Zeven gedachtes over Thailand
Zeven gedachtes van expats die Nederland of België voor Thailand hebben verruild.
1. Sexy is geen garantie voor goede seks
Als heteroseksuele man vind ik Thaise vrouwen woest aantrekkelijk: gebruinde huid, zwart haar, sensueel lichaam, warme ogen maar vooral prachtige benen. In Nederland heb ik dergelijke benen alleen op de Planken Wambuis gezien maar die waren van een ree. De seksuele moraal is aan het veranderen maar ‘goede’ Thaise vrouwen hebben een beperkt aantal relaties achter de rug voordat ze jou ontmoeten. In die relaties bepaalde de egoïstische man heel vaak de seks en kwam de vrouw er ge?aaid maar ook bekaaid vanaf. Als je wel een Thaise vrouw ontmoet die direct alle standjes uit de Kama Sutra kent zonder de Thaise vertaling te hebben gelezen, moet je je twee keer ‘achter je oren krabben’.
Chris de Boer
2. Thailand, het land van onze dromen en illusies
In veel verhalen van Nederlanders en Belgen die De Lage Landen definitief verruild hebben voor een bestaan in Thailand valt op dat na een aantal jaren de teleurstellingen in hun nieuwe woonland enorm zijn toegenomen. Het ‘Land van de Glimlach’ wordt voor een flink aantal van ons het land van de valse glimlach en de valse beloften. Wat maakt dat de verschillen tussen het paradijs dat we verwachtte en de banale realiteit zo groot zijn? Mijn idee is dat we vol dromen en illusies over ons nieuwe paradijs verhuizen en na verloop van tijd blijkt, dat als we onze roes hebben uitgeslapen, de ontnuchterende werkelijkheid van een heet en onderontwikkeld land. Die ‘hang-over’ is wel een heel groot contrast met die heerlijke roes.
Paul Bremer
3. Een Thaise maaltijd is een genot voor de smaakpapillen
Door mijn vele reizen als steward, merkte ik dat ik meer van een land hield, wanneer je er lekker kon eten. Daardoor vielen al gauw de voormalige Oostbloklanden en ook de VS af van mijn lijstje. Maar in Azië kon ik me goed vinden. Helaas mocht ik het Thaise eten ook nog niet zo, totdat ik mijn vriendin leerde kennen met haar kookkunsten. Nu wil ik geen dag zonder en verheug ik me iedere dag op een Thaise maaltijd. Iedere keer weer verassend en avontuurlijk, een puur genot voor mijn smaakpapillen!
Sjaak Schulteis
4. In Thailand wonen Thais
Dat dacht ik toen ik 15 jaar geleden definitief naar Thailand verhuisde. Ik kwam er geleidelijk achter dat er in Thailand wel wat meer soorten mensen huisden. In Thailand wonen Laotianen, Isaners, Cambodjanen, Vietnamezen, Thai Lue, Thai Yai, Mon, Chinezen, Indiërs, Malay, Lahu, Mien, Hmong, Karien, Akha, Bangkokianen en natuurlijk niet te vergeten veel soorten zogenaamde farangs, soms met hun lôek khrêung kinderen. Ik ben vast wel wat groepen vergeten. De meesten van deze volken spreken nog hun eigen taal en hebben hun eigen godsdienst en gewoonten. Ze verschillen meer, veel meer, van elkaar dan zeg Amsterdammers, Tukkers, Groningers, Zeeuwen of Limburgers van elkaar verschillen.
Tino Kuis
5. Mijn ‘tweede leven’ in Thailand
Ik was zeer tevreden met mijn bestaan in Nederland. Maar mijn vrouw en ik zijn na na 34 jaar huwelijk gescheiden. Gescheiden door de dood, wel te verstaan. Ik werd weduwnaar en dreigde in een diep, diep zwart gat te vallen. Ik ging in Thailand wonen, het land waar ik al talloze keren was geweest en vond mijn nieuw geluk. Voor mijn pensioen hoef ik niemand dankjewel te zeggen, maar wel dankjewel voor de mogelijkheid die Nederland mij bood dit goede leven te bereiken. Ik heb nu de zorg voor mijn Thaise vrouw, haar zoon en familie, die ik een paar treden op de maatschappelijke ladder heb kunnen laten stijgen. Ik ben intens gelukkig met mijn ‘tweede leven’ in Thailand!
Bert Gringhuis (Gringo)
6. Van wereldreiziger naar kluizenaar
Zo voel ik me nu: een kluizenaar. Ik woon op het platteland en verlaat mijn grondstuk soms dagenlang niet. Ben ik tevreden hier en heb geen wensen meer? Telkens wanneer ik in een stad ben, wil ik weer terug naar mijn plekje tussen de ananasvelden. Daar waar rust is, waar ik geen reclame naar mijn hoofd gesmeten krijg en waar ik geluiden van kippen, ghekko’s, honden, katten en andere dieren hoor. Ik hoor geen gezeur over slechte service en andere problemen die men denkt te hebben. Hier heb ik rust! Heerlijke zalige rust. Voor mij geen wereldsteden meer.
Sjaak Schulteis
7. In Thailand lachen mensen zomaar naar je
De Thais zijn beroemd om hun glimlach. Zeker buiten de toeristengebieden is het een genoegen om te wandelen. Voortdurend mensen die zomaar naar je lachen. Dit heeft voor mij een extra betekenis, omdat ik hoogstwaarschijnlijk een tamelijk chagrijnig gezicht heb. Ik weet dat, omdat ik lang geleden in Amsterdam een orgeldraaier ontmoette, die mij toesprak met de woorden: kop op, meneer, het leven is niet zo somber. Ik zag hem enkele malen per week en iedere keer kreeg ik een opwekkend woord. Uiteindelijk begon ik, als ik hem in de verte zag al te stralen. Hij zei dan: het gaat goed, hè, vriend. Hij maakte me bewust om wat vriendelijker de wereld in te kijken en daar pluk ik nu ten volle de vruchten van, want het leven is een stuk prettiger als je elkaar toelacht. Thailand is het land van de glimlach.
Dick Koger
Thailand is als een mooie vrouw (of knappe man) waar je onmiddellijk hevig en hopeloos verliefd op wordt. Die aantrekkingskracht van het land en zijn bewoners raak je nooit meer kwijt.
Het duurt kortere of langere tijd voordat je er achter komt dat binnen die verblindende schoonheid veel stille armoede, lijden, oneerlijkheid en onrecht verborgen gaat.
Bij mij duurde dat vrij lang. Ik ben pijnlijk en verdrietig verscheurd in mijn gevoelens over Thailand. Mijn psychiater zegt dat ik een ongeneeslijke aandoening heb.
Zijn er lezers met dezelfde ervaring en een mogelijke geneeswijze?
Het is inderdaad een betovering die nooit helemaal weggaat. Een diep, permanente verliefdheid. En dat ondanks dat je er gaandeweg achterkomt dat er allerlei narigheid achter die prachtige glimlach schuil gaat en die Thaise maatschappij ook vele tekortkomingen heeft. Ik heb zoals velen mijn hart aan het land verloren en zo vele mooie ervaringen mogen meemaken die ik in Nederland nooit zou hebben meegemaakt. Die psychiater heeft gelijk.
Een heel openhartige reactie, jammer dat je zoveel pijn en verdriet hebt moeten ervaren, heb niet dezelfde ervaringen.
Maar misschien dit?
Er is niets dat ongeneeslijk is, voor iedereen is er een plekje op deze wereld, start met het verwerken van het verleden, ga systematisch te werk, in de juiste volgorde qua tijd, span je daar voor in, breng het in beeld, schrijf het op, laat die volle backpack van diep onderin stukje bij beetje leeg lopen, zet de rits onderin nu en dan open, werk je naar het nu toe, tel en koester je zegeningen, zoek de positieve belevenissen, ook van vroeger en heb die gereed om aan terug te denken als je in negativiteit vervalt, richt de focus langzaam maar zeker op het nu, dan komt er vanzelf een blik op de toekomst.
Alle tegenvallers uit Thailand passeren dan ook de revu, daar zal toch ook wel iets positief te vinden zijn, bv. de geboorte van je zoon. Ben geen psycholoog, hoop dat je er iets aan hebt.
Sterkte en Beste wensen voor het nieuwe jaar.
NicoB
Dank je wel, NicoB. Je hebt gelijk en je hebt me geholpen. Ik neem me voor me meer op het hier en nu te richten (een boeddhistische gedachte) hoe moeilijk ook, het verleden te laten wat het is en goede herinneringen, en die zijn er zat, te koesteren.
Ondertussen schrijf ik over Thailand. Binnenkort een vertaald verhaal van Kukrit Pramoj over een moeder-dochter verhouding die dramatisch afloopt en de geschiedenis van de onafhankelijke en rebelse monnik Phra Phimonlatham. Die activiteiten doen me ook goed..
Beste Tino, da’s alvast winst, dat je iets uit mijn reactie kunt putten.
Nog dit als aanvulling, verval je nu en dan in de pijnlijke of moeilijke gedachten, laat ze maar even gaan, na een minuut of wat meldt je die gedachten dat je er nu geen tijd voor hebt, zet ze buiten de deur en ga wat leuks en positiefs doen of haal die positieve herinneringen naar voren, ga wat schrijven, zo druk je het niet weg en kom je ook aan verwerking toe.
Er is genoeg positiefs, kijk eens dat je Thais spreekt en schrijft! Ben er bijna jaloers op. Geniet van dat schrijven over Thailand, ik heb bewondering voor de inspanningen die je daarvoor doet, de kennis die je uitdraagt en deelt en de tijd die je daar in steekt chapeau, vooral blijven doen, het is een grote meerwaarde voor Thailandblog en jezelf.
Groet en fijne jaarwisseling straks.
NicoB
De reactie 5 van Bert Gringhuis (Gringo) waarin hij o.a schrijft,dat hij voor zijn pensioen niemand dank verschuldigd is,maar toch dankbaar is dat Nederland hem deze kans geboden heeft,dit nieuwe leven te bereiken.
Deze dankbaarheid in Nederland of België geboren en getogen te zijn,wordt door velen graag vergeten.
Er zijn expats die voortdurend het thuisland verduvelen,en alles verdedigen ,en de hemel in prijzen, van wat ze nu dagelijks in hun nieuwe paradijs Thailand meemaken.
Alles is opeens veel beter,en wie toch de moed heeft alles een beetje realistischer te zien,kan volgens hun het beste oprotten.
Vaak krijg je bij dergelijke reacties de indruk,dat ze alles verdedigen en goed praten,zodat niemand hun eens genomen beslissing hun woonland te wisselen,als fout zien.
Vandaar dat ik reactie 2van Paul Bremer,voor velen erg dicht bij de waarheid zie komen.
Op den duur beoordeeld men de Thai glimlach steeds realistischer,hoewel velen hier niet graag over schrijven, of praten.
Een leuk overzicht. Verschillende gedachtes die ik herken. En ja, ik woon hier zeven jaar. Niet alles is perfect en ik heb ook wel mijn bedenkingen bij het beleid, milieuzorg, de religie, enz… En toch kan ik zeggen: Die zeven jaren waren de beste van mijn leven. Nooit zoveel warmte (in alle opzichten) gekend. En dagelijks verwonderd zijn over nieuwe zaken die ik ontdek en beleef. Maar ik begrijp dat niet iedereen de flexibiliteit heeft om in Thailand definitief te aarden. Want dat is toch wel een voorwaarde.
Ik woon nu een jaar in Thailand. Met mijn 2e Thaise vrouw en 11 jarige (pleeg)dochter. Daarvoor was ik 25 jaar met een Thaise vrouw getrouwd, waarmee ik in Nederland woonde. Die vrouw is door een hersenbloeding plotseling overleden. MIjn vrouw en dochter naar Nederland halen vond ik niet fair, het klimaat, inburgerellende en ver weg van de familie. Na een jaar 3 maanden NL en dan weer 3 maanden Thailand, dus 4 keer per jaar die lange reis weer maken besloot ik dan ook me in Thailand te vestigen. Geen moment spijt van gehad te meer omdat ik mezelf ingeburgerd heb, de mensen kennen mij allemaal, ik woon dan ook in een kleine gemeenschap en we helpen elkaar waar nodig. Ik heb een paar maal mensen naar het ziekenhuis gebracht, ik heb een politieagent die was aangereden gestabiliseerd en een ambulance gebeld en zijn vrouw later naar het ziekenhuis gebracht. Waterleidingen gemaakt en electriciteit hersteld. Kortom de ConKorat zoals zij zich noemen hebben mij volledig geaccepteerd. Ze noemen mij geen Falang maar de man van !
Goed om weer te lezen en terug te spiegelen op mijn eigen leven. Bedankt en iedereen een gelukkig 2018.
Ha, ik zie mijn stukje er ook tussen staan. Ben ik van gedachten veranderd? Nee hoor…voel me nog steeds heerlijk hier tussen de ananas velden.
Ik kan mij nog het beste vinden in het verhaal van Sjaak Schulthuis nummer 6 .
Ook ik heb veel van de wereld gezien .
Ondanks dat ik echt geen kluizenaar ben , kunnen mij al die toeristen traps en grote steden mij langzamerhand gestolen worden .
Ben vaak thuis , heb vele knutsel hobbys en er is hier genoeg te doen dagelijks op ons grondstuk .
Daarna ben ik regelmatig weg op een van mijn motoren aan het rondtoeren .
Kan zijn een dagtrip of een deel van de dag , soms smorgens al om zesuur aan het rijden .
Chiangmai is een stad op ongeveer 50 km afstand van mijn verblijfplaats , maar kom er zelden .
Geef mij maar de rust en de natuur .
In mijn direkte omgeving is veel natuurschoon te bewonderen op korte afstand oa de Doi Inthanon of omgeving Li .
Jan Beute .
Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. Ook op dit onderwerp zien we weer vele meningen. Hoe kan het ook anders, want ieder mens is identiek en uniek. Toch zijn er overeenkomsten en dat is ook wel weer prettig. Dan vervreemden we niet zo van elkaar. Mijn mening is gestoeld op 18 jaren Thailand ervaring en de laatste drie jaren als gepensioneerde. Er is voor mij een wereld van verschil als ik het vergelijk maak als toerist of gepensioneerde in Thailand. Voor de “geëmigreerde” is er meer te regelen en de regeltjes zijn niet erg publieksvriendelijk. Het drankgedrag, milieu, verkeer en de omgang met elkaar, om maar eens wat te noemen, laat veel te wensen over.
Ik denk dat het van belang is om onderscheid te maken tussen vriendschap en zakelijkheid. Je kunt best vriendschappen hebben met Thaise mensen, maar als het op geld aankomt, dan begeef je je in een andere wereld. De Thai moet ook leven en ik begrijp dat wel, maar het is een bodemloze put denk ik wel eens. Je moet zakelijk altijd op je tellen letten. Ook is Thailand niet goedkoop zoals velen denken en het geld is zo uitgegeven. Verleidingen liggen op de loer en daar moet je tegen bestand zijn.
Je bent en blijft een buitenlander, maar wordt gedoogd vanwege je inbrengsten. Alleen diegene die het voor elkaar krijgt de taal meester te worden en flexibel is in de omgang met anderen zal het makkelijker hebben. Achter de horizon schijnt de zon, maar voor mij is Nederland het land van mijn hart, waar mijn familie en ikzelf zijn groot geworden en waar ik veel heb achtergelaten. Ik ben en blijf een Nederlander, daar kan geen Thailand tegen op.
Ik heb een jaar in Thailand gewoond, maar heb me er nooit thuis gevoeld. Ik ben naar Cambodja vertrokken en woon daar nu zo’n 10 jaar. Hier heb ik het gevoel dat de vriendelijkheid van de mensen echt is.
Ik vind wel dat het van belang is waar je in Thailand woont In plaatsen als Bangkok, Pattaya en Phuket zou ik niet kunnen aarden. In Korat op het platteland heb ik het naar mijn zin en als je iets speciaals nodig hebt ben ik in een half uur in Nakohn Ratchasima waar van alles te verkrijgen is.
Ik woon (en werk) nu bijna anderhalf jaar in Narathiwat in het Diepe Zuiden. Ondanks de sporadische ongemakken van het leven in Thailand, de vermoeidheid door het werken en de dagelijkse aanwezigheid en grote zichtbaarheid van het leger, voel ik me zeer สบาย (sabaai) en doet de gedachte terug naar Nederland te gaan me fronsen.