Arrogantie van de macht?
Thaise ambtenaren
Ik wil niet te negatief zijn met dit stukje, want doorgaans zijn Thais beleefde en vriendelijke mensen die graag een ander helpen en het hen naar de zin maken. Maar wat is het toch wat er gebeurt als ze in dienst zijn van de overheid?
Wanneer je dingen met regelmaat meemaakt dan wen je eraan. Dat zie je terug in de gelaten houding van iedereen, Westerling of Thai, die met de Thaise overheid te maken krijgt. Die overheid lijkt er alles aan gelegen te liggen om je op je plek te zetten, mocht je per ongeluk gaan denken dat die overheid er voor de burger is, i.p.v. omgekeerd. In het Engels is een ambtenaar een ‘civil servant’ en terecht. Hij/zij wordt betaald door de belastingbetaler tenslotte. Ik weet zo gauw niet wat een ambtenaar is in het Thais, maar ik weet wel dat hij/zij zich geen dienaar van het volk voelt.
Ik moest onlangs een document zien te bemachtigen dat het mogelijk zou maken mijn rijbewijs te verlengen. Welgemoed begaf ik me vorige week dan ook naar de Immigration in Jomtien. De moed zonk me al snel in de schoenen, toen ik geconfronteerd werd met een rij wachtenden van zo’n 150 man die allemaal hutje- mutje opgepakt stonden in een tentachtige ruimte van misschien 8 bij 20 meter. Ruim een vierkante meter per persoon dus. De Thaise overheid hanteert vergaande voorschriften ter bescherming tegen coronabesmetting, tot de verplichting om bij een eenzame strandwandeling een mondkapje te dragen aan toe. Maar een mensenmassa, waarbij veel ouderen, bij elkaar zetten in een wachtrij is kennelijk geen probleem. Dat er plaatsen zijn waar mensen elkaar verdringen was me ook al opgevallen op de vismarkt van Banglamung, maar daar ga je vrijwillig heen en kun jij je dus aan onttrekken.
In de rij die ontstaan was werden geen volgnummers verstrekt en je zaken regelen via internet is al helemaal niet aan de orde. Je moet gewoon van achteren aansluiten en wachten. Toen ik eindelijk aan de beurt kwam, ik moest daarvoor naar binnen waar het nog drukker was, kon mijn TM30 formulier behandeld worden, maar voor de rest van het proces moest ik maandag terugkomen, zo werd me verteld.
Maandagmorgen kwam ik weer in dezelfde chaos terecht. Opnieuw eindeloos wachten, met m’n formulieren onder de arm. Ik was om ca. 11:00 uur aan de beurt. Ruim voor de lunch van het ambtelijk apparaat, die aangekondigd stond voor 11:30 uur tot 13:00 uur. Ik had er een hard hoofd in voor de mensen achter me, die zouden het zeker niet redden voor lunchtijd. Eindelijk dacht ik. Nu word ik geholpen. Wat schetste echter mijn verbazing toen ik mijn documenten overhandigde aan de dame van de informatiebalie. Ze wierp een korte blik op mijn aanvraag en reageerde zonder blikken of blozen met ‘come back tomorrow at one oclock’. Toen ik probeerde enige tegenwerpingen te maken was haar aandacht alweer bij de volgende klant en was een arrogant wegwuifgebaar mijn deel. Ik had dus twee uur in de warmte, tussen een menigte gestaan, om vervolgens na een paar seconden weer onverrichter zake naar huis gestuurd te worden. Het gekke is, je bent in Thailand, dus je accepteert het. En iedereen accepteert het.
De vraag is echter: Waarom gebeurt dit? In een ziekenhuis in Thailand, waar het ook druk kan zijn, krijg je toch altijd nog wel een volgnummer, zodat je eventueel na een uurtje of twee terug kunt komen. Zodra je echter met de overheid geconfronteerd wordt, moet je gewoon eindeloos lijdzaam wachten. Dit lijkt een bewuste strategie. Het is zeker niet de eerste keer dat ik dit meemaak. Ook mijn vriendin, die vorige week een oproep kreeg voor haar vaccinatie, moest eindeloos wachten. Het is mijns inziens iets te gemakkelijk dit aan onkunde of gebrek aan organisatievermogen te wijten. Het hoort kennelijk bij de strategie van de Thaise overheid om een diepe minachting voor het volk te laten blijken. Denk vooral niet dat je iets voorstelt lijkt de boodschap. Denk ook niet dat jouw tijd waarde heeft. Wij moeten deze taken verrichten en jij zult weten hoe vervelend wij dat vinden. Kom ook niet met tegenspraak of met een eigen opvatting, want dat gaan we snel de kop indrukken.
Uiteindelijk heb ik dinsdag mijn document bemachtigd, waarop ik als ‘manut thaang daaw’ werd aangeduid, een wezen dat van de sterren komt, wat ik altijd een tamelijk denigrerende aanduiding van een buitenlander vind. Ze kunnen ook ‘manut thaang chaat’ schrijven wat gewoon buitenlander betekent. Maar goed dat is geen halszaak en is wellicht goed bedoeld.
Hoewel Thais, zoals gezegd, doorgaans vriendelijke mensen zijn, is mijn ervaring dat zodra ze in enige vorm macht krijgen over anderen, dat dit het slechte in ze boven brengt. Ik ben overigens erg benieuwd hoe de bloglezers hier tegenaan kijken. Misschien zijn er heel goede redenen en zie ik het allemaal te negatief. Of misschien moeten we meer begrip hebben voor de ‘wattana Thai’. De Thaise cultuur.
– Herplaatst bericht –
Een ambtenaar is in Thai: ข้าราชการ (khâa-râat-chá-kaan), een dienaar van de koning. Letterlijk is khâa te vertalen als dienaar, bediende, iemand horig of onderworpen aan een hoger persoon, maar ook slaaf. Râat-chá is koning. Kaan is daar voor grammaticale redenen.
De Thaise naam voor ambtenaar is ข้าราชการ (kha rachakarn). Zijn zien zichzelf in een positie van macht en niet als een verlener van diensten.
Beste Bram, mag ik de Thaise aanpak voorstellen? Allemaal schoentjes, slippers en sandalen uit en die in de rij zetten? Dan zelf ergens op een stoeltje wachten tot jouw schoenen aan de beurt zijn.
Maar meer serieus: ja, het komt weinig respectvol over. Thailand is een land waar je je plek moet weten, en uiteraard staat iemand met een mooi ambtelijk uniform hoger op de ladder. Hoe meer strepen op de schouder hoe dieper je nederig mag buigen. De verhalen van andere hier op dit blog over partners die van het nederige, tot het onderdanige of zelfs een soort van angstigheid toonde bij het bezoek van een of ander officieel loket geeft toch wel een klein beetje een inkijk in de gelaagde maatschappij. Sommige mensen vinden dat fijn, uniformen, autoriteit, uitstraling, waar de kindertjes nog ontzag hebben voor de leraar of anders een tik krijgen… ahum.
Maar zoals je ook vast wel merkt is geen cultuur in steen gebeiteld. Nieuwe generaties hebben nieuwe ideeën, oudjes zullen dat niet altijd weten te waarderen (verkeerde ideeën van buiten overnemen, foei, vroeger, vroeger toen.. ).
Wees blij dat ze je geen แขก (khèk) noemen. Een neerbuigend woord voor mensen van buiten, vooral gebruikt jegens mensen uit de regio India.
Voor wie een vertaalgids nodig heeft bij jou woorden op het eind:
คนต่างชาติ (khon tàang châat): persoon + ander/verschillend + land/natie, persoon uit een ander land, een buitenlander.
คนต่างด้าว (khon tàang dâaw): persoon + ander/verschillend + land/natie, persoon uit een ander land, een buitenlander. Maar kan ook als “vreemdeling, onbekende” gezien worden. In Nederland noemt onze “immigratie dienst”, de IND en dergelijke die mensen ook “vreemdelingen”.
Niet te verwarren met คนต่างดาว (khon tàang daaw), dan kom je van een andere ster of hemellichaam.,,
Tot slot nog: de Thaise Immigration office is สำนักงานตรวจคนเข้าเมือง (sǎm-nák-ngnaan tròewat khon khâo muang): checkpunt controle/onderzoek personen binnenkomen land/stad. Bureau voor het onderzoeken van inreizende personen. De immigratie dus. Afgekort is dat ต.ม. (T.M.). Dat kennen we van de diverse leuke papiertjes die je voor de immigration in moet vullen.
Wat een ambtenaar of “civil servant” in het Thais is heb ik reeds in een aparte reactie staan. Maar die bleef hangen in het spamfilter. Even wachten tot de moderator die er uit vist. 🙂 Ik zal maar niet vertellen wat “khâa” allemaal kan betekenen, afhankelijk van de spelling. Dat zijn geen leuke grapjes heb ik mij laten vertellen.
Thailand is vooral een hiërarchische maatschappij. Sta je lager op de maatschappelijke ladder dan wordt er op je neergekeken en sta je hoger op de trede dan volgt bewondering. Je ziet het ook terug in de fascinatie voor uniformen en decoraties. Zowat iedere ambtenaar draagt een uniform en de rang van die ambtenaar blijkt weer uit het uniform. En ja, een ambtenaar kijkt neer op een burger. Tenzij je rijk bent. Vermogende Thai hebben geen last van deze arrogantie, want die belt direct met de hoogste ambtenaar om zijn zaakjes te regelen. Tja, de Thaise maatschappij is voor ons buitenstaanders lastig te begrijpen.
Ik verzamel op dit moment bronnen voor een nieuw stukje over de Thaise/Aziatische maatschappij en democratie. Eén van die bronnen wijst er op dat ideologen in het Duitse keizerrijk hun cultuur als uniek zagen en niet compatibel met democratie, dat zou Duitsers maar vreemd zijn. Hmm.. ook al zo’n land met uniformen, strepen op de schouder en qua democratie heeft het in het verleden weleens een.. uhm… uitglijder gemaakt als ik dat zo mag zeggen.
Punt is: kunnen “wij” de Thai of de (keizerlijke) Duitsers lastig begrijpen of is dat een excuus om vooral de boot af te houden? Verdieping, begrip, en vernauwing proberen te weren? Zou het niet het proberen vast te houden aan top down structuren zijn? Waarin culturen uiteraard zullen verschillen, maar ik zou dat niet als iets westers VS oosters zien.
Ik was afgelopen week op het department of transport in Lamphun, om de jaarlijkse wegenbelasting ala 100 Baht te betalen van een van mijn motoren.
Ik werdt geholpen aan het loket door een ambtenaar die vele decoraties en zelfs drie sterren en nog iets anders op zijn schouder empoletten had.
Ik dacht meteen terug aan mijn vele jaren bij de koninklijke landmacht, dit moet een bevelhebber zijn.
In Nederland heeft een leger kapitein veelal companie commandant drie sterren, en een generaal met een krans en drie sterren is zelfs de opperbevelhebber van de landelijke strijdkrachten.
Thailand en al zijn ambtenaren meer een speldjes festijn zonder enige waarde.
Jan Beute.
Even over ‘manut thaang daaw’. Dat is niet ดาว daaw ‘ster’ maar ด้าว daaw met een dalende toon en dat betekent ‘land, gebied’. ‘Manut (mens) thaang (anders, vreemd) daaw betekent dus gewoon ‘buitenlander’. Ik vergiste mij ook wel eens daarin.
Beste blog lezers.
Wat mijn idee hierover is : niemand hoeft zich te laten kleineren omdat de tegenpartij een uniform draagt.
Respect verdient iedereen, uniform of T-shirt.
Zoals vermeld in het verhaal, je gewoon zonder reden laten “wegvuiven” met de boodschap “come back tomorow at 13.00 hours” is geen manier van met mensen ( in dit geval klanten) om.te gaan.
Ik vermoed dat vele aanvragers voor een verlenging van rijbewijs of enig ander dokument ook ouder zijn dan de ambtenaren achter het loket, dus een beetje respect zou hier op zijn plaats zijn.
Ik ben soms verbaasd dat ‘farang’ toch zo verknocht zijn aan dit ingewikkelde land, tenzij ze daar familie/kids hebben. Ik denk daarbij ook aan de farang die reeds vele jaren daar leeft en woont die telkens weer een pak documenten moet voorleggen om te mogen blijven.
Er zou een onpartijdige soort ‘ombudsman/vrouw moeten aangesteld worden die deze zaken aankaart na klachten van zowel Thai als farang klanten.
Slechts 1 voorwaarde : geef hem/haar geen uniform !!!
Fijn verblijf nog,
Jozef
Mijn opinie op dit onderwerp is dat het verschilt van persoon tot persoon. Ook onder ambtenaren zitten de mensen verschillend in hun vel. Maar ik begrijp Bram wel gezien zijn bevindingen en gegeven voorbeeld. Op allerlei gebied zie je de zwakte van de mens en hun gedragingen aangaande. Met beroepen en ook in de seksindustrie of op scholen. Macht en corruptie gaan ook regelmatig hand in hand. Het zijn de sterke schoenen die de weelde kunnen dragen. Het immigratiekantoor te Jomtien is op gezette tijden overvol van bezoekers en dat levert een soort stress op, bij de aldaar werkenden en wachtenden.
Dat kortaf gedoe en ogenschijnlijke desinteresse is waar te nemen en niet goed te praten, maar sluipt er wel in bij de nodige ambtenaren. Tijd voor een gesprekje zit er niet in en de regeltjes die gevolgd moeten worden zijn verheven tot een groot goed, waar niet aan mag worden getornd. Met uitzondering van de corrupte invloeden die niet meer zichtbaar zijn, maar nog steeds gelden via allerhande bureautjes die visa’s regelen etc. Ook is het duidelijk dat de immigratiepolitie onderbemand is en dat werkt ook weer de stress met gevolg in de hand. Zelf heb ik ook eens geprobeerd wat persoonlijk contact te krijgen aldaar, in verband met een wat beter begrip voor elkaar op te brengen, maar dat was tegen dovenmansoren geuit.
Bij de locale Tessebaan heb ik wel goede voorbeelden gezien en speelde de stress geen rol van betekenis. Maar ook daar kan je de verkeerde treffen,die wel erg lange pauzes houdt of traag van begrip is, zodat het werken niet best af gaat en lang kan duren.
Toch heb ik daar goede voorbeelden waargenomen, dus zoals ik al begon het zit in de mens zelf hoe het overkomt en het werk verricht.
Ik heb ook dat genoegen mogen hebben om maandag bij Jomtien Immigratie dit te ondergaan , 8 uur ochtend aanwezig en er waren al 3 slinger rijen voor me .En dit om enkel mijn “money in bank compleet” 90 dagen na ret.ext . af te leveren .Ja af te leveren, want daar moeten wij ret ext. houders 800K op bank nooit geen ticket voor nemen, en worden wij ongeacht wachtenden aan desk 8 bediend voor heel kort nazicht .
Nu als ik dan uiteindelijk binnen mocht , zoals gewoonlijk direct vrije doorgang naar ……een leeg verlaten desk 8 ret extensie desk , niemand… geen wachtenden , enkel de 2 buitenboord bediendes die op hun smartphones bezig waren ….
Deze keer werd mijn dossier gewoon aangenomen en opzij gelegd , geen ommezien naar mijn paspoort en bankboek , zelfs niet bij mijn aanbieden ervan ….” i have your copy’s ”
Dit ontlokte mij dan de vraag die al ter discussie gaande was over de consequentie indien dit niet doen …., want sommigen krijgen dat 90 dagen money check niet anderen dan wel . Antwoord : geen consequenties, maar een zgz. attentie goedhartig vanwege Immigratie officers om ons onszelf niet in moeilijkheden te brengen qua finnanciele regels om nieuwe ext. niet geweigerd te zien……bla bla lba geen gevolg indien niet doende .
Dus allen die te ver wonen of gewoon niet graag dit doen , kunt gerust dit laten voor wat het is…..
Daar heb ik dus ook 1 uur tussen vele wachtenden gestaan voor een aldus onnodig iets !
Voor de verlenging van mijn verblijfsvergunning houd ik ieder jaar mijn hart vast. Ik moet er 200 km voor
rijden, (heen en terug) maar ben drie keer weggestuurd om uiteenlopende reden. Een keer omdat ik volgens de ambtenaar mijn fix account bij verlenging minimaal drie maanden moest vaststaan, terwijl de
Landelijke richtlijn op twee maanden stond. Terug naar de bank, want het geld was gewoon daarvoor al bij de bank, alleen werd het fix account verlengd. Een andere keer was de bankmedewerker vergeten een handtekening op het bankstatement te plaatsen! Ook weer terug! Dus ben ik het volledig eens met de topic schrijver, sommigen ambtenaren zijn gewoon machts wellustelingen. Ze greinzen er ook nog bij!
Heerlijk toch he die”one stop service” bij de immigratie.
Altijd weer een genoegen ze met een bezoek te vereren..
Arogantie van de macht of onhandigheid bij het kiezen van een bezoek aan de immigratie? Sommuge dagen en of tijden moet je gewoonweg mijden. Vaak is een bezoek op maandag of vrijdag niet gunstig. Vaak is een tijdstip na de lunch beter dan vroeg in de morgen. Als ik een mega lange rij zie dan ben ik weg. Kom wel weer terug op een ander tijdstip.
Het hoeft, in Thailand, niet macht te zijn.
Kan je de frustratie voorstellen, dat je elke max 4 jaar wordt overgeplaatst naar een ander deel van Thailand? Dat het hierbij totaal niet uitmaakt of je een gezin hebt of niet. Behoort het tot
Thaise cultuur dan?
Je start bij toeval een gezin in de BK area, waarna je op een gegeven moment wordt over geplaatst naar bv Chiang Mai. Gehele familie mee dan? Meestal niet en ben je gescheiden van je gezin en dit komt dan elke 4 jaar terug, waarbij je door het gehele land zwerft. Niet alleen voor mannen, maar net zo hard voor de vrouwen. Ja, ok komt in meer landen voor, maar iedereen is uniek en reageert anders.
Het is soms een must, je bent immers verantwoordelijk voor je gezin, maar kan, kan ik me voorstellen, je een aardig twisted gedachten gang opleveren.
Vele oudere ambtenaren smachten, weet ik, naar pensioen om eindelijk “een leven” te hebben. Echter je hebt wel het grootste deel van de tijd van je gezin of je eigen leven gemist.
Kids, die je tussen neus en lip op de wereld zet, waar je dan geen direct deel vanuit maakt.
Thai ambtenaren zijn geclassificeerd als in het leger en dragen ook uniformen. Derhalve worden ze ook zo behandeld. Geen idee of dat voor 2014 anders was, echter geldt nu wel.
Veel ceremonies te volgen op je vrije dagen, ben je ineens gewoon een heel weekend kwijt.
Op een dag moet je gele kleren dragen en op een andere dag weer groen enz., moet je wel zelf voor zorgen en je er aan houden.
BIj een ceremonie zijn waarbij grote partijen drugs worden verbrand in de open lucht in het kader van drugs bestrijding. Echt , in de open lucht, chemische en toxische gassen, hoppa de lucht in.
En dan zie je op je werkdag ineens 150 man voor je neus staan om af te werken, hoe zou jij je voelen?
Mogelijk ligt het aan de drukte. Hier in Ubon is het momenteel rustig bij Immigration en word je direct geholpen. Er is daar zelfs een ambtenaar die van haar plaats op staat om ons met een wai te begroeten terwijl ze anderen aan het helpen is. En dat herhaalde zich toen we weggingen. Vroeger heb ik ook wel meegemaakt dat er doorgewerkt werd tijdens de lunchpauze om iets voor ons af te maken. Wat wel het geval is, is dat ze de regels willen volgen, mogelijk omdat ze bang zijn voor kritiek van bovenaf.
Ongetwijfeld beste Hans, ik ken genoeg verhalen van mensen die goed geholpen werden of er zelfs tijd was voor een kort vriendelijk gesprekje als de dienstdoende ambtenaar meer dan genoeg tijd had. Kan me zo voorstellen dat als je aan de lopende band, eindeloos uur na uur, dag in en uit papieren moet aannemen en van een stempel voorzien, dat niet bevorderlijk is voor je humeur. En als de de meeste van die mensen dan ook niet jouw taal spreken maakt dat de drempel nog wat hoger. Gooi daar een sausje van sommige bezoekers overheen die in steenkolen Engels, kortaf en haast blaffend hun spullen neerplempen en dan zal een glimlach verloren gaan. Waar de meer goed gemutste, vrolijke of geduldige buitenlander dan ook de zure vruchten van kan plukken…
En kritiek van bovenaf, klinkt ook bekend. De schoolleraar of andere ambtenaar die zelf een andere opvatting heeft maar degene direct boven hen moeten ze niet tegen de haren in wrijven. En ook als die er anders over denkt, die moet zich weer verantwoorden naar de persoon daar boven, en daar boven… Heerlijk die hiërarchie…
Alhoewel die top down structuur met rangen en standen zijn voordelen heeft, mits je een beetje hoger in de piramide staat wegens bezit van kapitaal of mooie rang/titel/machtspositie. Slijmen en luisteren naar degene boven je, trappen, grammen en bevelen uitvaardigen naar degene onder je. Wie betaald bepaald. Dat maakt de eenvoudige Thai onderaan de ladder zo heerlijk dienstbaar, die kennen hun plek…
ik begrijp nu beter wat conservatieve en hiërarchie prijzende witneuzen en dergelijke zo fijn vinden aan het mooie Thailand. Orde, structuur, stabiliteit, duidelijkheid. Hoezee! Maar, of je nu burger, “gast” of ambtenaar bent, niet als je gans onderaan of helemaal achter aan staat…
Ja Hans,
Elke keer dat ik bij ‘t immigration office bij de universiteit moet zijn heb ik bijna ‘t gevoel dat de loper wordt uitgerold. Nooit echt druk en je wordt bij ‘ons’ vriendelijk te woord gestaan.
Dus ik heb dat vrouwke ‘n flesje parfum gegeven. Nou kan ‘t helemaal niet meer kapot.
Welcome to Ubon
Allen dank voor jullie reacties. Goed om te lezen dat de opstelling van de ambtenarij het e.e.a. losmaakt bij de bloglezer. De uitleg omtrent de manut thaang daaw was voor mij inderdaad nieuw, maar brengt me ook aan het twijfelen. Volgens Google translate wordt in beide gevallen ‘daaw’ hetzelfde gespeld. Alien staat er als มนุษย์ต่างดาว. En ster staat er als ดาว. Hier valt niet uit op te maken dat het één een middentoon betreft en het ander een dalende toon. Maar Google is niet heilig, dus ik ga er vanuit dat jullie gelijk hebben.
Helemaal met de schrijver eens.
De ellende die ik heb meegemaakt om bv mij tabian baan te krijgen, wat een machtsvertoon er van de bettreffende ambtenaar uitging is niet te beschrijven. Ik ben altijd heel beleefd, spreek redelijk thais, kleed me netjes als ik een official moet bezoeken maar ze willen hun macht laten zien. Naast een week naar bangkok om paspoort te laten vertalen en legaliseren ed minstens 15 bezoeken aan dit kantoor gebracht. ook met getuigen, de puu jai baan enz. Dit proces heeft 4 maanden geduurd en 10.000 baht voor de gemeentekas.
Ik heb hier ook een stuk grond geleased levenslang, staat ook beschreven op de chanoot, en ik heb een tabian baan hiervan. Daar heb ik een huis opgezet maar van de plaatselijke elektriciteits maatschappij kreeg ik geen meter dat moest door een thai aangevraagd worden. Heb toen een advocaat ingeschakeld en volgens hem was het allemaal machtsvertoon, kon ik best een meter op mijn naam krijgen maar dan moet je dus gaan knokken met ambtenaren in de gemeente waar je woont en eenmaal gezichtsverlies geleden kun je het wel schudden. Dus ik heb een buurvrouw de meter laten aanvragen.
Ik woon in een gemeente waar ik 1 keer per jaar een farang zie dus dat is geen gemeengoed hier.
Heel herkenbaar die (ambtelijke) Thaise arrogantie..
Toch is het een kwestie van (leren) mee om te gaan..
Onlangs vele uren doorgebracht op een Immigratie kantoor..toen ik Na lang wachten aan de beurt was en plaats mocht nemen aan Het buro van blijkbaar een van De Chefs..ontstond er al gauw een Amicaal gesprek
Hij vroeg o.a Of ik aan sport deed..Jazekers MountainBike regelmatig..oh ik ook zei de Chef en liet foto’s zien van zijn MountainBike..op zijn Mobil..Ook melde ik dat ik aan Excercise & Sexcercise deed..daar werd smakelijk om gelachen en Met andere mannelijke collegas gedeeld..
Enfin Mijn stapel documenten werd snel afgewerkt..Dus zo kan Het ook..!!
Mvg.
In maart jl was ik voor mijn jaarverlenging bij immigratie in Korat. Normaliter nooit evht druk maar nu gigantisch druk voornamelijk met gastarbeiders. Normaliter kom je binnen en worden je papieren gecontroleerd waarna je een nummertje krijgt en meestal binnen een uur weer klaar.
Nu buiten onder een tentdak op mijn beurt wachten tot de papieren gecontroleerd konden worden, toen ik na anderhalf uur aan de beurt was werden mijn papieren afgekeurd. Wat ik altijd doe is thuis de papieren printen en ingevuld mee nemen daar naar naar toe, nooit een probleem. Maar nu wel, mochten geen kopietjes zijn of zelf uitgeprint alleen de originelen.
Dus nieuwe papieren ingevuld en ik mocht weer achteraan aansluiten in de rij die inmiddels weer gegroeid was. 4 uur zitten wachten voor ik weer aan de beurt was, hufters.
Ga in de middag dan zijn er soms geen en soms een paar wachtenden is mijn jarenlange ervaring. Wat je laatste woord betreft vind ik volkomen verkeerd, je wordt op je werken bediend want er loopt divers personeel rond om je te helpen met het invullen van welk papier dan ook. Onder het tentdak is de voorcontrole of je compleet bent en dan bij het echte afhandelen van bijvoorbeeld de verlenging wordt je snel geholpen. Een ieder is aardig en dat is mijn ervaring na jarenlange bezoeken. Dat je iets niet goed aanlevert is de ambtenaar niet aan te rekenen maar jezelf. Mijn laatste ervaring was ook de verlening van 2 rijbewijzen, alles vooraf ingevuld, kopieën erbij en toen bij de controle de vermelding kon 2 dagen later terugkomen, men keek naar de geldigheid van rijbewijzen en concludeerde dat er geen haast was en hierdoor bespaarde ik 500 baht fee welke ik jaren eerder wel betaalde. Aardig, efficiënt en behulpzaam zo omschrijf ik Immigration in Korat.
Voor je commentaar geeft moet je eerst goed lezen wat ik geschreven heb.
Ik heb alles goed en compleet aangeleverd zoals ik al jaren doe. Ik heb 2 prima kleuren printers die goed afdrukken zonder haperen of strepen. Maar nu mocht ik alleen de papieren van hun gebruiken, volkomen waanzin. Betekent ook dat je het niet meer vooraf thuis kunt invullen maar dat ter plekke moet doen. Het is volkomen willekeur, de knaap die dit buiten stond te controleren wilde ook de tabian baan van mijn vriendin hebben die zij niet bij zich had, slaat nergens op want zij woont niet bij mij en heeft dit nog nooit laten zien..
Maar na 5 uur wachten was mijn geduld op en heb dat niet geaccepteerd, normaliter ben ik vrij meegaand maar dit werd te veel. Dus mocht verder zonder haar tabian baan.
Is de eerste keer dat ik hier problemen heb, normaliter loopt het soepeltjes. Maar door de drukte van vele gastarbeiders hebben ze wat extra personeel aangenomen denk ik die zich belangrijk willennvoelen.
beste Ger , ook ik heb in april mijn verlenging aangevraagd in Korat . Veel volk .
zoals altijd een goeie service , de juffrouw die alles regelt voordat je naar binnen gaat is zeer behulpzaam .
Eens binnen werd ik vriendelijk geholpen door een dame , tijdens het afwerken van mijn dossiertje
hebben we wat gekeuveld , na 20 minuten weer buiten , hup tot volgend jaar
Rudy
Doet mij herinneren aan een visum aanvraag op de Thaise ambassade te Den Haag. Moest destijds nog via een formulier aangevraagd worden. Dat formulier had ik thuis gedownload en ingevuld maar dat werd toen niet geaccepteerd. Moest het opnieuw invullen op letterlijk precies eenzelfde formulier, dat door de ambassade werd verstrekt. Niet een al te groot probleem voor mij maar iedereen die op de Thaise ambassade in Den Haag is geweest weet dat je daar in het keldertje nauwelijks ruimte hebt wanneer er sprake is van nog enkele andere bezoekers.
L.s.,
Het probleem is toch, dat de civil servant er (terecht) vanuit gaat dat je hem/haar nodig hebt voor dat papiertje of stempeltje en dus laten zij dat duidelijk weten. Uw idee, dat het aan onkunde te wijten is, nou, dat is het dan ook en de meeste ambtenaren zijn echt te dom om voor de duivel te dans…… nou ja dat is mogelijk het enige wat zij een beetje kunnen. Beter is dit soort zoveel mogelijk uit de weg te gaan en zeker niet zeggen hoe je er over denkt, want, en nu generaliseer ik een beetje, ze zijn ook nog eens zo rancuneus als de….p..
Sterkte er mee.
Ik vermoed dat er nog iets anders meespeelt, zo heb ik mij laten vertellen. Als iemand op een aantrekkelijke baan solliciteert dan moet er vaak wat onder tafel geschoven worden. En die kosten moeten ook weer worden terugverdiend. Ik zie regelmatig gebeuren dat iemand de lunch voor een paar ambtenaren betaalt en dan meteen na de lunchpauze aan de beurt is, terwijl hij in de ochtend nog helemaal niet in de rij stond.
Willekeur, arrogantie en corruptie zijn onlosmakelijk verbonden.
We moeten er maar mee leven.
Wat ik het meest lachwekkende vind van de heren ambtenaartjes dat ze er proberen bij te lopen als officieren van de marine of van de grote vaart.
Mijn eerste keer in Thailand maakte ik halt en front voor een naar mijn idee admiraal van de marine. Brede band met krul en vier sterren. Mijn vriendin lag dubbel: Het was een ambtenaar…. Elke hoofdmeester is ook een vierbander: kapitein ter zee! Misschien omdat hun eigen beroep elke franje ontbreekt.
Nog lachwekkender zijn de glorieuze ondescheidingen: DSO, DSC, Purple Heart, gevechtsonderscheidigen Mali, Afganistan, Irak, Libanon, enz, enz. Gekocht op de kermis.
Maar het allermooiste is dat elke Thaise diender para is.
Er zijn genoeg ‘goede’ ambtenaren in Thailand, die op een vriendelijke en behulpzame manier met klanten en collega’s omgaan. Mijn vrouw is zo’n (hoge) ambtenaar. Vroeger jaren gestudeerd voor een bachelor en mastergraad en nu werkt ze keihard in de landbouwsector.
Ze verdient weliswaar een goed salaris (100 duizend + per maand) maar dat is ze ook waard. Ze is zo collegiaal om reis- en verblijfskosten voor haar en haar team van assistenten en evt. boeren in eerste instantie zelf te betalen. Ook trakteert ze vaak de boeren en hun gezinnen op eten en drinken. Ambtenaren zijn ook mensen, wil ik maar zeggen.
Als je weer in de handen van een derglijke “ambtenaar” valt trek dan nochalant een briefje van 1000 en je zult een wonder aanschouwen.
Deze situatie van 2021 is niet meer actueel . Thans is de situatie erg verbeterd in Jomtien . Er is aan de rechterkant een gebouwtje opgetrokken waar je direct een volgnummer kan verkrijgen en wachten in de airco-gekoelde ruimte tot uw nummer verschijnt . Het gaat nu tegenwoordig naar behoren goed .
Gelukkig, dat men dan nu hopelijk niet meer zo snel buiten in de hitte en staand in een lange rij hoeft te wachten als vee op weg naar het slachthuis.
Binnen het kantoor was het tot voor kort te vergelijken met een overvolle legbatterij.
Hopelijk lost de wachtruimte dat probleem dan ook een beetje op.
Overal ter wereld zijn er vriendelijke en norse medewerkers, ook in Jomtien.
Ik heb wel bewondering voor het feit, dat de medewerkers in die overvolle en lawaaiige omgeving hun werk kunnen doen. Zij meestal keurig in uniform, de buitenlanders soms in korte broek, sandalen en okselharen tonende singlet.
Wat ook blijft is de corruptie. Twee jaar geleden nog een speciaal aanbod om mijn “retirement”-visum aanvraag even snel te regelen voor 24.000 THB; het aanbod werd gedaan in een klein kamertje door een vrouwelijke hotemetoot in uniform met meerdere medailles, nota bene te midden van enkele collegae; verdienmodelletje
Wel een beetje achterhaald bericht. Inmiddels is er een mogelijkheid om voor verschillende onderwerpen online een afspraak in te plannen. Ook is er een nummersysteem en een geheel
afgesloten wachtruimte met zitgelegenheid en airconditioning. Mijn laatste bezoek daar vorige week duurde al met al 20 minuten en allemaal even vriendelijk. Wel heel veel personen waarvan de papieren niet in orde zijn of onjuist ingevuld of het ontbreken van de gevraagde stukken. Maar ja dan kun je de overheid niets verwijten. zorg dat je je voorbereid en dat je zaakjes keurig in orde zijn. Dan is alles best goed geregeld.
Bij ‘Immigration’ in Jomthien heb ik altijd hele goede ervaringen. Al die jaren dat ik in Jomthien heb gewoond, bezocht ik regelmatig dit bureau. De ambtenaren daar hebben mij altijd in al die jaren prima en met respect behandeld. Zo herinner ik mij eens een voorval. Elke drie maanden moest ik mij i.v.m. mijn visum bij de ‘Immigration’ melden, zoals iedere farang dat moet doen. Eén keer was ik dat vergeten. Ik was meer dan 2 maanden te laat!!! De betreffende ambtenaar sprak mij hierop aan en ik zei dat ik het vergeten was i.v.m. een ziekenhuis opname en ik bood mijn excuses aan. Hij zei: “Please wait” en ging naar zijn chef. Die chef zag dat ik het was en sprak even met de ambtenaar. Weer bij mij aangekomen maakte hij alles in orde en gaf mij zonder verdere omhaal mijn paspoort terug en wenste mij nog een prettige dag.
Maar ja, ik ben altijd beleefd tegen deze mensen. Ik zorg altijd dat mijn documenten in orde zijn. Ik kleed mij zeer netjes en respectvol (lange broek met overhemd met lange mouwen, sokken en schoenen en zeer verzorgd haar, geen baard van een week, geen tattoos, geen piercings, etc). Echt geloof mij, de Thai en zeker Thaise ambtenaren, letten daar op.
In Khon Kaen is de immigratie ook goed geregeld.
De laatste keer dat ik er was zag ik dat ze de 90 dagen melding hadden uitbesteed aan de mensen die copieren en foto’s maken.
Dat ging erg snel, ik stond binnen 5 minuten weer buiten.
Bij de verlenging van het visum zijn er dan geen 90 dagenmelders meer, die eerst tussendoor werden geholpen, wat erg rommelig over kwam.
Misschien is het interessant om van de andere immigraties ook te melden, of ze goed of slecht zijn.
Mijn immigratiedienst zit in Kantang, en alles gaat zeer respectvol, snel en kundig.
Maar blijf netjes en vriendelijk, geef respect dan krijg je het ook terug.