‘Strandplezier’

(Editorial credit: Ewa Studio / Shutterstock.com)

Samen met vrouw Oy aan het strand van Pattaya.

Heet zand zover het oog reikt, met daarop lange rijen zongebleekte parasols, schaduw biedend aan vele roodverbrande farangs en hun al of niet vrouwelijke aanhang.
De meesten daarvan genoeglijk onderuitgezakt in kleurige strandstoelen, zeer content met ijsco, peuk, of flesvoeding in de hand.

Naast mij een dikbuikige en grijsbehaarde heer van pensioengerechtigde leeftijd.
Door vrouw Oy simpelweg ‘Opa’ genoemd.
Dit omdat ze steevast iedere mannelijke farang boven de vijftig opa noemt, en ik daar uit pure gemakzucht vaak aan meedoe.

Opa is woonachtig in Nederland, maar jaarlijks voor langere tijd neerstrijkend in het zo gastvrije Siam.
Met Pattaya, uitpuilende portemonnee en piepjonge Thaise vriendin als vaste steunpilaren voor een uiterst aangenaam verblijf.

Dat weet ik allemaal, omdat Oy het in haar oneindige wijsheid nodig vond aan vriendin te vragen waar opa’s wiegje stond. En vervolgens dacht dat nadere kennismaking met deze bejaarde landgenoot mijn vakantie-leven zou verrijken.
Voor het geluk geboren zijnde, en nooit te beroerd moeizaam bijeen gesprokkelde vakantie-uren te vergooien aan totale onbekenden, ben ik welgemoed twee strandstoelen opgeschoven.
Richting Hollandse gezelligheid, zo ver in den vreemde.
Een vergissing.

Want terwijl vrouwlief honderduit kwettert tegen haar jonge Isaanse buurvrouw, tegelijkertijd tot tranen geroerd door een gezamenlijk bordje som-tam, heb ik mijn buik al vol.

Want het ging weer eens nergens over, behalve opa zelf.

Dat hij altijd op dit stuk strand neerstreek vanwege aanslipper-afstand van luxe hotel, zijn maandelijkse duik van de hoogste plank in de Nederlandse staatsruif, het afdingen op petjes van een kwartje als voornaamste vakantie-hobby, en als sluitstuk de lachwekkende leeghoofdigheid van ingehuurde vriendin.

Maar dat is niet waar ik me het meest aan erger.
Het is de korte grom en het norse handgebaar waarmee hij een oudere Thaise, welke beleefd vraagt of een van de heren soms een massage wenst, verbaal van zich afduwt.
Het vriendelijk lachende oudje probeert het zowaar nog eens, en krijgt dezelfde boerse reactie.
Waarna opa geïrriteerd zijn vriendin de regie in handen geeft, om oma in haar eigen taal te verzoeken op te rotten.
Zo wordt het tenminste in onvervalst Nederlands geformuleerd.

Zich vervolgens tegen mij beklagend over het aantal zeezicht-bedervers dat hier langsloopt, en een graantje wenst mee te pikken van zijn welvaart.
Hij komt hier tenslotte voor zijn plezier, en heeft geen behoefte aan gebedel van armoedzaaiers zonder ventvergunning.
Omaatje, zo te zien niet in het minst aangeslagen door de brute benadering van buur, vervolgt haar weg en probeert haar kneed-talenten elders te slijten.

Wat blijft is het grote mysterie.
Hoe iemand die naar eigen zeggen al meer dan dertig jaar in dit land ronddobbert, het klaarspeelt geen enkele Thaise zin te kunnen ophoesten.
Waarbij ‘Mai aow, khrap’ het enige is wat men hoeft te leren, met misschien een kleine glimlach als toegift.
Hoe moeilijk kan het zijn.

Daarmee ligt voor alle ooit nog passerende strandventers het juiste zinnetje op de tong. Wat tevens laat zien enige, zij het minimale, interesse te hebben in het land waar je zo graag verblijft. Zelfs gezegend met een talenknobbel als een split-erwt zou men moeiteloos deze Thailandtest doorstaan.
Te moeilijk voor opa dus.

Een goed excuus zoekend voor kortsluiting van dit strandplezier, begon het me tevens te dagen.
Dat de blanke bolster-ruwe pit naast me op datzelfde moment net zo goed in Vietnam, Indonesië, of de Filipijnen had kunnen rondhangen.
Lokale mensen afblaffend via zijn lokale vriendin, al wentelend in strandstoel en eigenbelang.

Want Thailand op zich boeit opa geen ene mallemoer.
Zolang zijn gegrom maar begrepen wordt, zijn wensen vervuld, en de zelfgebreide cocon van genot niet verstoord door vervelende bijzaken.
Zoals de inwoners van het land zelf.

Het gaat erom dat de zon schijnt, zijn volgende natje klaarstaat, en volgzame vriendin de ganse dag voor tolk en vrouwelijke vliegenmepper speelt.
Om zo die irritante Thaise strandvlooien van hem af te houden.

Waarop ik besluit dit gedeelte van het strand voortaan zorgvuldig te mijden.

Iets wat ik sommige omaatjes ook van harte zou gunnen.