Wan di, wan mai di (deel 14)

Terwijl grandmother nog steeds geen geschikte kandidaten kan vinden voor het restaurantje en de wasserette (geschikt in die zin dat zij precies doen wat grandmother zegt) is de buurtsuper nog wel steeds open.

Misschien dat ik het beter de condo-super kan noemen want het is niet meer dan een grote kamer volgestouwd met een klein assortiment supermarktartikelen, een koelkast (meer voor koud bier dan voor melk) en een vrieskist (voor het ijs).

Tot een jaar geleden werd de super gerund door Wan, een tamelijke struise Thai. Wan was vrijgezel maar had twee huwelijken achter de rug. Elk daarvan leverde ook een kind op: een dochter en een zoon. Het winkeltje was ook haar woon- en leefplek. Achterin de winkel was een kleine natte cel en Wan sliep altijd op een matrasje op de grond in een klein zijkamertje dat – indien nodig – ook dienst deed als opslagruimte.

… dat wij slecht waren

Wan kon wel rekenen maar niet sparen. De meeste spullen kocht zij in bij de Makro (zoals toiletpapier, shampoo, chips e.d.) maar het ijs en de frisdranken inclusief het bier en de whisky werden thuisbezorgd. En zoals gebruikelijk willen de leveranciers boter bij de vis. In de praktijk schoten mijn vrouw en ik voortdurend geld voor omdat Wan nooit geld genoeg opzij had gelegd om de rekening zelf te betalen. Het waren geen grote bedragen en we kregen het ook altijd terug. Eerlijk is eerlijk.

Indien zij om grotere bedragen vroeg (meestal voor een van de kinderen, zei ze) zeiden we altijd dat we dat op dat moment even niet hadden. Ik had al gezien dat zij haar dochter een spiksplinternieuwe Apple telefoon had gegeven en toen ze tijdens de laatste schoolvakantie haar moeder kwam helpen had ze een nieuwe laptop. Ik vertelde dat mijn vrouw en die voelde er ook niks voor om Wan’s winkel maar te blijven financieren terwijl zij daarnaast dergelijke grote uitgaven deed.

Het eind van het liedje was dat zij andere mensen begon te vertellen dat wij slecht waren omdat wij haar (zijnde ‘een van de familieleden’) niet hielpen. Zij vergat te vertellen dat zij een keer 7000 baht had geleend van een man in de soi. Diens vrouw kreeg dat in de gaten en verliet haar man daarom: einde huwelijk. Zomaar 7000 baht geven aan een andere vrouw? Dan zou hij zou wel iets hebben met Wan, dacht ze. Of haar man verwacht binnenkort wederdiensten van Wan.

Huur opgezegd

Wan zat echter niet op een droogje. Op zondag was de super altijd gesloten omdat het voor haar wan gig was. Zij had een Thai man waarmee ze op zondag altijd optrok of in bed dook. Hij was ook vrijgezel en wilde dat graag zo houden, maar stopte Wan af en toe wel geld toe.

Op een gegeven ogenblik waren er problemen met grandmother. De afspraak was dat Wan geen vers eten zou maken en verkopen want dat zou concurrentie betekenen voor het restaurant in de condo. Wan deed dat toch af en toe. Zij maakte erg pittige (en niet hygiënische) kanom jeen, die niet aan mij (en soms wel aan mijn WC) besteed was.

Eerst verkocht ze de kanom jeen wat verdekt vanuit het zijraam van de super zodat het niet zo zichtbaar was voor grandmother. Toen het allemaal wat groter werd (er kwam een tafeltje buiten, een parasol, een vitrine) greep grandmother in. Wan werd de huur opgezegd ook al omdat zij het absoluut niet eens was met grandmother en dat overal, en met name naar de huurders van de condo’s, ventileerde. Grandmother was slecht en gunde haar het extra geld niet.

The Times They Are A-Changin

De super is nog steeds op zondag dicht, maar de andere dagen open. De uitbaatster heet nu Ann: een tamelijk aantrekkelijke Thai vrouw van rond de 35. Ann is katholiek en gaat op zondag altijd met een vriendin naar de kerkdienst. Niet zozeer vanwege haar geloof maar om kennis te maken met buitenlandse mannen.

Ik wist absoluut niet dat Thai vrouwen daarom katholiek worden maar mijn vrouw vertelde het. Ik weet niet of paus Franciscus daar zo blij mee is……Ann heeft al jarenlang een vriend, die bij de politie werkt maar ze wil om moverende redenen niet met hem trouwen. Ann woont zoals Wan in de super en haar vriend heeft zijn eigen condo.

Ann heeft naast de super nog wat extra inkomsten: een klein winkeltje in T-shirts (samen met een vriendin) en af en toe een man over de (slaapkamer)vloer. Dat laatste is nu tot een minimum beperkt omdat haar vriend haar bijna dagelijks in de super komt helpen. Zij rijdt wel in een nieuwe auto en volgens mij kan dat alleen maar als haar vriend financieel bijspringt.

Zong Bob Dylan niet eens: The Times They Are A-Changin?

Chris de Boer

Het condominiumgebouw waar Chris in woont, wordt gerund door een oudere vrouw. Hij noemt haar grandmother, omdat ze dat zowel naar status als naar leeftijd is. Grandmother heeft twee dochters (Doaw en Mong) van wie Mong op papier de eigenaresse is van het gebouw.