Mijn levensfilosofie in Thailand
Ik lees veel postings op Thailandblog maar lang niet alles. Zo gaat dat met u waarschijnlijk ook. Je hebt zo je eigen interesses en die blijken nog wel eens te verschillen van Belgen en Nederlanders die hier niet wonen en werken zoals ik. Ik denk dat menige Thaise toerist naar België of Nederland ook niet zoveel interesse kan opbrengen voor (actuele of historische) politieke en maatschappelijke onderwerpen in dat land. Andere onderwerpen komen voor de zoveelste keer langs en lijken uitgekauwd. En voor regelrechte reclame en adviezen zijn al genoeg andere blogs op het internet beschikbaar, in alle talen.
Met een aantal schrijvers en reageerders verschil ik wel eens van mening. Een van de redenen is ongetwijfeld dat ik hier niet alleen woon (zoals wel meer, maar dan gepensioneerde, expats doen) maar dat ik hier al 12 jaar lang fulltime werk, in instituten waar de bedrijfscultuur tamelijk Thais gekleurd is. En ik kan u verzekeren dat het er in Thaise bedrijfscultuur heel anders aan toe gaat dan in een Nederlandse of Belgische. Omdat 95% van mijn collega’s op de universiteit Thais zijn maar wel uit een goed nest komen (van allerlei kleuren overigens; een van mijn collega’s is een notoire activist), hoor je nog wel eens wat van wat er achter de schermen (op hoog niveau) gebeurt. En daar gebeuren dingen die wellicht nog wel met een pen te beschrijven zijn (hetgeen niet raadzaam is) maar die bijna niemand wil geloven. Zo gaat dat overigens met meer zaken. De buitenkant van dingen is heel vaak niet een afspiegeling van wat er werkelijk aan de hand is. Als tijdelijke bezoeker, toerist, heb je daar geen boodschap aan, als het je al opvalt.
Een andere reden is wellicht dat ik gedurende mijn jaren hier in Thailand een bepaalde levensfilosofie heb geadopteerd die – denk ik – nogal verschilt van andere expats die hier zijn komen wonen na hun pensionering. Ik zal die filosofie in 5 adviezen proberen samen te vatten. De richtlijnen zijn een mix van eigen keuze, lezen, opvoeding en van toeval.
- Ga voor Geluk, niet voor Geld
Geld maakt niet gelukkig. Nou ja, tot op zekere hoogte dan. Harvard professor Dan Gilbert legt in een prachtige speech uit dat geld tot op zekere hoogte gelukkig maakt. Je moet genoeg hebben om van te leven maar daarboven neemt het geluk niet toe naarmate het geld toeneemt. Het verband is niet lineair.
Ik kan me geen seconde druk maken om de koersveranderingen van de Baht ten opzichte van de Euro. En ik betaal echt nog wel maandelijks rekeningen in Nederland van mijn Baht salaris. Ik was wel blij dat de Thaise belastingen veel eenvoudiger zijn dan de Nederlandse. Geen kortingen, heffingen, heffingskortingen, gehuwden-toeslag, samenwonenden-aftrek, pensioen-knip. Ik volg de bestaande regels, probeer niet (juridisch) het onderste uit de kan te halen en concentreer op gelukkig zijn, niet rijk zijn. Ik ben geen klant van advocaten en ik stem bewust niet als er in Nederland verkiezingen zijn. Ze zoeken het in Nederland maar netjes uit zonder mij. Toen ik hier kwam wist ik al dat je als buitenlander in Thailand niet rijk kunt worden. Maar ik ben inmiddels wel veel gelukkiger, veel vrolijker en veel gezonder. En gelukkiger mensen leven langer of is het: chagrijnige mensen gaan eerder dood?
Geven is belangrijker dan krijgen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik heel erg heb moeten wennen aan het geven van geld aan familieleden en goede vrienden van mijn vrouw omdat zij dat geld (om goede of plausibele redenen, niet om slechte dingen mee te doen) nodig hadden. Daarnaast is er de bank en zijn er verzekeringen. Iedereen zorgt toch voor zichzelf en zijn eigen gezin, heb ik van thuis uit geleerd. Maar zo werkt het hier niet. Naast de dagelijkse en wekelijkse kreng jai, helpen mijn vrouw en ik andere bekenden. En het ‘toeval’ wil dat wij ook voortdurend geholpen worden. Wat dacht u van altijd een prijs in de Thaise staatsloterij?
- Kwaliteit is belangrijker dan kwantiteit
Kwaliteit van leven: beter (wellicht minder) gelukkige jaren in goede gezondheid dan het leven hier op aarde jaren rekken terwijl je ziek bent en alleen en in eenzaamheid sterven. Dit is een van de redenen dat ik zo lang als het mij gegeven is blijf werken. Niet fulltime en niet het hele jaar en alleen zolang dat werk interessant is en toegevoegde waarde levert. Een van die toegevoegde waarden is verzekerd zijn tegen ziektekosten; en ja, op de Thaise manier. Dus: gebruik van 1 ziekenhuis in mijn eigen omgeving, geen gedoe over (mogelijk) betere zorg bij een privaat ziekenhuis tegen hogere kosten waarvoor een duurdere verzekering nodig is.
Ik ben absoluut geen gezondheidsfreak maar ik let wel op wat ik eet en drink, zowel wat betreft kwaliteit als kwantiteit. Beter goed voedsel en drinken en dan wat minder dan slecht en veel eten en drinken. Niet altijd even gemakkelijk in Thailand waar bijvoorbeeld nog altijd erg veel varkensvlees en daarnaast “processed food” wordt gegeten.
- Samen is beter en sterker dan alleen
Ik kom uit een cultuur die individualistisch is en waarin de mening van elk individu telt. In Thailand is dat veel minder het geval of het moet zijn dat je rijk (in geld) en dus belangrijk en invloedrijk bent in dit land. En ik ben niet rijk, en ook niet van plan dat te worden (zie advies 1). Mijn invloed is niet groter dan mijn professie aangeeft (ik ben een ajarn, een docent op een universiteit, en derhalve ietwat lager in de hiërarchie dan een vader en moeder) en de invloed die mijn vrouw via haar netwerken heeft.
Thais weten als geen ander hoe sterk mensen kunnen zijn als zij samenwerken. Ik wist dat ook al uit mijn jaren in de studentenbeweging in Nederland in de jaren 70.
- Maak je geen zorgen over morgen / Pluk de dag / Klaag niet
“Van piekeren word je lelijk”, placht mijn vader te zeggen. Misschien ben ik daarom volgens mijn vrouw nog steeds een ‘handsome man’. En nee, ik heb haar niet in een bar ontmoet. Hoewel ik goed kan plannen leef ik toch wel een beetje bij de dag. Heb ik hier in Thailand geleerd want er gebeuren eigenlijk dagelijks dingen die ik niet voorzien had. Improviseren en ook, je niet kwaad maken of ergeren, zijn dan ook onmisbare kwaliteiten in dit land. Eigenlijk op allerlei gebieden ligt het tempo van de Thaise samenleving lager dan in Nederland. Hoewel op persoonlijk niveau beslissingen per minuut kunnen wijzigen is het beslissingsproces op bedrijfsniveau nogal stroperig en traag. Het gevolg is dat je op persoonlijk niveau niet moet klagen dat je vrouw ineens, dezelfde dag, iets heel anders van zins is dan jij; en dat je op je werk niet moet klagen als een beslissing over iets tamelijk simpels (in mijn optiek) erg lang kan duren.
- Doe de dingen die je leuk vindt en die je (goed) kunt
Het maakt niet uit hoe oud je bent maar volgens mij moet je zoveel mogelijk doen wat je leuk vindt; of het nu om werk of vrije tijd gaat. In de eerste plaats omdat dingen die je leuk vindt beter bij je passen. Ten tweede omdat je deze dingen waarschijnlijk ook beter kunt doen (meer vaardigheden, kennis etc). En ten derde omdat ze je gelukkiger maken.
En daarmee is de gelukscirkel rond.
Beste Chris,
Je levensfilosofie spreekt mij aan, zeker omdat ik als expat al in zo veel verschillende landen geweest ben.
En eigenlijk altijd deze filosofie heb toegepast.
Ook in Thailand ben ik als expat geplaatst geweest, nu al weer een 15 jaar terug. En ben ik dus al weer 14 jaar getrouwd met een Thaise.
Intussen hebben we samen alweer een paar landen achter de rug en heeft mijn vrouw zich ook min of meer gevonden in je levensfilosofie.
Wat wij doen voor dat we weer verhuizen is beginnen met regel 1 we gaan voor de fun en geld komt later.
Punt 2 komt voor een groot deel als we er zijn. Haal zoveel mogelijk uit de bestaande cultuur en pas je zover aan als prettig is voor je. Als vreemde mag je best wat afwijken daar van. Het word ook wel verwacht van je als Buitenlander. Is zeker waar voor Thailand, als farang leven zolas een Thai word absoluut niet aanvaard. Eens een farang, altijd een farang.
Punt 3 is voor ons logisch, zeker omdat we beidden in een vreemd land zijn. En dan spreekt de familiezin van de Thai mij meer aan dan de Nederlandse, maar kunnen we beidden wel glimlachen over hoe het in ons gastland toe gaat wat dat betreft.
Punt 4 is iets wat iedere expat snel leert. Zo niet dan zal hij meestal maar voor korte tijd expat zijn.
Punt 5 terug kijkend op mijn leven heb ik nooit lang iets gedaan wat ik niet leuk vond, nou moet ik toegeven dat ik meestal nog al gauw de lol ergens van in zie.
Dus eigenlijk is je levens filosofie: pas je aan voor zover je je er prettig bij voelt en respecteer en verdiep je in de samenleving waar je terecht komt. En realizeer je dat je een gast bent en blijft. Gedraag je zoals je zelf vind dat een gast zich moet gedragen. En dan maakt het niet uit of je nu in Thailand bent of ergens anders.
En loop niet te klagen dat het ergens anders veel beter is, Probeer vooral niet je eigen normen en waarden op te dringen. Beter is om er lol om te hebben. Mijn vrouw kan nu ze Thailand van buiten ziet ook wel lachen om typisch Thaise gewoontes, maar ze ook meer waarderen.
Alles mooi maar denk toch aan je oude dag. 12 jaar Thailand betekent 24 % minder AOW
Reken maar met 28% minder AOW.
De opbouw AOW is verschoven van 15-65 naar 17-67.
De eerste twee opgebouwde jaren zijn bij die aanpassing in de zak van de overheid verdwenen, en met 66 en 67 zijn ze waarschijnlijk niet in Nederland en bouwen niets op.
Beste Rob,
Deze opmerking maakt duidelijk dat je de levensfilosofie van Chris niet begrepen hebt of zelf niet toepast.
Ik begrijp je rationele opmerking echter wel.
Het kiezen voor zekerheden is ons immers eigen.
Het loslaten daarvan heeft tijd nodig en een bepaalde relativerende instelling.
Ook heb je zelfkennis nodig om te weten wat je echt gelukkig maakt.
Ook in Nederland probeer ik mijzelf steeds af te vragen waarom ik een bepaalde keuze maak.
In Thailand gaat dit meer vanzelf, ik beleef dit echter meer aan zoals Sjaak P aangeeft.
Je leeft in Thailand maar hoeft zeker niet alles over te nemen!
Gelukkig kunnen wij het positieve van beide culturen integreren.
Beste Rob .
Heb je wel eens gehoort dat je maximaal 10 jaar vrijwillig zelf je AOW premie mag betalen .
Heb ik ook gedaan en dan wordt de rekensom anders .
Ik leef hier nu al weer inmiddels 14 jaar en mis straks 2 jaar dus 4% tot mijn AOW gerechtigde leeftijd ingaat ..
Jan Beute .
Hallo Chris de Boer,
Voorafgaand aan de stelling van uw levenswijze zou het eerste moeten zijn; mede te delen om welke inkomensgroep deze levenswijze gaat.
Uit het verhaal opmakende gaat het hier om een inkomen samen meer dan 100.000 baht per maand.
Hier van uitgaande is het leven aanzienlijk makkelijker (kreng jai)
Dan wanneer je met vrouw en 3 kinderen moet rondkomen van 30.000 baht.
Uiteraard hebben wij ook de levensstijl van positief in het leven staan en je niet gauw ergeren aan je medemens.
Wie goed doet goed ontmoet.
Wij kunnen natuurlijk niet met de loterij meespelen .
Uiteraard is dit geen noodzaak .
Wij leven met de thaise familie van mijn vrouw.
Tevens eten wij elke dag op de thaise manier.
Tot slot verzekert met een thaise healthcard tegen ziektekosten.
Je kunt zodoende ook genieten van elke dag in het mooie thailand.
Groetjes peter
Ik kan me inbeelden dat kunnen doen wat men graag doet met 30.000 baht per maand ietsje moeilijker ligt dan met 100.000 baht per maand.
Beste Peter, wanneer ik het verhaal van Chris de Boer lees, zal hij zeker geen 100.000 Baht per maand hebben. Dan zou hij zich ook een ziektekostenverzekering van een Europese maatschappij kunnen permitteren en dan toch een “beter” ziekenhuis kunnen uitzoeken. Hij schrijft over een ziekenhuis uit de omgeving en niet een Bangkok Hospital met zijn buitengewone hoge prijzen.
Ik durf zelfs te beweren, afgaande van zijn verhaal dat zijn inkomen niet echt veel hoger dan die 30.000 Baht per maand ligt, temeer hij part-time werkt. Full-time ligt dat inkomen bij ongeveer 1000 Baht per dag, dus ook zo’n 30.000 Baht per maand, wanneer hij iedere dag zou werken.
Ik heb deze getallen van antwoorden uit een Engelstalig forum over de vraag hoeveel een faculty teacher verdient.
Maar met 30.000 baht leef je inderdaad met zijn tweetjes beter dan met zijn vijven. Als zijn vrouw ook werkt, dan ja, natuurlijk, hoeft hij zich minder zorgen over geld te maken.
Wanneer het om de pure vaste lasten gaat (zonder ziektekostenverzekering), dus wel stroom, water, gas en eerste levensbehoeften, kun je gemakkelijk met 20.000 baht met zijn tweeën uitkomen. Maar dan hou je geen geld over voor vakantie, extra uitgaves aan familie enzovoorts. Daar moet je toch nog zo’n 10 tot 15.000 baht extra voor hebben.
Maar goed, dat is mijn mening… het zal voor iedereen anders zijn.
Chris heeft meermalen in reacties op postings aangegeven uitgebreid te leven van de verdiensten van zijn vrouw, die tegen de high society aanschuyrt.
Beste Chris,
Je hebt een zeer gezonde levensfilosofie. Ik wens dat iedereen hier toe.
.
Alleen welstellende goedverdienende mensen kunnen op die manier denken over geld en geluk.
Dat is niet waar. Het gaat niet alleen om welgestelde mensen. Salaris zegt weinig. Je moet kijken naar besteedbaar inkomen. En indien nodig, de tering naar de nering zetten.
Stof tot nadenken!
Beste Chris,
Je bent inmiddels veel gelukkiger, veel vrolijker en veel gezonder sinds je in Thailand woont. Zo mag ik het graag horen. En dat zal ongetwijfeld wel samenhangen met je filosofie. Maar wat ook een rol gespeeld zal hebben, is dat je al op vrij jeugdige leeftijd (net 50?) naar Thailand bent gegaan. Dan ben je nog flexibel. Voor gepensioneerden ligt dat toch vaak wat lastiger, maar met behulp van je 5 adviezen moet het toch ook voor die groep mogelijk zijn gelukkiger, vrolijker en gezonder te worden. Overigens heb ik de indruk dat er ook nu al veel gelukkige farangs hier rondlopen.
Ga zo door!
perfect, maar soms wel moeilijk hahaha
Hi, nou Meneer Cris, de 5 punten die u noemt zijn beslist geen uitzondering, zo leef ik al meer dan 40 jaar.
Woon al 26 jaar in Spanje en kom gemiddeld 4 to 5 maanden per jaar naar Thailand, zonder speciale visa, na 30 dagen gewoon een weekje naar Cambodja en weer terug, doe ik nu 6 jaar inmiddels,**** sinds mijn neef getrouwd is met een Thai dame******,,,zorgen maak ik me al helemaal niet,er gebeurd zowie zo veel onverwachte dingen die je dan rustig acepteerd omdat er toch niks aan kan veranderen, zo als een paar weken geleden,, me vergist in de terug vlucht van Mallorca naar Malaga, kwam niet door het poortje, beveiliging erbij, zei uw ticket was gisteren, ohh zei ik, ja nu heeft u een probleem, zeg ik nee hoor heb een ongeldig ticket, ga dat even veranderen en de volgende dag vloog ik op me gemak naar Malaga, zonder stress, was wel wat meer geld, maar geld is ook alleen maar papier..Dus zo zie je maar weer….
Groetjes van uit een heel warm Spanje.
H.
Iedereen kan lezen dat je in een duidelijk ander Thailand leeft als de meeste andere expats die hier wonen. Een ander Thailand,of beter gezegd een andere dagelijkse Thaise omgeving die erg bepalend is voor jou levensfilosofie.
Het 1e punt in jou filosofie,,Ga voor geluk, niet voor geld”is voor vele Thais die niet in jou universitaire wereldje leven,meestal gedwongen andersom.
Ook het 2e punt dat,, Kwaliteit beter als kwantiteit is” heeft voor een belangrijk deel te maken met de levensomgeving en het vervoegbare geld.
Verder kan deze filosofie,dat men zich liever in behandeling geeft in een Staats, als in een duurder privaat ziekenhuis,plotseling veranderen,als jou huidige gezondheid zich plotseling veranderen gaat.
Betreffende het 3e punt,, Samen ben je sterker dan alleen”heb je zeker gelijk,en dat is ook haast de enigste levenswijsheid die het voor de meeste Thais op het land mogelijk maakt,om überhaupt nog een beetje van hun leven te genieten.
Bij punt 4, hoewel de meeste Thais wel degelijk grote zorgen hebben,bewonder ik het feit dat men relatief weinig klaagt.
En zelfs de goede raad van punt 5,dat je alles moet doen wat je leuk vindt,en goed kunt, zal voor erg veel Thais erg minimaal minimaal uitvallen.
De gelukscirkel die voor jou zo rond is,zo je dat in jou laatste zin beschrijft,is voor erg veel Thais die niet in jou gelukkige wereldje leven, lang niet zo rond,omdat velen in hun dagelijkse omgeving kansarm blijven, vaak gedwongen slecht onderwijs genieten,en zodoende later hoogstens aangewezen blijven op een Thaise overlevings filosofie.
Heel mooie filosofie, Chris!
Ik zeg ook altijd tegen Thais die mopperen dat ze met 7.00 baht per maand zo weinig verdienen : ‘Geld maakt niet gelukkig’. En dan zeggen ze dat ze met mij willen ruilen! Ik wijs dan enigszins geïrriteerd naar hun buurvrouw, 75 jaar oud, die krijgt 1000 baht per maand en die is zooo gelukkig. Ik adviseer ook wel eens staatsloten te kopen maar alleen bij goede boeddhisten.
Je hebt gelijk: let alleen op de kwaliteit van het leven, dan gaat de kwantiteit vanzelf mee omhoog. Dat is niet zo gemakkelijk als je arm bent. Laagopgeleiden leven gemiddeld 6 jaar korter dan hoogopgeleiden, en dat heeft het meest met inkomen te maken.
Met je derde punt, samen sta je sterker, kan ik het geheel eens zijn. Je had vroeger de kreet in Europa ‘Proletariërs aller landen, vereenigt u!’ Misschien dat we nu voor ‘proletariërs’ iets anders kunnen invullen, bijvoorbeeld ‘onderdanen, onderdrukten, laagverdieners, milieubeschermers’ of iets dergelijks. Maar het principe blijft hetzelfde.
Ah, het tempo op allerlei gebieden in de Thaise samenleving ligt lager dan in Nederland, zeg je. Misschien dat we er aan toe kunnen voegen dat de Nederlanders gemiddeld 1360 uur per jaar werken en de Thais 2600 uur. Misschien dat ze met een lager tempo toch meer werk verzetten in een jaar! Iets om over na te denken.
Over je laatste punt hoeven we niet te discussiëren. Dat is heel waar.
Maar misschien kun je nog uitleggen wat je bedoelt met ‘Naast de dagelijkse en wekelijkse kreng jai, helpen mijn vrouw en ik andere bekenden’.
Dit is geen kritiek, ik onderschrijf je filosofie, Ik wilde er alleen wat kanttekeningen bij plaatsen.
Prima filosofie maar dan moet je -zoals je zelf ook aangeeft- wel met een mooie veiligheidsmarge voldoende verdienen. Met bijvoorbeeld het minimumloon tot bijna modaal salaris in Nederland of , aangezien we het hier over Thailand hebben, 10.000-20.000 baht per maand is het niet zo makkelijk om zorgeloos te leven. Ik weet wel dat ik hier in Nederland een huis kan vergeten (krijg net een ton aan hypotheek, koop je niets voor) en mijn pensioen is een grap. Met een AOW-tje valt te leven maar niet geheel zonder zorgen. Of wellicht verkas ik vroegtijdig naar Thailand mocht ik daar een baantje vinden. Ik heb genoeg om me niet echt zorgen te maken maar ook weer niet zo’n inkomen dat ik me nergens druk over hoef te maken. Ik vertel me zelf maar dat het belangrijkste is dat ik een een dak boven mijn hoofd heb, te eten, helaas de meest fantastische vrouw in mijn leven mij ontnomen is, en wat ik tegen de leeftijd van 70 (pensioenleeftijd voor 30-tigers als ik) brengt zien we dan wel weer. Wellicht ben ik dan al hartstikke dood. Dus pluk de dag, glimlach, maak me niet waad, erger me niet, probeer anderen met kleine dingen te helpen.
En volgens mij bedoel je น้ำใจ, ‘nám tjai’ (water/vloeistof, hart). เกรงใจ, ‘kreeng tjai’ (vrezen/ontzag, hart). Met námtjai toen je uit eigen beweging behulpzaamheid, goedheid, naar anderen toe zonder daar een tegenprestatie van te verwachten. Met kreengtjai voel je je bezwaard naar anderen toe en wil je hen niet tot last zijn of storen. Zie: https://www.thailandblog.nl/cultuur/het-thaise-hart-spreekt/#comments
Dit was als losse reactie bedoel naar Chris! Struikel ik over Tino, ไอ้ห่า!
Stof tot nadenken zeker. Natuurlijk heeft deze docent vanuit zijn zorgeloze positie gelijk. Echter, van de andere kant is het voor een persoon door een dergelijke functie en positie wel erg gemakkelijk om zo tegenover het leven te staan. Jong een studie gedaan waarvan de kosten door de gehele Nederlandse bevolking is opgebracht. Altijd in een beschermd wereldje doorgebracht.
Geen probleem als je meer dan voldoende inkomen hebt en niet in een zwaar lichamelijk functie werkzaam bent of dit bent geweest.
Anders wordt het, en ik ken voldoende voorbeelden om mij heen, van mannen die 100% hier in Thailand (of elders in Azie) wonen, hier AOW ontvangen en moeite hebben om rond te komen. Die gehuwd, na 1/1/2015 (afschaffing partnertoeslag), met een Aziatische vrouw, rond moeten komen van net 600 euro. Dit na bv 40 jaar premie AOW betaald te hebben. En zich bv ook geen ziektekosten verzekering kunnen veroorloven, toch snel 4000 per jaar, dus onverzekerd zijn.
Ik praat dus niet over de mensen die 4 maanden per jaar in Nederland wonen, in een sociale huurwoning wonen, en van alle subsidies en toeslagen profiteren. (vaak meer inkomen dan een hard werkend gezinshoofd), wellicht hun huis airbnb nog verhuren of wat wietplantjes hebben staan (echt hele volkstammen lopen hiervan rond).
Nee gewoon Jan de arbeider, die na zijn werkzaam leven (wellicht weduwnaar of lang gescheiden) een paar jaar onbekommerd in de warmte wilt leven.
Allesbehalve een vetpot en genoeg redenen om het mooie zorgeloze verhaal van dhr Chris de Boer in een ander daglicht te zien. Voor de meeste mensen is deze filosofie helaas niet weggelegd.
.
beste Brabantman,
Nogal aanmatigend om te denken hoe mijn leven er nu uitziet en er vroeger uitzag. Laat ik je op een paar punten uit de aanmatigende droom helpen:
– ik heb mijn opgebouwde studieschuld geheel terugbetaald aan de Nederlandse bevolking
– de laatste 2 jaar van mijn studie heb ik part-time gewerkt en mijn eigen studie gefinancierd
– sommige (onderzoeks)banen die ik had waren stressvol door scherpe deadlines en kleine budgetten
– getrouwd geweest met een Nederlandse met een aangeboren afwijking die daardoor jaarlijks in het ziekenhuis belandde. Desondanks 3 kinderen grootgebracht.
– verdien hier in Thailand ongeveer 40% van wat ik Nederland zou verdienen als docent op een universitiet maar betaal er wel mijn alimentatie mee (die geen rekening houdt met mijn Thaise salaris).
Het obsessief bezig zijn met uitleg over hoe anders je bent dan alle anderen doet vermoeden dat dit die anderen niet opvalt. Ik herinner me echter uit één van de vele soortgelijke stukjes van de schrijver dat diens Thaise partner een inkomen boven de Balkenende-norm heeft. Daar heeft hij een punt. Dat maakt hem echt anders dan veel expats.
Ach misschien was dit filosoferen van Chris wel een gevolg van de gedachten dat andere expats, werkenden en gepensioneerden, in veel opzichten een beter en welvarender leven lijden in Thailand.
Beste Chris,
Uit het leven gegrepen! Maakt wel leuke reacties los op dit blog.
Typisch geval van de Pyramide van Maslow..