienaam willen veranderen, heb je ook de natuurlijk vader nodig.

Ik begrijp jullie kinderwens.

En zus kan wel met een kind minder. En ze heeft het financieel moeilijk. Zonder die financiële zorgen zou ze haar kind niet afstaan.

Die kinderen uit elkaar halen is fout. Adopteren is fout. Ooit wordt het meisje volwassen …
Zie maar naar Spoorloos op KRO.

Jullie hebben allen de beste bedoelingen, maar doe het niet, please.

Steun zus op een verstandige financiële manier.

In overleg met het dochtertje, wel, dat kindje is 7 jaar, daar voer je geen eerlijk overleg mee op die leeftijd over een dergelijke belangrijke beslissing.
In NL hebben kinderen van tussen de 12 en 16 jaar enige invloed op bij welke ouder ze willen wonen ingeval van echtscheidin, dat zegt genoeg wat er gedacht wordt ten aanzien van een kindje van 7 jaar daarover laten meebeslissen.
Sorry dat ik het zeg, maar het zegt niet veel goeds voor de toekomst van dit kindje.
Zoals al eerder gezegd in reacties, in Thailand is het zeer gebruikelijk een kind onder te brengen bij familie, het lijkt nu allemaal even leuk en overlegd, het gaat alleen maar grote nare gevolgen hebben.
Zo ook met het splitsen van broertje en zusje. Laat het dochtertje lekker in Thailand en willen jullie een kindje adopteren, daar zijn andere mogelijkheden voor, die nijpender zijn dan de ” arme ” zus in Isaan.
Wens jullie sterkte met de afwegingen, zie ook de reacties hierboven, die zeggen genoeg en komen niet uit kakelende kippen kelen.
NicoB

Beste,

Wat ik er van weet uit ervaring van een vriend van mij is dat
de vader afstand moet doen van het kind op papier.
Als dit gebeurd is kan je het kind de achternaam van jou vrouw geven.

Dan volgt de gewone adoptie procedure en is het als ware jou kind.

Het lijkt makkelijker dan ik schrijf maar het is zeker mogelijk.

Veel geluk en wijsheid toe gewenst.
Met vriendelijke groet,

Erwin

Beste Willem, jouw vraagstelling bevat te weinig informatie om fatsoenlijk een antwoord te formuleren. Ik hou me dus maar bij een aantal algemeenheden. Zie hieronder. Het probleem is nml dat niet duidelijk is waar jullie wonen. In TH? Dan is de situatie te overzien. In NL? Dan heb je na de TH adoptieprocedure ook nog te maken met NL regelgeving. Verder is de vraag hoe jullie getrouwd zijn: bij wet of vlgs Boeddhistische rite? Dan de vraag: hoe staat de vader van het kind in deze, en hoe is de verdere procedure? Plus wat voorbeelden dat adoptie in TH niet altijd nodig is.

1- Wie adopteert wie? Jij en je vrouw zijn begaan met het lot van jullie nichtje en jullie besluiten dat nichtje op te vangen. Niks mis mee en dat gebeurt in TH dag in dag uit. Zie de voorbeelden van alledaagse praktijken, onderaan! Jullie nemen gewoon het kind in huis en voeden haar verder op alsof het jullie dochter is. Komt geen adoptie bij kijken en is in TH gewone zaak. Jullie worden pleegouders door het kind op de gemeente op jullie adres in te schrijven, uit te leggen wie zij is en te verklaren dat jullie haar groot gaan brengen. Maar je zegt dat het dochtertje jullie naam moet krijgen. Wiens naam? Die van jou en die van jouw vrouw? Moet het kind jouw naam dan ben jij het die adopteert. Krijgt het kind jouw vrouw’s naam, dan is het dat jouw vrouw adopteert! Jij als farang-echtgenoot speelt dan een bijrol. Maar ik denk dat het de bedoeling is dat het kind jouw naam krijgt. Let wel: in dat geval ben jij volledig verantwoordelijk voor haar. Als adoptant ga jij nu een centrale rol krijgen. Om dat proces te doen slagen is het raadzaam wat op de achtergrond te acteren. Laat jouw vrouw en haar zus het werk doen!

2- Waar wonen jullie? Het probleem is dat je niet zegt waar je woont. Als je in TH bent gehuwd met een TH vrouw, maar jullie wonen in NL, dan gelden ook in NL nog een aantal adoptieregels, nadàt volgens de Thaise Adoptiewet de adoptie van jouw nichtje is geregeld. Die gaan gelden als je het kind naar NL wilt halen, naast de immigratieregels van de IND. In NL dient dan ook nog eens jouw TH huwelijk te zijn ingeschreven, alhoewel dat los staat van adoptie. Maar woon je in TH dan geldt uiteraard de TH procedure, die zegt dat in TH ook een farang mag adopteren, mits hij/zij aan een aantal voorwaarden voldoet. Ik hou me bij de verdere beantwoording bij TH.

3- Hoe zijn jullie getrouwd? Je dient wettelijk gehuwd dient te zijn. Je meldt dat je in TH getrouwd bent met een TH vrouw, maar niet of dat een wettelijk gesloten huwelijk is. Een in TH gesloten Boeddhistisch huwelijk is niet aan de orde want niet van rechtswege. Ik neem gemakshalve maar aan dat je dit ook weet en dat je een wettelijk huwelijk hebt met jouw TH vrouw.

4- Wat zegt de vader? Leven de wettige ouders, dan dienen zij toestemming te verlenen, (tenzij het kind zelf 15 jaar is.) Ook al de zus gescheiden, dan nog heeft de vader een vinger in de pap. Hij moet ook toestemming verlenen voor de adoptie. Hoe dit te bewerkstelligen dien je aan jouw vrouw en haar zus over te laten.

5- Hoe is de verdere gang van zaken? Als dus de situatie is dat je wettelijk in TH bent gehuwd, in TH woont, plus beider ouderlijke toestemming is geregeld, dan dienen jullie met de moeder jullie te vervoegen bij de afdeling Bevolking van jouw Thaise gemeente. Hou rekening met een aantal weken en diverse bezoeken. Laat jouw vrouw en zus het woord doen. Blijf wat op de achtergrond, beleefd, vriendelijk, glimlachend. Hou het sanoek. En vooral sabaaisabaai voor alle betrokkenen. Ga je vooral niet ongeduldig betonen. Als men duidelijk heeft wat jij wil, gaat er op jou gelet worden. Als jij de ambtenaar niet aanstaat gaat het feest niet door. Die ambtenaar trekt jouw antecedenten na. Onderteken met graagte de veelheid (aan kopieën) van paperassen, documenten en formulieren. Ben je ooit met de Thaise Justitie in aanraking geweest, dan kun je het verder wel vergeten. Kun je aantonen dat je over inkomen beschikt om jouw te vormen gezin te onderhouden, dan zit je gunstig. Kun je aantonen meerdere jaren al jouw Immigratie-verblijfstitel te hebben verlengd, en dat dit geen probleem gaat worden in komende jaren, dan zit je idem op een goede spoor.

6- De betrokken ambtenaar zal als de procedure naar behoren is verlopen en alle leges betaald een melding doen bij de Public Prosecutor. Ondertussen zoek je een advocaat, want je wordt vervolgens opgeroepen bij de Rechtbank. Uiteindelijk heeft de Rechtbank een laatste en beslissende stem.

Tot slot: de Rechtbank weet wat er speelt, jij bent de eerste niet, en zal je bevragen op wat jullie plannen zijn tav het broertje en de moeder. Een verarmde gescheiden Isaanse vrouw die om het hoofd boven water te houden een oudste dochter afstaat aan een zus met een farang, anders dan via normaal gangbare TH opvang- en supporttradities. Zie praktijkvoorbeelden. De Rechtbank zal willen weten of aan hen wordt gedacht, omdat in onderhavige gevallen TH mensen zelf zorgen voor de nodige opvang en ondersteuning..

Praktijk 1: een vriendin van mijn TH vrouw krijgt in de holst van de nacht een baby van een paar dagen in de armen gedrukt gebracht door haar broer, taxichauffeur. In zijn taxi zit een wanhopige TH vrouw die het kind heeft gebaard van haar Japanse sponsor die er niets van moet weten. De vrouw is nu al een half jaar weg bij hem, hij verwacht haar aanstonds terug, anders stopt hij het sponsorschap. Zij is nu allerlei adressen aan het afrijden in de hoop dat iemand haar wil helpen. De vriendin zegt hulp toe. De vrouw laat nog een envelop met een beduidend bedrag achter, en rijdt kapot van verdriet weg. Vriendin en haar man schrijven het kind in als zijnde hun pleegdochter via een bevriende poejijbaan in een naburige dorp. De baby is nu een jonge vrouw van 21 jaar oud, goed opgeleid, en een prima baan. Moeder heeft nooit meer iets van zich laten horen. Is verder geen adoptiewet aan te pas gekomen. TH mensen handelen naar omstandigheden!

Praktijk 2: een kennis van mijn vrouw is 40 jaar oud, kind- en relatieloos. Zij is provinciaal ambtenaar met laag salaris. Zij zorgt al sinds jaar en dag voor een meisje en een jongen, kinderen van een broer resp zus. Zij helpen de kennis financieel in de kosten van levens- en opvoedonderhoud. Die kinderen weten niet beter, hebben het er naar hun zin, gaan af en toe naar de ouders, en gedrieën vormen zij een perfect gezinnetje. Komt geen adoptiewet noch andere regelgeving aan te pas. Een situatie te betitelen als algemeen te doen gebruikelijk, dan wel een algemeen geaccepteerd gebruik.

Praktijk 3: de zus van een schoonzus van mijn vrouw heeft van een TH man een zoon. Inmiddels leerde ze een Laotiaan kennen, die in FR woont en werkt. Ze raakt zwanger van hem en zij besluiten dat ze meegaat naar FR. Zo gezegd, zo gedaan, en men laat de jongen achter bij haar moeder. Ze woont er nu een jaar of 4, en die jongen is nu 15 jaar. Periodiek stuurt de moeder geld naar oma. Moeder en zoon hebben elkaar sindsdien niet meer gezien. Dat oma voor haar kleinkind klaar staat, is idem een situatie te betitelen als algemeen te doen gebruikelijk, dan wel een algemeen geaccepteerd gebruik. Heel veel kinderen worden door een oma of een tante opgevoed. Daar komt geen adoptiewet aan te pas.

Kortom: dat jij het dochtertje wilt adopteren is zeer zeker geen TH oplossing!

Sorry maar ik wil toch ook even nog eens reageren. Dit omdat ik in een soortgelijke situatie zit en ook blij ben met advies hoe dingen te organiseren en wat de valkuilen zijn.
Mijn vrouw en ik willen ook de dochter van haar zus adopteren. Is enig kind en heeft geen vader (weggestuurd tijdens de zwangerschap).
Min vrouw is 42 en ik ben iets ouder 🙁 Mijn nichtje is 4 en loopt helemaal weg met mij en mijn vrouw en ziet mij al als haar papa. Haar moeder is 34 maar in karakter hooguit 20 en dat is al veel. Is meer met vriendinnen bezig dan met haar kind.

Neem van mij aan dat het voor ons en de familie ook emotioneel zwaar is om het kind uit Thailand te halen en naar Nederland te brengen. Ik ben daar in principe gevoelsmatig op tegen. Maar er zijn redenen om daarover heen te stappen. Geld is ook in Thailand GEEN probleem. Mijn schoonfamilie zit er warm bij en heeft kas genoeg.
Waarom haar dan toch naar Nederland halen is een emotionele en gevoelskwestie en ligt bij ons ook moeilijk.

Advies van Harm, Fleur en Soi is prima en bedankt.
Wilde HARM vragen hoe het zit met de verblijfsverguning? Kan ik het meisje omdat ze dezelfde naam draagt als mijn vrouw en net als mijn vrouw een thais paspoort heeft daardoor met mijn vrou meereizen?? Lijkt me toch moeilijk omdat we geen verder papier hebben?